7 zaken om het sacrale te herstellen (Uit: Catholicism Pure & Simple 13/8/2014)

Als het gaat om de liturgie van de Romeinse ritus, zouden sommigen je doen geloven dat je twee keuzes hebt: de progressieve Novus Ordo-mis in de banale en saaie traditionele Latijnse mis van de fundamentalisten.

Ze willen je ook doen geloven dat de twee elkaar nooit zullen ontmoeten, dat totdat de paus van het toekomstige verleden arriveert om de Novus Ordo te hervormen, elke kans om wat traditioneel als heilig en eerbiedig werd beschouwd in de Novus Ordo, onmogelijk te herstellen is.

Maar dit is gewoon niet waar. Er zijn veel dingen die Priesters zouden kunnen doen om het gevoel van het sacrale te herstellen en gepaste eerbied voor de liturgie te helpen herstellen, dingen die perfect in lijn zijn met het Tweede Vaticaans Concilie. Verder is dit geen theoretische oefening, er zijn overal Priesters die sommige of zelfs al deze dingen hebben gedaan.

1) Ad Orientem. De mis die ad orientem wordt gezegd, betekent dat de Priester en de gelovige in dezelfde richting staan, het (liturgische) oosten. Veel mensen denken dat Het Tweede Vaticaans Concilie of de Novus Ordo vereist dat de Priester naar de mensen gericht is. Dit is gewoon niet waar. In feite anticiperen de rubrieken van de nieuwe mis erop dat de mis ad orientem wordt gezegd en instrueren ze de Priester wanneer hij de mensen moet aankijken.

Ik kan geen enkele zaak bedenken dat meer zou kunnen doen om de geest en het hart van de gelovigen (om nog maar te zwijgen van de Priester) goed te oriënteren dan het herstellen van de ad orientem aanbidding. Ik beveel u de brief aan die Fr. Richard Heilman schreef een jaar na de implementatie aan een Priester over de vruchten van deze verandering. Er is geen toestemming of indult vereist om deze wijziging aan te brengen zoals het is, precies zoals de mis oorspronkelijk was bedoeld. Het enige dat nodig is, is een gewillige Priester en tijd om de gelovigen goed te informeren.

2) Herstel gezang en polyfonie. Laat het gezangboek en het vrolijke antropocentrisme achterwege en breng gezang en polyfonie terug. Nogmaals, dit is precies zoals het Tweede Vaticaans Concilie noemde: “De Kerk erkent dat het Gregoriaans bijzonder geschikt is voor de Romeinse liturgie: daarom moet het, als andere dingen gelijk zijn, een prominente plaats krijgen in liturgische diensten. Maar andere soorten gewijde muziek, met name polyfonie, zijn geenszins uitgesloten van liturgische vieringen, zolang ze in overeenstemming zijn met de geest van de liturgische handeling, zoals vastgelegd in art. 30. " Bovendien moet de Priester de mis zingen terwijl de gelovigen gezongen antwoorden geven. Een Priester zou zelfs de propers kunnen zingen. Dit alles kan tijd kosten en een gezamenlijke inspanning op het gebied van informatie, de beloning kan enorm zijn.

3) Latijn, ja Latijn !! Nogmaals, het Sacrosanctum Concilium van het Tweede Vaticaans Concilie "De bijzondere wet blijft van kracht, het gebruik van de Latijnse taal moet behouden blijven in de Latijnse riten." Wat het Tweede Vaticaans Concilie voor ogen had, was het gebruik van de volkstaal voor de variabele delen van de mis: "Dit zal in de eerste plaats van toepassing zijn op de lezingen en preek, en op sommige gebeden en gezangen." Maar de delen van de mis die elke week hetzelfde zijn, zouden in het Latijn kunnen zijn, de mensen zouden hierover kunnen worden onderwezen, spiekbriefjes voor vertalingen en met de tijd zou kunnen hersteld worden wat altijd bewaard moest blijven. Gebeden zoals het Sanctus en het Agnus Dei zouden op zijn minst in het Latijn moeten zijn en het Kyrie in het Grieks, aangezien veel mensen er reeds bekend mee zijn.

4) Correct ontvangen van de Communie, geknield en op de tong. In zijn artikel in de Nieuwe Liturgische Beweging geeft Fr. Richard Heilman een uiteenzetting over dit onderwerp.

Waarom knielen?

Paus Benedictus XVI heeft opgemerkt dat knielen "een uitdrukking is van de Christelijke cultuur, die de bestaande cultuur transformeert door middel van een nieuwe en diepere kennis en ervaring van God." Hij herinnert ons eraan dat “het woord proskynein alleen al negenenvijftig keer voorkomt in het Nieuwe Testament, waarvan vierentwintig keer in het Boek Openbaring, het boek van de hemelse liturgie, dat aan de Kerk wordt gepresenteerd als de standaard voor haar eigen liturgie."

In zijn boek The Spirit of the Liturgy spreekt Paus Benedictus over een “verhaal dat voortkomt uit de uitspraken van de Woestijnvaders, volgens welke de duivel door God werd gedwongen zichzelf te tonen aan een zekere Abba Apollo. Hij zag er zwart en lelijk uit, met angstaanjagende dunne ledematen, maar het meest opvallende was dat hij geen knieën had. Het onvermogen om te knielen wordt gezien als de essentie van het duivelse."

Waarom op de tong ontvangen?

Ondanks de wijdverbreide praktijk van Communie in de hand, is de universele discipline om de H. Communie op de tong te ontvangen niet veranderd. Een Bisschop kan bijvoorbeeld de Communie in de hand verbieden, maar niet de Communie op de tong. De Kerk moedigt het laatste sterk aan, maar het eerste niet. Met betrekking tot de Communie in de hand spreekt de Kerk slechts op een waarschuwende toon vanwege de vele misstanden die vaak gepaard gaan met deze praktijk.

Knielen en de Eucharistie op de tong ontvangen, moedigt je aan om echt na te denken over wat je aan het doen bent, terwijl je tegelijkertijd het juiste respect toont voor de Eucharistie. Het toevoegen of gebruiken van een communiebank is de beste manier om een ​​goede ontvangst te stimuleren. Kwestie om respect te tonen voor de Eucharistie.

5) Geen buitengewone Bedienaren van de H. Communie meer. Het gebruik van buitengewone bedienaren van de H. Communie zou precies dat, buitengewoon moeten zijn. Het gebruik van buitengewone Bedienaren van de H. Communie bij het uitreiken aan de gewone massa is misbruik. Zo simpel is het.