'S morgens een heerlijk ontbijt bij Michel en Claudie. We krijgen ook nog een brioche mee voor onderweg. Vele knuffels bij het afscheid. Het heeft de hele nacht geregend en het regent nog steeds. Michel brengt ons terug naar Ervy. De boswegen liggen er vettig bij. Het eerste stuk gaat door de bossen, maar dan gaan we snel over in velden met hier en daar boerderijtjes en wijngaarden. Hier gaat het over het asfalt. We stappen even van de normale route af naar Flogny voor inkopen. Alleen in dit stadje kunnen we vandaag iets kopen. Het blijft maar regenen en we warmen ons in Flogny een beetje op in een bar. Rond de middag stopt de zware regen en begint het te miezelen. We vertrekken richting de brug over de Canal de Bourgogne en blijven een nat graspad volgen tot we aan de andere kant van het kanaal op een soort jaagpad komen. Het stopt met regen en ter hoogte van een sluis eten we onze lunch. Hier verlaten we het departement Aube (Regio Champagne) en gaan het departement Yonne (Regio Bourgondië) binnen. Na de lunch gaan we verder via het kanaal en dan naar rechts over de rivier Armançon om zo richting Roffey te gaan. Ondertussen is de zon daar. We wandelen door Roffey, een heel mooi dorpje en dan verder naar Bernouil.en dan door naar Vézanne. Op de kaart zie ik dat we een afkorting kunnen nemen naar Vézanne via een wegje tussen de akkers en een dicht bos. De kaart blijkt al wat ouder te zijn, want het wegje is ondertussen ook akker geworden. We ploegen door de akker met kilo's klei aan de schoenen. Nele laat duidelijk zien dat ze mijn alternatieve weg niet zo leuk vindt. Zelfs een verschrikte haas kan haar niet opbeuren. Uiteindelijk komen we toch toe in Vézanne waar we overnachten in een oude boerderij die gite geworden is. Eten kunnen we niet meer kopen, dus eten we restjes. We halen de rugzakken leeg en toveren toch iets op tafel.
Dag 23: Forêt-Chenu - Eaux-Puiseaux - Ervy le Chatel - 14,9 km
We slapen wat uit vandaag, want we moeten maar 15 kilometer wandelen. Het heeft geregend deze nacht. We stappen rustig tot in Ervy. Onderweg komen we een gite tegen in Hameau les Chaillots. De gite ziet er heel charmant uit, maar we hebben echter een gite van de parochie Ervy le Chatel gereserveerd dat ongeveer 3,5 km verder ligt. We stappen door tot in Ervy en drinken en Pelfort biertje op het terras in de bar "Franco Belge". De eigenaar van de bar heeft Belgische roots en heeft nog familie in België. We vergelijken de prijs van het parochiecentrum met de gite die we zijn tegen gekomen. Blijkt dat de gite in Hameau, inclusief de maaltijden, niet veel duurder is. We bellen de eigenaar van de gite en er is nog plaats. Ze komen ons in Ervy halen. De parochie gite bellen we af. We worden hartelijk ontvangen door Michel en Claudie in hun heerlijk huisje en krijgen onmiddellijk een frisse Leffe. De logeerkamer is heel netjes en het sanitair is super de luxe. Claudie vraagt ons wat we willen eten. Gezien we weinig groenten krijgen onderweg, vragen we een salade met kip. Michel wordt door zijn vriendin Claudie onmiddellijk naar de winkel gestuurd. De tafel was mooi gedekt en Michel en Claudie komen samen met ons eten. We krijgen een zelfgemaakte aperitief. Claudie vraagt ons wat we bij de andere gezinnen eten. Ik antwoord dat we tot nu toe bijna uitsluitend pasta hebben gekregen. Op dat moment springt Claudie recht, rent naar de keuken en neemt een pan van het vuur. Ze haalt rosties uit de ijskast en begint die klaar te maken voor ons. Ze had dus ook pasta voorzien. Een gênant moment. We krijgen nog hapjes en nadien de hoofdschotel met een heerlijke salade, kipfilets en rosties. En gezien we in de Bourgogne streek zijn, kon een heerlijke Bourgogne niet ontbreken. Nadien kregen we nog kaas en een dessert. Het wis een leuke avond en we babbelen veel. Michel en Claudie zijn echt sympathieke mensen. Ze ontvangen weinig pelgrims omdat in de Njam njam doo doo (het boekje met alle adressen tussen Vézelay en Saint Jean Pied Port) hun huisje niet onder Ervy staat, maar het kleine dorpje er voor. Vanaf 2016 staan ze ook onder Ervy. Voor toekomstige pelgrims: Dit adres is absoluut een aanrader.
Na het ontbijt in het ADCP gaan we terug op stap richting Auxerre via de N77. Het eerste stuk van het ADCP tot de N77 is langs drukke wegen en grote kruispunten. Ook het eerste deel van de N77 is druk. Gelukkig zijn er goede voetpaden. Hoe verder we verwijderd zijn van Troyes, hoe rustiger het wordt. Geen rijen huizen en winkelcomplexen meer. Na enkele km komen we terug op de volgweg. We wandelen langs mooie bossen en onderweg koelen we onze voeten af in een beekje. Rond half drie lunchen we in het bos. Het is zonnig en warm weer. Net voor Sommeval krijg ik een pijnscheut in de rug tijdens een afdaling.We hebben nog vier kilometer te doen tot in Forêt-Chenu. Het is een klein dorp en toch vinden we onze slaapplaats niet. We bellen de gastvrouw die ons gaat oppikken, maar blijkbaar is er een communicatiefout. We wachten en wachten tot ze ons terug belt. Nu krijgen we een goede uitleg over de plaats van het logement. Madame Labasque staat ons op te wachten in de tuin. Onze slaapplaats is een kleine chalet in de tuin van de gastvrouw Liliane. Liliane brengt ons een lekker avondmaal plus ontbijt. Liliane babbelt en babbelt er maar op los terwijl ons eten koud wordt. Jammer dat er geen wijn bij is. Liliane raadt ons aan om onze voeten te baden met zoutwater. Het zout staat klaar op een kast. Het is echt een leuk verblijf in een peperkoeken huisje.
Harry en Hennemieke vertrekken vandaag weer voor de volgende etappe. Nele en ik verzamelen al onze was om mee te nemen naar de stad. We eten eerst nog een croissant en drinken een koffie bij de bakker. We nemen de bus naar het centrum en zoeken een wassalon. Het lijkt een zonnige en warme dag te worden. We drinken nog een koffie op het terrasje en gaan ook even langs bij het toerismebureel. Nadat de was gedaan is en gedroogd bezoeken we de kathedraal en het centrum en besluiten om voor lunch een snelle menu te eten in een Indisch restaurant. Nadien halen we onze stempel in de kathedraal en wandelen we nog wat rond in het centrum. Ik stap ook nog even een Turkse kapper binnen om mijn baard wat bij te knippen. Het resultaat mocht er wel zijn. Mijn baard is nog nooit zo goed geknipt en voor weinig geld. Ik wil ook gebruik maken van de mediatheek om mijn blog verder aan te vullen. Op weg naar de mediatheek breekt plots een hevig onweer uit. Hevige regen met hagel. We rennen naar het gebouw waar we kletsnat toekomen. Ik vul de blog een beetje aan, maar het gaat langzaam. Na een uurtje stoppen we omdat we nog wat van de stad willen zien. We drinken nog iets in één van de kleine straatjes en luisteren naar een straat accordeonspeler die iets verder staat. We doen nadien nog wat inkopen voor het avondmaal en voor de lunch morgen en keren met de bus terug naar het ADCP. Het keukentje van het studentenverblijf is heel vuil. In de potten en pannen liggen nog beschimmelde etensresten. Gelukkig hebben we een kant en klare zalmsalade genomen en hoeven we niet te koken. Gelukkig maar. We eten ons avondmaal met een glaasje bubbels en een goede rode Madiranwijn. Nadien het bed in om morgen verder te trekken.
Dag 20: Savières - Barberey - Saint-Sulpice - Troyes - 17,3 km
Lekker ontbijt met appelsienenconfituur bij Madame Noble. Rond 08.45u vertrekken we. We lopen de hele tijd langs het kanaal op een asfaltweg. Het is een leuke en aangename wandeling op een jaagpad langs het kanaal Seine Nord. Er zijn veel fietsers op het pad en velen roepen "Bon voyage" of "Buen Camino". Sommigen stoppen zelfs om een praatje te maken. Nele krijgt echt last met haar voeten. We lunchen op een bankje en we verzorgen de blaren van Nele. We doen het rustig aan. Het zijn maar 17 km vandaag. Juist voor Troyes zien we een café met terras dat open is en dat is eerder een uitzondering in Frankrijk. Ze hebben daar zelfs Stella Artois. We kunnen niet weerstaan en ploffen neer op het terras. John en Eric vervoegen ons iets later. Het is een zeer warme en zonnige dag. We wandelen naar het centrum van Troyes en nemen de bus naar het A.D.C.P., een slaapplaats voor studenten. Eric en Jonathan nemen hun intrek in een pelgrimsherberg bij de kathedraal. In het ADCP komen we Harry en Hennemieke ook weer tegen. Ze slapen in hetzelfde gebouw. We eten samen in het restaurant van het A.D.C.P. Weer vroeg naar bed. Omdat we Troyes nog niet gezien hebben en omdat het een heel interessante stad lijkt, besluiten we om een rustdag in te lassen.
Na een heerlijk ontbijt met z'n allen bij Liliane zijn we vertrokken rond 09.00u. Het wordt een lange wandeling langs het kanaal 'Nord Seine'. We komen Harry en Hennemieke regelmatig tegen. In Mery-sur-Seine lunchen we en eten samen met Harry en Hennemieke op een bankje. Even later verschijnen Eric en Jonathan ook. Daar zitten we weer met ons zessen samen. Eric en Jonathan wandelen vandaag niet meer verder en gaan een plaatsje zoeken om te slapen. Harry en Hennemieke stappen vandaag flink door en willen nog verder dan Savières geraken. Ze vertrekken iets voor ons. Als we het rechte stuk kanaal volgen, zien we ze aan de andere kant lopen. In Savières zoeken we het adres van de nieuwe stopplaats. Een auto stopt en het is de dochter van de nieuwe gastvrouw die ons herkent. Ze toont ons de weg. De nummering van de huizen is heel bizar. We moeten naar nummer 1108 en we zitten bij nummer 1565. Nadien vernemen we dat de huisnummers de afstand in meters van de kerk zijn. 's Avonds weer lekker pasta gegeten en vroeg in bed. De gastvrouw, Mevr. Noble, is heel vriendelijk, maar ook zwijgzamer dan Madame Finot. Ze eet niet met ons mee. Mevr. Noble kan meerdere pelgrims logeren in een apart huisje, maar gezien we met ons tweeën zijn, krijgen we de gastenkamer in haar woning. Dan hoeft ze de verwarming en de boiler voor warm water niet aan te zetten.
Lekker ontbijt bij de nonnetjes. Nele heeft met de hond gespeeld. We vertrekken samen met Eric en John voor de volgende etappe. Het is nog fris, maar er is zon. Eerst nog wat brood gekocht voor de lunch. Het wordt een prachtige wandeling en het is mooi weer. Onderweg komen we Harry en Hennemieke, een Nederlands koppel uit Nijmegen, tegen. Zij lopen ook de hele weg naar Santiago. We lopen door mooie dorpjes en velden vol met bloeiende koolzaad. Nele zegt dat het lijkt alsof we in een schilderij wandelen. Vandaag doen we het echt langzaam en we nemen ruim de tijd om te lunchen. We zetten ons midden op een veldwegje op een heuveltop, waar we een prachtig uitzicht hebben over het uitgestrekte landschap. We nemen ruim de tijd gezien we toch gereserveerd hebben bij Madame Liliane Finot in Anglure. We komen pas rond half 6 toe. Blijkt dat de herberg vol zit. Het blijkt dat we allemaal bij Madame Finot gaan slapen. Zowel het Nederlandse koppel + Eric en Jonathan, maar Madame Finot heeft maar vier plaatsen beschikbaar. Eerst dacht ik dat er vals gespeeld was, want Eric en Jonathan hadden 's morgens nog geen slaapplaats gereserveerd. Maar geen probleem, Liliane had een foutje gemaakt bij de inschrijvingen. Haar zieke man had nog een reservering aangenomen zonder haar te verwittigen. Liliane laat zich van haar beste kant zien. Ze reorganiseert haar huisje en zorgt dat we allemaal kunnen slapen. Liliane is een vrouw van 81 die vol energie zit. Ze noemt ons "Mes pélérins" wat heel sympathiek is en ze babbelt constant over de pelgrims die bij haar overnacht hebben. We krijgen een heerlijke maaltijd die we samen nuttigen. Terwijl organiseert Liliane de reserveringen voor de volgende dag. De families die pelgrims opvangen kennen elkaar en dankzij Jean-Luc uit Sézanne, die alles goed in het oog houdt, komen ze regelmatig samen. Anglure is een mooi dorpje en Nele en ik gaan nog even een wandeling maken langs de L'Aube om de zonsondergang en nadien de prachtige sterrenhemel te bekijken. Iedereen slaapt als we terug komen.
Ontbijt, met zeer hoog religieus karakter, in de foyer. We krijgen een paternoster en briefjes met gebeden op. Hallelujah. Mooie dag. Schitterende wandeling en minder modder. We wandelen door wijngaarden, velden met koolzaad in bloei en bossen.We lassen regelmatig rustpauzes in. We zien Sézanne al snel liggen dankzij de opvallende kerk. Via de wijngaarden gaan we onder de autoweg door en dan via kleine straatjes naar het centrum. We hebben gereserveerd bij het ouderlingentehuis dat door nonnetjes wordt beheerd. We vragen de weg naar het tehuis in het toerisme bureau. Als we daar buiten komen, staat er iemand aan de overkant van de weg te zwaaien. Het blijkt Jean-Luc te zijn die verantwoordelijk is voor de regio Sézanne - Vézelay van het Jacobusgenootschap RP 51. Hij biedt ons in het café een coupe Champagne aan en geeft goede tips over de weg tot Vézelay m.b.t. de omleidingen en goede adressen om te logeren. We lopen verder naar het ouderlingen tehuis waar we hartelijk ontvangen worden door zuster overste. Een zeer hartelijke dame met veel pit. Ondertussen komen Jonathan en Eric uit Charleville-Mézieres ook toe. We krijgen een kamer en matrassen om op de grond te leggen. We douchen ons in moderne douches en wassen de kleren. 's Avonds bij het avondeten, dat we samen met de bewoners nuttigen, krijgen we nog een glaasje Champagne van zuster overste omdat het haar verjaardag was. We gaan nadien weer tijdig naar de kamer.
Luc en Irm vertrekken rechtsreeks naar Sezanne. Nele en ik hebben een korte wandeling gepland van 11 km. We gaan nog naar de markt van Montmort, een markt van vijf kraampjes en geen volk. 's Nachts had het veel geregend en daarom waren vele bospaden slecht begaanbaar door de vele modder. Het eerste stuk loopt voornamelijk over de weg, maar dan duiken we de bossen en velden in. We pauzeren op een jacht uitkijktoren en zien plots een hert. Rond 15u komen we al in Baye aan. Het regent nog altijd. We blijven even zitten aan het oude spoorweghuisje van Baye en gaan dan op zoek naar de Foyer de Charité. We worden verwelkomd door Eric. Hij biedt ons een tas thee aan, maar gezien we pas om 17u kunnen inchecken in de foyer de charité moesten we tot 17u koffie drinken in het plaatselijk café. Om 17u komen we in de foyer terecht in een zéér religieuse groep mensen. Eric leidt ons rond in de foyer met een kapel uit de 12de eeuw. Nadien werden we onmiddellijk aan het werk gezet in de keuken. 's Avonds hebben we deelgenomen aan het gebedsmoment in de kleine kapel. Dit gebedsmoment duurde één uur en was in volledige stilte. De bewoners van de Foyer lijken wel uit een sekte te komen. Nele kreeg het op haar heupen en vertrok. Ik haalde mijn yoga-technieken boven om zoveel mogelijk stil te zitten. Dit was echt niet ons ding. Nadien hebben we gegeten en afgewassen. Tijdens het eten moest ik rechts van de priester zitten en hij vroeg me natuurlijk om welke reden ik de Camino doe. We worden uitgenodigd voor de Laudes, maar hier hebben we hartelijk voor bedankt. Onze kamertjes waren niet luxueus, maar een bed, een bad en een toilet is alles wat je nodig hebt. Ik slaap heel slecht die nacht.
Dag 15: Epernay - Moussy - Monthelon - Morangis - Montmort-Lucy - 21 km
Het is wat frisjes deze morgen, maar er is wat zon. We doen eerst wat inkopen voor de lunch en drinken een koffie in een bar. Het eerste stuk, tot aan Moussy, is via een verkeersweg die naar Epernay gaat. Niet veel speciaal dus, maar vanaf Moussy wordt het weer wat landelijker. We klimmen onmiddellijk door de wijngaarden naar het kerkje van Charot. We wandelen door prachtige landschappen en wijngaarden, maar de wegen zijn door de aanhoudende regen zeer modderig. Gelukkig schijnt vandaag de zon. De champagnestreek in al zijn pracht. In de namiddag begint het terug te regenen en het is behoorlijk fris.We wandelen verder door de bossen Het weer speelt een spelletje en wisselt af van regen tot zonneschijn. We komen via een prachtig kasteel (Chateau de la Charmoye) en dan nog verder voor een 5-tal km via de weg naar Montmort-Lucy. We merken op dat er 2 pelgrims achter ons zijn verschenen. Ze lopen via dezelfde weg. We hadden gereserveerd in een logies bij Madame Herbe Catherine in Boulemouche dat ongeveer een 5-tal km van Montmort ligt. We komen in Montmort en komen voorbij een prachtig kasteel dat er nu verlaten en verwaarloosd bij ligt. Jammer, want dit gebouw heeft potentieel. Madame Herbe zou ons in het centrum komen afhalen met de auto en brengt ons 's morgens terug. De 2 pelgrims die ons volgden is een koppel uit Antwerpen. Irm en Luc, Ze hebben ook gereserveerd in dezelfde gite. Ze wandelen ook naar Santiago en doen +/- 30 km per dag.We hebben een tijdje gewacht aan de Mairie en na een uurtje werden we afgehaald. Het is een prachtige gite. Na de douche konden we de wasmachine gebruiken en nadien hebben we lekker gegeten met de gastvrouw en de gastheer met een glaasje wijn. Nadien vroeg in bed.
Zonnige dag en zompige bossen. We startten in Rilly met een koffie. Vanuit Rilly stijgen we onmiddellijk en we krijgen als beloning een prachtig zicht op Reims vanuit de hoogte van Mont Joli. Mooie wandeling via bossen die een oude Romeinse weg volgen. We lunchen bij een meer in het Forêt de la montagne de Reims. Vanaf Germaine verlaten we de officiële Sint-Jacobsweg en gaan verder naar Magenta aan de rand van Epernay. We konden Epernay al zien van ver op de heuvel, maar we moeten nog een heel stuk wandelen langs de wijngaarden van o.a. Moët-Chandon. Het binnen komen via de voorsteden van Epernay is niet zo mooi. Drukke wegen en veel verkeer en zielloze winkeltjes en bedrijfjes.We zijn rechtstreeks naar het Presbyteriaans parochiecomplex gegaan. Een verblijf waar priesters hun intrek kunnen nemen, maar waar je als pelgrim ook terecht kan. Super de luxe kamers met living, keukentjes, heerlijke badkamers en toiletten en dit alles voor een donativo.. S'avonds gaan we eten in Brasserie met glaasje bubbels en een Saint Emillion. Toen we terug naar het logement wilden stappen, was het natuurlijk weer aan het gieten. Het weer is heel veranderlijk. Elke dag krijgen we toch een bui over ons. Heel vroeg naar bed.
Rose en de kids zijn om 10.00 vertrokken. Ik wacht in de C.I.S op Nele
die nog naar de Kathedraal is gegaan. Rond twaalf uur belt Nele me om
te zeggen dat iemand ons een lunch aanbiedt. Samen gaan we naar de
Opera waar we Jean-Claude ontmoeten. Hij brengt ons naar een restaurant
en trakteert ons op de dagschotel en een fles Beaujolais Village.
Uiteindelijk vertrekken we rond 15.30u naar Rilly la Montagne.
Aangename wandeling langs het kanaal en de voorsteden en nadien de Champagne wijngaarden in. Het is mooi weer. In
Rilly verblijven we in een groepskamer waar arbeiders van de wijngaarden
slapen. Eerst dachten we dat we in het mooie gastenhuis konden verblijven waar de eigenares Madame Fagot woont, maar met een stevige draf loopt ze de weg omhoog naar de andere kant van het dorp en toont ons het logement boven de garage van de machines en tractoren. In het gebouw is het toch fris en we mogen de verwarming niet hoger zetten en het lauwe water dat uit een simpele douche komt, mag ook niet hoger. Ze neemt onze stempelboekjes mee en dat krijgen we pas terug als we voor 7.50u de volgende dag de sleutels bij haar thuis brengen. De opvang bij deze dame is dus niet echt warm.We eten in de zaal
onze lunch op. Er is zelfs niets om water warm te maken. Gelukkig heb ik een klein keteltje mee met esbitblokjes en kunnen we toch nog thee en koffie zetten. We kruipen vroeg in bed.
Na een ontbijtje in het CIS gaan we de stad Reims bezoeken. Een mooi en oud centrum met mooie gebouwen en een schitterende kathedraal. Een heerlijk terrasje wordt natuurlijk ook mee genomen. In de namiddag haal ik mijn stempel af in de kathedraal en nadien bezoeken we de Eglise Saint-Rémy. We gaan in de grote Carrefour van Reims ook nog wat mondvoorraad indoen voor de komende dagen. Nele en Jonathan zijn ondertussen ook aangekomen in het CIS. Met Nele spreek ik af om de volgende dag samen verder te stappen, maar dan wel een korte etappe zodat ze ook nog de tijd heeft om op haar gemak Reims te zien.
Vandaag een vrij warme dag met een briesje. Eerst nog wat ontbeten in het cafeetje en dan op stap naar Bazancourt. In Avançon worden we uitgenodigd door een jonge vrouw om een koffie te drinken en een pannenkoek te eten bij haar moeder thuis. Voor de eerste keer inT-Shirt gelopen met als gevolg rode armen. Lunchen doen we op een bankje in Avançon. Het wordt een leuke tocht. Nele had al een kamer geboekt in een hotel in Bazancourt. Ik moet verder naar Reims omdat Rose en de boys voor een dag op bezoek komen. Ik merk dat op voorhand reserveren een heel goede zaak is. Gemakkelijker voor de gastgezinnen, maar ook gemakkelijker voor jezelf. Minder stress. In Bazancourt is alles verlaten, wat typisch is op een zondag in Frankrijk. Nele belt de eigenares die het hotel komt open doen. Rose zou me oppikken op weg naar Reims, maar de vrouw van het hotel moest nog in Reims zijn en wil me een lift tot ongeveer 1,5 km van de jeugdherberg (CIS). Ik verwittig Rose dat ze kan door rijden naar Reims. Rose en de boys komen ongeveer 2 u later toe in de CIS.
Leuke wandeling met af en toe stijle hellingen. Het begin van de lente werd beloofd, maar het is nog heel grijs tijdens de dag met af en toe een straal zon. De wandeling gaat door weidse vlaktes met af en toe een pittige helling eigen aan deze regio, Les Ardennes. De klei begint wit te zien. Ik kom dus in de buurt van de Champagne streek. Onderweg kom ik terug een aanduiding van het aantal km tot Santiago. Toch nog altijd 2.454 km. Rond 16.30u kom ik in Château-Porcien aan en installeer me in de pelgrimskamer na de toegangscode in de plaatselijke Carrefour ontvangen te hebben. Het is een heel bescheiden kamertje, maar een bed, een douche en toilet zijn voldoende. Het verblijf is gratis. Ik begin me te installeren en ongeveer een uurtje later komt Nele ook aankloppen. Zij is de code gaan afhalen in het cafeetje.We gaan een pelgrimsmenu eten in hetzelfde cafeetje. Na de maaltijd gaan we terug naar het kamertje en vertellen ronduit. Het blijkt dat Nele en ik dezelfde weg naar Santiago hebben gepland. We beslissen om toch een stuk, of het hele traject, samen te wandelen.
Dag 9: Aubigny - les-Pothėe - La Neuville les Wasigny
Eindelijk een beetje lente. Vogeltjes fluiten en onder het zware wolkendek komt af en toe een zonnestraaltje piepen. Robert en Christiane verrassen me met een heerlijk ontbijt met zelfgemaakte confituur en staan er op dat ik ook iets klaar maak voor onderweg. Super lieve mensen. Het wordt een leuke wandeltocht door velden en bossen. Soms gaat het tussen een smalle doorgang van prikkeldraad door. In Signy-l'Abbaye ga ik snel in de lokale Carrefour wat voorraad in doen. Dat is wel nodig, want onderweg zijn de plaatsen, waar je iets kan kopen, heel schaars tot onbestaande. In La Lobbe kan ik geen onderdak meer vinden, maar er is wel een Bar - Tabac waar ik een koffie drink. Daar hoor ik dat er in het volgende dorp een Nederlandse dame woont die onderdak kan geven. Dus, nog een 5 km verder stappen. Ik kom aan bij Maaike, een heel alternatieve dame met 3 honden en een kat. Maaike woont hier al 10 jaar. Toch wel een heel rare ervaring bij een heel lieve dame. Ze woont echt in een rommelig heksenhuisje. Ik moet me zelfs een weg banen door een gang waar lakens aan het plafond hangen om te drogen om in mijn kamertje te geraken. De douche en het toilet beneden zijn piepklein en er liggen allemaal spullen, soms nog onuitgepakt in een doos en stapels tijdschriften. Maaike is ziek en hoest erg. Ze zegt dat ze niet kan koken voor mij en dat ik mijn plan moet trekken. Ik maak me dus een pasta met kaassaus en eet dit op mijn eentje aan de keukentafel waar ook de eetbakjes van de poezen staan. Raad voor de pelgrims die na me komen: Spreek duidelijk prijzen af met Maaike. Maaike biedt me 's avonds een wijntje aan en zet dat bij de afrekening op de factuur.
Mijn eerste dag van de tocht die me dwars door Frankrijk moet brengen. Het regent pijpenstelen. Is dit de voorbode van een zeer natte lente?Samen met Nele ontbijtje genomen in het keukentje. Spek en eitjes... Nele vertrekt rond half 10. Ik ga nog snel naar de post om wat spullen naar huis te sturen. Ik loop wat in Rocroi rond en besluit om ook te vertrekken. Om half 11 ben ik weg. Ontzettend veel regen vandaag. Zonder ophouden. Dit is wel echt een erbarmelijke tocht. Permanent regenvlagen, drassige akkers, kletsnatte bospaden. Verkleumd in Aubigny toegekomen. Tot overmaat van ramp vind ik geen slaapplaats. Op één plaats hoor ik dat er net een jonge dame uit Vlaanderen was toegekomen. Vermoedelijk Nele. Gelukkig kom ik Robert tegen. Hij ving vroeger pelgrims op en wilde voor één keer nog een uitzondering maken. Snel organiseerde hij met Christiane een bed in de logeerkamer en een avondmaal. Heerlijk gegeten, gewassen, geslapen en ontbeten bij een hartelijk en vriendelijk ouder koppel. Robert en Christiane.
Alhoewel binnen de tent alles droog gebleven is, is de buitenkant kletsnat. Het regent nog altijd hevig als ik uit het tentje kruip. Ik sleep alles naar de wasplaats om droog te kunnen inpakken. Als laatste pak ik de natte tent in en ga terug naar het cafeetje. Normaal is het dicht, maar de eigenaar stond er op dat ik nog goede dag ging zeggen en om een lekkere koffie te drinken. Iets later vertrek ik door mooie, maar heel natte bossen, richting Rocroi. Ik kom de eerste pelgrims tegen op het moment dat ik in een boshutje rust. Nele uit Antwerpen en Jonathan uit Ciney. Zij komen ook uit Oignies en zaten toevallig in dezelfde gite. Na een tijdje stappen ze verder en ik vervolg mijn weg een 10 minuten later. De boswegen zijn bijna onbegaanbaar door de regen. Ik kom Nele en Jonathan iets verder weer tegen. We eten samen wat en stappen samen richting Rocroi. In Frankrijk nemen John en ik de weg naar het centrum van Rocroi. Nele stapt verder via de GR route. Op dat punt start de Via Campaniensis, de weg van Rocroi tot aan Vézelay. We komen hier ook het eerste schild tegen met de afstand tot Santiago (2.543 km). Even schrikken, want thuis had ik ongeveer 2.264 km uitgerekend voor de hele Camino vanuit Genk. Ik stap toch niet achteruit? In Rocroi melden John en ik ons aan in het Office de Tourisme. John wil bij een familie gaan slapen, ik neem de gemeentelijke slaapplaats voor pelgrims. Nele komt iets later toe in het logement. Er komt ook een vrijwilliger toe die ons uitlegt dat er tussen Rocroi en Signy geen mogelijkheid is om aan eten te geraken. Geen winkels, geen café, niets...Nele en ik besluiten om samen inkopen te doen voor het avondmaal, het ontbijt en voorraad voor de volgende dag(en). We maken een heerlijke stoofpot van groenten, babbelen nog wat en gaan slapen.
Dag 6: Givet - Aubrieves - Hierges - Oignies - sur - Thierache
Omstreeks 9u vertrokken. Snel nog wat zaken, die ik niet meer nodig heb, op de post gedaan. Het is grijs en er staat nog altijd een stevige wind, maar het wordt wel een mooie wandeling. Ik verlaat Givet en volg de Maas richting zuid. Op een rondpunt kom ik een zwaarbewapende politie patrouille tegen. De eerste pittige hellingen komen er aan. In Aubrieves drink ik een koffie en koop ik een baguette voor onderweg. Vervolgens gaat het naar Hierges, een heel mooi en pittoresk dorpje en zeker een bezoek waard. De bewegwijzering is niet altijd even duidelijk en op sommige plaatsen loop ik verkeerd. Gelukkig merk ik dat altijd vrij snel. Ik volg het GR pad richting Belgische grens. Net over de grens neem ik de weg naar Oignies. Mooie weg tussen de bossen, maar wat een klim zeg. Halverwege zet ik me even neer om te rusten. Een oude man, Jean, stopt en vraagt of alles ok is. Hij biedt me een lift aan tot Oignies, wat ik niet heb afgeslagen. Ik ga in Oignies naar de lokale camping K'Dor en zet mijn tentje recht. Snel nog wat proviand gekocht in het buurtwinkeltje van Oignies en nadien in een cafeetje wat gegeten. Ik vraag of ze daar een pelgrim menu aanbieden, maar dat ging dus niet. Maar toen de uitbater hoorde dat ik naar Compostela ging, kreeg ik enkele glazen wijn aangeboden. Nadien terug het tentje in en goed geslapen! 's Nachts begint het hevig te regenen. Gelukkig blijft het binnen in de tent droog en warm.
Dag 5: Dinant - Anseremme - Waulsort - Hastière - Hermeton - Givet - 25,2 km
Rond 4u worden we opgeschrikt door een loeiende wind, slagregen en klapperende vensterluiken. Een storm trekt over Dinant. Toen we rond 6.30u opstonden was de regen gestopt, maar er staat veel wind. Ik besluit niet naar Doische te gaan, omdat ik met deze wind de bossen wil vermijden. Ik besluit om de Maas verder te volgen tot Givet. Het wordt een heel onplezierige dag. Constante regenvlagen met vreselijke windvlagen. Met de poncho aan lijk ik wel een op hol geslagen zeilschip. Eventjes vrees ik dat een stevige windvlaag me de Maas kan in sleuren. Ik ga wat verder aan de kant lopen. Tot overmaat van ramp kom ik door de slechte signalisatie en beschrijving van het boekje aan de verkeerde kant van de Maas terecht. Dus, geen pittoreske wandeling, maar een grote steenweg waar auto's langsrazen. Ik zie met momenten het juiste pad aan de overkant van de weg. Het was doorbijten geblazen. En zo overschrijd ik de Franse grens. Doornat kom ik in Givet aan. Ik neem contact met Mr Colin om een plekje te krijgen in de réfuge Parroise N-D. Wat een opluchting! Er is nog plaats, maar ik moet wachten tot 17u voor ik binnen mag. In het stadje ga ik in een Brasserie een lasagne eten en nadien wacht ik geduldig op een bankje dat enkele honderden meters van de réfuge staat. Ik krijg een fijne kamer (3 bedden) met een klein keukentje, een heerlijke douche en toilet. Ik droog mijn kleren en eet muesli, water en geconcentreerde melk als avondmaal. Vroeg in bed vandaag. Het wordt een gewoonte om vroeg te gaan slapen. Hopelijk beter weer morgen.
Ontbijt, met zeer hoog religieus karakter, in de foyer. We krijgen een paternoster en briefjes met gebeden op. Hallelujah. Mooie dag. Schitterende wandeling en minder modder. We wandelen door wijngaarden, velden met koolzaad in bloei en bossen.We lassen regelmatig rustpauzes in. We zien Sézanne al snel liggen dankzij de opvallende kerk. Via de wijngaarden gaan we onder de autoweg door en dan via kleine straatjes naar het centrum. We hebben gereserveerd bij het ouderlingentehuis dat door nonnetjes wordt beheerd. We vragen de weg naar het tehuis in het toerisme bureau. Als we daar buiten komen, staat er iemand aan de overkant van de weg te zwaaien. Het blijkt Jean-Luc te zijn die verantwoordelijk is voor de regio Sézanne - Vézelay van het Jacobusgenootschap RP 51. Hij biedt ons in het café een coupe Champagne aan en geeft goede tips over de weg tot Vézelay m.b.t. de omleidingen en goede adressen om te logeren. We lopen verder naar het ouderlingen tehuis waar we hartelijk ontvangen worden door zuster overste. Een zeer hartelijke dame met veel pit. Ondertussen komen Jonathan en Eric uit Charleville-Mézieres ook toe. We krijgen een kamer en matrassen om op de grond te leggen. We douchen ons in moderne douches en wassen de kleren. 's Avonds bij het avondeten, dat we samen met de bewoners nuttigen, krijgen we nog een glaasje Champagne van zuster overste omdat het haar verjaardag was. We gaan nadien weer tijdig naar de kamer. 
Luc en Irm vertrekken rechtsreeks naar Sezanne. Nele en ik hebben een korte wandeling gepland van 11 km. We gaan nog naar de markt van Montmort, een markt van vijf kraampjes en geen volk. 's Nachts had het veel geregend en daarom waren vele bospaden slecht begaanbaar door de vele modder. Het eerste stuk loopt voornamelijk over de weg, maar dan duiken we de bossen en velden in. We pauzeren op een jacht uitkijktoren en zien plots een hert. Rond 15u komen we al in Baye aan. Het regent nog altijd. We blijven even zitten aan het oude spoorweghuisje van Baye en gaan dan op zoek naar de Foyer de Charité. We worden verwelkomd door Eric. Hij biedt ons een tas thee aan, maar gezien we pas om 17u kunnen inchecken in de foyer de charité moesten we tot 17u koffie drinken in het plaatselijk café. Om 17u komen we in de foyer terecht in een zéér religieuse groep mensen. Eric leidt ons rond in de foyer met een kapel uit de 12de eeuw. Nadien werden we onmiddellijk aan het werk gezet in de keuken. 's Avonds hebben we deelgenomen aan het gebedsmoment in de kleine kapel. Dit gebedsmoment duurde één uur en was in volledige stilte. De bewoners van de Foyer lijken wel uit een sekte te komen. Nele kreeg het op haar heupen en vertrok. Ik haalde mijn yoga-technieken boven om zoveel mogelijk stil te zitten. Dit was echt niet ons ding. Nadien hebben we gegeten en afgewassen. Tijdens het eten moest ik rechts van de priester zitten en hij vroeg me natuurlijk om welke reden ik de Camino doe. We worden uitgenodigd voor de Laudes, maar hier hebben we hartelijk voor bedankt. Onze kamertjes waren niet luxueus, maar een bed, een bad en een toilet is alles wat je nodig hebt. Ik slaap heel slecht die nacht.
Het is wat frisjes deze morgen, maar er is wat zon. We doen eerst wat inkopen voor de lunch en drinken een koffie in een bar. Het eerste stuk, tot aan Moussy, is via een verkeersweg die naar Epernay gaat. Niet veel speciaal dus, maar vanaf Moussy wordt het weer wat landelijker. We klimmen onmiddellijk door de wijngaarden naar het kerkje van Charot. We wandelen door prachtige landschappen en wijngaarden, maar de wegen zijn door de aanhoudende regen zeer modderig. Gelukkig schijnt vandaag de zon. De champagnestreek in al zijn pracht. In de namiddag begint het terug te regenen en het is behoorlijk fris.We wandelen verder door de bossen Het weer speelt een spelletje en wisselt af van regen tot zonneschijn. We komen via een prachtig kasteel (Chateau de la Charmoye) en dan nog verder voor een 5-tal km via de weg naar Montmort-Lucy. We merken op dat er 2 pelgrims achter ons zijn verschenen. Ze lopen via dezelfde weg. We hadden gereserveerd in een logies bij Madame Herbe Catherine in Boulemouche dat ongeveer een 5-tal km van Montmort ligt. We komen in Montmort en komen voorbij een prachtig kasteel dat er nu verlaten en verwaarloosd bij ligt. Jammer, want dit gebouw heeft potentieel. Madame Herbe zou ons in het centrum komen afhalen met de auto en brengt ons 's morgens terug. De 2 pelgrims die ons volgden is een koppel uit Antwerpen. Irm en Luc, Ze hebben ook gereserveerd in dezelfde gite. Ze wandelen ook naar Santiago en doen +/- 30 km per dag.We hebben een tijdje gewacht aan de Mairie en na een uurtje werden we afgehaald. Het is een prachtige gite. Na de douche konden we de wasmachine gebruiken en nadien hebben we lekker gegeten met de gastvrouw en de gastheer met een glaasje wijn. Nadien vroeg in bed. 
Zonnige dag en zompige bossen. We startten in Rilly met een koffie. Vanuit Rilly stijgen we onmiddellijk en we krijgen als beloning een prachtig zicht op Reims vanuit de hoogte van Mont Joli. Mooie wandeling via bossen die een oude Romeinse weg volgen. We lunchen bij een meer in het Forêt de la montagne de Reims. Vanaf Germaine verlaten we de officiële Sint-Jacobsweg en gaan verder naar Magenta aan de rand van Epernay. We konden Epernay al zien van ver op de heuvel, maar we moeten nog een heel stuk wandelen langs de wijngaarden van o.a. Moët-Chandon. Het binnen komen via de voorsteden van Epernay is niet zo mooi. Drukke wegen en veel verkeer en zielloze winkeltjes en bedrijfjes.We zijn rechtstreeks naar het Presbyteriaans parochiecomplex gegaan. Een verblijf waar priesters hun intrek kunnen nemen, maar waar je als pelgrim ook terecht kan. Super de luxe kamers met living, keukentjes, heerlijke badkamers en toiletten en dit alles voor een donativo.. S'avonds gaan we eten in Brasserie met glaasje bubbels en een Saint Emillion. Toen we terug naar het logement wilden stappen, was het natuurlijk weer aan het gieten. Het weer is heel veranderlijk. Elke dag krijgen we toch een bui over ons. Heel vroeg naar bed. 
Rose en de kids zijn om 10.00 vertrokken. Ik wacht in de C.I.S op Nele
die nog naar de Kathedraal is gegaan. Rond twaalf uur belt Nele me om
te zeggen dat iemand ons een lunch aanbiedt. Samen gaan we naar de
Opera waar we Jean-Claude ontmoeten. Hij brengt ons naar een restaurant
en trakteert ons op de dagschotel en een fles Beaujolais Village.
Uiteindelijk vertrekken we rond 15.30u naar Rilly la Montagne.
Aangename wandeling langs het kanaal en de voorsteden en nadien de Champagne wijngaarden in. Het is mooi weer. In
Rilly verblijven we in een groepskamer waar arbeiders van de wijngaarden
slapen. Eerst dachten we dat we in het mooie gastenhuis konden verblijven waar de eigenares Madame Fagot woont, maar met een stevige draf loopt ze de weg omhoog naar de andere kant van het dorp en toont ons het logement boven de garage van de machines en tractoren. In het gebouw is het toch fris en we mogen de verwarming niet hoger zetten en het lauwe water dat uit een simpele douche komt, mag ook niet hoger. Ze neemt onze stempelboekjes mee en dat krijgen we pas terug als we voor 7.50u de volgende dag de sleutels bij haar thuis brengen. De opvang bij deze dame is dus niet echt warm.We eten in de zaal
onze lunch op. Er is zelfs niets om water warm te maken. Gelukkig heb ik een klein keteltje mee met esbitblokjes en kunnen we toch nog thee en koffie zetten. We kruipen vroeg in bed.
Na een ontbijtje in het CIS gaan we de stad Reims bezoeken. Een mooi en oud centrum met mooie gebouwen en een schitterende kathedraal. Een heerlijk terrasje wordt natuurlijk ook mee genomen. In de namiddag haal ik mijn stempel af in de kathedraal en nadien bezoeken we de Eglise Saint-Rémy. We gaan in de grote Carrefour van Reims ook nog wat mondvoorraad indoen voor de komende dagen. Nele en Jonathan zijn ondertussen ook aangekomen in het CIS. Met Nele spreek ik af om de volgende dag samen verder te stappen, maar dan wel een korte etappe zodat ze ook nog de tijd heeft om op haar gemak Reims te zien.
Vandaag een vrij warme dag met een briesje. Eerst nog wat ontbeten in het cafeetje en dan op stap naar Bazancourt. In Avançon worden we uitgenodigd door een jonge vrouw om een koffie te drinken en een pannenkoek te eten bij haar moeder thuis. Voor de eerste keer inT-Shirt gelopen met als gevolg rode armen. Lunchen doen we op een bankje in Avançon. Het wordt een leuke tocht. Nele had al een kamer geboekt in een hotel in Bazancourt. Ik moet verder naar Reims omdat Rose en de boys voor een dag op bezoek komen. Ik merk dat op voorhand reserveren een heel goede zaak is. Gemakkelijker voor de gastgezinnen, maar ook gemakkelijker voor jezelf. Minder stress. In Bazancourt is alles verlaten, wat typisch is op een zondag in Frankrijk. Nele belt de eigenares die het hotel komt open doen. Rose zou me oppikken op weg naar Reims, maar de vrouw van het hotel moest nog in Reims zijn en wil me een lift tot ongeveer 1,5 km van de jeugdherberg (CIS). Ik verwittig Rose dat ze kan door rijden naar Reims. Rose en de boys komen ongeveer 2 u later toe in de CIS.
Leuke wandeling met af en toe stijle hellingen. Het begin van de lente werd beloofd, maar het is nog heel grijs tijdens de dag met af en toe een straal zon. De wandeling gaat door weidse vlaktes met af en toe een pittige helling eigen aan deze regio, Les Ardennes. De klei begint wit te zien. Ik kom dus in de buurt van de Champagne streek. Onderweg kom ik terug een aanduiding van het aantal km tot Santiago. Toch nog altijd 2.454 km. Rond 16.30u kom ik in Château-Porcien aan en installeer me in de pelgrimskamer na de toegangscode in de plaatselijke Carrefour ontvangen te hebben. Het is een heel bescheiden kamertje, maar een bed, een douche en toilet zijn voldoende. Het verblijf is gratis. Ik begin me te installeren en ongeveer een uurtje later komt Nele ook aankloppen. Zij is de code gaan afhalen in het cafeetje.We gaan een pelgrimsmenu eten in hetzelfde cafeetje. Na de maaltijd gaan we terug naar het kamertje en vertellen ronduit. Het blijkt dat Nele en ik dezelfde weg naar Santiago hebben gepland. We beslissen om toch een stuk, of het hele traject, samen te wandelen.
Eindelijk een beetje lente. Vogeltjes fluiten en onder het zware wolkendek komt af en toe een zonnestraaltje piepen. Robert en Christiane verrassen me met een heerlijk ontbijt met zelfgemaakte confituur en staan er op dat ik ook iets klaar maak voor onderweg. Super lieve mensen. Het wordt een leuke wandeltocht door velden en bossen. Soms gaat het tussen een smalle doorgang van prikkeldraad door. In Signy-l'Abbaye ga ik snel in de lokale Carrefour wat voorraad in doen. Dat is wel nodig, want onderweg zijn de plaatsen, waar je iets kan kopen, heel schaars tot onbestaande. In La Lobbe kan ik geen onderdak meer vinden, maar er is wel een Bar - Tabac waar ik een koffie drink. Daar hoor ik dat er in het volgende dorp een Nederlandse dame woont die onderdak kan geven. Dus, nog een 5 km verder stappen. Ik kom aan bij Maaike, een heel alternatieve dame met 3 honden en een kat. Maaike woont hier al 10 jaar. Toch wel een heel rare ervaring bij een heel lieve dame. Ze woont echt in een rommelig heksenhuisje. Ik moet me zelfs een weg banen door een gang waar lakens aan het plafond hangen om te drogen om in mijn kamertje te geraken. De douche en het toilet beneden zijn piepklein en er liggen allemaal spullen, soms nog onuitgepakt in een doos en stapels tijdschriften. Maaike is ziek en hoest erg. Ze zegt dat ze niet kan koken voor mij en dat ik mijn plan moet trekken. Ik maak me dus een pasta met kaassaus en eet dit op mijn eentje aan de keukentafel waar ook de eetbakjes van de poezen staan. Raad voor de pelgrims die na me komen: Spreek duidelijk prijzen af met Maaike. Maaike biedt me 's avonds een wijntje aan en zet dat bij de afrekening op de factuur.
Mijn eerste dag van de tocht die me dwars door Frankrijk moet brengen. Het regent pijpenstelen. Is dit de voorbode van een zeer natte lente?Samen met Nele ontbijtje genomen in het keukentje. Spek en eitjes... Nele vertrekt rond half 10. Ik ga nog snel naar de post om wat spullen naar huis te sturen. Ik loop wat in Rocroi rond en besluit om ook te vertrekken. Om half 11 ben ik weg. Ontzettend veel regen vandaag. Zonder ophouden. Dit is wel echt een erbarmelijke tocht. Permanent regenvlagen, drassige akkers, kletsnatte bospaden. Verkleumd in Aubigny toegekomen. Tot overmaat van ramp vind ik geen slaapplaats. Op één plaats hoor ik dat er net een jonge dame uit Vlaanderen was toegekomen. Vermoedelijk Nele. Gelukkig kom ik Robert tegen. Hij ving vroeger pelgrims op en wilde voor één keer nog een uitzondering maken. Snel organiseerde hij met Christiane een bed in de logeerkamer en een avondmaal. Heerlijk gegeten, gewassen, geslapen en ontbeten bij een hartelijk en vriendelijk ouder koppel. Robert en Christiane.
Alhoewel binnen de tent alles droog gebleven is, is de buitenkant kletsnat. Het regent nog altijd hevig als ik uit het tentje kruip. Ik sleep alles naar de wasplaats om droog te kunnen inpakken. Als laatste pak ik de natte tent in en ga terug naar het cafeetje. Normaal is het dicht, maar de eigenaar stond er op dat ik nog goede dag ging zeggen en om een lekkere koffie te drinken. Iets later vertrek ik door mooie, maar heel natte bossen, richting Rocroi. Ik kom de eerste pelgrims tegen op het moment dat ik in een boshutje rust. Nele uit Antwerpen en Jonathan uit Ciney. Zij komen ook uit Oignies en zaten toevallig in dezelfde gite. Na een tijdje stappen ze verder en ik vervolg mijn weg een 10 minuten later. De boswegen zijn bijna onbegaanbaar door de regen. Ik kom Nele en Jonathan iets verder weer tegen. We eten samen wat en stappen samen richting Rocroi. In Frankrijk nemen John en ik de weg naar het centrum van Rocroi. Nele stapt verder via de GR route. Op dat punt start de Via Campaniensis, de weg van Rocroi tot aan Vézelay. We komen hier ook het eerste schild tegen met de afstand tot Santiago (2.543 km). Even schrikken, want thuis had ik ongeveer 2.264 km uitgerekend voor de hele Camino vanuit Genk. Ik stap toch niet achteruit? In Rocroi melden John en ik ons aan in het Office de Tourisme. John wil bij een familie gaan slapen, ik neem de gemeentelijke slaapplaats voor pelgrims. Nele komt iets later toe in het logement. Er komt ook een vrijwilliger toe die ons uitlegt dat er tussen Rocroi en Signy geen mogelijkheid is om aan eten te geraken. Geen winkels, geen café, niets...Nele en ik besluiten om samen inkopen te doen voor het avondmaal, het ontbijt en voorraad voor de volgende dag(en). We maken een heerlijke stoofpot van groenten, babbelen nog wat en gaan slapen.
Omstreeks 9u vertrokken. Snel nog wat zaken, die ik niet meer nodig heb, op de post gedaan. Het is grijs en er staat nog altijd een stevige wind, maar het wordt wel een mooie wandeling. Ik verlaat Givet en volg de Maas richting zuid. Op een rondpunt kom ik een zwaarbewapende politie patrouille tegen. De eerste pittige hellingen komen er aan. In Aubrieves drink ik een koffie en koop ik een baguette voor onderweg. Vervolgens gaat het naar Hierges, een heel mooi en pittoresk dorpje en zeker een bezoek waard. De bewegwijzering is niet altijd even duidelijk en op sommige plaatsen loop ik verkeerd. Gelukkig merk ik dat altijd vrij snel. Ik volg het GR pad richting Belgische grens. Net over de grens neem ik de weg naar Oignies. Mooie weg tussen de bossen, maar wat een klim zeg. Halverwege zet ik me even neer om te rusten. Een oude man, Jean, stopt en vraagt of alles ok is. Hij biedt me een lift aan tot Oignies, wat ik niet heb afgeslagen. Ik ga in Oignies naar de lokale camping K'Dor en zet mijn tentje recht. Snel nog wat proviand gekocht in het buurtwinkeltje van Oignies en nadien in een cafeetje wat gegeten. Ik vraag of ze daar een pelgrim menu aanbieden, maar dat ging dus niet. Maar toen de uitbater hoorde dat ik naar Compostela ging, kreeg ik enkele glazen wijn aangeboden. Nadien terug het tentje in en goed geslapen! 's Nachts begint het hevig te regenen. Gelukkig blijft het binnen in de tent droog en warm.
Rond 4u worden we opgeschrikt door een loeiende wind, slagregen en klapperende vensterluiken. Een storm trekt over Dinant. Toen we rond 6.30u opstonden was de regen gestopt, maar er staat veel wind. Ik besluit niet naar Doische te gaan, omdat ik met deze wind de bossen wil vermijden. Ik besluit om de Maas verder te volgen tot Givet. Het wordt een heel onplezierige dag. Constante regenvlagen met vreselijke windvlagen. Met de poncho aan lijk ik wel een op hol geslagen zeilschip. Eventjes vrees ik dat een stevige windvlaag me de Maas kan in sleuren. Ik ga wat verder aan de kant lopen. Tot overmaat van ramp kom ik door de slechte signalisatie en beschrijving van het boekje aan de verkeerde kant van de Maas terecht. Dus, geen pittoreske wandeling, maar een grote steenweg waar auto's langsrazen. Ik zie met momenten het juiste pad aan de overkant van de weg. Het was doorbijten geblazen. En zo overschrijd ik de Franse grens. Doornat kom ik in Givet aan. Ik neem contact met Mr Colin om een plekje te krijgen in de réfuge Parroise N-D. Wat een opluchting! Er is nog plaats, maar ik moet wachten tot 17u voor ik binnen mag. In het stadje ga ik in een Brasserie een lasagne eten en nadien wacht ik geduldig op een bankje dat enkele honderden meters van de réfuge staat. Ik krijg een fijne kamer (3 bedden) met een klein keukentje, een heerlijke douche en toilet. Ik droog mijn kleren en eet muesli, water en geconcentreerde melk als avondmaal. Vroeg in bed vandaag. Het wordt een gewoonte om vroeg te gaan slapen. Hopelijk beter weer morgen.
