Priester Vincent Robert Capodanno : Geboren op 13/2/1929 Staten Island, New York – 4/9/1967 (38 jaar) in Zuid-Vietnam, Quang Tin Provincie Begraven in New York – Staten Island

Rooms-Katholiek priester en Maryknoll Missionaris (M.M.)

Dienstjaren : 1965-1967 – Luitenant bij het Marine Korps als aalmoezenier, 3^de Bataljon, 5^de Mariniers, 1^e Marine divisie.

Indeling van het leger

Zijn leven :

Vincent R. Capodanno Jr. werd geboren op Staten Island, NY op 13/2/1929 en was het jongste kind van 10 uit Italiaanse immigranten. Hij gradueerde op de Curtis Hogeschool en ging naar de Fordham Universiteit voor een jaar terwijl hij ook werkte als verzekeringsklerk. In 1949 trad hij het Maryknoll Missionarrissen Seminarie binnen in Ossining, NY, waarbij hij  ook uitgebreide studies in Illinois en Massachusetts deed. Hij werd gewijd als Rooms Katholieke priester op 14/6/1958. 

(Maryknoll Missionarissen : De Katholieke Missiecongregatie van Maryknoll is een Gemeenschap van Apostolisch Leven die werd opgericht in 1911 door de bisschoppen van de Verenigde Staten. De hoofdzetel is gevestigd in de plaats Maryknoll. Er zijn thans 462 priesters en 567 mannelijke religieuzen bij de congregatie.)

Priester Capodanno's werd eerst toegewezen als missionaris in 1959 om de Taiwanese aboriginals in de bergen van Taiwan te helpen, waar hij ten dienste stond van een parochie en later in een school. Na 6 jaar keerde hij terug naar de VS om daarna te vertrekken naar een Maryknoll school in Hong Kong. Kort erna, vroeg hij om legeraalmoezenier te worden in Vietnam toen de Amerikaanse aanwezigheid er toenam.

Eind December 1965 ontving Pr Capodanno zijn aanstelling als luitenant als predikant bij de zeemacht. Hij vroeg om in dienst te mogen treden bij de Marine Vloot te Vietnam. Na wat training om bij het Marinekorps te kunnen beginnen werd hij in april 1966 aangesteld in Zuid-Vietnam. In juni 1967 keerde hij na een maand verlof in de VS terug naar Vietnam. Hij bleef bij de Mariniers. Zelfs voor zijn dood was hij gekend voor zijn bereidheid om de ontberingen van de Mariniers te delen. Hij “straalde” Christus uit voor degenen rond hem, en dat leverde hem de bijnaam op van de “Grunt Padre”. “Grunt Padre,” staat voor de “grunts” of de Mariniers van zijn bataljon nadat hij in Vietnam aankwam gedurende de Goede Week in 1966.

Voor dageraad op 4 september 1967, gedurende Operatie Swift, werd een groep van ongeveer 100  Mariniers ingesloten door ongeveer 2500 Noord-Vietnamese soldaten bij het dorp Dong Son. Ze waren met te weinig soldaten en waren niet voorbereid op zo’n tegenstand. Na een paar uur vonden 26 mariniers de dood, en er werden nog twee compagnies van elk een honderdtal soldaten opgeroepen tot de strijd. Maar er was nog versterking nodig.

Operation Swift was een militaire operatie in de Vietnamese oorlog, door eenheden van de Amerikaanse 1^e Marine Divisie die twee Marine Compagnies die omsingeld waren door het Noord-Vietnamese volksleger van Vietnam. Deze operatie vond plaats in de Que Son vallei, op 10 km ten zuiden van Da Nang. De operatie begon op 4 september 1967.De regio was rijk aan rijstvelden en er woonde veel volk. Het werd gezien als een van de sleutels om de vijf noordelijke provincies van Zuid Vietnam te controleren door het Noord-Vietnamese Volksleger van Vietnam.

Vietnamese Oorlog: was een oorlog tussen het op de VS georiënteerde Zuid-Vietnam en het op de Sovjetunie en China georiënteerde Noord-Vietnam. De oorlog volgde op de Franse oorlog en duurde van 1 november 1955 tot 30 april 1975. De strijd speelde zich voornamelijk af in Vietnam, hoewel er ook gevochten werd in de grensgebieden van Laos en Cambodja. Ondanks de inzet van honderdduizenden manschappen, grootschalige bombardementen, het gebruikmaken van chemische middelen als Agent Orange en Napalm, verloren de Verenigde Staten deze oorlog.

Toen Pr Capodanno hoorde dat twee pelotons van de medische compagnie slachtoffers ophaalden en op het punt stonden door de vijand te worden overrompeld, ging Pr Capodanno onder de gewonden en stervende Marinier. Temidden van de vuurregen, ging hij hen helpen en gaf hen de Laatste Riten (H. Oliesel), troostte hij de gewonden en stervenden, en gaf zelfs zijn eigen gasmaster, hoewel hij zelf gewond was in het gezicht en hand. Hij weigerde een medische evacuatie en ging verder een zwaargewonde Hospik te helpen en twee gewonde Mariniers die maar enkele meters verwijderd waren van vijandelijk geschut. Hij  werd 27 keer in de rug geraakt door een machinegeweer en stierf. Ook 14 anderen Maniniers en 2 hospiks kwamen om uit zijn bataljon.

Hoewel hij maar 38 jaar was toen hij stierf, werd hij geliefd door de mannen die hij op heroïsche wijze had gediend, en door zijn familie en vrienden die hij achterliet. 

Zijn lichaam is begraven op de begraafplaats (St Peters) in West New Brighton, Staten Island, New York.

Pr Capodanno kreeg postuum de hoogste militaire eer voor zijn onbaatzuchtig offer, maar zijn grootste titel van Heilige moet nog komen. De officiële ceremonie werd op 7 januari 1969 gehouden. Hieronder zijn al zijn eretekens :

Tijdens de dienst werd Capodanno’s heldendom beschreven:

 “Als reactie op de toestand van het 2de peloton van de M Compagnie, die in gevaar verkeerde om door de talrijke vijandelijke macht te worden verslagen, verliet Lt Capodanno de relatieve veiligheid van de commando post en liep door een open gebied van machinevuur, rechtstreeks naar het belegerde peloton.

Ongeacht het intense wapenvuur van de vijand, de machinegeweren en mortiergeschut, ging hij in het slagveld om de Laatste Riten toe te dienen aan de stervenden en medische hulp te verstrekken aan de gewonden.

Toen een mortier explodeerde meerdere wonden toebracht aan zijn armen en benen, en een deel van zijn rechterhand verloor, weigerde hij categoriek alle medische hulp. Hij gaf het bevel aan de mannen van het korps om hun gewonde kameraden te helpen en met kalme beslistheid bleef hij in het slagveld verder de dappere Mariniers door zijn stem en voorbeeld bemoedigen.

Toen hij een gewonde hospik tegenkwam in de vuurlinie van een vijandelijke machinegeweer dat ongeveer 15 meter van hem verwijderd was, deed Lt Capodanno een poging om de stervende hospik te helpen en bij te staan. Op dat ogenblik, maar een meter van zijn doel verwijderd, werd hij door een machinegeweer getroffen.”

“Door zijn heroische houding op het slagveld, en hij inspirerend voorbeeld, heeft Lt Capodanno de edelste tradities van de VS Marine hoog gehouden. Hij gaf dapper zijn leven voor de vrijheid.”

Dienaar van God, Pr Vincent, bid alsjeblieft voor ons.

In zijn biografie wordt zijn taak als volgt beschreven: “Hij werd een constant metgezel voor de Mariniers: met hen leven, eten en slapen in dezelfde omstandigheden als de mannen. Hij richtte bibliotheken op, verzamelde en verdeelde giften en organiseerde programma’s voor de lokale bevolking. Hij bracht uren door met het bemoedigen van de vermoeide en teleurgestelde soldaten, troostte de rouwenden, nam de Biecht af, gaf les aan bekeerlingen en verdeelde medailles van de H. Christoffel.

Christoffel of Christoforus (Latijn: Christophorus; Grieks: "Christus-drager") is een heilige in de Rooms-Katholieke Kerk en de oosters-orthodoxe kerken. Christoffel geldt als een belangrijke heilige die in vele landen en perioden vereerd werd en wordt. Zijn naamdag is 24 juli. 

In de middeleeuwen gold Christophorus als een van de Veertien Noodhelpers of Heilige Helpers, die ook als groep aangeroepen konden worden in een noodsituatie. Hij zou beschermen tegen de pest en tegen een 'onvoorziene dood', dat wil zeggen overlijden zonder de laatste sacramenten te ontvangen. Vanwege de geringe levensverwachting van de middeleeuwer waren (volks)prenten en beelden van de drager van Christus in de late middeleeuwen overal te vinden, op marktpleinen, in huizen en in kerken. Eén van deze prenten (de zogenaamde Buxheimer Christophorus in Manchester) draagt dan ook het opschrift 'Christofori faciem die quacumque tueris Illa nempe die morte male non morieris' (= 'Op welke dag gij het gelaat van Christophorus zult aanschouwen, op die dag zult ge zeker geen kwade dood sterven').

Gebed

H. Christoffel, wij, gelovigen, aanroepen u om ongelukken te voorkomen op onze reizen en tochten. Kom ons te hulp in al onze noden, zowel materiële en geestelijke moeilijkheden. Bescherm ons op onze verplaatsingen en reizen. H. Christoffel, door uw voorspraak en steun, help de gewonden bij ongelukken op de weg. Wees onze voorspreker, als wij de laatste reis aanvatten van de aarde naar het Hemels Vaderhuis. H. Christoffel, wij stellen ons vertrouwen op U! Amen.

Patroonheilige

Sint-Christoffel is de patroonheilige van de reizigers, alle verkeersdeelnemers, timmerlieden, schilders, pelgrims, fruithandelaren, boekbinders, schatgravers, hakebusschutters, hoedenmakers, tuinmannen en kinderen en patroon tegen besmettelijke ziekten, onverwachte dood, de pest, droogte, onweer, hagel, watersnood, vuurrampen, oogziekten, tandpijn en van de bewoners van de stad Roermond, waar een groot beeld van hem met Christus op zijn schouder de top van de kathedraal siert. In die stad staat de enige Sint-Christoffelkatedraal ter wereld. In Schagen staat een St. Christophoruskerk. Het is een ontwerp van A. Tepe. Gebouwd in 1883.

Levensverhalen

Er is weinig tot niets te zeggen over de historische Christoffel, maar er worden verschillende legenden over hem verteld.

Christoffel van Chalcedon

In de 5^de eeuw zou er volgens legenden een man genaamd Christoffel in Chalcedon hebben geleefd. Zeker is dat Sint-Christoffel in deze tijd met name langs pelgrimsroutes al werd vereerd, maar over deze 5de persoon is niet veel opmerkelijks te vertellen.

Christoffel de Cynocefaal

Een oudere Christoffel, een martelaar, zou in de tijd van de Romeinse keizer Decius (249-251) de begeleider van de apostel Bartolomeüs zijn geweest. Hij was afkomstig uit het land der Cynocefalen (Hondkoppigen). Bartholomeus was uitgezonden naar dit land om het evangelie te verkondigen. Eén van de Cynocefalen liet zich dopen en kreeg de naam Christoffel.

Door zijn bekering tot het christendom kreeg hij een menselijke tong en kon hij spreken. Hij ging vervolgens het evangelie prediken in Lycië. Zijn stok droeg bladeren en vruchten als teken van de instemming van God. In het kader van de christenvervolgingen door de plaatselijke koning werd hij langdurig gemarteld en onthoofd. Voor deze martelingen waren 400 soldaten nodig, Christoffel was immers een reus. Zijn sterfjaar zou 250 zijn geweest. In latere legenden wordt Christoffel als soldaat voorgesteld die vele medesoldaten bekeerde. Ook deze had een hondenkop.

Christoffel de Christusdrager

Wéér een andere legende verhaalt van ene Reprobus die zo arrogant was dat hij zijn diensten alleen wilde aanbieden aan het allerhoogste gezag. Eerst trad hij in dienst bij de koning, die echter bang bleek te zijn voor de keizer. Hij trad in dienst bij de keizer, maar die was bang voor de duivel. Toen bood hij zijn diensten aan, aan de duivel. De duivel was echter bang voor Christus en Reprobus besloot Christus te gaan dienen.

Dat deed hij, op advies van een kluizenaar, door mensen op zijn brede rug een rivier over te dragen. Op zekere dag moest hij een klein kind de rivier over tillen. Terwijl hij daarmee bezig was werd het kind echter zwaarder en zwaarder, totdat Reprobus bijna bezweek en tot zijn schouders in het water stond. Toen openbaarde het kind zich als Christus en doopte Reprobus in de rivier. Zijn doopnaam werd Christoffel, Christusdrager. Jezus liet Christoffels staf groen uitlopen en zond hem weg om het evangelie te prediken. Ook in deze legende wordt hij uiteindelijk gemarteld en onthoofd. Dit is in het Westen het meest bekende verhaal.

Christoffel als reus

Het verhaal dat Christoffel een reus was wordt als volgt verklaard: zijn bijnaam Canineus (de hondachtige) zou zijn verbasterd tot Cananeus (reus uit Kanaän). Andere verhalen draaien dit proces om. Christoffel zou uit Kanaän stammen en daarom Cananeus zijn genoemd. Dat zou zijn verbasterd tot canineus en daarom werd gedacht dat hij een hondenkop had.

Veertien Heilige Helpers : Met de Noodhelpers wordt binnen de Katholieke Kerk een groep van veertien heiligen bedoeld die behalve individueel ook als groep worden vereerd en aangeroepen. Ze staan ook bekend onder de naam Veertien Heilige Helpers. Zij worden helpers genoemd omdat zij in het bijzonder zouden helpen bij allerhande ziektes en aandoeningen. De groep Nothelfer verschijnt voor het eerst in de 14^e eeuw in het Duitse Rijnland. Vermoedelijk ontstond daar het gebruik om deze heiligen gezamenlijk te vereren als gevolg van een pestepidemie.

De veertien heiligen zijn:

• Achatius, martelaar, aangeroepen tegen hoofdpijn
• Barbara, maagd en martelares, aangeroepen tegen koorts
• Blasius, bisschop en martelaar, aangeroepen tegen keelpijn
• Catharina, maagd en martelares, aangeroepen tegen de pest
• Christoffel, martelaar, aangeroepen tegen de pest
• Cyriacus, diaken en martelaar, aangeroepen tegen bekoringen op het sterfbed
• Dionysius, bisschop en martelaar, aangeroepen tegen hoofdpijn
• Erasmus van Formiae, bisschop en martelaar, aangeroepen tegen maag- en darmklachten, ook bekend als Sint-Elmo
• Eustachius, martelaar, aangeroepen tegen familiale meningsverschillen
• Joris, soldaat martelaar, aangeroepen tegen ziekten van huisdieren
• Egidius, kluizenaar en abt, aangeroepen tegen plagen
• Margaretha, maagd en martelares, aangeroepen bij zwangerschap
• Pantaleon, bisschop en martelaar, patroonheilige van artsen
• Vitus, martelaar, aangeroepen tegen epilepsie

Oorzaken van de Vietnamoorlog

De strijd in Vietnam kwam voort uit een angst voor het communisme en de SU vanaf het einde van WOII.

Oorzaak 1: het idee van containment.
In 1947 kwam het idee van "containment", oftewel inperking van communistische invloeden, voor het eerst naar voren, een idee dat direct zou leiden tot de Vietnamoorlog. Amerika moest volgens dat idee alle mogelijke maatregelen nemen om de verspreiding van het communisme buiten de Sovjet Unie te voorkomen. 

De eerste test van containment was in 1948, toen Stalin besloot West-Berlijn van het Westen af te sluiten. Gedurende ruim een jaar vlogen de Amerikanen daarom het benodigde voedsel de stad in, waarna Stalin verslagen de blokkade ophief. In 1949 kreeg de Sovjet Unie de beschikking over de atoombom en werd China communistisch, wat de angst voor het communisme bij Amerikanen alleen maar versterkte. 

Oorzaak 2: de Fransen in Vietnam
Vietnam was de kolonie van Frankrijk tot 1954. Tussen 1945 en 1954 heeft daar een oorlog plaatsgevonden tussen de communistische Vietminh, die vrijheid wilde, en de Fransen. Ondanks de financiële steun van Amerika verloren de Fransen. De twee partijen kwamen overeen Vietnam tijdelijk in tweeën te delen en in 1956 vrije verkiezingen te houden. De Amerikanen installeerden een Veramerikaniseerde Vietnamees genaamd Ngo Dinh Diem in Zuid-Vietnam, maar de Vietnamezen accepteerden hem niet. Toen de Amerikanen daarna weigerden de verkiezingen in 1956 te laten doorgaan, begonnen Vietminh guerrilla's uit het Zuiden (Vietcong genaamd) openlijk te rebelleren. 

Oorzaak 3: de invloed van John F. Kennedy en Lyndon B. Johnson op Vietnam
Toen John F. Kennedy in 1960 president van de VS werd, wilde hij Amerika's verbintenis met de containment politiek nog eens goed laten blijken. Daarom stuurde hij Amerikaanse soldaten naar Vietnam. Eigenlijk was de Vietnamoorlog toen al een feit. 
Na de moord op Kennedy werd Lyndon B. Johnson president en kreeg controle over de Amerikaanse aanwezigheid in Vietnam. Door aan het Amerikaanse volk te vertellen dat ze niet meer zínloos jongens naar Vietnam stuurden, maar om het land voor een val voor het communisme te behoeden, kreeg hij in 1964 de macht over het presidentschap. In stilte had hij van de Senaat de macht gekregen om een open oorlog met Vietnam te beginnen.
Een Amerikaans schip beschoot zelf in augustus 1969 Noord-Vietnamese schepen nadat het de Golf van Tonkin (bij Vietnam) was ingevaren. De Noord-Vietnamese schepen schoten daarop terug. Johnson gebruikte dit incident om zijn Vietnamoorlog door de regering te kunnen krijgen. Het Amerikaanse Congres gaf Johnson toen bijna onbeperkte macht over de situatie in Vietnam en de oorlog barstte nu in alle hevigheid los. 

Dit verhaal van Korporaal Ray Harton staat in de biografie van Pr Capodanno : Hij raakte gewond door een schotwonde in zijn linkerarm en opened zijn ogen gedurende die strijd en zag Capodanno, die hem met kalme stem zei: “Blijf liggen, Marinier. Je zult het redden. Er zal spoedig iemand naar hier komen om je te helpen. God is met ons allen vandaag.”