Vierde mythe: De Kruistochten waren ook oorlogen tegen de joden en zouden moeten aanzien worden als de eerste Holocaust.

Toen de Eerste Kruisvaarder door Europa optrokken op weg naar het Heilig Land via Constantinopel, volgden vele kleinere groepen van gewapende mannen in hun kielzog. Een leider van een van deze groepen, Graaf Emich organiseerde zelf een veldtocht naar de Rijnvallei om verscheidene Joodse gemeenschappen aan te vallen.

Emich vond dat het nutteloos was van de Kruisvaarders om 4000 km af te leggen om tegen de Islam te vechten wanneer er “vijanden van Christus” in hun midden waren. Zijn legermacht organiseerden pogroms in verschillende Duitse steden op zoek naar geld. De Kerk was tegen deze taktiek en vele bisschoppen probeerden de lokale Joden te beschermen. De bisschop van Speyer heeft degenen die meededen aan de pogroms gearresteerd, berecht en gestraft. De bisschop van Mainz liet lokale Joden toe te vluchten in zijn paleis. Helaas bestormde Graaf Emich dit heiligdom en doodde hen allen. Het is belangrijk op te merken dat verschillende kronieken uit die tijd de acties van Emich veroordeelden. De Kerk sprak zich ook duidelijk uit tegen zulke toestanden.

Gedurende de Tweede Kruistocht  (1147 – 1149), veroordeelde de H. Bernardus van Clairvaux, die na de paus de meest gekende en gerespecteerde geestelijke van het Christendom was, streng het anti-semitisme. Hij schreef:  “We hebben met vreugde gehoord dat de ijver voor God in je brandt, maar wijsheid mag niet ontbreken. De Joden mogen niet vervolgd worden, noch gedood, noch gedwongen worden te vluchten”.

Vijfde mythe: De Kruistochten zijn de bron van de huidige gespannen toestand tussen de Islam en het Westen

Om antwoorden te vinden om 11 september 2001 te verklaren werden gezocht in de Kruistochten. Ze halen de Kruistochten aan als de reden voor Islamitische haat tegen het Westen en ze geloven dat de Moslims proberen de situatie te keren na eeuwen van verdrukking die voortkwamen van de Kruistochten. Maar deze mensen weten weinig dat de Kruistochten meestal vergeten werden in de Islamwereld tot de 20st eeuw.

Vanuit Islamitisch perspectief waren de Kruistochten een onbeduidende periode in de geschiedenis die maar 195 jaar heeft geduurd. De eerste Arabische geschiedenis van de Kruistochten werd maar geschreven tot in 1899. De hoofdreden voor dit gebrek aan interesse komt van het feit dat de Kruistochten er niet in geslaagd zijn om het Heilig Land permanent te bevrijden.

Het was maar na het verval van het Ottomaanse Turkse Keizerrijk in de vroege 20ste eeuw dat de Kruistochten gebruikt werden als anti-imperialistische propaganda zowel in de Europese academieen als in de Moslim wereld. Deze propaganda heeft er helaas voor gezorgd dat het een groot historisch misverstand is.

Een geschiedkundige heeft eens de opmerking gemaakt hoe “generaties van Arabische schoolkinderen werd onderwezen dat de kruistochten een duidelijk geval waren van goed versus kwaad. Roofzuchtige kruisvaarders vielen een vredevolle Moslimwereld aan en lieten vernieling achter.”

Deze valse geschiedenis werd uitgebuit door figuren als Osama bin Laden en blijft uitgebuit worden door andere Jihadistische groepen van vandaag, die veelvuldig kruistochten gebruiken in relatie met de Westerse wereld. Mehmet Ali Ağca, de man die probeerde Paus Johannes Paulus II neer te schieten was overtuigd van deze valse geschiedenis toen hij verklaarde “Ik heb beslist om Paus Johannes Paulus II, de opperbevelhebber van de kruistochten te doden”.

Er zijn veel redenen voor de huidige spanning tussen de Islam en het Westen maar de Kruistochten zijn er geen oorzaak van.

Paus Benedictus XVI heeft de nadruk gelegd dat er nood is aan een “Nieuwe Evangelisering” om het geloof te herverspreiden naar streken van de wereld waar het is verloren gegaan of vergeten. Deel van de Nieuwe Evangelisering is de authentieke geschiedenis van de Kerk leren en van de Westerse Beschaving. Er is geen groter voorbeeld van waarheid nodig dan in de geschiedenis van de Kruistochten.