de lente besloot om
begin april te voorschijn te komen, zodat we eindelijk met de
buitenwerken konden starten. De tuinmeubelen konden terug in de tuin
geplaatst worden, de olijfbomen gesnoeid, allerlei mooie muurtjes
rond de bloembedden verder gemetseld en als mooiste beloning
natuurlijk de 16kg tulpenbollen die zich nu op hun best vertoonden
!!!
Erik voegde na
enkele jaren pauze de laatste muren van ons huis. De
zaterdagwandelingen konden al bijna in T-shirts afgelegd worden en de
natuur ontwaakte zeer abrupt uit de winterslaap: 50 tinten groen !
Einde maart
organiseerde de vereniging Fai weer de jaarlijkse open monumentendag.
Deze keer reden we naar Macerata om het historisch theater te
bezoeken en de eveneens met geschiedenis overladen universiteit.
Prachtig theater, de regio Marken telt in bijna elke gemeente nog een
theater waar regelmatig concerten of andere evenementen plaatsvinden.
De universiteit zette haar deuren open en studenten mochten de
bezoekers rondleiden. Mooie zalen met fresco's en eeuwenoude aula's
waren de dagelijkse studeerplekken voor de hedendaagse studenten.
Eriks
verjaardagsgeschenk bracht ons naar Milaan. Onlangs kwam de lijn
Ancona-Milaan met de hogesnelheidstrein of de Frecciarossa tot stand.
Ancona- Milaan in amper 3 uurtjes tijd ! Wel moesten we vroeg
opstaan, doch om 9 uur konden we er al ontbijten in de hippe
stationsbar. De rest van de dag slenterden we in deze mode-,
handelsstad met natuurlijk de stijlvolle winkels en de grootste
verrassing, de navigli of gekanaliseerde rivieren....hier overal
terrasjes en restaurantjes waar we heerlijk lunchten ! Bovendien
autovrij en heerlijke gezelligheid. De Dom bezochten we ook en we
maakten een rit in de oude tram. Een mooie dag sporen . Vroegboekers
konden deze afstand met minimaal 19 euro afleggen.
Na veel heen en weer
geloop, gediscussieer en georganiseer was de toeristische folder van
Cupramotnana eindelijk gedrukt ! Geïnteresseerden kunnen het
downloaden vanaf onze website:
www.lagirandola.eu
Met de lente openden
we ons toeristisch seizoen en net als verleden jaar startten
we met een Italiaanse groep vrienden. De stad Ancona hield dit jaar een speciale plantenmarkt met
plantenkwekers van speciale rozen,
hosta's e.d. misschien een kans om eens iets anders dan de
gebruikelijke geraniums te kopen ? Waarom dan meteen niet een
vrouwenuitstap maken ? Ons busje was zò vol en met nog
een extra auto reden we al kwebbelend naar de
hoofdstad van de Marche. We vonden meteen parkeerplaats bij
het gebeuren. Het bleek de moeite waard
voor de plantenliefhebbers die we waren; niet zo groot maar genoeg
keuze ! Nu bleek het busje het ideale vervoersmiddel,
alle gekochte bloemen en plantenpasten
moeiteloos in de kofferruimte.. Tevreden reden
we dan terug , via onze lievelingsgelateria,
chocolaterie enz. La Dolce Vita waar we heerlijke gelato en taarten
aten. Een mooie afsluiter !
Een eerste prijs
winnen in la Bella Italia is altijd een ware belevenis. Zo ook mijn
eerste prijs in de fotografie. Tijdens de fotocursus werd immers een
wedstrijd georganiseerd met als thema olijven. Bleek dat ik die won.
Hoofdprijs een vismenu voor 2 personen in een plaatselijk
restaurant. Daar aangekomen gaf ik de bon af aan de dienster. Deze
bracht het naar de keuken, waar de kok meteen uit de keuken kwam en
mij uitgebreid feliciteerde. Hij zou er een lekkere maaltijd van
maken. Dat werd het ook, het ene lekkere gerecht na het andere
verscheen op tafel, met bovendien een speciale wijn uitgezocht door
de kok himself. Zo voelde men zich meteen winnaar !!!
Elke donderdag kwam
de fotoclub bijeen en af en toe ging ik er naar toe. Met de lente
startten de foto-uitstappen, waaronder eentje naar de zonsopgang aan
de kliffenkust. Een hele opgave voor mij als nachtuil, maar om 5u.
stonden we allen paraat met statief en camera aan het strand. Een
mooie gewaarwording, het stille geruis van de branding en de golven,
de dusiternis die langzaam plaats ruimde voor het licht en dan de
ultieme beloning de gouden bal aan de horizon. Hiervoor zou men vaker
vroeg uit de veren komen. !
Onze Girandola
ontving opnieuw 2 awards, een Italiaanse en een Nederlandse. Dit
dankzij de positieve evaluaties van onze gasten.
De lente startte
laat dit jaar, dus gebruikte ik de winter om op vraag van velen ons
Italiaans avontuur in boekvorm uit te geven in eigen beheer. Wie het
wilt lezen kan het rechtstreeks bij ons bestellen of via
http://www.lulu.com/shop/isabelle-blanquart/le-notizie-vanop-een-italiaanse-heuvel/paperback/product-20942984.html
De meimaand kondigde
zoals altijd de start van allerlei evenementen in de regio, iedereen
welkom , laat de feesten maar beginnen !
Tanti cari saluti
Isabelle en Erik
Ps:
tijdens één
van de zaterdagwandelingen merkte een wandelaarster op dat ze die
morgen wel moeite had gehad om vroeg op te staan. Ze had immers
nachtdienst gehad tot 2 uur 's morgens. Oh vroeg ik haar, ben je
verpleegster ? Nee hoor , ik werk in een callcenter voor
waarzegsters.
Tijdens de open
monumentendag bleken we de enige bezoekers in het historisch theater.
Ideaal om foto's te nemen, doch daar kwam plots vanuit het niets een
mijnheer aangestormd om te zeggen dat het verboden was om foto's te
trekken. Oh antwoordde ik maar dat staat nergens vermeld.
Ja maar toch was
het verboden. Nu geen probleem, ik had er zeker al een 50-tal
gemaakt...
De meteo van deze maand kan kort
samengevat worden: grijs, koud en af en toe sneeuw. Met zo'n weer
verhuisden onze activiteiten binnenshuis achter de computer. De
gemeente wenste immers een mooie toeristische folder van
Cupramontana om op beurzen, of andere plaatsen te verspreiden. Erik
zorgde voor de lay-out, de bibliothecaressen van de stad voor de
teksten, een Engelse collega van ons voor de Engelse vertaling en de
fotoclub voor de foto's. Gelukkig selecteerde ik samen met deze
laatste de afbeeldingen, want de kunstfoto's die zij soms uitkozen ,
zouden de toeristen eerder afschrikken; een close-up van de bloedende
tenen van de Jezusfiguur bijvoorbeeld, of het klooster tijdens een
sneeuwbui. Vakantiegangers wilden immers zon zien en vrolijke
taferelen !
Bovendien mocht Erik de regionale
krant uitleggen waarom het de moeite waard was om Cupramontana te
bezoeken. De streefdatum om de folders in de handen te houden: einde
maart.
Met enkele collega's bezocht ik de
kruidenboerderij la Battinebbia. Een Belgische vrouw getrouwd met
onze dierenarts kweekte al geruime tijd lavendel, rozemarijn, salie
en tijm. Deze distilleerde ze tot essentiële oliën om die dan te
laten verwerken tot zeep, shampoo en andere verzorgingsproducten.
Een biologische wijngaard en een oude boomgaard omringden de
kruidenvelden. We discussieerden over een mogelijke samenwerking voor
onze gasten. Zo ontstond het idee om samen met de gasten enkele
kruiden te oogsten, die te distilleren , zodat de gasten
uiteindelijk hun eigen kruidenolie als souvenir mee konden nemen.
Februari was mijn verjaardagsmaand,
dit jaar verwende Erik mij met geschenken voor mijn hobby's: een
mooie takkenschaar en een statief om te fotograferen ! Die probeerde
ik meteen uit tijdens onze uitstap naar de Monte Catria, een 1700m
hoge berg waar men ook skiën kan. Daarna daalden we af naar het
mooie stadje Cagli, waar we een mooi restaurant vonden in de gewelfde
kelder van het historische palazzo.
Ondanks het grijze weer gonsde het
van het leven op de laatste marktdag van de maand, overal groepjes
oude mannen heftig pratend over de verkiezingen. Om 15 uur sloten de
stembureaus hun deuren en dan met spanning afwachten.... Het
resultaat kennen we allemaal , nu is het afwachten hoe de toekomstige
regering eruit zal zien...
Tot de volgende keer.
Tanti cari saluti
Isabelle en Erik.
PS:
Erik kwam aangelopen om te zeggen dat ik in november een heel zak
tulpen had vergeten te planten...hij vond die nl. in de struiken aan
de straatkant. Dat leek me vreemd dat ik die niet eerder opgemerkt
had. Ik zag het direct, geen tulpenbollen maar uienbollen.
Waarschijnlijk had iemand die maanden geleden op zijn veld laten
liggen, want de bollen liepen al uit. Met de laatste storm waaide
de zak waarschijnlijk tot bij ons. Kon ik meteen weer kilo's uien
planten...
In het restaurant van Cagli geraakten we aan de praat met de
eigenaar ervan. Bleek hij nog in Belgisch Limburg geboren te zijn
meer bepaald in Eisden !!! Zijn vader had er een aantal jaren in de
mijnen gewerkt.
Een mooie reis van de wandelgroep uit Cupramontana
Cupramontana, 3
februari 2013,
Cari amici,
het nieuwe jaar is
ondertussen alweer een maand oud en de winter al voor de helft
voorbij ! We kunnen tot nu toe niet klagen, een klein beetje sneeuw,
geheel verwaarloosbaar vergeleken met de hoeveelheid van vorig jaar
en af en toe al primaverile temperaturen. Sommige middagen aten we
zelfs al buiten. Erik profiteerde ervan om allerlei mooie muurtjes en
borders te metselen rond de plantenbeddingen. Zelf snoeide ik al
ijverig de fruitbomen.
De feestdagen
vierden we o.a. in Umbrië en dit jaar bezochten we in de Marche de
kerststallen in Castiglioni van Arcevia. Een klein dorp waar de
bewoners zich elk jaar uitleven in het maken en tentoonstellen van
kerststallen. Elk materiaal is goed: pasta, wol, hout , de fantasie
is onbegrensd. Het resultaat bewondert men al wandelend door de
steegjes van het stadje. Bovendien weerklinkt mooie kerstmuziek uit
luidsprekers.
Op befanadag of
Driekoningen nodigde de chocoalefabriek Perugina in Perugia haar
personeel en ook anderen uit om de komst van de befana of de goede
heks te vieren. De zenuwachtigheid die dan heerst bij de kinderen
valt goed vergelijken met die tijdens de komst van Sinterklaas bij
ons.
In afwachting dat de
goede heks verscheen , traden er enkele circusartiesten op. Waaronder
ook ons nichtje van 11 jaar, dat 2x per week de circusschool volgt.
Het optreden was heel leuk en natuurlijk ontvingen we allemaal van de
peruginafabriek drank en gebak en chocolade !!!
Mijn nichtje
verbaasde ons echt met haar optreden aan de trapeze, ze was echt goed
(ook al is dit de peettante die aan het woord is). Te zien op dit
filmpje:
De
zaterdagwandelingen kenden weer leuke verrassingen: de steen van het
paard van San Romualdo. Hier bleef volgens de legende het paard van
de heilige stokstijf staan en knielde neer. De afdrukken van de
knieën van het paard waren nog altijd duidelijk in de steen te zien.
We passeerden tevens langs een gerestaureerde oude watermolen die nog
altijd graan en mais maalt tot meel.
Doch de reis naar
Finland was uiteindelijk het grootste gebeuren deze maand. De
wandelgroep die ooit begon als een kleine groep vrienden die elke
zaterdag ging wandelen, groeide spontaan uit tot een wandelgroep ,
waaruit zich allerlei activiteiten ontwikkelden die niet allen iets
met wandelen te maken hadden: , Engelse les, yoga, breien, pizza
avonden en ook mooie reizen. Naar Nederland, naar het Zwarte Woud en
Londen, altijd georganiseerd door enkele wandelleden respectievelijk
afkomstig uit die landen. Dit jaar planden onze Finse medewandelaars
een wandelreis naar Finland . Waar in Finland ? Het vakantieresort
http://www.himoslomat.fi/,
van een Fins koppel , dat een vakantiehuis bezat in Cupramontana,
onze eerste Finse gasten ooit. Dus werd er veel heen en weer geregeld
tot19 januari de vertrekdag .
Onze groep bestond
uit ca. 40 deelnemers waarbij we vertrokken van uit vliegveld Ancona
om via een tussenstop in München door te reizen naar Helsinki. Daar
aangekomen bracht een bus ons 250 km verder naar het merengebied.
Natuurlijk lag heel Finland onder een dik pak sneeuw .
We overnachtten in
kleine groepjes in enkele huisjes die uitstekend geïsoleerd en
verwarmd waren en heel gezellig ingericht, allemaal hout natuurlijk
en ook allemaal een eigen sauna.
De 5 dagen die erop
volgden ondervonden we een VIP behandeling. We deden van alles,
zwemmen in het ijskoude water met speciale pakken aan, curling en
sleetje rijden. Finse sauna met de moedigen onder ons een
onderdompeling in het ijskoude water van het meer (het moet gezegd
Erik en vele andere anderen deden het, zelf sprintte ik van de sneeuw
in de warme jacuzzi !!!)
Sneeuwscooteren,
sleeën met husky's, wandelen met sneeuwschoenen, bezoeken aan een
kunstenaar , viltwinkels, elandenfarm. en proeverij bij bessenwijnen.
Skiën en, langlaufen behoorden tevens tot de mogelijkheden. Ook
teambuilding activiteiten met spelletjes, waarbij wij en vooral de
Italianen er met veel plezier aan mee deden. De Finnen genoten ook,
geen gezeur of geklaag van onze groep maar veel enthousiasme en
gelach .
Erik bekeek met de
eigenaar wat de mogelijkheden i.v.m. samenwerking betreffende het
toerisme zou zijn met Cupramontana. Je wist maar nooit!
De temperatuur
lagen hoger dan normaal voor de tijd van het jaar tussen de -4 en -14
graden en we brachten zelfs 3 dagen zon mee, onbestaande normaal in
januari en februari.
Met veel spijt in
ons hart namen we afscheid van een heel mooie streek. Finland
magisch in de winter , misschien eens een alternatief voor
wintervakantie in Oostenrijk ?
Meer foto's:
http://www.castiglionidiarcevia.it/cupra/
Terug thuis mocht
Erik niet luieren, want de burgemeester liet hem meteen naar het
gemeentehuis komen. Of Erik niet de coördinator toerisme wilde
worden van Cupramontana in het 10 gemeenten project. Geen probleem.
Meteen sprak Erik over de Finse contacten en over de ideeën opgedaan
in het Finse VVV. Samen met de fotoclub van Cupra zouden we
eindelijk voor mooie postkaartjes zorgen voor Cupramontana.
Wat de fotoclub
betrof, de fotocursus was beëindigd en het getuigschrift mocht
ontvangen worden. Bovendien kreeg ik te horen dat ik de1ste prijs in
de fotowedstrijd gewonnen had met het thema olijf.
Een leuke
verrassing.
In afwachting van
het nieuwe toeristisch seizoen genoeg te doen dus !
Tot volgende maand.
Tanti cari saluti
Isabelle en Erik
PS:
Bij het
circusoptreden brachten we mijn nichtje tegen 15 uur bij de Perugina
fabriek. De portier wist niets van een circus af, maar we mochten
toch binnen. Waarschijnlijk zou het tegen 16.30 starten. In
afwachting brachten we ons neefje naar een verjaardagsfeest. Om
kwart na vier arriveerden we terug aan de poort, waar nu een heel
lange rij auto's stond aan te schuiven doch de poort bleef toe. Half
vijf, de portier weigerde de poort te openen, zijn instructies
luiden kwart voor vijf, zeer onitaliaans....de circusartiesten die
hier niets van afwisten maakten zich bezorgd, waar bleef al het
volk of ging er niemand komen? Iemand van hen kwam poolshoogte
nemen aan de poort, gelukkig er was volk !
Om klokslagen kwart
voor vijf opende de portier dan eindelijk de poort...
deze maand stond
hoofdzakelijk in het teken van de olijven; eerst oogsten en dan
wachten in de olijfoliemolen op het kostbare vloeibare groene goud !
Maar eerst bezochten
we samen met onze Belgische neef Romain de hoofdstad Rome , hij
leerde nl. over de Romeinen, en de eeuwige stad moest zeker bezocht
worden. Helaas kozen we een totaal verkeerde dag, want het regende
er pijpenstelen, een zeldzaamheid voor Roma. Het Colosseum, het Forum
Romanum, de catacomben èn het poezenopvangcentrum kwamen allemaal
aan bod.
Daarna een namiddag
naar de show van Cirque du Soleil in een groot sportpaleis in Pesaro,
aan de kust. Een fantastische belevenis, alleen eindigde het ietwat
in mineur, een zwaar verstuikte voet. Nee niet omdat ik perse één
van de kunstjes wilde nadoen, maar een domme val over een trede dat
ik niet gezien had. Het olijvenplukken moest even gestaakt worden.
Na een week rust,
ging ik toch weer plukken, want het is gewoon een te fijne bezigheid,
in de open lucht , soms tussen en in eeuwenoude bomen en met
verschillende mensen. Plukken bij Italiaanse vrienden stopte altijd
met een grote lunch zeker als de Italiaanse mama speciaal hiervoor
was afgekomen uit Milaan. Ondanks de protesten van dochter en ons dat
met een zware maag het toch wel moeilijk oogsten is, moesten we
plaats nemen aan een goed gevulde tafel met pasta enz..
Door de grote
droogte en hitte van deze zomer waren er minder olijven, de kwaliteit
van de olie bleek gelukkig supergoed maar het percentage olie die men
verkreeg uit de olijven spectaculair laag In de molen maakten ze nog
nooit zo'n slechte percentages mee.. Dit jaar bedroeg de wachttijd
slechts een uur voordat het hele maalproces van onze oogst startte.
Nadia van de molen maakte ondertussen bruschetta klaar met
versgeperste olijfolie !
Erik vertrok voor
een weekje Belgenland en zou een lading bestelde bloembollen terug
meebrengen. Via mijn schoonzus waren er connecties met een
Nederlandse bloembollenkweker . Zij stuurde me een foto op van de
hoeveelheid die ik voor 50 euro had besteld...Nooit gedacht dat men
voor dat bedrag zoveel bloembollen kreeg...en het gewicht ervan 16
kg! Ryan air heeft als limiet 15kg per koffer.. Gelukkig was mijn
moeder even in België en mijn neefjes kwamen ook even over naar la
Bella Italië, zo zou Erik toch niet alle bloembollen alleen mee
moeten nemen. Aan de controle keken ze even raar op, doch mijn moeder
antwoordde snel dat het de beste tulpen uit Amsterdam waren !!!
Met onze wandelgroep
beleefden we wat speciaals. Een Nederlander met een vakantiehuis in
Cupra , die bovendien regelmatig met ons meewandelde , vertrok op 18
augustus te voet uit Nederland om de 1700km tot Cupra te wandelen.
De laatste kilometers wilden we echter samen met hem afleggen. De
timing was prefect. Om precies 9.30 ontmoetten we hem op een
bruggetje en klommen we samen terug naar Cupra , onderweg wilden we
al wat van zijn avonturen horen. Aangekomen trakteerde hij ons in
de bar , waar de burgemeester himself hem al stond op te wachten om
hem te feliciteren met zijn prestatie.
Het weer in november
was zeer wisselvallig, van bijna 20 graden en zon tot mistig en
regen. Toch maar alles in de winterberging plaatsen. Erik voorzag het
huisje van een tegelvloer, dit werd waarschijnlijk een mooie plek
voor allerlei cursussen. Nu de ideale overwinteringsplaats voor de
geraniums en andere tropische planten . De tuinmeubelen kwamen
terecht in onze hooischuur, de winter kon nu afkomen.
Alvorens in de
hooischuur wat te stapelen, moesten we natuurlijk weer wat rommel
opruimen, hiervoor bood nu een nieuw containerpark de oplossing.
Alles sorteren op karren en die dan in de bijbehorende containers
gedaan. Alles wat nog goed was, werd dan verkocht in een
kringloopwinkeltje.
Vanavond zal in
Cupramontana de kerstberlichting worden aangestoken en maakt iedereen
zich langzaamaan klaar voor de feestdagen. Dat wordt dus nog
kerstkransen knutselen voor het goede doel, de kerstmarkten bezoeken
om einde december het nieuwe jaar in te luiden.
A la prossima volta
Tanti saluti cari
Isabelle en eroik
PS:
mijn zus had weer een leuk verhaal van een collega gids uit
Umbrië. Die moest een groep rondleiden met een zeer enthousiaste en
hyperactieve reisbegeleidster. Bij het uitstappen uit de bus viel ze
en mocht ze al naar de spoed waar haar arm gebroken bleek.
De volgende dag stond de reisbegeleidster weer present met een
arm in het gips, maar dat kon volgens haar de pret niet bederven,
vooruit wat stond er vandaag op het programma ?. Doch mevrouw was
weer even te heftig bezig, weer een val en ja hoor nu was haar been
gebroken. Helaas voor haar moest ze nu wel terug naar huis....
een wijnproducent ontving een heel groep klanten uit
Toscane. 3 koppels ervan zouden bij ons overnachten. De 3 kamers
waren gereed, doch zoals altijd met Italiaanse gasten die wilde niet
bij die enz...kortom de 3 sleutels werden afgegeven en 's
anderendaags aan het ontbijt zouden we wel merken wie er überhaupt
was blijven slapen : 3 koppels, 2 of misschien niemand ????
La festa dell'uva of het wijnfeest in Cupramontana
Cupramontana, 30 oktober 2012,
Cari amici,
Een prachtige nazomer, dat maakten
we nu opnieuw mee; af en toe een regenbuitje steeds gevolgd door veel
zon en temperaturen boven de 20 graden. Geen wonder dat het wijnfeest
dit jaar één van de meest geslaagde werd. Prachtig weer, goede
bands die optraden, een verrassende sound and lichtshow geprojecteerd
op het gemeentehuis, heel veel volk, amper incidenten...kortom una
bella festa dell'uva. Opnieuw volop werk in de stand van de Cherubini
waar we al zeker 10 jaar meehielpen. Zij vierden zelfs al 20 jaar
stand op het feest waarbij t het evenement toen slechts 1 dag duurde.
Tegenwoordig start men al op donderdag, de dag voor de cuprensers
zelf met gratis inkom, de vrijdag en de zaterdag zijn concerten met
optredens van in Italia bekende groepen en de palio van de pigiatura
of de wedstrijd van het vertrappen van de druiven met de voeten. De
zondag is de dag voor de families met de grote druivencorso, dit jaar
heel moeilijk voor de jury om te bepalen wie de mooiste kar had
gemaakt.
Bij ons logeerden enkel gasten voor
het druivenfeest, konden we tenminste wat uitslapen, wel nodig als je
pas om 5 uur 's morgens in bed kruipt.
Voor de meeste wijnboeren luidde het
feest dit jaar uitzonderlijk het moment van het einde van de
druivenoogst. Het mooie en droge zomerweer liet de druiven immers
sneller rijpen ! Nu stond de olijvenoogst voor de deur, doch dit jaar
weinig olijven en weinig olie in de olijven door de zomerhitte. Einde
van deze maand hielp ik al vrienden met het oogsten doch de opbrengst
was mager, dan konden we beter nog een tijd wachten.
Terwijl Erik zijn klasgenoten op de
Girandola ontving , verbleef ik een week in belgenland bij mijn zus,
zodat ik toch 1 week van mijn nieuwe nichtje kon genieten: Chiara !
Maar wel koud in Belgie, minstens 10 graad minder, het was dus een
opluchting toen het vliegtuig terug op de Italiaanse bodem landde,
volop zon en warm, alle passagiers genoten van dit licht !!
Het einde van het wijnfeest luidt
meestal ook het einde van het toeristisch seizoen, nu zullen nog maar
sporadisch gasten in onze B&B overnachten. Tijd om te klussen
dus.
Het zwembad werd toegedekt, de
tuinmeubelen behandeld voordat ze in de winterberging belandden. Het
dak van de schuur moest versterkt worden, dit doordat de nieuwe
zonnepanelen extra gewicht vormden.
De oude regenput of waterreservoir
werd voorzien van een nieuw muurtje en terug met de regenpijp
verbonden, dus voortaan konden we regenwater opvangen.
Enkele amateurfotografen uit
cupramontana stichtten in juni een fotoclub, hielden tijdens het
wijnfeest een mooie tentoonstelling met foto's van de vroegere
wijnfeesten . Nu organiseerden ze een fotocursus voor beginners, met
een overrompeling van cursisten, ik zelf schreef me ook in . We
werden dan amar in 2 groepen verdeeld. De cursussen starten hier
altijd om 21 uur, doordat ze hier laat avvodneten en daar ze nooit
stipt starten....maar wel interessant !
De wandelgroep zorgde voor mooie
wandelingen, waarvan 1 vlakke (nooit meegemaakt) langs de rivier, op
één van de zeldzame fietspaden. Een der wandelingen begeleidde een
vrouw die de zus bleek van een arts die bij de eerste dodelijke
slachtoffers behoorde van de SARS ziekte in Azie.
En het hoogtepunt , de uitstap naar
Firenze, met zoveel deelnemers dat we een grote touringcar en een
kleiner busje huurden . De weergoden overgoten onze uitstap met veel
zon en 25 graden,en we kregen als gids een Cuprenser die tijdens
zijns studies in Firenze was blijven plakken. Hij liet ons dan ook
het meer onbekende Florence zien.
Sinds gisteren hebben we 's avonds
de kachel aan, de eerste herfststormen bezochten de Marche , maar
waarschijnlijk maar voor even, want voor einde van deze week
verwachten we opnieuw 20 graden. Goede vooruitzichten voor de
olijvenpluk !En alle herfstfeesten zoals de funghi porcini, de
truffels , Sint Maarten enz...
tanti saluti cari
Isabelle en Erik
PS:
een paar van de wandelgroep startten in Firenze een praatje met
bewoners van de bekende stad. we komen uit de Marche zeiden
ze tegen de firenzers. Zoiets vermoedden we al, we hoorden het
geluid van de bergen in jullie stem.
ik was weer eens getuige bij een voorlopig koopcontract van een
huis in de Marche. Nu moest er weer een nieuw papier ingevuld
worden: vanwaar men het geld had waarmee men het huis ging
kopen....bankoverval ? Loterijwinst ?
Ook moest er een verklaring worden ondertekend , dat men het
gekochte huis niet gebruikte om zijn geld wit te wassen !!!
middeleeuws feest, suprisefeest, allemaal feesten op de Girandola
Cupramontana, 30
september 2012.
Cari amici,
de maand september
bracht dan eindelijk de langverwachte regen, de natuur dronk gretig
van de vochtige rijkdom en de landbouwers ademden opgelucht op, het
zou toch nog een beetje goed komen met de druiven...
Onze gasten namen
het gelaten op, het was immers vakantie en de organisatoren van het
middeleeuws spektakel in Poggio improviseerden bescherming tegen de
mogelijke buien. Doch tijdens het feest bleven de weergoden ons goed
gezind en kon de viering plaatsvinden onder een droge hemel. Er
gingen welgeteld 3 vergaderingen aan het feest vooraf. Erik mocht
edelman spelen, er bleef precies 1 kostuum over voor een lange man en
ik schikte me bij het gepeupel. Dat laatste zou tijdens het festijn
moeten werken en opdienen, terwijl de adel zich te goed zou doen aan
het lekkere middeleeuwse banket. Van te voren waren de kaartjes al
verkocht en ook onze gasten zouden het allemaal mee mogen beleven.
Het werd weer een fantastisch gebeuren, ons middeleeuws dorpje Poggio
leent zich dan ook 100 % voor' zo'n evenement. De trommelaars en de
vendelzwaaiers vertrokken voorop in de stoet gevogld door de adel en
dan het boerenvolk. De gasten mochten dan al op de piazzetta
plaatsnemen aan grote tafels . Daarna kwam de adel binnen en het
feest kon beginnen. Het menu bestond weer louter uit gerechten die
historisch correct waren, dus geen tomaten of paprika's maar vooral
vlees, kaas, bonen , fazant en varkensvlees. Dit alles afgewisseld
met optredens van de vendelzwaaiers en de vuurkunstenaars. Wij van
het gepeupel konden alleen de restjes opeten, gelukkig bleef er
genoeg .Tegen 2 uur 's nachts was het feest afgelopen, iedereen had
ervan genoten.
Hierna nam ik het
vliegtuig richting belgenland, voor een miniweekend, vrijdag op en
maandag terug, lang leve Ryan air.
Het was dan
openmonumenten dag en het toeval wilde dat het kasteel Robiano in
Tervuren dan ook de deuren zou openen. Meer dan 20 jaar geleden
herbergde het nog een kinderopvangventrum waar ik er 7 jaar werkte.
De firma SAS die het kasteel toen opkocht , besloot er nu een
speciale dag van te maken, niet alleen de deuren openen voor
kijklustigen maar ook voor ex-medewerkers en ex-kinderen. Via
ex-gasten van ons die in Tervuren wonen kwam ik het te weten. Dus
meteen met vroegere collega's afgesproken voor die zondag. Maar eerst
de zaterdag bij vrienden in Leuven wat van het Belgische eten en
leven genieten, vol au vent eten met frieten, met de fiets naar
Leuven en dan na veel veel gezoek eindelijk een dame blanche kunnen
eten. De volgende dag naar Tervuren gereden waar ik met 2
oud-collega's en de dochter ervan op een terrasje weer veel kon
bijkletsen. Dan vol spanning naar het kasteel, dat natuurlijk
omgebouwd was. Waar ooit de slaapzalen en kleien douches e.d. stonden
zagen we alleen kantoren. Maar het onthaal was perfect, op
verschillende plaatsen projecties van oude foto's en het ex-personeel
en kinderen kregen zelfs een speciale ruimte met koffie en gebak à
volonté. Hier ontmoetten we nog andere collega's, het weerzien was
geweldig, zeker na al die jaren. We hadden elkaar dan ook veel te
vertellen . Gelukkig dat onze ex-poetsvrouw aanwezig was, ze bleek
een enorm geheugen te hebben voor gebeurtenissen en namen !!! De
kokkin uit het tehuis bezorgde ons de grootste verrassing met haar
aanwezigheid. In 1992 wensten we haar nog een gelukkig pensioen toe.
Als 80 -jarige was ze nu nog niets veranderd !!! En wat een weer,
het warmste wat ik ooit meemaakte in Belgenland ooit.
Na afloop spraken we
af om toch een reunie in Italië te houden .
Terug naar la Bella
Italië, want nu kwam het surprisefeest eraan dat de echtgenoot van
een vriendin van mij voor haar 50 jaar had georganiseerd. Zogezegd
zou ze dat weekend voor een congres mee moeten naar Milaan, maar
ondertussen zouden hun vrienden en hun dochter haar opwachten op het
vliegveld om bij ons te komen.
De verrassing was
geslaagd, alleen het weer speelde absoluut niet mee, waarschijnlijk
konden de weergoden de hemelsluizen niet meer toe houden, want de
neerslag viel met bakken naar beneden en dan nog de mist erbij. De
Italian experience zoals het project gedoopt was startte al aan de
luchthaven met het programmablad. Bij aankomst wachtte er naast het
Fiatbusje ook nog een Cinquecento op de jarige.
In elke kamer een
flesje olijfolie als welkom en dan meteen aan de Italiaanse lunch,
binnen weliswaar. Daarna met de heel bende gewapend met paraplu's
naar Fabriano om er het grappige fietsmuseum te bezoeken en dan op
zoek naar schoenen voor mijn vriendin want haar Milano outfit was
niet echt geschikt voor het onitaliaanse weer.
's Avonds kon de
avond met zelfgemaakte pizza's niet doorgaan wegens het koppige
verzet van de goden hierboven om de sluizen maar weer te
sluiten....Dan maar pizza's afgehaald en op de Girandola verder
gevierd.
's Anderendaags
scheen de zon gelukkig weer en wandelden we met zijn allen naar een
zeer mooi klooster tegen een kloofwand aangebouwd ! Na dit sportieve
uitje reden we richting kust , de mooie kliffenkust , waar een
heerlijke lunch op ons wachtte en dat op het strand !
Na een sportieve
klim terug naar de auto's om in Ancona te shoppen. De dames
shoppen de mannen droppen op een terrasje.
Mijn vriendin
slaagde opnieuw in haar winkeltje en we konden terug naar de
Girandola. We veranderden van outfit voor het gastronomische diner
in een naburig dorp. Hier stak de echtgenoot een mooie speech af,
opgelucht dat alle geheimdoenerij achter de rug was en er kwam nog
een mooier ring als geschenk.
Zondagmorgen namen
ze ontbijt op terras, genietend van het mooie uitzicht , maar daarna
was het weer naar de luchthaven, einde Italian experience.
Nu werd het wat
rustiger qua gasten, het gewone leven begon weer langzaam aan, de
yoga startte terug en de wandelingen op zaterdag kon ik ook weer
terug oppakken. De podisti hadden alweer veel leuke plannen : op
zondag 21 oktober een wandeling in Firenze door iemand van Cupra die
er woonde en de stad goed kende. Een twede plan: een reis naar
Finland volgend jaar in januari, georganiseerd door Finse wandelaars
en een Fins koppel dat een vakantieresort bezat in Finland en hier
een vakantiehuis ! Weer veel om naar uit te kijken.
Wij konden zelf ook
nog een dagje strand meepikken met een bezoek aan de oude
vissershuisjes in de rotswand van Ancona.
September
oogstmaand, de vijgen, de noten maar ook kilo's appels die ik
tijdens de wandelingen met onze honden plukte. Tevens oogstte ik
druiven van 3 verwaarloosde wijngaarden.
De wijnboeren
startten ook hun oogst, sommigen waren einde maan zelfs al klaar
door de hitte en de droogte waren ze veel vroeger begonnen dan andere
jaren.
Het wijnfeest van
volgende week zal dan ook eerder het einde van de wijnoogst dan het
begin inluiden. Het einde van de maand oktober zal dan weer de
olijvenpluk aankondigen. Maar eerst nog het oktoberfest georganiseerd
door onze Nieuw-Zeelandse vrienden !
Tot volgende keer.
Tanti cari saluti
Isabelle en Erik
PS:
tijdens het middeleeuwse feest werd het gepeupel even meegenomen
naar een broodjes kraam waar we even mochten pauzeren, de
organisatrice zei: - geef die mensen maar een panino en water-
water ? Wij wilden wijn !! dus begonnen we vino vino te roepen en we
kregen het ook meteen want stel je voor, oproer van het gepeupel
dat konden ze niet hebben...
de 1ste bijeenkomst voor de Finlandreis was gepland in een
bepaald lokaal. We kwamen elkaar allemaal tegen op straat, en
aangezien we elkaar al al lang niet meer gezien hadden, was er veel
bij te kletsen. Zo stonden we daar , de groep werd steeds groter ,
de straat steeds kleiner, tot grote onvrede van de automobilisten.
De bijeenkomst dan toch maar binnen laten doorgaan...
deze zomer kan ik
kort samenvatten, heet, heet, tropisch heet en grote droogte, op de
regenbui tijdens de Notte del Verdicchio na. Uitgerekend op die dag
openden de hemelsluizen zich en maakten de feestelijke nacht
aanzienlijk korter.
Ook bleven we niet
gespaard van bosbranden, onze collega's van de camping evacueerden op
bevel van de brandweer hun gasten en andere collega's hielpen we met
inpakken, want het vuur naderde hun B&B al op 220m. afstand.
Gelukkig blusten de helikopter en canadair dan uiteindelijk het hele
vuur.
Onze zonnepanelen
werden aangelegd op het dak van de hooischuur, doch zouden
uiteindelijk pas in september stroom beginnen te produceren.
Deze zomer ontvingen
we voor het eerst een Thaise gast en een Bulgaarse gaste. Weer nieuwe
talen in ons gastenboek !
Een Belgische
familie wier zoon in Italië afstudeerde , kwam af om het
bijbehorende feest mee te maken en zo hun zoon gelauwerd met
laurierkrans te kunnen fotograferen. De pizza avonden hielden we
wanneer de avonden wat koeler waren, met als uitschieter de muzikale
pizza avond onder begeleiding van onze Engelse vriend gitarist en 2
meisjes met blokfluit en dwarsfluit. De laatste pizza avond had ik
versterking van 3 kleuters die hun taak zeer ter harte namen en
serieus het pizza deeg kneedden. Hun pizza's aan de oven zelf werden
echte creaties.
Onze oude fietsen
die langzaam verroestten, kregen van een jonge gast een flinke
opknapbeurt zodat van de 5 weer 3 deugdelijke rijwielen gemaakt
werden. Zo konden de sportieve gasten gezamenlijk fietstochten
ondernemen èn het avonturenpark uitproberen..
De gebruikelijke
bezoeken aan de wijnproducenten kenden natuurlijk veel succes ,
alsook het interessante bezoek aan de olijfoliemolen, waar Nadia de
gasten uitvoerig uitleg gaf i.v.m. goede olijfolie en demonstreerde
hoe te proeven.
Ons busje vervoerde
onze gasten dikwijls naar de proeverijen of als de gasten het wilden
konden ze samen met chauffeur Erik een mooie tocht maken door de
Marche .
De jaarlijkse
scampagnata in Poggio had natuurlijk weer plaats, deze keer een hele
opgave om al die gnocchi's te bereiden in de hete barakken ! Maar we
waren dit jaar met een grote ploeg, dus de honderden kilo's
aardappelen werden snel tot gnocchi verwerkt !
We trakteerden ons
zelf nog op een fantastisch concert van Sting op het jazz festival in
Perugia, een leuk klein stadion met ca. 600 bezoekers, intieme sfeer
en wat een concert !!!!
Een negatieve noot,
de dood van onze 19-jarige poes Hummel die we ooit kregen van Gert
Steegmans, de huide wielrenner.... Een grote troost was haar goede en
fantastisch leven hier op de Girandola.
Gelukkig gevolgd
door wat beter nieuws, ons 20-jarig trouwfeest, meteen de afsluiter
van alle persoonlijke feesten van 2012 . Dit vierden we dan in
restaurant Erard, een mooi gastronomische eetgelegenheid, zeker in de
zomer, want hun terras kijkt uit op het stadspark.
Scootertochten
bleken ideaal bij deze hitte, gratis airco !!! Ofwel ondernamen onze
gasten een mooie tocht, of we reden er zelf mee en bezochten
Braccano , het dorp met de muurschilderingen op de huizen ooit
aangebracht door kunstacademies.
Elke woensdag konden
de gasten door Cupramontana rondgeleid worden, ik fungeerde als tolk
voor de buitenlandse toeristen.
Van het leuke
zomerseizoen namen we afscheid met een spaghetti vond en ijs toe met
alle gasten die er waren.
September stond nu
voor de deur met het middeleeuwse feest van Poggio waar we dit jaar
mee zouden helpen en we sprongen zomaar ook een nieuw cyberspace area
door de aanschaf van een Smartphone en tablet.....
De herfst kon
beginnen.
Tanti saluti cari
Isabelle en Erik
PS:
Op onze kaartjes online aangeschaft voor het concert van Sting,
stond dat het verboden was om tijdens het concert te fotograferen en
te filmen. Erik vond het dan ook beter om geen fotoapparaat me te
nemen. Doch we zijn in Italië, niet waar en natuurlijk krioelde het
van de fotoapparaten, van Gsm's met camera's enz... Alleen wij
hadden niets mee....en aan het begin van het concert werd toch nog
gevraagd om niet te fotograferen en te filmen....nog nooit zoveel
fotografen en filmers meegemaakt...
met vrienden wilden we het interessante kloostermuseum bezoeken.
Doch het bleek vooral vergane glorie te zijn, bijna altijd toe,
behalve tijdens de misuren op zondag.
Het interessante fietsmuseum in Fabriano wilden we nog eens
bezichtigen met vrienden. De gebruikelijke suppoost vergezelde ons
wetende dat wij Italiaans konden en dat wij eventueel konden
vertalen. Doch onverwachts moest hij terug naar de ingang want er
kwam een 2de groepje aan, Fransen...Ik stelde voor om ook voor hen
te vertalen. Doch na 2 minuten kwam er een andere suppoost naar ons
, met de mededeling aan zijn collega dat hij toch verantwoordelijk
was voor de Franstalige bezoekers. De 1ste suppoost werd kwaad en
stuurde hem meteen terug naar de ingang want wie zou anders de
nieuwe bezoekers verwelkomen ??? na 2 minuten stond de 2de suppoost
terug daar, want hij vond dat maar niets dat die signora (ik dus)
altijd moest vertalen, zo zou de rondleiding immers uuuuren
duren...hij werd weer stante pede teruggestuurd. Na 5 minuten stond
hij terug , nu heel triomfantelijk met de mededeling dat Maurizio
aangekomen was, dat de ingang nu bemand was en dat hij nu de
rondleiding in het Frans kon doen. Suppoost nummer 1 gaf toe, doch
onze vrienden en Erik en ik zouden wel met hem meegaan want wij
konden immers Italiaans
In de buurt was er een groot aquapark met allerlei glijbanen
toestanden. Een dag was het bewolkt en 25 graden. Onze gasten
stonden aan de ingang...doch men moest wachten op de toestemming van
de directie of men vandaag met dit frisse het zwembad ueberhaupt
konden openen ???? na een kwartier en nog steeds geen directie
trapten onze gasten het af. Misschien zou het morgen 30 graden
worden , zou het dan warm genoeg zijn om de deuren te openen ?
Elke dinsdag was er een Nederlandstaligen rondleiding in Perugia
verzorgd door mijn zus. Ook enkele gasten van ons wilden er naar toe
. Via de minimetro hadden we hen aangeraden, was het centrum het
gemakkelijkste te bereiken.. Doch de week van 15 augustus bleek de
minimetro toe voor onderhoud (!) en reed er een busje naar het
centrum. Ook goed, alleen bleef de bus maar rondrijden (wel 2 uur
lang) , stopte nooit en zo misten onze gasten hun gidsbeurt .
In 2000 verhuisden we naar de Marche, het best bewaarde geheim van Italie. Het thuisfront hielden we door maandbrieven op de hoogte van onze avonturen. Via deze weblog kunnen voortaan ook niet-familieleden onze belevenissen meevolgen. De eerdere maandbrieven kunnen via de link geraadpleegd worden. Veel leesplezier !
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
