Dit is de allerheiligste Maria, de enige Bruid en Moeder van de Almachtige, die voor haar Bruidegom en haar Zoon neerdaalt naar de wereld, getooid en voorbereid als de Bruid van de H. Drie-eenheid. Deze intrede was gedenkwaardig gemaakt door dusdanige gaven van de Godheid, dat hun pracht Haar aangenamer maakte dan de zonsopgang, schoner dan de maan, voortreffelijker en bewonderenswaardiger dan de zon, en Haars gelijke niet had in het geschapene. Zij kwam, heldhaftiger en krachtiger dan het hemelse heir van engelen en heiligen. Zij daalde neer, getooid en voorbereid door God, die Haar alles gaf, wat Hij wenste te geven, en wat Hij kon geven, en Hij kon alles geven, wat niet wezenlijk Goddelijk was, namelijk alles wat de Godheid het meest benaderde en het verst verwijderd was van enige smet van een schepsel. (…) Hij heeft Haar uitgerust en voorbereid met de liefde van een Bruidegom, de zorgzaamheid van een Zoon, net zoals Hij de rijkste en kostbaarste gewaden in Zijn bezit had en Hij heeft Zijn Moeder en Bruid ermee getooid. Zij is de Moeder van God, en alles is gegrondvest op het feit, dat Zij onbevlekt was en vol van genade op het moment van Haar allerzuiverste Ontvangenis. De Koningin des hemels stelt de schoonheid en luister, die Haar door Haar Zoon en Bruidegom in haar allerzuiverste Ontvangenis is gegeven, zo op prijs dat Zij verdrietig is om degenen die Haar met opzet proberen te verlagen op dit punt, terwijl haar heiligste Zoon zich juist verwaardigd had, Haar op deze wijze getooid en gesierd, aan de wereld te tonen, tot Zijn glorie en voor de aanmoediging van de stervelingen.

Toen hoorde ik een machtige stem die riep van de troon: “Zie hier Gods woning onder de mensen! Hij zal bij hen wonen. Zij zullen zijn volk zijn, en Hij, God-met-hen, zal hun God zijn.

De stem van de Allerhoogste is fors en sterk, zacht en doeltreffend. Zij kan heel de schepping in beweging brengen en naar Hem toe trekken. Zo was ook de stem, die de H. Johannes hoorde klinken van de troon van de H. Drie-eenheid. Hij was bevoorrecht de woonstede van God tussen de mensen te zien, dat Hij onder hen leefde, dat hun God was, en dat de mensen Zijn volk waren. Dit was vervat in de beeltenis van de Heiligste Maria, die van de Hemel neerdaalde. Nu deze woonstede van God op aarde was gekomen, volgde daaruit, dat God ook onder de mensen woonde, want Hij leefde en verbleef in deze woonstede, dit tabernakel. Het is alsof Johannes zegt: de Koning heeft bezit genomen van zijn hoof, en houdt zijn hof in de wereld, en wel om geen andere reden dan dat Hij graag op aarde wil verblijven en wonen. En vanuit dit tabernakel kon Hij de menselijke vorm aannemen, waarin Hij een Man over de mensen zou zijn. Daarin zou Hij hun God en zij zijn volk zijn, als de erfenis van de Vader en ook voor Zijn Moeder. Wij waren het erfdeel van de Vader aan Zijn Zoon, niet alleen omdat in Jezus alle dingen geschapen waren, en omdat alles aan Jezus was gegeven, maar ook omdat Jezus ons verloste als man, bekleed met onze menselijke natuur, en ons heeft vrijgekocht als Zijn volk en als de erfenis van de Vader en ons tot Zij broeders maakte. Wegens Jezus’ menselijke natuur zijn wij het wettige erfdeel van de heiligste Maria, want Zij gaf Jezus de vorm van het menselijk vlees, waardoor Hij ons vrijkocht voor Zichzelf. Maria is als Moeder en Bruid van de H. Drie-eenheid tevens de Meesteres van heel de schepping, die Zij achterliet als een erfenis van Haar Eniggeborene. De engel die van de Koninklijke Troon kwam, zei aan Johannes : “Zie het tabernakel van God onder de mensen, Hij zal met hen verblijven en zij zullen zijn volk zijn. Hij zal hun Broeder zijn en Hij zal de menselijke vorm aannemen in dit tabernakel Maria, die u van de Hemel ziet neerdalen door Haar Ontvangenis en vorming.” Het Tabernakel van God in nu bij ons, want het is ons Tabernakel en God wordt één van ons. Hij zal van dit Tabernakel het leven en bloed ontvangen, die Hij zal offeren voor ons, om ons tot Zijn volk te maken. Hij zal in ons leven, als in Zijn woonplaats en verblijf, omdat wij als wij Hem in het H. Sacrament ontvangen, tot Zijn tabernakel worden. (…)

En Hij zal alle tranen van hun ogen afwissen, en de dood zal niet meer zijn; geen rouw, geen geween, geen smart zal er zijn, want al het oude is voorbij.” 

Als gevolg van de Verlossing, zullen de tranen, welke de zonde uit de ogen van de stervelingen heeft doen vloeien, opdrogen. Voor hen, die zich op de barmhartigheid van de Allerhoogste werpen, hun heil zoeken in het Bloed en Verdiensten van Zijn Zoon Jezus, tot de sacramenten naderen, de schatten van Zijn Kerk niet onbenut laten, en de tussenkomst van Zijn Moeder afsmeken, zal er geen dood meer zijn, geen leed, geen tranen, omdat de dood door de zonde en alles wat uit de zonde voortkwam, is afgeschaft en is opgehouden te bestaan. De blijvende rouw wordt nu overgelaten aan degenen in de Hel, vanwaar geen bevrijding mogelijk is.

Ondertussen moeten wij de lasten van de arbeid dragen. Zij zijn vergelijkbaar met de hoogste graad van vreugde, indien ze gedragen worden met onderwerping, zijn ze van onschatbare waarde. En de rechtvaardigen en verstandigen zullen in navolging van het voorbeeld van hun Meester en dat van hun nederige Moeder, moeten leren hoe zij stilzwijgend hun lot kunnen dragen, gelijk het lam, dat naar de slachtbank wordt geleid. Zij zullen niet meer klagen als zij opzien naar het afschrikwekkende Kruis, waarop Jezus, hun hoogste Heer en voorbeeld, werd geslachtofferd om de schade, aangericht door ons ongeduld en gebrek aan vertrouwen te herstellen. En hoe kunnen hatelijkheden en liefdeloosheid onder de mensen blijven bestaan nu Christus de wet van de eeuwige liefde heeft gebracht? Het enig leed dat nog onder de mensen kan bestaan is het knagen van een slecht geweten, maar als een geneesmiddel voor dit soort pijn is het zoete medicijn van de menswording van het Woord in de schoot van de heiligste Maria zodat nu deze pijn aanvaardbaar wordt en de oorzaak van onze vreugde. Door de komst van het Woord is al wat vroeger was, voorbij. Geen oude wetten, maar een overvloed van genade die in de nieuwe wet ligt.

En Hij die op de troon is gezeten, sprak: “Zie, Ik maak alles nieuw.”

Al deze nieuwe dingen zouden beginnen met de Menswording van de Eniggeborene van de Vader en het behoud van de maagdelijkheid van Zijn Moeder. Als de Moeder van het mensgeworden Woord besmet zou geweest zijn met de erfzonde zou God niet alle dingen vernieuwd hebben.

En ik hoorde zeggen: “Schrijf deze woorden op, ze zijn onfeilbaar waar.” Nog zei Hij tot mij: “Het is gebeurd! Ik ben de Alfa en de Omega, de oorsprong en het einde.

We moeten de uit liefde volbrachte werken in de Menswording en de Verlossing in onze harten griffen want ze zijn onfeilbare woorden en we moeten ze altijd indachtig zijn. (…)

Hij heeft de heiligste Maria, vrij van erfzonde in de wereld gebracht zodat alles wat betrekking heeft op de Menswording al een feit is geworden. Nu de zuiverste Maria op aarde was, was het onmogelijk dat het Goddelijk Woord in de Hemel zou blijven en niet naar de aarde zou komen om het menselijk vlees aan te nemen in de schoot van de Maagd. En Hij geeft ons nogmaals de verzekering: Ik ben de Alfa en de Omega, de eerste en laatste letter, het begin en het einde, en omsluit de volmaaktheid van alle dingen. Want als God met iets begint, dan kan dat alleen zijn om het tot een volmaakt einde te brengen. Dit zal God dan ook doen door Christus en Maria, waarin Hij alle genadewerken begint en zal volmaken. In de mens zal God alle schepselen opheffen en naar Zich toetrekken als naar hun laatste doel en middelpunt, waarin zij rust zullen vinden.

Wie dorst heeft zal Ik te drinken geven uit de bron van het water des levens, om niet.

“De dorstige zal zomaar Ik te drinken geven uit de bron van het water des levens. Hij, die overwinnen zal, zal dit alles bezitten.” Alles wat God voor de mensen doet of gedaan heeft is zuiver genade, vrijelijk verstrekt, zonder enige verplichting tegenover wie dan ook. Zij vloeit vrij en om niet, voor ieder die haar nadert. En dat niet allen deelgenoot worden van haar verfrissingen, is niet de fout van de bron, maar van hen die niet willen naderen, want zij nodigt iedereen uit om te delen in haar vreugdevolle overvloed. (…)

Wie overwint zal dit alles krijgen, en Ik zal zijn God zijn en hij mijn zoon. 

Bovendien voegt de Heer hier nog aan toe: “Ik zal hun God zijn, en zij zullen Mijn zonen zijn.” En indien Hij voor ons een God is, en wij voor Hem als zonen zijn, is het duidelijk dat wij geschapen zijn om zonen van God te zijn en als zodanig erfgenamen van al zijn goederen, en als erfgenamen zijn wij verzekerd van onze erfenis, zoals kinderen zeker zijn van de erfenis van de ouderlijke bezittingen. Hij is Vader en God tegelijk, oneindig in zijn eigenschappen en volmaaktheden, wie zal dan in staat zijn de goederen te schatten die Hij ons aanbiedt door ons zijn zonen te maken? Dit alles is bestemd voor hen, die overwinnen en zichzelf waarachtige en moedige kinderen hebben getoond.

Maar de lafhartigen, de trouwelozen, de verdorvenen, de moordenaars, de hoereerders, de tovenaars, de afgodendienaars en alle leugenaars, hun deel is in de poel die brandt van vuur en zwavel. Dit is de tweede dood.”

Onmetelijk is het getal van de dwazen die de dood blindelings hebben gekozen, en zo voor zichzelf het pad des levens geblokkeerd hebben. Velen sluiten opzettelijk hun ogen voor het pad des levens, en laten toe dat zij gefascineerd en bedrogen worden door de bedrieglijke streken van satan. Lafhartigen bezwijken onder hun eigen lafheid en deinzen terug voor moeilijkheden. Trouwelozen of ongelovigen geven niet toe dat er geopenbaarde waarheden bestaan. Verdorvenen bedrijven elke ondeugd zonder schuldgevoel of grens en verachten het goede. Moordenaars nemen het recht in eigen hand en slaan toe en vergelden het onrecht. Hoereerders jagen onzuivere genoegens na en door hun ongeregeldheden worden ze nooit verzadigd. Tovenaars geloven in de valse beloften van de draak en worden bedrogen en zo verdorven dat ze ook anderen bedriegen en verderven. Afgodendienaars denken dat er iets goddelijks is in de werken van hun handen. Leugenaars geloven meer in leugenachtige misleidingen dan in de Schepper van waarheid. Niemand heeft zich te beklagen over de goddelijker rechtvaardigheid en onpartijdigheid omdat Hij onmetelijke zegeningen en ontelbare barmhartigheden heeft gegeven. Hij daalde van de Hemel neer om onder de mensen te leven en te sterven en hen te redden door Zijn eigen Bloed. Hij legde een basis van genaden die vrij en gratis te verkrijgen zijn in de H. Kerk. Bovendien gaf Hij ons Zijn Moeder en de bron van Haar heiligste leven, waardoor wij dit kunnen verkrijgen. Mensen kunnen dus niet klagen als zij de erfenis van het eeuwige leven hebben verspeeld door het najagen van tijdelijke genoegens in hun sterfelijk leven. Mensen oogsten wat zij gezaaid hebben. Komen zij in de verschrikkelijke poel van brandende zwavel dan is er geen verlossing of hoop op leven mogelijk als de tweede dood over hen is gekomen en deze zal eeuwig duren. De eerste dood is door hun zonde waarin zij zich met vrije wil begaven. Dit is de dood der genade die door de zonde veroorzaakt wordt.

Toen kwam een van de engelen met de zeven schalen die gevuld waren met de zeven laatste plagen, naar mij toe en zei: “Kom! Ik zal u de bruid, de vrouw van het Lam tonen.” 

De wraak van de toorn van de Almachtige zal in de laatste dagen van de wereld plaatshebben, maar zij zal een nieuwe straf zijn die groter zal zijn dan ooit mogelijk was noch mogelijk zal zijn gedurende de sterfelijke staat van de mensen. Deze engel is degene die God heeft aangewezen met een bijzondere en verschrikkelijke kastijding, om de beledigingen van Zijn heiligste Moeder te wreken. De krankzinnige vermetelheid waarmee velen Haar verguizen, heeft de verontwaardiging van de Almachtige opgewekt. Aangezien de H. Drie-eenheid Zich verbonden heeft deze Koningin des Hemels te eren en te verheerlijken boven alle menselijke schepsels en boven de engelen, door Haar in deze wereld te plaatsen als een Spiegel van de Godheid en als de bijzondere Middelares voor de mensen, heeft God het op bijzondere wijze op Zich genomen alle ketterijen, dwalingen, smaad en alle krenkingen die Haar worden aangedaan te wreken, omdat de mensen Hem niet geëerd, erkend en aanbeden hebben in dit tabernakel en geen gebruik gemaakt hebben van deze onvergelijkelijke barmhartigheid.

De engel verklaart dat de H. Stad Jeruzalem, die hij aan Johannes toonde, de met het Lam gehuwde Vrouwe is. De heiligste Maria is de Moeder en ook de Bruid van het Lam, dat Christus is. De Koningin vervuld op goddelijke wijze beide functies. Zij is de Vrouwe van de Godheid, de Enige en onvergelijkbare, door de ongeëvenaarde liefde en het ongeëvenaarde geloof, waarmee het huwelijk was aangegaan en vervuld werd; en Zij was de Moeder van dezelfde Mensgeworden Heer, die Hem zijn menselijke substantie en het vlees had gegeven, Hem gevoed had, en Hem in Zijn menselijk wezen, dat Hij van Haar verkregen had, had grootgebracht.

En hij bracht mij in de geest op een zeer hoge berg en toonde mij de heilige stad, Jeruzalem, terwijl zij van God uit de hemel neerdaalde, stralend van de heerlijkheid Gods:

Maria was opgebouwd en gevormd in de Hemel – niet op aarde, waar Zij slechts een pelgrim en een vreemde was – en al de gewone aardse materie werd bij deze opbouw uitgesloten. Want hoewel de materie van Haar wezen van de aarde afkomstig was, werd het op hetzelfde moment hoog verheven in hemelse volmaaktheid. De heiligste Ziel van Maria was begunstigd met een deelhebbing aan de Godheid en aan de eigenschappen en volmaaktheden daarvan. God alleen kan Haar afkomst van Hem en Haar verwantschap aan Hem – welke Hij met Maria aanging door Haar giften een overeenkomst met Zijn oneindige grootheid en Goddelijkheid te geven – naar waarde te schatten.

zij schitterde als het kostbaarste gesteente, als kristalklare jaspis. 

De jaspis straalt en schittert in kleuren van vele schakeringen, terwijl het kristal zijn klare en heldere doorschijnendheid heeft. Als zij gecombineerd worden geven ze een zeldzame en wondermooie kleurenmengeling. De zuiverste Maria werd bij Haar vorming begiftigd met de schakeringen van deugden en volmaaktheden, die de hand van God zelf uitzocht en in Haar ziel vlocht. Deze genaden en volmaaktheden maakten Haar ziel tot een zuiverste kristal, zonder smet of zondenschuld. In Haar zuiverheid en doorschijnendheid straalde Zij de stralen van de Godheid uit, net als kristal, dat door de zon wordt beschenen, de zonnestralen lijkt op te zuigen en terug af te geven en uit te zenden alsof het zelf de zon was. Maar deze edelsteen schittert ook in veelkleurige tinten omdat Zij een Dochter is van Adam, en slechts een schepsel, en alle pracht van de Godheid, welke in Haar is, slechts een deelhebbing is. Hoewel het een goddelijk licht gelikt, is het toch geen deel van Haar natuur, maar geschonken door Haar genade. Zij is waarlijk een schepsel, gemaakt en geschapen door Gods eigen hand, maar op een wijze, welke Zijn Moeder waardig was.

De stad was omringd door een grote hoge muur met twaalf poorten

De H. Drie-eenheid maakte een soort overeenkomst, een soort verdrag met deze Vrouwe, zonder dit echter helemaal aan Haar kenbaar te maken. Zij spraken : “Het is passend voor de waardigheid van onze Bruid en de Moeder van het Woord, dat Zij wordt gegrondvest als de Koningin en Meesteres van de hele schepping. Behalve de giften en rijkdommen van de Godheid, die Wij Haar schenken, is het eveneens passend, dat Zij het recht uitoefent de schatten van onze barmhartigheid te verspreiden zodat Zij helemaal naar Haar wens de genaden en gunsten aan de mensen kan geven, in het bijzonder aan degenen, die Haar aanroepen als Haar kinderen en smekelingen, opdat de behoeftigen verrijkt, de zondaars bevrijd en de rechtvaardigen verheven worden, en Zij een algemeen toevluchtsoord voor allen wordt. En opdat ieder die Haar als hun Koningin en Meesteres en de Schatbewaarster van onze rijkdommen erkent, geven Wij Haar de sleutels van onze Wil en ons Hart van waaruit al onze schatten worden uitgedeeld. Zij zal in alle dingen de Uitvoerster zijn van onze goede Wil tegenover de schepselen. Bovendien geven Wij aan Haar de heerschappij en macht over de draak – onze vijand – en al zijn vazallen. Laten deze Haar aanwezigheid en Haar Naam vrezen en laat daarin hun bedrog verpletterd en vernietigd worden. Laten alle mensen, die naar deze Stede der Toevlucht (Maria) snellen, daarin een sterke bescherming vinden, en bevrijd worden van alle vrees voor de duivels en hun valstrikken.” Zonder de ziel van de heiligste Maria helemaal in te lichten, gaf de Heer Haar in dit eerste moment aanwijzingen om met grote liefde te bidden en tot voorspraak te zijn voor alle zielen, voor hen aan te dringen op het verkrijgen van eeuwig leven, en in het bijzonder voor degenen die zich in de loop van hun leven onder Haar zorgen zouden stellen.

De H. Drie-eenheid deelde Haar mee, dat Haar nooit iets geweigerd zou worden door het allerrechtvaardigste tribunaal; dat Zij de duivel bevelen zou kunnen geven, en hem ver zou kunnen houden van de zielen, omdat Zij de “arm van de Almachtige” tot Haar beschikking zou hebben. De reden was dat Zij de Moeder zou zijn van het Woord. Zij als Stad zou een zekerheid bieden tegen de vijanden. De macht van de zuiverste Maria over de duivel en Haar macht om de zielen naar hun heil te brengen is zo groot, dat Zij alleen voor Gods macht moet onderdoen.

De twaalf poorten zijn de toegang tot deze H. Stad en is vrij voor alle volkeren en geslachten en sluit niemand uit en nodigt allen uit om binnen te gaan. Niemand is verstoken van de tussenkomst van deze Koningin van barmhartigheid bij het verkrijgen van gaven, genaden en van eeuwige glorie van de Allerhoogste.

en aan de poorten stonden twaalf engelen;

Deze 12 engelen zijn degenen die waren uitverkoren als engelbewaarders van de Moeder van het mensgeworden Woord. De diensten van deze 12 engelen bestonden naast het bewijzen van diensten aan hun Koningin, in de hulpverlening aan en verdediging van de zielen, die oprecht de hulp van Maria inroepen en zichzelf onderscheiden in godsvrucht, verering en liefde tot Haar. Zij zendt de hen uit met goede ingevingen en gunsten beladen om hen, die Haar aanroepen en Haar zijn toegewijd, voor de gevaren naar lichaam en ziel te vrijwaren.

Wiens namen waren daarop gegrift, de namen van de twaalf stammen van Israël. 

De heiligste Maria is de Middelares en de poort voor alle uitverkorenen, het volk Gods. Dit voorrecht is passend voor Haar omdat Zij de Moeder van Christus is in vereniging met Haar heiligste Zoon en het lichaam dat voor ons zou lijden om ons te verlossen. Vanwege de nauwe verbinding die bestond tussen Haar en Zijn vlees en bloed, stierf en leed Zij, in zekere zin in Christus. Zij vergezelde Jezus uit eigen vrije wil in Zijn Lijden en Dood, en leed met Hem, in overeenstemming met Haar krachten in Hemelse onderworpenheid en sterkte. En omdat Zij meewerkte in Zijn Lijden en Zich als slachtoffer voor het menselijk ras opofferde, zo liet dezelfde Heer Haar ook delen in zijn waardigheid als Verlosser, en stelde de vruchten en verdiensten van de Verlossing onder Haar hoede om ze door Haar handen aan de verlosten uit te doen delen.

Er waren drie poorten op het oosten, drie op het noorden, drie op het zuiden en drie op het westen. 

De poorten zijn gericht naar de vier windstreken en nodigen alle mensen uit tot Hem te naderen, die de Schepper is van allen, tot Hem, de Vader, de Zoon en de H. Geest. Elk van de drie Personen verlangt en beslist, dat de heiligste Maria in het bezit zal zijn van de poorten, waar de mensen komen aandringen en vragen om de goddelijke schatten. Hoewel er slechts 1 God is in 3 Personen, staat ieder van Hen toe dat er ongehinderde toegang is tot deze zuiverste Koningin, opdat Zij voor het tribunaal van het onveranderlijke en drie-ene Wezen, God, tot voorspraak kan zijn, pleiten, giften en genaden kan ontvangen voor hen die Haar zoeken en Haar vereren in deze wereld. (…)

Het is duidelijk wanneer iemand niet naar binnen gaat, dat het niet de poorten zijn, die de mens weerhouden maar dat hijzelf wacht met het zoeken naar toevlucht en deze toevlucht niet wenst. Als de schatten van de Hemel in handen zijn van onze Moeder en Vrouwe, als Zij steeds doorgaat met ons te roepen en door Haar engelen bij ons laat aandringen, als zij meerdere poorten naar de Hemel wijd open zet, hoe komt het dan dat er zo weinigen binnengaan, en zoveel mensen buiten blijven?

En de stadsmuur had twaalf grondstenen en daarop de twaalf namen van de twaalf apostelen van het Lam. 

De sterke fundamenten, waarop God de heilige Stad van Maria, Zijn Moeder, bouwde, zijn Haar deugden zoals deze geleid en afgemeten waren door de H. Geest. Hij somde er 12 op, overeenkomende met de namen van de Apostelen om te laten zien, dat de Stad was gefundeerd op de heiligheid van de Apostelen, die de leiders zijn onder de Heiligen. De heiligheid en wijsheid van Maria fundeerde na de Dood en Hemelvaart van Christus, de Apostelen. Hoewel Zij steeds hun Leermeesteres en Voorbeeld was geweest, was Zij in die tijden, helemaal alleen, de voornaamste steun van de primitieve Kerk. Zij worden de 12 fundamenten van de Stad Gods genoemd omdat Zij vanaf het moment van Haar Onbevlekte Ontvangenis door de nodige deugden en genaden voor deze taak was voorbestemd en gereed gemaakt.

En hij die met mij sprak, had een riet, een gouden meetstok, en hij mat de stad en haar poorten en haar muur. De stad was gebouwd als een vierkant, even lang als breed.

Hier spreekt Johannes over de grote waardigheid, genaden, giften en verdiensten, welke in de Moeder van Gods zijn verenigd. Ze waren perfect in proportie. De mate aan waardigheid, de verdiensten en de genaden van de heiligste Maria waren niets anders dan de menselijkheid van haar heiligste Zoon, verbonden met het goddelijk Woord. Johannes noemt de menselijkheid een riet, omdat Christus de broosheid van onze zwakke en vleselijke natuur aannam en van goud vanwege Zijn Godheid. In overeenstemming met de waardigheid van de Godmens, Christus, en in overeenstemming met de gaven en verdiensten van de mensgeworden God, werd ook Zijn heiligste Moeder gemeten. Hij was het, die Haar mat, met Zichzelf als maatstaf, en Zij scheen daardoor in haar taak als Moeder, een afstraling van Zijn waardigheid te verkrijgen. In de lengte van haar giften en genaden, in de breedte van haar verdiensten. In alle dingen kon geen tegenstrijdigheid worden gevonden.

Zij kon in absolute zin niet gelijk zijn aan Haar heiligste Zoon, want Christus was God en mens terwijl Zij slechts een schepsel was zodat de maatstaf het gemetene oneindig overtrof, maar toch was de zuiverste Maria gevormd naar een bepaalde gelijkheid van proportie met Haar goddelijke Zoon. Juist zoals er niets aan Hem ontbrak, dat toekwam aan Zijn waardigheid van ware Zoon van God, zo ontbrak er niets aan wat Haar toekwam als Moeder van God. Zij hadden beiden gelijke hoeveelheden waardigheid, genaden, giften en verdiensten. Er was in Christus geen geschapen genade, die – in verhouding – niet in de zuiverste Maria terug te vinden was.

Hij mat met zijn meetstok haar zijden: twaalfduizend stadiën; lengte, breedte en ook hoogte waren gelijk. 

Dit meten in stadiën, evenals het getal 12000, dat gevonden werd als maat van de Koningin bij haar Ontvangenis, verberg zeer verheven geheimen. Johannes noemt de volmaakte maat, waarmee de grote heiligheid van de uitverkorenen wordt gemeten, een “stadie”, daarbij bedoelt hij de genaden en giften, welke God in Zijn eeuwige voorkennis door Zijn mensgeworden Zoon, besloot te geven, en welke Hij van tevoren met oneindige onpartijdigheid en barmhartigheid daartoe bestemd had. Door middel van deze stadiën worden alle Heiligen en de hoogte van hun deugden en verdiensten gemeten.

Ongelukkig degene, die onder de maat blijft en niet door de Heer met deze maat gemeten kan worden, als Hij hem zal meten. Het getal 12000 wordt gebruikt om daarmee tegelijk alle uitverkorenen en voorbeschikten in te sluiten, voorafgegaan door de 12 Apostelen, de prinsen van de Katholieke Kerk. Zij zijn de leiders van de 12 stammen van Israël. Alle uitverkorenen zullen zich te onderwerpen hebben aan de onderrichtingen van de Apostelen van het Lam. Uit dit alles kan de grootheid van de heiligste Maria, geschat worden. Want als wij aannemen, dat de stadie tenminste 125 voetstappen meet, dan moeten de afmetingen van een stad, welke zich uitstrekt over 12000 stadiën in het vierkant, wel enorm schijnen.