SERIE: OFFERZIELEN – deel 11

De transverberatie of doorboring van het Hart van de H. Teresa van Avila, Kerklerares in haar woorden

Teresa

Transverberatie: De term transverberatie komt van het Latijn transverberare wat betekent doorboren. In de mystieke theologie is het ook gekend bij de Italiaanse term ferita (wonde) of ‘wonde van het hart’. Het is ook een verwijzing naar de toediening van de Serafijn omdat het dikwijls vergezeld wordt door een visioen van een engel die de wonde toebrengt. Het is een liefdeswonde dat de ziel ontvlamt met Gods liefde en tegelijkertijd een zuivering teweegbrengt.

Padre Pio: In 1918 begint zijn 50-jarige “deelname met Jezus aan de verlossing van de wereld door het offeren van zijn vlees en het vergieten van zijn bloed”. Op 5 augustus start zijn kruisweg: “een liefdevuur” kwetst fysisch zijn hart (transverberatie). Op 20 september, na een extase, krijgt hij de stigmata van de gekruisigde Christus. Zijn hart brandt in zijn borst en op het einde van het visioen ontdekt hij zijn wonden. Elke dag bloeden ze, vooral van donderdag tot zaterdag.

H. Teresa van Avila: “Onze Heer was verheugd dat ik bij tijden zo een visioen kreeg: ik zag een engel dat dicht bij me was. Hij stond aan mijn linkerzijde en had een lichamelijke vorm. Ik kreeg dit zeer zelden te zien. Hoewel ik dikwijls visioenen van engelen heb, zie ik ze enkel door een intellectueel visioen, zoals ik reeds vermeld heb. Het was de wil van onze Heer dat ik in dit visioen een engel zag in die vorm. Hij was klein van gestalte, en zeer mooi-zijn gezicht brandde, alsof hij één van de hoogste engelen was, die lijken allemaal van vuur te zijn: ze moeten degenen zijn die we cherubijnen noemen. Ze zeggen nooit hun namen; maar ik zie zeer goed dat er in de Hemel een groot verschil is tussen de ene engel en de andere, en tussen deze en anderen. Ik kan het niet uitleggen.

Ik zag in zijn hand een lange gouden speer, en op het ijzeren punt leek er een klein vuur te branden. Hij drong het in mijn hart en het doorboorde mijn binnenste; wanneer hij de speer eruit trok, trok hij precies ook mijn binnenste mee, en liet me helemaal vol vuur achter, met een grote liefde van God. De pijn was zo overweldigend, dat ik kreunde; en toch overtrof de zoetheid ervan deze pijn. Ik wilde er niet van ontdaan worden. De ziel is nu voldaan met niets minder dan God. De pijn is niet lichamelijk, maar geestelijk; hoewel het lichaam er zijn deel aan heeft. Het is een zoet gestreel van liefde. Het vindt plaats tussen de ziel en God. Ik bid om Gods goedheid dat degene die denkt dat ik lieg het ook mag ondervinden.

Gedurende de dagen dat dit duurde, was ik buiten mezelf. Ik wilde niemand zien of spreken, maar enkel mijn pijn koesteren, dat voor mij een grotere zegen was dan alle geschapen dingen mij konden geven.

Ik was van tijd tot tijd in deze staat, telkens wanneer het Onze Heer behaagde om mij in die diepe trances te brengen, die ik niet kon voorkomen zelfs al was ik in gezelschap van anderen. Deze trances werden dan ook, tot mijn diepe ergernis, bekend. Sinds dan voel ik die pijn niet zo veel meer, enkel wat ik tevoren reeds heb gezegd. Aan de andere kant, wanneer deze pijn, waarvan ik nu spreek, begint, lijkt Onze Heer beslag te leggen op de ziel, en brengt ze in een trance, zodat er geen tijd overblijft om lijden of pijn te voelen, omdat er onmiddellijk genoegen uit voortkomt. Moge Hij voor eeuwig gezegend zijn, Hij die zo’n grote genaden op mij gestort heeft op iemand zoals ik, die zo slecht op zo’n grote zegeningen gereageerd heeft!”

Zij schrijft ook: “(Jezus:) De vruchten van het Kruis zijn de vruchten van de Heilige Geest. Toch zijn de zielen begonnen deze zeer pure Heilige Geest van zich af te stoten doordat zij zich met hun fouten hebben bevuild. Ze blijven in het duister omdat zij Hem, die het Licht is, niet aanroepen en ze zijn allen verkild omdat zij het vuur niet naderbij komen, en dat goddelijk vuur wijkt terug als het vuur van de passies in een hart oplaait. Weet je wanneer Ik Mijn nest maak in jouw hart? Dat is wanneer jij Mijn Kruis bent geworden. Mijn nest is het Kruis en het Kruis dient Mij tot nest. Mijn nest heeft altijd de vorm van een Kruis. Zorg goed voor Mijn nest, want er zijn drie vijanden die op zijn vernietiging uit zijn: de wereld, de ijdelheid en de trots. Zodra deze vijanden Mijn nesten aanraken, wil Ik ze niet meer, zoals overigens ook de duiven op aarde dat niet willen zodra iemand ze aanraakt. De enige remedie om dit grote onheil te voorkomen is om Mijn nest voor de blikken van de mensen te verbergen, verberg het, mijn dochter, verberg Mij met de grootste zorg.”

De transverberatie of doorboring van het hart van de H. Teresa van Avila wordt elke jaar op 26 augustus gevierd.

Litanie van Heiligen die de transverberatie van het hart ontvangen hebben:

Heer, ontferm U over ons. Christus, ontferm U over ons. Heer, ontferm U over ons.

Christus, hoor ons. Christus, hoor ons genadig.

God, de Vader van de Hemel, ontferm U over ons.

God, de Zoon, Verlosser van de wereld, ontferm U over ons.

God, de Heilige Geest, ontferm U over ons.

Heilige Drie-eenheid, één God, ontferm U over ons.

Heilige Maria, bid voor ons.

Heilige Moeder van God, bid voor ons.

Onbevlekte Hart van Maria, bid voor ons.

OLVrouw van de Berg Carmel, bid voor ons.

H. Jozef, bid voor ons.

H. Aartsengel Michael, bid voor ons.

H. Aartsengel Gabriel, bid voor ons.

H. Aartsengel Rafael, bid voor ons.

O Heilige Engelbewaarder, bid voor ons.

Alle Negen Engelenkoren, bid voor ons.

H. Johannes de Evangelist, bid voor ons.

H. Magdalena, bid voor ons.

H. Therese van Lisieux, bid voor ons.

H. Padre Pio, bid voor ons.

H. Gertrudis de Grote, bid voor ons.

H. Mechtilde van Hackeborn, bid voor ons.

H. Augustinus, bid voor ons.

H. Teresa van Avila, bid voor ons.

H. Maria Magdalena di Pazzi, bid voor ons.

H. Johannes van het Kruis, bid voor ons.

H. Juana de la Cruz, bid voor ons.

H. Gemma Galgani, bid voor ons.

H. Philip Neri, bid voor ons.

H. Veronica Giugliani, bid voor ons.

H. Catharina van Siena, bid voor ons.

H. Catharina van Genua, bid voor ons.

H. Margaretha Maria Alacoque, bid voor ons.

H. Johanna Francisca de Chantal, bid voor ons.

H. Franciscus van Sales, bid voor ons.

H. Camilla Battista da Varano, bid voor ons.

H. Karel van Sezze, bid voor ons.

Zalige Luisa Piccarreta, bid voor ons.

Zalige Gabrielle Bossis, bid voor ons.

Zalige Elizabeth Canori-Mora, bid voor ons.

Zalige Edvige Cardoni, bid voor ons.

Eerbiedwaardige Maria de Jesus van Agreda, bid voor ons.

Zalige Maria Valtorta, bid voor ons.

Zalige Angela Foligno, bid voor ons.

Zalige Maria Angela Astorch, bid voor ons.

Zalige Moeder Magdalena de Jesus, bid voor ons.

Eerbiedwaardige Moeder María Angélica Álvarez Icaza, bid voor ons.

Zalige Padre Johann Batista Reus, bid voor ons.

Zalige Bernardo de Hoyos, bid voor ons.

Zalige Elizabeth Kindelmann, bid voor ons.

Zalige Moeder Catharina Aurelia van het Kostbaar Bloed, bid voor ons.

Zalige Josefa Menendez, bid voor ons.

Zalige Lucia Mangano, bid voor ons.

Al de Heiligen en Mystieken die gewond zijn door de Liefdesvlam, bid voor ons.

Lam Gods, die de zonden van de wereld wegneemt, spaar ons, O Heer.

Lam Gods, die de zonden van de wereld wegneemt, hoor ons genadig, O Heer.

Lam Gods, die de zonden van de wereld wegneemt, ontferm U over ons.

Christus, hoor ons.

Christus, hoor ons genadig.

Allerheiligste Hart van Jezus, ik bied U aan al de pijn dat ik U niet genoeg heb liefgehad, in vereniging met het lijden van Uw Heilig Hart. Genees mijn arme hart.

Maria, Moeder van Liefde, geef me liefde.

Met de H. Karel van Sezze bid ik: “Heer, geef me Uw goddelijke liefde, door de voorspraak van de glorierijke H. Jozef.”

Met de H. Augustinus bid ik: “Door de reddende wonden die U hebt geleden op het Kruis voor onze redding en vanwaar het kostbaar Bloed van onze verlossing vloeide, verwond mijn zondige ziel waarvoor U zelfs wilde sterven; verwond ze met de vurige en krachtige pijl van Uw liefde die alle vergelijk te boven gaat.”

Met de H. Gertrudis bid ik: “Heer, ik ben niet waardig om de minste van Uw gaven te ontvangen; maar ik smeek U, door de verdiensten en gebeden van al Uw heiligen, om mijn hart te doorboren met de pijl van Uw liefde.”

Met de Zalige Dina Bélanger bid ik: “Eucharistisch Hart van Jezus, brand met liefde voor ons, ontsteek onze harten met liefde voor U.”

Met de Zalige Gabrielle Bossis bid ik: “Heer, moge ik niet sterven voordat U mijn hart doorboord hebt met het vuur van Uw liefde.”

Eeuwige Vader, in Uw Goddelijke Wil, bied ik U aan alle liefde van de Allerheiligste Drie-eenheid, alle liefde dat het Allerheiligste Hart van Jezus bevat, alle liefde van het Onbevlekt Hart van Maria en alle liefde, gebeden en heilige verlangens van alle heiligen en gelovigen die ooit hebben geleefd en nog zullen leven tot het einde der tijden, evenals mijzelf tot herstel van degenen die U niet liefhebben. Ik vraag dit in naam van Jezus. Amen.

Gertrudis van Eisleben, of van Helfta, of de Grote

De H. Gertrudis de Grote (1256-1302), die een grote devotie had voor het hart en de wonden van Christus beschrijft een ervaring die ze had gedurende de advent van een liefdewonde die ze vurig verlangde. Ze vroeg aan iemand om het volgende gebed elke dag voor haar te bidden voor een kruisbeeld: “O liefdevolle Heer, door Uw doorboord Hart, doorboord het hart van de H. Gertrudis met de pijl van Uw liefde, zodat niets op aarde er achterblijft, en dat het volledig gevuld moge worden met de kracht van Uw Goddelijkheid.”

Het herstel van vasten in het religieuze leven en daarbuiten

Wanneer het Tweede Vaticaans Concilie opriep voor een vernieuwing van het religieuze leven, voorzag de Kerk bepaalde gebreken in de religieuze gemeenschappen die moesten verbeterd worden en men keerde terug naar de “geest van de stichters”, en herstelde de “gezonde tradities” die zo nauw verbonden zijn met het religieuze leven.

Volgend op het concilie, bracht Paus Paulus VI een regeling uit over het vasten en de boetedoening en benadrukte de noodzaak ervan. De Paus herinnerde eraan dat al de gelovigen vereist zijn boetedoening te doen door de goddelijke wet. Priesters en religieuzen zijn gebonden tot een meer perfecte vorm van vasten die strenger is dan het minimum dat ingesteld is door het canoniek recht.

Traditioneel is het vasten voor priesters en religieuzen strenger dan dat de Kerknormen voorschrijven voor de gewone gelovigen. Het zijn overdadige goede werken, dat wil zeggen: boven het noodzakelijke minimum voor redding (de H. Franciscus van Sales raadde zelfs leken aan om meer dan het minimum te vasten: “Als je in staat bent te vasten, dan is het best dat je meer dagen vast dan vastgelegd door de Kerk.”). De Paus verhoogde de norm in regio’s waar de economische welvaart groter is. Met andere woorden in rijke landen moeten de gelovigen grotere inspanningen doen om zich te versterven dan in arme landen, waar het voedsel en levensmiddelen schaars zijn.

Ook Paus Benedictus XVI legde de nadruk op de noodzaak van het vasten “zodat de authentieke en blijvende betekenis van deze praktijk terug mag herontdekt worden”. De Heilige Vader zei verder: “vasten is een spiritueel wapen om te strijden tegen elke mogelijke ongebreidelde gehechtheid aan onszelf”. “Vasten is een therapie om te genezen wat ons tegenhoudt van onze wil te vormen naar God.” en “Vasten helpt ons te versterven aan ons egoϊsme en opent ons hart om God en onze naaste lief te hebben.” De Paus klaagde over het feit dat “in onze dagen vasten iets van zijn spirituele betekenis heeft verloren” en dat het aanzien wordt als louter een middel om gewicht te verliezen. We worden, als gelovigen, opgeroepen om grotere soberheidsmaatregelen in te voeren, te beginnen met het vasten op de eerste plaats.

H. Alfonsus van Liguori: "God heeft ons het goede van de aarde gegeven, niet alleen zodat we ervan kunnen genieten, maar ook Hem onze liefde laten zien door vrijwillig afstand te doen van zijn gaven, en door dit te offeren voor Zijn glorie. Om God alle werelds genot verzaken, is altijd de praktijk van de heilige zielen geweest."

Het belang van het vasten

De Kerk leert ons in duidelijke termen, dat vasten de hoogste uiterlijke boetedoening is dat iemand kan uitvoeren, en zou moeten verkozen worden boven alle andere. De Kerk gaat zelfs verder en zegt dat degenen die niet vasten—wiens buik voortdurend vol is—niet in staat zijn om te bidden! Er is inderdaad een goede reden waarom we als Christenen dikwijls de woorden “gebed en vasten” tezamen gebruiken, alsof het de oplossing is voor elk probleem (degenen die niet vasten kunnen de doeltreffendheid ervan niet begrijpen). We kunnen zelfs zeggen dat vasten en bidden zo diep verbonden zijn, dat ze niet kunnen gescheiden worden.

Catechismus van het Concilie van Trente: “Alle soorten van genoegdoening kunnen tot drie herleid worden: gebed, vasten en barmhartige werken, die overeenstemmen met drie soorten van goede dingen die we van God ontvangen hebben: deze van de ziel, deze van het lichaam en wat de uiterlijke goede dingen zijn. Niets kan meer effectief zijn in het verwijderen van alle zonden van de ziel, dan deze drie soorten van genoegdoening. Want wat is er anders in de wereld dan de begeerte van het vlees, de begeerte van de ogen, de levenstrots. Iedereen kan zien dat voor deze drie oorzaken van ziekte er drie remedies zijn. Voor de begeerte van het vlees is er het vasten. Voor de begeerte van de ogen is er doen van barmhartige werken. En voor de levenstrots is er het gebed. Als we degenen beschouwen die we treffen door onze zonden zijn er deze drie: God, onze naaste en onszelf. God bieden we genoegdoening door gebed, onze naaste stellen we tevreden door barmhartige werken te doen, en wij worden gekastijd door het vasten. Deze drie remedies werden door God ingesteld om de mens te helpen in het bereiken van redding. Want door zonde beledigen we God, doen we onze naaste tekort of treffen we onszelf. De toorn van God kunnen we verzachten door vroom gebed; onze beledigingen tegen de mens kunnen we tenietdoen door barmhartige werken en de smet van onze levens kunnen we wegwassen door het vasten. Vasten is innig verbonden met gebed. Degene wiens gedachten uitgaan naar voedsel en drank, is niet in staat om te contempleren over God, of zelfs begrijpen wat gebed betekent."

Baltimore Catechismus: "Het belangrijkste middel waardoor we God kunnen genoegdoening geven voor tijdelijke straffen door zonde veroorzaakt zijn: gebed, vasten, barmhartige werken (lichamelijke en geestelijke) en het geduldig lijden van de moeilijkheden in het leven.”

Bellarmine

Er is een goede reden waarom de Kerk vasten voorschrijft op de vigilies van grote feestdagen, zegt Eerbiedwaardige Bellarmine: “zodat Christenen beter geschikt zijn om de goddelijke plechtigheden te vieren.” Omwille van deze reden is het vasten ook verplicht voor het ontvangen van de Heilige Communie.

Heilige Communie (wikipedia): Volgens de katholieke opvatting is Jezus Christus na de consecratie waarachtig lichamelijk aanwezig onder de gedaanten van brood en wijn. De communie geeft dus echte fysieke gemeenschap (communio) met Jezus Christus, en door Christus mystieke gemeenschap met alle gelovigen van geheel de Kerk. Tot de communie zijn alleen de gedoopte gelovigen toegelaten, die het geloof van de Kerk in de eucharistie delen en in staat van genade verkeren, dat wil zeggen zonder zich van een doodzonde bewust te zijn. Diegene die er zich van bewust is een zware zonde te hebben begaan, moet het sacrament van de biecht ontvangen alvorens tot de communie te naderen. Voor het ontvangen van de communie moet de katholieke gelovige ook het door de Kerk voorgeschreven vasten onderhouden. Dat wil zeggen dat minstens één uur niets gegeten of gedronken hebben (water en medicijnen mogen wel). De katholieken ontvangen de communie op de tong uit handen van de priester of diaken (in de traditionele liturgie wordt daarbij door een misdienaar een pateen onder de kin van de gelovigen gehouden). Dit gebeurt van oudsher knielend (in de traditionele liturgie wordt er geknield aan de communiebank).

Niet alleen heeft het vasten een ereplaats in de Kerkgeschiedenis, maar het wordt ook vele keren in de Heilige Schrift vermeld. Het vasten had zo’n hoge plaats in de Kerk, dat leken die niet hadden gevast gedurende de Vastenperiode werden geëxcommuniceerd, en geestelijken kregen een degradatie van hun orde. Het is dan ook geen verrassing dat vele van de grootste mystieken in de Kerk maagziekten hadden die ervoor zorgden dat ze geen voedsel binnenhielden (Padre Pio, J. Johannes Maria Vianney, Zalige Anne Catharina Emmerich, H. Faustina, Zalige Alexandrina De Costa, enz.). Op deze manier hielp Onze Heer hun versterving in het vasten zodat ze vlugger in heiligheid kunnen stijgen. Het vasten is ook de enige traditionele boetedoening dat engelachtig is, omdat het het leven van de engelen en de heiligen in de Hemel navolgt, omdat ze noch eten noch voedsel nodig hebben.

H. Johannes Chrysotomus: "Het vasten is de ondersteuning van onze ziel: het geeft ons vleugels om hoog te stijgen, en de hoogste contemplatie te genieten! God, als toegeeflijke Vader, biedt ons een geneesmiddel door te vasten."

H. Alfonsus van Liguori: "Hij dat de smaak tevreden stelt zal zich vlug laten gaan in de andere zintuigen; want als hij de geest van overweging verliest, zal hij gemakkelijk andere fouten begaan. Maar het grootste kwaad van buitensporigheid, is dat het kuisheid blootstelt aan grote gevaren.”

H. Jeroom: “Het vullen van de maag, is het broeinest van lust.”

Eerbiedwaardige Maria van Agreda: "Matigheid bevat de twee deugden van onthouding en soberheid. Onthouding bevat het vasten. Deze deugden staan op de eerste plaats om matigheid te bekomen.”

Het vasten in het Oude Testament

Het allereerste gebod van God was eigenlijk te vasten: “Jullie mogen vrij eten van elke boom in de tuin; maar van de boom van de kennis van goed en kwaad mogen jullie niet eten, want op de dag dat jullie ervan eten zullen jullie sterven” (Genesis 2:16). Paus Benedictus citeert de H. Basilius: “vasten was bevolen in het Paradijs”. (We zien dus een verband tussen vasten/genoegens en verlossing/erfzonde. Met andere woorden, net zoals Adam zondigde door een vasten te breken, zo doen we aan genoegdoening voor de erfzonde wanneer we vasten). De profeten uit het Oude Testament gebruikten regelmatig het vasten als een middel om gunsten te verkrijgen door God en verzoening te bieden voor zonde. Als we de H. Schrift bestuderen, vinden we vele belangrijke momenten in de geschiedenis van Israël die begonnen met een eenvoudige formule van gebed en vasten.

Esther 4:16 'Roep alle joden die in Susan wonen bijeen en gaat dan voor mij vasten. Drie etmalen lang moet u niet eten of drinken, overdag niet en 's nachts niet. Ik zal ook zelf zo vasten, met mijn kameniers; en dan ga ik naar de koning, tegen de wet in. Moet ik te gronde gaan, dan ga ik maar te gronde!' Op dit moment in de geschiedenis, stond Jeruzalem op de rand van totale vernietiging. Toch was Esther, de koningin in staat om succesvol de koning’s gunst te winnen en Jeruzalem te redden van uitroeiing. En dit alles werd gestart door drie dagen van vasten.

Nehemia 1:4 Toen ik dit alles hoorde, zette ik mij neer en barstte in tranen uit; ik treurde dagen aan een stuk en ik vastte en ik smeekte tot de God des hemels. Nehemia klaagt over de vernietiging van Jeruzalem, en door zijn vasten en smeekbeden, verkrijgt hij de gunst van God om de muren van de eeuwige stad herop te bouwen. Dit is een belangrijke ommekeer in de geschiedenis van Jeruzalem.

Exodus 34:28 Mozes bleef daar veertig dagen en veertig nachten bij Jahwe, zonder te eten of te drinken. En Jahwe grifte de bepalingen van het verbond, de tien geboden, in de stenen platen. Eén van de grootste momenten in de geschiedenis van Israël wordt voorafgegaan door een 40 daagse vastenperiode.

Joël 2:12,15 Maar ook nu nog luidt de godsspraak van Jahwe: 'Keert tot Mij terug, van ganser harte, met vasten, met geween en met rouwklacht.' Blaast de bazuin op de Sion, kondigt een heilige vastentijd af, roept een plechtige samenkomst bijeen! Opnieuw zien we hier dit patroon van vasten dat geassocieerd wordt met een nieuw begin; een vernieuwing van Israël.

"je zult niet eten van..." Het bevel om iets niet te eten is het meest gewone voorschrift in het Oude Testament, en komt meer dan 80 keer voor in de H. Schrift.

Genesis 25:29-34: Toen Jakob eens aan het koken was, kwam Esau uitgeput van een van zijn tochten terug. Hij zei tegen Jakob: `Geef mij eens gauw wat van die rode brij, want ik ben doodop.' Zo kreeg hij de naam Edom. Jakob antwoordde: `Dan moet je mij je eerstgeboorterecht verkopen.' Daarop zei Esau: `Man, ik ga dood, wat kan mij mijn eerstgeboorterecht schelen?' Jakob drong aan: `Zweer daar dan eerst een eed op.' En Esau legde de eed af en verkocht zo zijn eerstgeboorterecht aan Jakob. Toen gaf Jakob hem brood en linzenbrij. Hij at en dronk en ging weer weg. Zo weinig gaf Esau om zijn eerstgeboorterecht. Is dit niet de gedachte in de tegenwoordige maatschappij? We denken meer over onze volgende maaltijd na, dan we aan Gods Wet denken.