Op zaterdag 9/5/15 fris en monter wakker geworden in de gezellige Best Western Amsterdam Airport, met in het achterhoofd onze 9-uur lange vlucht naar de Windy City. 

Gelukkig hadden we kracht opgedaan met het uitgebreide ontbijt, want bij aankomst op Schiphol werd onze opgewektheid vakkundig de nek omgewrongen door een aankondiging op de vertrekborden ... Onze vlucht had 55 minuten vertraging.

Door het enorm slechte weer in het Midwesten van de VS was ons vliegtuig niet tijdig in Schiphol geraakt, waardoor de vanzelfsprekende vertraging tot stand kwam. Het extreme weer baart ons lichtelijk zorgen want nu reeds hebben wij gezien dat er zeer vele tornadowaarschuwingen van kracht zijn, waarvan enkele tornado's ons pad wel eens zouden kunnen kruisen ...

Maar dat zien we dan wel !

Onze vlucht verliep vlot en omstreeks 1400 uur plaatselijke tijd konden we ons begeven naar de Immigratiedienst. Bijna elke andere keer dat we het land binnenkwamen, ging de procedure bij deze dienst met de snelheid van een zieke slak vooruit ... Wij waren dan ook stomverbaasd dat zo goed als ALLES hier geautomatiseerd verloopt en dat je met het scannen van je paspoort en je vingerafdrukken al een heel eind komt. Het computertje spuwt na de scans een reçuutje uit waarmee je je bij een Immigration-officer meldt. Deze, in ons geval, norse man, bekijkt je even en slaat dan al mompelend de nodige stempels waarmee je ongegeneerd "The Land of the Free" kan bezoeken ...

De shuttle van autoverhuur Alamo bracht ons na een korte rit tot bij hun kantoor alwaar we de keuze kregen tussen een witte of een rode Ford Mustang Cabrio. Ik had een zwarte gevraagd.

Even later met de rode Ford de I-90 op richting Downtown Chicago. De 15-kilometerlange rit nam ons op zaterdagmiddag 40 minuten van onze vakantie weg ... Bijna geen verschil met een werkdag, voor mij ...

Maar omdat we door deze file en de eerdere vertraging véél later aankwamen dan verwacht, moesten we onze voorziene wandeling in het Millennium Park korter houden dan verwacht. Enigszins door honger, anderszins door de tol van de lange dag. 

Honger konden we makkelijk oplossen. Downtown is volgeladen met gelegenheden die aan ieders smaak voldoen.

Vermoeidheid is moeilijker te bestrijden ... Terwijl Susy zich al gegeven heeft om 1930 uur plaatselijke tijd (in België 0230 uur), probeer ik mij nog wat langer wakker te houden door mij met deze blog te amuseren !

Veel foto's heb ik nog niet genomen maar één heel belangrijke al wel : het historische begin van Route 66, hetgene waarvoor we uiteindelijk hier zijn. We zijn ernaartoe gewandeld want het bevindt zich in de drukke Adams Street, waar parkeren bijna zo goed als onmogelijk is.

Morgen gaan we nog een voetexpeditie door de stad doen en maandag begint het dan echt : Route 66 !