Hier volgt ons wedervaren van afgelopen zaterdag : Catoosa naar Stillwater Oklahoma. Dit was de vooraf genoemde gevreesde dag vanwege de afgrijselijke weersvoorspelling. We bevinden ons nu in het hart van wat hier bekend staat als Tornado Alley -- de Tornado Dreef.

Op TV werd een vreselijke heisa gemaakt over twee stormfronten die van zuid naar noord door de staat trokken. Radarbeelden bevestigden alles wat de Amerikaanse Frank en Sabine ons trachtten duidelijk te maken. Maar het toeval wilde dat onze geplande route exact tussen deze twee supercellen in zat. Bijgevolg reden wij onder een een prachtig blauwe hemel en met een zalige zon naar onze eerste stop : Tulsa. Een stad met een muzikale historie in die zin dat de grootste namen uit de rock&roll en de rythm&blues hier destijds kwamen opnemen in studio's die reeds lang geleden hun laatste adem uitbliezen ...

De stad zelf was nog niet tot leven gekomen toen wij als vroege vogels onze intrede maakten. Een kleine wandeling later werd ons Fordje terug gestart om de rest van de Route 66 tot grind te vermalen ...

Even buiten de stad staat, als pronkstuk tentoon, één van de werelds krachtigste locomotieven ooit gebouwd. Voor treinliefhebbers : een klaarkomertje; wielen zo groot als mezelf en even indrukwekkend als Stevie Wonder aan het stuur van een Ford Mustang.

Bristow, Stroud en Chandler zijn nog enkele plaatsjes langs de route maar ook niet meer dan dat. Zeer mooi om door te rijden doch niets de moeite van het vermelden waard.

Arcadia daarentegen is de thuis van Pop's Gas Station and Diner. Beter dan dit kan 66 niet geraken, althans tot zover wíj ze gezien hebben. In de zeer vroege jaren van Route 66 was dit al een prachtig station waar je gewoonweg MOEST stoppen. In het heden heeft het zakeninzicht van de eigenaars geleid tot een multimiljoenenzaak die dagelijks overrompeld wordt. Zowel lokale mensen als toeristen komen van heinde en ver. Hier je benzinetank vullen, een Pop's Ripper Dog eten of enkele frisdranken kiezen uit de 700 verschillende smaken, volstaat om je het gevoel te geven dat je een stukje van een bepaalde geschiedenis hebt geproefd.

Ikzelf ging voor de Ripper Dog : een gefrituurde Wienerworst, in een open sesambroodje, geladen met augurken, zuurkool, cheddar en jalapenopepers. Deze laatsten werden op eenvoudig verzoek niet toegevoegd aan mijn bestelling. 

Het aanbod van soda's (frisdranken) is werkelijk ongelooflijk. Een voorbeeld : originele Fanta Pineapple en Strawberry.

Deze smaken zouden een doorsnee mens nog enigszins kunnen aanspreken maar smaken zoals pindaboterfrisdrank, spreken al minder tot de verbeelding. 

En het zou niet echt Amerikaans zijn zonder soda als deze "Stalinade" en "Seal ya Later"

Moest iemand ooit besluiten om ook eens een bezoekje te brengen aan Pop's; het is uitermate herkenbaar aan de gigantische sodapop-fles die voor het tankstation staat. Spijtig genoeg waren wij hier bij daglicht, want bij duisternis zijn de ringen van de fles spectaculair verlicht en krijgt het station een extra dimensie ... Wij zagen het dus zo 

En zoals je kan zien, was het wolkendek al een beetje aan het aandikken. Uitzwaaiers van de eerder vermelde fronten aan weerszijden van ons ...

Anyway, Arcadia was dus voor ons het einde van Route 66 tot dusver. Vanaf hier maken we, nog steeds via de "scenic byways" onze weg terug richting Chicago. Voor de gekende reden ga ik dit al proberen te posten en ben ik zo meteen terug met de dag van vandaag !