Wat motiveert een Communist?

Het Communisme heeft een van de weinige, duurzame opposities tegen het Kapitalisme geleverd, een wereldwijde politieke orde die verantwoordelijk is voor het voortdurende lijden van miljoenen. Het is dat lijden, gereproduceerd door economische patronen dat Marx en anderen probeerden uit te leggen, en niet het geheime plot van atheïsme is (zoals Day ooit beweerde), dat Communisten motiveert.
Volgens een rapport van Oxfam uit 2018 is de wereldwijde ongelijkheid enorm en neemt deze nog steeds toe. Oxfam, dat niet door Communisten wordt gerund, merkte op dat "82 procent van de gecreëerde rijkdom [in 2017] naar de rijkste één procent van de wereldbevolking ging, terwijl de 3,7 miljard mensen die de armste helft van de mensheid vormen niets hebben."

Terwijl ondernemers zoals Elon Musk en Jeff Bezos investeren in ruimtevaart, zijn hun werknemers verwikkeld in de dagelijkse economische strijd hier op aarde. In de Tesla-fabrieken van Mr. Musk lijden werknemers meer dan twee keer zo zwaar als het industriële gemiddelde en melden dat ze zo uitgeput zijn dat ze op de fabrieksvloer instorten.

Een undercover-journalist meldt dat werknemers in flessen urineren in een magazijn in de VK uit angst om gedisciplineerd te worden voor "inactieve tijd" en het bedrijf heeft een lange lijst met eerdere overtredingen. In Pennsylvania hadden Amazon-werknemers medische hulp nodig, zowel voor blootstelling aan de kou in de winter als voor hitte-uitputting in de zomer. Het is een hoge prijs opdat een paar miljardairs op vakantie zouden kunnen gaan in de zwarte ruimte. Zoals een medewerker van Detroit Tesla het uitdrukte: "De toekomst wordt voor gezorgd behalve wij."

Voor Communisten is wereldwijde ongelijkheid en het misbruik van werknemers bij zeer winstgevende bedrijven niet alleen het gevolg van onvriendelijke werkgevers of oneerlijke arbeidsvoorschriften. Het zijn symptomen van een specifieke manier om rijkdom te vergaren, een die niet bestond bij de schepping van de wereld en een die deel uitmaakt van een 'doodscultuur', om een bekende uitdrukking te lenen. We leven al in een wereld waar rijkdom wordt herverdeeld, maar de rijkdom gaat omhoog, niet naar omlaag en niet naar de onderste laag.

Hoewel uit peilingen blijkt dat Amerikaanse burgers steeds sceptischer tegenover het Kapitalisme zijn geworden - een Gallup-onderzoek meldt zelfs dat democraten het Socialisme op dit moment positiever beschouwen dan het Kapitalisme, is die houding niet erg populair bij verkiezingsvertegenwoordigers. Een opleving van Socialistische hysterie typeerde het antwoord op het inspirerende primaire aanbod van Bernie Sanders in 2016 en het electorale succes van Alexandria Ocasio-Cortez en Rashida Tlaib, leden van de Democratische Socialisten van Amerika, een partij mede opgericht door een voormalige Katholieke arbeider, Michael Harrington.

Republikeinse en democratische politici hebben het overduidelijk gemaakt dat ongeacht hun verschillen, ze het er beiden over eens zijn dat in de Amerikaanse politieke cultuur steun voor het Kapitalisme niet onderhandelbaar is, zoals Nancy Pelosi tegenover een Socialistische vragensteller tegen CNN vertelde.
Communisten zijn niet tevreden met Kapitalistische partijen, die elkaar met de vinger wijzen terwijl ze gezamenlijk een systeem handhaven dat een groot aantal mensen, inclusief hun eigen kiezers, uitbuit. Communisten denken dat we betere manieren kunnen opbouwen om een evenwichtige samenleving te creëren.

In tegenstelling tot de angst dat Communisten simpelweg de “spullen” van iedereen willen afpakken, de afschaffing van privébezit, waartoe Marx en Engels opriepen, is het de afschaffing van particuliere manieren om rijkdom te vergaren. Zoals het populaire gezegde in Communistische kringen luidt, willen Communisten niet je tandenborstel. Sommige van de standaardvoorstellen in de programma's van Communistische partijen omvatten dingen zoals het bieden van gratis gezondheidszorg, het afschaffen van privéwinst bij het verhuren van onroerend goed en de oprichting van echt democratische instellingen waarin politici geen miljonairs zijn en kunnen worden teruggeroepen.

Hoewel de Katholieke Kerk officieel leert dat privé-eigendom een ​​natuurlijk recht is, komt deze leer ook met de voorwaarde dat privé-eigendom altijd ondergeschikt is aan het algemeen belang. Dus ondergeschikt, zegt paus Franciscus op een echt radicaal moment in "Laudato Si", "dat de christelijke traditie het recht op privé-eigendom nooit als absoluut of onschendbaar heeft erkend, en het sociale doel van alle vormen van privé-eigendom heeft benadrukt."

Iets dergelijks loopt parallel in "Het Communistisch Manifest", wanneer Marx en Engels onderstrepen dat het afschaffen van privé-eigendom het afschaffen van niet-persoonlijke eigendom betekent, niet het soort werkmateriaal dat een ambachtsman of boer zou kunnen bezitten, maar de verzamelde eigendom van de rijken, dat verdeelt mensen in vijandige klassen van mensen - met andere woorden, het soort privébezit dat de meesten van ons niet hebben.

"Jullie zijn geschokt over onze intentie om privébezit af te schaffen", zeggen Marx en Engels tegen hun burgerlijke tegenstanders. “Maar in jullie bestaande samenleving is het privébezit al voor 9/10^de van de bevolking afgeschaft. Het privébezit voor de weinige elite is in hun handen omdat het niet in handen is van de 9/10^de van de mensen.”

In de plaats hebben ze het erover dat privébezit zou moeten herverdeeld worden. In een tekst zeggen Marx en Engels: “Wanneer kapitaal daarom wordt omgezet in gemeenschappelijke eigendom, in eigendom van alle leden van de samenleving, wordt persoonlijke eigendom daardoor niet omgezet in sociale eigendom. Alleen het sociale karakter van het onroerend goed wordt gewijzigd. Het verliest zijn klassenkarakter."
Wat communisten wensen is een authentieke samenleving, en zij denken dat dit alleen kan gebeuren door eigendom te relativeren in het licht van het welzijn van iedereen. Radicaal inderdaad, maar zeker niet zo schokkend voor mensen die zich herinneren dat de Maagd Maria zong dat God de hongerigen met goederen heeft vervuld, maar rijken ledig heeft weggezonden. (Lk 1:53).