Mijn nieuwste boek "Uit het schuim (van de zee)", de Griekse mythologie in 136 verhalen, 402 p., kan besteld worden via mail (kvansteenbrugge@gmail.com) of via mijn telefoonnummer 056.215944. Prijs: 18,95 euro (er hoeven geen verzendkosten betaald te worden).
Vrouwelijke BV's: (mijn TOP 3) 1. Tanja Dexters 2. Tine Van den Brande 3. Annelies Beck 4. Esther Sels 5. Annelies Rutten (ik kan maar geen geschikte foto van haar vinden; ik wacht dus maar tot ze er mij zelf een stuurt)
over: GENT, GRAVENSTEEN, GRIEKENLAND, GRIJSLOKE, GEZONDHEID, GENEESKUNDE, GEHOOR, G-PLEK.
...........Voor verhaaltjes uit de Griekse mythologie, surf naar www.bloggen.be/Dzeus
...........Voor recente cursiefjes, surf naar www.bloggen.be/pierpont
...........PICTAIKU'S (de allernieuwste kunstvorm) vindt u op www.bloggen.be/pictaiku
De geschiedenis van Dwars door Grijsloke en Loopclub Grijsloke (23)
De geschiedenis van Dwars door Grijsloke en Loopclub
Grijsloke.
Deel 23: Aflevering 13, Apollo met een
rouwbandje
Het jaar van de dertiende Dwars door Grijsloke, het derde jaar van Grijslokes Olympiade, het jaar van Apollo: de loopclub bruiste meer dan ooit en de verwachtingen waren extreem hooggespannen. Het weekend in Viroinval, de halve marathon van Hastings en de hele van Rotterdam, de bedevaartloop naar Kerselare waren hoogtepunten in een voorjaar dat bulkte van de activiteiten. Van 17 tot 31 mei wachtte Gilbert, Didier en mijzelf een zware doch o zo aangename taak: de voorbereiding in Griekenland van de grote tocht van Loopclub Grijsloke, in 1994, naar de bakermat van onze beschaving en van de Spelen. Een reis waarbij het hele Griekse vasteland werd doorkruist. Een ongeëvenaarde mix van cultuur, sport, bier en plezier. Bij onze thuiskomst stond een flinke delegatie van de club ons op te wachten in de luchthaven. Het kon niet anders of de Griekenlandreis van t komend jaar zou een topper van jewelste worden.
De 7 km. werd dit jaar gewonnen door een onbekende Derek Kaczmarchky. De naam van de winnares bij de dames klonk meer vertrouwd in de oren: Petra Delove, dezelfde van t vorig jaar. De 21 km. was voor Didier Knockaert en bij de dames Martine Van de Gehuchte. In de 3 km. voor jongeren hernieuwde Dimitri Laga zijn zege van 1992; het eerste meisje was Delphine Mattelaer. De aandacht bleek dit jaar echter meer uit te gaan naar de marathon. Weer was Lucien Taelman almachtig en in een veel betere tijd dan vorig jaar: 2.36.42, een geweldige tijd als we rekening houden met de fenomenale zwaarte van het parcours. De eerste bij de vrouwen was Viviane Vanderhaeghen. Het merkwaardige is dat beiden zes dagen tevoren hadden deelgenomen aan de gerenommeerde marathon van Middelkerke, en daar tweede waren geworden in hun respectievelijke categorie. Zeer sterke prestaties werden in die marathon neergezet door twee leden van onze club. Marc Waelkens, de gentleman-bokser die Benelux-kampioen is geweest en slecht op een haar na een Europese titel heeft gemist, werd vijfde in 2.49.39 en onze 53-jarige veteraan Jan Deseyn eindigde met 2.54.15 op de zevende plaats.
t Was het jaar van Apollo, van de zonnegod, de god van de muziekkunst en van de geneeskunst, de gelukbrengende god, die echter met zijn pijlen ook dood en vernieling kon zaaien! Wij, organisatoren van Vlaanderens mooiste loopkoers zweefden die dag op wolkjes. Geen vuiltje bleek er aan de lucht Tot de hulpdiensten van het rode kruis de melding kregen dat er een man gevonden was, bewusteloos, achter een haagje. De man diende gereanimeerd te worden en men slaagde erin zijn hart weer te laten kloppen. Helaas, men had de man te laat opgemerkt, zijn hart had te lang stilgestaan, zijn hersenen waren te lang zonder zuurstof gebleven. Hij werd afgevoerd naar de kliniek alwaar hij nog slechts enkele dagen in leven kon worden gehouden: een flinke atleet van rond de veertig, een goede loper wiens naam op de voorste pagina van uitslagenlijst van de 7 km prijkt. De behandelende cardioloog was Jean-Marie Bergen, die zelf een trouwe deelnemer was geweest aan vorige afleveringen van Dwars door Grijsloke, maar er dat jaar niet kon bijzijn vanwege zijn wachtdienst in de kliniek. En hoe grillig en hoe grimmig kan het noodlot toeslaan: bij het schrijven van deze regels verneem ik het overlijden van dokter Bergen, amper 62 jaar oud!
Maar het leven gaat verder, natuurlijk. Ook in Grijsloke. De Course des Terrils in september bijvoorbeeld. En in de killige herfstmaanden, van oktober tot december, vijf gezellige vrijdagavonden in het (nu verdwenen) atelier van Charles Bockland: diavoorstellingen ter voorbereiding van de grote Griekenlandreis, met de laatste avond een Grieks feest (Griekse maaltijd, Griekse dranken, Griekse dansen )
Een historische foto
(hij verscheen in een aantal dagbladen, in kleur!) van Didier en Gilbert in het
antieke stadion van Delphi, alwaar zij een toerist (een chirurg uit Besançon)
de techniek van het discuswerpen bijbrachten.
De geschiedenis van Dwars door Grijsloke en Loopclub Grijsloke (22)
De geschiedenis van Dwars door Grijsloke en Loopclub
Grijsloke.
Deel 22: Het jaar van Poseidon, de
marathon en... de Engelsen.
Het jaar van Poseidon (1992) was er voor de loopclub één dat
bomvol activiteiten zat. Om er enkele te noemen: het weekend in Viroinval, de
marathon van Rotterdam, de bedevaartloop van en naar Kerselare, de 50
km-ultraloop in Kluisbergen, de Course des Terrils, de Kerstcorrida te Deerlijk
en de Gapersstoet in Anzegem. Ha, die Gapersstoet op 28 juni! De bijdrage van
Loopclub Grijsloke aan de stoet stond helemaal in het teken van Grijslokes
Olympiade en van de Spelen op Griekse bodem die de club gepland had voor 1994.
Voor een kleine impressie laat ik hier even Johan Steeland aan het woord (uit
het clubblad van juli-augustus 1992):
Reeds
kort na de middag heerste er een ongewone drukte in het zaaltje van Grijsloke.
Men waande er zich achter de schermen van een toneelgezelschap. Kostuums werden
gepast, mannen tooiden zich met vervaarlijk uitziende baarden. Jonge meisjes,
in het dagelijkse leven dromend van een zonverbrande teint, lieten zich nu
gedwee met talk omtoveren tot melkwitte maagden
Een laatste kiekje, nog snel de Olympische fakkel aangestoken, en dan ging het
richting station, waar de stoet van start ging. Oppergod Zeus was van de partij
samen met een paar collegas, waaronder natuurlijk Poseidon, diegene waarrond
het dit jaar allemaal te doen is. Een paar Griekse atleten uit de oude doos
zorgden voor het sportieve element. Onder een stralende hemel (de goden waren
ons natuurlijk goed gezind) en grote belangstelling trok de stoet voorbij. En
dat we niet onopgemerkt voorbijtrokken, was te horen aan de reacties van het
publiek
Aan het eind van het traject stak Aphrodite met haar fakkel
het Olympisch vuur aan; ze werd hierbij geholpen door onze fiere burgemeester.
Daarna werd de stoet ontbonden in de tuin van Gilbert. De goden en de atleten
waren op slag weer zware jongens, de maagden veranderden zienderogen weer in
frisse 20ste eeuwse verschijningen.
Vooraan Aphrodite; daarachter 16 maagden met een zelfgeweven kleed voor de godin Hera; voorlaatste rij v.l.n.r. Zeus, Poseidon, Apollo, Herakles, Athena; op de achterste rij de atleten.
De vier Olympische disciplines: v.l.n.r. discuswerpen, verspringen, speerwerpen, hardlopen.
Het was ondertussen wel duidelijk dat de Olympische gedachte die Grijsloke uitdroeg, was aangeslagen bij het publiek, bij de lopers en bij de pers. Terloops gezegd, in 1991 hadden we reeds een groot succes gekend met onze eerste medaille uit de reeks Grijslokes Olympiade: de medaille had een plaats gekregen in het paleis voor Schone Kunsten in Brussel ter gelegenheid van de tentoonstelling Sport in Hellas aldaar. De medaille anno 1992 met de beeltenis van Poseidon moest voor de eerste niet onderdoen
Op 29 augustus 1992 kwamen de Engelsen, de Hasting Runners voor t eerst in groten getale naar Grijsloke. Zeven onder hen hadden reeds onopvallend deelgenomen aan onze loopkoers in 1991, ter gelegenheid van een bezoek aan Oudenaarde, één van Hastings zustersteden: Stan Milton, Bill Bailey, Ted Weeks, Rod King, Tim Hardwick, Paul Cabban en Roger Mandry (de laatste vier komen nog steeds telkenjare met de Hastings Runners naar Grijsloke afgezakt). Die eerste kennismaking zal ongetwijfeld erg in de smaak gevallen zijn bij onze Engelse vrienden: de omloop, de ambiance, de organisatie, het publiek, de Zeus-medaille. Roger Mandry schreef in een uitgebreid artikel voor ons clubblad d.d. januari/februari 1992 (vertaling door Joost Vinckier) o.a. dit:
Een fantastische medaille; er komen er nu nog vier tot 1995 om het honderdjarig bestaan van de moderne Olympische Spelen te vieren. De achtergrond van de Griekse mythologie zorgde voor een interessante en enige gebeurtenis
In dat artikel drukt Roger Mandry de hoop uit dat Dwars door Grijsloke één van de jaarlijkse uitstappen van de Hastings club zou worden. En die hoop is bewaarheid: van 1992 tot heden (we schrijven 2014) hebben de runners van over t Kanaal geen enkele keer op t appel ontbroken. Met zijn zeventienen stonden ze in 1992 aan de start (of waren het er achttien? Rod King liep zowel de 7 als de 20 km). Onder hen: Jamie Hernon, één van Engelands beste afstandslopers. Dat Hernon iedereen het nakijken zou geven in de 20 km. race, daar waren de Hastings runners van overtuigd. Maar Jamie beet zijn tanden stuk op de Grijslookse bergen en hij eindigde uiteindelijk slechts zesde. Een vooraanstaande Engelse krant blokletterde:
Jamie Hernon, winner of the Battle of Hastings Road Race in 1990, clocked 61 min 42 sec to finish sixth in the Festival of Running at Grijsloke, near twin town Oudenaarde.
De eerste drie plaatsen in de marathon de eerste marathon van Grijsloke en Belgiums toughest marathon zoals een Engelse sportkrant schreef! werden ingenomen door ultralopers, lopers voor wie een marathon maar een korte afstand is. Winnaar werd onze eigen Lucien Taelman. De tweede, Paul Beckers, die in Torhout 264 km had gelopen in 24 uur, had tot bij het ingaan van de laatste van de zeven ronden, gelijke tred gehouden met Lucien, maar moest in de laatste ronde nog drie en een halve minuut prijsgeven. De derde was Lucas De Groote, wereldkampioen 100 km. bij de veteranen. Amper acht deelnemers bereikten de finish binnen de drie uur en dat heeft alles te maken met de zwaarte van het parcours: 22 serieuze hellingen, waaronder zeven maal de Pikkelstraat! Eén van die acht: onze dorpsgenoot, en net als de winnaar lid van onze club, Jan Deseyn. Jan telt heden ten dage 74 lentes en is nog steeds actief als loper. Prachtige prestatie van de Engelse triatleet Gordon Merfield (15e in 3u0639): samen met zijn echtgenote Wendy was deze knappe veteraan per fiets overgekomen uit Hastings. Twee Engelse dametjes ernstige Jeanette Hardwick en frivole Julie Stoddart finishten vlotjes binnen de 3u30. Van de 64 aangekomenen hadden er amper drie meer dan vier uur nodig.
Was de marathon een opzienbarende nieuwigheid in Grijsloke, de meeste aandacht ging toch nog steeds naar de klassieke afstanden. Op het hoogste schavot bij de mannen stond weer Geert Deruddere. Dat jaar was Geert wellicht de absolute top in het stratenlopen: had hij immers ook niet de 20 km. van Brussel op zijn naam geschreven? Tweede was een andere topper: Gino Deleu, voor wie in de komende jaren die hoogste podiumplaats ook nog zou weggelegd zijn. De winnaar van de 7 km. was eveneens dezelfde als het jaar tevoren: de sterke Chileen Angel Aguilar. En dat was ook het geval voor de 20 km. vrouwen: hier triomfeerde Carine Verhaeghe, voor het derde jaar op rij. Alleen op de erelijst van de 7 km. vrouwen kregen we een nieuwe naam: Petra Delove. Winnaar van de jongerenloop over 3 km. was Dimitri Laga. Vierde en eerste meisje: Sara Platteau. Twee deelnemers-veteranen verdienen hier nog een speciale vermelding: Henri Bastien en René Marckx. Bastien, 83 jaar en nog een gemiddelde snelheid van 10,567 km. per uur over de 7 km.: fenomenaal! Henri, die pas op zijn drieënzestigste was beginnen joggen had twintig jaar later eenenvijftig marathons en zevenentwintig 100 km-wedstrijden op zijn actief En René Marckx: één van s lands allerbeste veteraan-lopers over de middenafstand geweest. Waagde zich, net als het vorig jaar, aan de 7 km in Grijsloke en kwam als eerste in zijn leeftijdscategorie over de streep, om daarnaast als een volleerde speaker de andere wedstrijden te verslaan. René was een innemende persoonlijkheid, flink van de tongriem gesneden, vertrouwd met de loopsport, en die in de jaren die volgden met zijn vlotte enthousiaste commentaar de toeschouwersmassa kon opzwepen en aldus ongetwijfeld in belangrijke mate bijgedragen heeft tot het succes van onze loopkoers. Henri en René: ze zijn Grijsloke trouw gebleven tot hun laatste snik.
De twaalfde Dwars door Grijsloke was dus weer een formidabel succes geweest, vlekkeloos over de hele lijn. Zou er iemand op dat ogenblik zó dekatriafoob geweest zijn dat hij had kunnen vermoeden dat de volgende editie zou overschaduwd worden door een dramatisch incident?
De geschiedenis van Dwars door Grijsloke en Loopclub Grijsloke (21)
De geschiedenis van Dwars door Grijsloke en Loopclub Grijsloke.
Deel 21: DDG 1991, een groots decennium ingeluid.
Met de elfde editie was dus een tweede decennium gestart, het Olympisch decennium. Ongetwijfeld de grootste, de roemrijkste en meest bewogen periode uit de geschiedenis van onze loopkoers, ondanks het feit dat het record van het vorig jaar, nl. tweeduizend deelnemers, nooit meer werd geëvenaard (was het de afwezigheid van Lucien Van Lancker die zich dan toch liet voelen?). De meeste kranten gewaagden niettemin van meer dan tweeduizend en zelfs van enkele duizenden deelnemers, hetgeen dus lichtjes overdreven was. De publieke belangstelling in dit jaar van Zeus was bijzonder groot en het sportief niveau lag hoog. Winnaar van de 7 km werd de Chileen (!) Angel Aguillar. Dat hij geen ééndagsvlieg was zou hij nog bewijzen in de toekomst. De winnares bij de vrouwen heette Sophie Vandezande. De 20 km was voor Geert De-ruddere, toentertijd één van s lands beste stratenlopers. Hij zou het niet bij deze ene overwinning in DDG laten. Op het hoogste schavotje bij de dames: Carine Verhaeghe. Met 114 aangekomenen was de 3 km voor de -12 jarigen een bevredigend experiment: winnaar was ene Bjorn Vandriessche. Kortom: Claudine (Mevrouw Dejonghe-Speleers), de nieuwe voorzitter van DDG, had reden te over om tevreden te zijn over deze elfde editie.
De eerste medaille van Grijslokes Olympiade viel bij de meeste deelnemers in goede aarde. Een origineel werk van de Kortrijkse kunstenaar Jaak Vanneste (de schoonbroer van ex-premier Leo Tindemans): gestanst bas-reliëf in rood koper, diameter 6,3 cm, voorstellende de oppergod Zeus, met in de rand uitbeeldingen van verhalen die verwijzen naar de mythologische oorsprong van de Olympische Spelen in het Oude Griekenland.
1991 is ook het jaar waarin Loopclub Grijsloke een eigen achtkoppig bestuur kreeg, dat los stond van het bestuur van de loopkoers. Voorzitter was Marc Antoin. In later jaren zou Marc de loopsport vaarwel zeggen en de fakkel overgeven aan Daniël Malfait. De loopclub was nu tot volle bloei gekomen. De activiteiten waren legio. Er waren natuurlijk de wekelijkse trainingen op zondagmorgen, dewelke ook al eens doorgingen op verpaatsing: het Beukenhof in Vichte, het domein de Ghellinck in Elsegem, de Gavers in Deerlijk, de Kluisberg De bedevaartloop Kerselare-Grijsloke was reeds een traditie aan t worden: iedere eerste of tweede zondag van mei. Op 1,2 en 3 maart trok de club naar een vakantiedorp in Viroinval (bij Couvin in de provincie Namen) voor een sportief verlengd week-end. Het was een schot in de roos. Ook dát is een traditie geworden: telkenjare rond dat tijdstip een verlengd week-end met meer dan honderd leden, zij het dat de locatie in later jaren verschoven werd van Wallonië naar de eigen kust.
Meer en meer lopers van de club gingen de eer van Grijsloke verdedigen tot ver in het buitenland. Steeds vaker ging de loopclub in groep deelnemen: de Course des Terrils in Raimes (F) bijvoorbeeld zou nog jaren lang een vaste plaats bekleden in veler agenda. Opvallende prestaties kwamen van de Anzegemnaren Jaak Demeulemeester (marathon in 2u29) en Jan Deseyn (eerste veteraan in de marathon van Athene) en van ons oudste clublid André Osselaer die in zijn categorie (75+) wereldkampioen marathon werd en Europees kampioen 10 en 25 km. Christine De Schamp, Carine De Bosscher en Jos David ontpopten zich tot echte ultralopers in het Belgisch kampioenschap 50 mijl (80 km!) in Oostakker. Onze eigen Lucien Taelman, die reeds zijn strepen als ultraloper had verdiend, moest in deze koers slechts de duimen leggen voor Jean-Paul Praet die toen absolute wereldtop was. Christine De Schamp en Carine De Bosscher waren in die tijd hét vrouwelijk uithangbord van Loopclub Grijsloke, hét bewijs dat het lopen van ultralange afstanden echt iets voor vrouwen is. Spijtig genoeg heeft Carine ondertussen de loopschoenen aan de wilgen gehangen. Christine is nog steeds een trouw clublid en nog steeds maalt ze haar kilometertjes af langs velden en wegen, al zijn de wekelijkse trainingen op zondagmorgen aan haar blijkbaar niet meer besteed.
Een hoogtepunt, dat een enorme invloed zou blijken te hebben op de verdere geschiedenis van DDG en de loopclub, was de verbroederingsloop in 1991, tussen de gejumeleerde steden Oudenaarde en het Engelse Hastings. Een aflossingsloop waarvan de organisatie door onze club in handen werd genomen. Op 9 mei werd er gelopen van Hastings naar Dover, op 10 mei van Oostende naar Oudenaarde. Voor Grijsloke namen de volgende lopers deel: Maurice Adams (zaliger), Luc Desmet, Gilbert Terras, Carlo Verleyen en Joost Vinckier. Het was het begin van een hechte band tussen onze loopclub en die van Hastings. Vanaf 1992 zou Loopclub Grijsloke telkenjare in maart een flinke delegatie afvaardigen naar de halve marathon van Hastings, en even trouw zouden de lopers van Hastings eind augustus deelnemen aan DDG, Vlaanderens mooiste. Tot op de dag van heden is daar geen verandering in gekomen.
100 pag., hardcover (rood) of paperback (geel). Klassieke tragedie in een nieuw kleedje. Het is een verhaal van liefde en hartstocht, gebaseerd op het eeuwenoude verhaal van de omzwervingen van Odysseus na de oorlog van Troje.
Over de aanleiding tot de Trojaanse oorlog. Een dolle klucht die echter geen afbreuk doet aan de "mythologische realiteit.In winkelmandje
Strijdtoneel Troje, 93 pag., hardcover.
Toneelstuk in drie bedrijven, waarin het laatste en beslissende jaar van de Trojaanse oorlog wordt behandeld, op een boeiende en bijwijlen grappige manier. Met "De Twistappel" en "Odysseus op Aiaia" vormt het een trilogie.
Eerste blogboek, 425 pag., paperback. In dit boek bundelt de auteur zijn cursieve schrijvelarij van de jaren 2006-8. Geen onderwerp gaat hij uit de weg, geen item is hem te gek. Vaak niet zonder een vleugje ironie.
Tweede blogboek, 350 pag., hardcover. Na het uitzonderlijk succes van BLOGBOEK 1, kon het niet anders of er moest een BLOGBOEK 2 volgen... Op de omslag: Brownie en Blanche, de schaapjes waarvan sprake op de pagina's 202/3 en 272/3.
Bovenstaande boeken (alle verschenen in 2013) zijn te verkrijgen bij de uitgever:
voor Odysseus
op Aiaia:
surf
naar www.shopmybooks.com/BE/nl/book/kris-vansteenbrugge-4/odysseus-op-aiaia
voor Strijdtoneel
Troje:
surf
naar www.shopmybooks.com/BE/nl/book/kris-vansteenbrugge-3/strijdtoneel-troje
voor De
Twistappel:
surf
naar www.shopmybooks.com/BE/nl/book/kris-vansteenbrugge-5/de-twistappel
voor Eerste
Blogboek:
surf
naar www.shopmybooks.com/BE/nl/book/kris-vansteenbrugge/eerste-logboek-schrijvelarij
voor Tweede
Blogboek:
surf
naar www.shopmybooks.com/BE/nl/book/kris-vansteenbrugge-2/tweede-logboek-zeverarij-1
De twee onderstaande boeken (0 jerum jerum jerum en Uit het schuim van de zee) zijn nog enkel bij de auteur te verkrijgen. Beide boeken kenden reeds een buitengewoon succes en werden voorgedragen voor de Gomio-prijs. Ze kunnen ook ontleend worden in de openbare bibliotheken.
De boeken over Grijsloke (Dwars door Grijsloke, Grijslokes Olympiade, De heksen van Grijsloke, Grijsloke 2000) zijn niet meer te koop. De eerste twee kunnen geraadpleegd worden in sommige openbare bibliotheken en een aantal exemplaren zijn nog gratis te verkrijgen door de leden van de Loopclub Grijsloke, op zondagmorgen in de kantine van de club.
De geschiedenis van Dwars door Grijsloke en Loopclub Grijsloke (20)
De geschiedenis van Dwars door Grijsloke en Loopclub Grijsloke.
Deel 20: Grijslokes Olympiade.
1991: het tweede decennium is ingetreden. Het
organisatiecomité kent nu dertien bestuursleden (waarvan er anno 2014 nog amper
een paar actief zijn) en het ontslag van Lucien Van Lancker blijkt geen al te
diepe sporen te hebben nagelaten. Enkele weken vóór de elfde Dwars door
Grijsloke wordt een luisterrijke persconferentie gehouden in het gemeentehuis
van Anzegem in aanwezigheid van talrijke personaliteiten: de plaatselijke
autoriteiten alsook een aantal fameuze sportlui. Mark Smet is er: de eerste
Belg die erin geslaagd is de marathon te lopen in 2u1000. En dan is er René
Marckx zaliger, één van onze beste veteranen-lopers en die jarenlang de
microreportage zal verzorgen tijdens de komende Dwars door Grijslokes. René
heeft Gerard Van Nuffelen meegenomen, een 56-jarige Antwerpenaar die vele malen
Belgisch en ook Europees kampioen is geweest op alle langeafstandsnummers en
zopas zelfs de wereldtitel heeft veroverd op de 10 km. Niet te verwonderen dat
Gerard verkozen is tot de veteraan van het jaar. Gerard Van Nuffelen heeft
overigens al een paar keer deelgenomen aan DDG, waarin hij zich telkens als
eerste veteraan heeft geklasseerd.
Zijn er belangrijke mededelingen te doen aan de pers? En of!
Naar analogie met De Levensloop van de voorbije jaren, zal de loopkoers in de
komende vijf jaar een thema meekrijgen: de Spelen in het Oude Griekenland. In
1985 heb ik dit idee reeds naar voor gebracht. Een jaar eerder immers had onze
loopclub veel succes gekend tijdens de Gapersstoet met een praalwagen die het
Griekse thema bespeelde (zie deel 11). Voor dat vijfjarenplan heb ik toen de
naam Grijslokes Olympiade bedacht, maar omdat Lucien Van Lancker met een gelijkaardig
idee op de proppen kwam (De Levensloop) werd mijn voorstel toen voor enkele
jaren in de ijskast gestopt. Maar in 1991 is de tijd rijp voor Grijslokes
Olympiade. De Olympische folder van het vorig jaar is daarvan de voorbode
geweest (zie deel 17). Weer zal er een serie van vijf medailles zijn. Elke medaille
zal de mythologische oorsprong van één van de Panhelleense Spelen (waarvan de Olympische
er één waren) behandelen en zal vergezeld zijn van een brochure (van 16
paginas) met tekst en uitleg. De journalisten hebben er een vette kluif aan:
sport in combinatie met cultuur (de Griekse mythologie)! Geen wonder dat er in de
loop van de maand augustus (de 11e DDG is op 31.8) ellenlange artikels verschijnen
over Grijslokes Olympiade, over Vlaanderens mooiste stratenloop, in alle dagbladen
en in verscheidene weekbladen, met fotos van het 13-koppig bestuur.
En dan is er nóg een nieuwigheid. Voor t eerst staat er een
loopkoers voor jongeren onder de twaalf jaar op het programma. Afstand: drie
kilometer.
De verwachtingen zijn hoog gespannen. Sommigen verwachten
2500 deelnemers en twee kranten blokletteren: Met meer dan tweeduizend
deelnemers behoort deze joggingklassieker bij de top-vijf in België".
De geschiedenis van Dwars door Grijsloke en Loopclub Grijsloke (19)
De geschiedenis van Dwars door Grijsloke en Loopclub Grijsloke.
Deel 19: Een droom die maar half uitkwam.
En Lucien Van Lancker vertelt verder:
In
1987 bij de voorbereidingen van de 7de
Dwars door Grijsloke moest er gezocht worden om Dwars door Grijsloke een nog
grotere uitstraling te geven en te laten uitgroeien tot een internationale
massajogging.
Grijsloke-Levensloop
was aan haar derde editie toe en stevende af op een nog groter succes. We waren
ervan overtuigd dat alle deelnemers aan de massaloop, doordrongen waren van de
gedachte dat afstandslopen hun levensritme bepaalde en dat uithoudingstraining
de gezondheid verbetert en de conditie op peil houdt.
Deze
gedachte wilden we verder blijven uitstralen, ver over onze grenzen heen.
Daarom keken we uit naar buitenlandse organisaties die er dezelfde idealen op
na hielden, organisaties die lopen zagen als vrijetijdsbesteding,
recreatiesport waar men beter en gezonder van wordt.
De
organisatoren van La Course des
Terrils uit Raismes Frankrijk, de Dr. Ernst Van Aaken Gedachtnislauf
uit Waldniel, Duitsland en Terneuzen
Graauw uit Graauw, Nederland, vonden we bereid om samen met Dwars door
Grijsloke de koppen bij elkaar te steken om voor het eerst in Europa een
Europajoggingcup in het leven te roepen.
Deze
cup zagen we niet als een tornooi waar er met miljoenen gesmeten werd, maar een
organisatie waar sport in de reinste zin van het woord beleefd wordt. We wilden
laten zien dat er nog sport was om de sport en niet om het geld. Aantonen dat elke deelnemer een overwinnaar is, zoals de Amerikaanse
dokter Sheehan ooit schreef. We wilden laten zien dat ons lichaam en geest een
wonderbaar instrument vormen in dienst van onze samenleving, in een streven
naar vrede en liefdevolle samenwerking.
Niet
minder dan 148 langeafstandslopers, uit de 4 landen, namen deel aan dit tornooi
van vier wedstrijden. Door optelling van de punten, behaald in elke wedstrijd,
werd een klassement opgemaakt. Jacques De Meulemeester uit Anzegem won deze
eerste Europajoggingcup.
In
1988 werden de organisatoren van de Grand Prix R. Schuman uit Luxemburg
(Centre Europeën) bereid gevonden om als vijfde land onze rangen te komen
versterken.
De
Dr. Ernst Van Aaken Gedachtnislauf werd vervangen door de 2de
Rheydter Citylauf uit Mönchengladbach, Duitsland. Deze tweede Europajoggingcup
kreeg 152 deelnemers.
Door
innerlijke spanningen tussen de organisatoren van Dwars door Grijsloke werd
de 3de editie enigszins
afgezwakt, maar kreeg toch nog 98 deelnemers aan de start van de 5 wedstrijden,
die dezelfde waren van 1988.
Bij de
organisatie van de 4de editie in 1990, had ik de bedoeling om elk
jaar een land meer te betrekken bij de organisatie, om tegen het jaar 2000 alle
landen van Europa, toen nog 12, aan de
start te krijgen van de 20ste Dwars door Grijsloke.
Dwars
door Grijsloke was echter niet langer bereid om aan de organisatie mee te
werken, dit om budgettaire redenen. Ik trok me terug uit de organisatie van
Dwars door Grijsloke en kreeg als steun voor de Europa-joggingcup de Grote Prijs 25 km. Veteranen uit Brugge.
Ook deze editie was een succes en kreeg een 90-tal deelnemers.
In
1991 werd de organisatie opgedoekt. Omdat ikzelf niet kapitaalkrachtig genoeg
was zag ik het niet meer zitten.
Nu, in
2013, blijf ik erbij dat met de steun van Dwars door Grijsloke, Terneuzen - Graauw, en veel sponsoring, in
het jaar 2000, Grijsloke het toneel zou geworden zijn van een massajogging, met
als deelnemers een vertegenwoordiging van alle lidstaten van Europa. Meer
zelfs: in 1990 was de idee inmiddels gerijpt om in het jaar 2000 alle grenzen
van Europa symbolisch open te lopen, met als sluitstuk de grenzen Frankrijk -
België in de 20 km.van Grijsloke.
Europa
naar Grijsloke brengen was mijn droom. Door omstandigheden een droom gebleven.
En
nochtans
Lucien
Van Lancker
Tot zover de man die Grijsloke groot gemaakt heeft. Na tien edities "Dwars door Grijsloke" haakte hij af en bleef ontgoocheld achter, zij het niet verbitterd. Een delegatie van alle landen van het verenigd Europa telkenjare naar Grijsloke brengen, op de laatste zaterdag van augustus, was zijn levensdroom geweest. Een droom die niet is uitgekomen. Zoals de meeste dromen...
De geschiedenis van Dwars door Grijsloke en Loopclub Grijsloke (18)
De geschiedenis van Dwars door Grijsloke en Loopclub Grijsloke.
Deel 18: Dwars door Grijsloke en Lucien Van Lancker.
Wat heeft Lucien Van Lancker, de grootste Grijslokenaar aller
tijden, bezield om af te haken in 1990, het jaar dat Dwars door Grijsloke zijn
grootste succes heeft gekend? We hebben het hem met zijn eigen woorden laten
vertellen. Lucien maakt van de gelegenheid gebruik om eerst nog in t kort een
eigen visie te brengen over de eerste jaren van ons aller loopevenement dat hem
zo nauw aan het hart lag en nog steeds ligt:
In 1981 werd ik gevraagd door dokter Kris Vansteenbugge en
dokter Albert De Beurme om de organisatie van Dwars door Grijsloke op gang te
trekken. Hun grote idool Jacques Serruys van Fit-Veteraan had zopas Dwars
door Brugge in het leven geroepen.
Er werd een bestuur opgericht waarbij mijn schoonbroer,
Robert Forêt, tot voorzitter werd gebombardeerd. Dit was een terechte keuze.
Met Robert en Christiane werd organiseren een feest. De vergaderingen, en er waren er zeer veel,
verliepen altijd bij hen thuis en steeds was er koffie, taart en nog veel meer.
Dit betekende dat zelden een bestuurslid ontbrak want taart, koffie en een
druppel waren in die periode een lust voor iedereen. De vergaderingen gingen
toen over koetjes en kalfjes en soms was men zelfs vergeten om over DDG te
spreken op het einde van de vergadering.
Geen probleem want ikzelf had een enorme ervaring met Omloop
Kluisbergen een organisatie die parallel loopt met DDG en wat praktische zaken
betreft nagenoeg dezelfde noden had als onze organisatie. Met Jacques Dejonghe,
voorzitter Omloop Kluisbergen, hebben we dan ook uren, dagen en maanden zitten
babbelen over onze organisaties. U moet weten dat Jacques toen een collega
was in de Centrale van Ruien en er s
nachts tijd zat was om onze problemen op tafel te leggen, problemen waarvan wij
beiden veel hebben geleerd.
Op de laatste zaterdag van augustus 1981 kwam dan de 1ste
DDG. Was me dat een dag. Hoewel alles perfect voorbereid was, liepen vele zaken
in het honderd. Murphy achterna: alles wat kón misgaan liep ook mis. Daniël
Lesenne, computerman en programmeur van dienst, trok zich de haren uit het
hoofd: ik was namelijk vergeten het uur te noteren waarop de lopers gestart
waren halverwege de Grijslokeberg. GSMs bestonden toen nog niet en ik had de
taak om het uur van vertrek te noteren van de zeven km. Buiten adem, komende
aan de aankomst, wist ik niet meer wanneer de lopers vertrokken waren. Hoelang
zijn ze al vertrokken riep Daniël me toe? Laten we zeggen een tiental
minuten, denk ik en voilà de computer kon beginnen lopen. Wonder boven wonder zaten we niet ver van de
reële tijd en kreeg iedereen een nogal mooie tijd toegerekend. Ramp bij de
aankomst rechtover het huis van Gilbert Pannecoucke in de Bouvelostraat nummer
4. Daniël had zijn camionette verkeerd opgesteld zodat hij de lopers niet zag
aankomen. Met drie, vier man werden dan
de nummers van de lopers naar de camionette doorgeschreeuwd. U kunt zich
indenken hoeveel deelnemers er kwamen reclameren dat ze verkeerd in de uitslag
stonden. Maar dankzij een perfecte video-opname van Hubert Algoet werd s
anderendaags een correcte uitslag gemaakt en naar iedereen opgestuurd. Nog vele
andere anekdotes zou ik kunnen vertellen over deze eerste Dwars door
Grijsloke. Het resultaat was schitterend:
ongeveer 600 deelnemers en allen keerden voldaan terug naar huis. Want ze
hadden een gedrukte uitslag en dat gebeurde nergens, tenzij in Dwars door
Brugge, waar Siemens hun schouders onder de computer hadden gestoken. De prijzenpot was ook tamelijk groot en
wonder boven wonder, de lopers kregen een medaille, de mooiste die ze ooit
gekregen hadden met daarbovenop nog een uitslag en prachtig diploma met de
handtekening van de voorzitter, iets enigs in die periode.
Het volgend jaar moest alles beter, grootser en mooier. De
omloop werd gewijzigd, we hadden een paar goede sponsors waaronder de
Kredietbank, Becel, garage Toyota-Marc Messiaen en Datakor, computerfirma uit
Kortrijk. Nu nog loopt Remi Parmentier met het truitje van Datakor en dit na 32
jaar. Een heuse vierkleurenfolder werd opgemaakt, geen enkele organisator kon
zich dat toen veroorloven. De prijzenpot werd opgevoerd en de deelnemers konden
weer genieten van een diploma en een schitterende medaille, de eerste van een
serie van drie: de bronzen, de zilveren en de gouden medaille. De eerste drie
lopers van elke categorie kregen een prachtige beker en een podiumfoto die
thuis werd opgestuurd. En of ze er blij mee waren! We kregen een twaalfhonderd
deelnemers aan de start, ongeveer 600 voor de zeven km. en 600 voor de halve
marathon. Een heuse tent van vijftig op twintig meter, in de weide van boer
Marc achter de kerk zorgde voor een unieke sfeer tijdens en na de wedstrijden.
36 vaten bier werden er toen getapt. Helaas we hadden het te groot gezien na
de wedstrijd einde september keken we op tegen een berg schulden van 300.000
BF. Drukkerij Arijs uit Kluisbergen zat met de gebakken peren: ons drukwerk
konden we niet betalen .
En nu derde Dwars door Grijsloke?
Geen geld, enkel en berg schulden . gedaan met Dwars door
Grijsloke?? Niemand wist van onze
problemen en financiële moeilijkheden, enkel een fantastische naam en een
enorme bekendheid hadden we overgehouden van onze tweede editie.
Begin februari besloot het bestuur de schulden te vereffenen
uit eigen zak. Alle bestuursleden, behalve één, stortten 15.000 BF in de
clubkas. Hiermee waren de schulden betaald en konden we terug van meet af
beginnen.
De laatste zaterdag van augustus 1983 werd een succes met
ongeveer 1600 deelnemers.
En zo ging het verder, bij elk volgend jaar wat deelnemers
meer om in 1988 en 1989 zon 2000 lopers aan de start te krijgen. In 1987
werden de geleende gelden aan de
bestuursleden terugbetaald.
1989 was het sluitstuk van Grijsloke Levensloop, een programma dat gestart was in 1985 en waarbij
5 prachtige medailles werden uitgereikt.
Levenslicht 1985 - Jeugddromen 1986 Levensleed 1987
Levenslied 1988 en Avondschemeringen
1989, waren de themas. Deze medailles ontstonden uit de gedachte dat in
beweging zijn en lopen noodzakelijk zijn om een gans leven gezond en levendig
te blijven.
Vanaf 1998-1999 was Dwars door Grijsloke dus aan de top van
zijn kunnen gekomen: 2000 deelnemers en 10.000 toeschouwers. Met Avondschemeringen,
het einde van de Levensloop, was Dwars door Grijsloke voor mij genoeg
geweest. Ik keek uit naar een nieuwe uitdaging.
* Omdat dit verhaal te lang dreigt te worden, volgt de ontknoping pas in het volgend nummer
De geschiedenis van Dwars door Grijsloke en Loopclub Grijsloke (17)
De geschiedenis van Dwars door Grijsloke en Loopclub Grijsloke.
Deel 17: Hét recordjaar!
De tiende Dwars door Grijsloke was er één om niet te vergeten.
In de allereerste plaats vanwege het aantal deelnemers: 2008 (sommige bronnen
gewagen van 2028). Wat er ook van zij, de kaap van de tweeduizend was bereikt
en het had er de schijn van dat onze massaloop uit zijn voegen ging barsten.
Dat groot aantal deelnemers - en een navenante toeschouwersmassa - werd in de jaren die volgden nooit meer geëvenaard.
Ter gelegenheid van dit jubileumjaar waren er weer heel wat
vernieuwingen. Voor t eerst waren er geen medailles en ook geen diplomas.
Daarentegen werd een schitterend zilveren juweeltje (een lopertje voorstellend)
aan een dito halskettinkje ontworpen voor de deelnemers (zie www.bloggen.be/kris).
Heden ten dage wordt dit kleinood nog met fierheid gedragen door deelnemers
van toen.
Jongeren tot 12 jaar kregen hun eigen loopkoers over 3 kilometer. Voor t eerst werd een klassement voor clubs opgemaakt, iets wat ook de tand des tijds zou doorstaan. En Dwars door Grijsloke had zich geëngageerd als startlocatie voor de Belgium runnerscup 1990, de (nationale) ersatz voor de ter ziele gegane (internationale) Europajoggingcup.
Met Joos Casteele kreeg de 20 km-wedstrijd een schitterende winaar. Tussen nooit geziene hagen van toeschouwers bereikte hij de aankomst in 1u0036, een tijd die gezien de drukkende hitte van die dag ronduit schitterend kon genoemd worden. Joos Casteele, mister Grijsloke blokletterden de kranten. Terecht, want dit was zijn derde overwinning in de 20 km, en in die tien jaar was trouwe deelnemer Joos niet van het podium weg te denken geweest. Carine Verbeke uit Wervik finishte als eerste dame in de 20 km. Op de korte afstand zegevierden Geert Bekaert en Myriam Dumont. Een heel bijzondere vermelding verdient ouderdomsdeken Henri Bastien. De 82-jarige uit Silly, bij Charleroi, die sedert het ontstaan van de koers in 1981 geen enkele maal op het appel had ontbroken, liep dit jaar, gezien de hitte, enkel de 7 km. In tegenstelling tot vorige jaren wanneer hij telkens naast de 7 km. ook de 20 km. voor zijn rekening had genomen! Een krachttoer die hij bij latere edities nog zou herhalen Het warme weer was overigens de oorzaak van een ongezien aantal opgaven: in de 20 km. alleen al honderdzevenenzestig!
In ons landeke eindigt een warme zomerse dag vaak met een donderslag bij heldere hemel. Die donderslag kwam er die avond. Lucien Van Lancker, de geniale motor van Dwars door Grijsloke, kondigde tijdens de feestelijke viering van de laureaten van de koers en in een bomvolle tent af, dat hij afzag van verdere deelname aan de organisatie. Grijsloke stond perplex: was dit de doodsteek voor DDG en dat op het hoogtepunt van zijn roem? Was DDG denkbaar zónder Lucien? Zouden we die klap te boven komen?
En we kwámen de klap te boven. Binnen de kortste keren werd een vergadering belegd onder de bestuursleden, wier aantal onder de leiding van voorzitter Claudine Dejonghe-Spileers ondertussen tot veertien was opgelopen: Joseph Beel, Gilbert Terras, Tom Ampe, Albert Debeurme, Octaaf Decandt, Didier Lib-brecht, Paul Vandenberghe, Ronny Vandendriessche, Jules waelkens, Hubert Algoet, Marc Devloo, Marc Messiaen en ikzelf. Een decennium was afgerond, het decennium van de Levensloop. Een tweede decennium zou volgen en het zou in het teken staan van de Olympische gedachte. De folder van de 10e DDG waar de fotos van alle winnaars van de voorbije wedstrijden verenigd stonden op een Olympische lauwerkrans (zie www.bloggen.be/kris), had reeds aangegeven welke richting de komende jaren zou worden ingeslagen.
Mijn laatste drie boeken (alle gegevens in de marge links), zijn ook "elektronisch" te verkrijgen, op aanvraag via mail (kvansteenbrugge@gmail.com) of via de "reageer-knop". Dat kost u uiteraard niets.
De geschiedenis van Dwars door Grijsloke en Loopclub Grijsloke (16)
De geschiedenis van Dwars door Grijsloke en Loopclub Grijsloke.
Deel 16: Levenslied, avondschemering en generatieloop.
In
1988 werd er gelopen voor de medaille Levenslied. Dat jaar zegevierde Carlo
Desaever uit Koksijde op de korte afstand en Gino Braekeveldt uit Deinze op de
lange afstand. Dat jaar ging misschien nog meer aandacht uit naar de
vrouwelijke winnaars. De flamboyante Zeelse Katja Merlin wekte met haar 2651
op de 7km en niet alleen dáármee aller bewondering, en deed menig
mannenhart sneller kloppen. Absolute topper was Francine Peeters uit Borgloon,
die toen zowat de beste afstandloopster van het land was en een fenomenale tijd
neerzette op de 20 km, die later nooit meer benaderd werd: 1.09.45.
Het
jaar 1989 (t jaar van de laatste Levensloopmedaille Avondschemering) was er
een van vernieuwingen.
Er
waren belangrijke wijzigingen in het bestuurscomité: een aantal
waardevolle elementen waren de ploeg komen versterken en er werd een nieuwe
voorzitter aangesteld, mevrouw Dejonghe, zijnde ons aller Claudine, die het
bijna twee decennia zou uitzingen en wier naam onlosmakelijk verbonden blijft
met Dwars door Grijsloke. Zij volgde Robert Forêt op die zich in alle stilte
teruggetrokken had in Kerkhove, alwaar voor hem een grote carrière als café-baas lag
weggelegd.
Er
werd voor steeds meer variatie gezorgd in de wekelijkse trainingen. Zo
lees ik in het infoblad van de Loopclub dat de wintertrainingen van januari tot
maart telkens plaatsgrepen op een andere locatie: Kluisberg, domein de
Ghellinck, Wortegem-bos, Ronse (deel van de WK-omloop), Beukenhof Vichte,
Gaverdomein Harelbeke, Heirweg (oriëntatietocht), Vichtsesteenweg
(voetbalvelden), Lozer-bos De motor
van die trainingen, Gilbert Terras, tevens verantwoordelijk uitgever van het
clubblad, werd dat jaar overigens weer laureaat van de Sportverdienste in
Anzegem.
En
er was de eerste bedevaartloop naar Kerselare. Wie op t idee is gekomen
is mij ontgaan, maar een succes was het zeker en het werd een blijvertje, een
jaarlijkse traditie (dit jaar dus reeds de vijfentwintigste keer!). Willy
Depraeter schrijft daarover in Het Nieuwsblad, anno 1989: Als de zon in het land is krijgen de sportievelingen van Dwars door
Grijsloke telkens de kriebels en voelen ze zich verplicht om te stunten. Deze
keer trokken ze met zeventig man lopend op bedevaart naar Kerselare
Zondagochtend om acht uur woonde men daar de mis bij die opgedragen werd door
deken Jozef Beel, die samen met zijn parochianen terugliep naar Grijsloke. Voor
een goed begrip: Jozef Beel was recentelijk lid geworden van het bestuurscomité
van Dwars door Grijsloke, maar deken was iets te hoog gegrepen er diende te
staan diaken
Een
andere innovatie dat idee kwam weer van Lucien Vanlancker was de Generatieloop.
Ziehier wat daarover te lezen staat in de folder van dat jaar: Met de medaille AVONDSCHEMERING bereiken we
de laatste episode van de LEVENSLOOP, waarbij de oudere mens het moment gekomen
acht om de levenstaak en levensboodschap door te geven aan een nieuwe, prille
generatie. Om dit op een aanschouwelijke manier voor te stellen, hebben we
gekozen voor een Generatieloop, bestaande uit een trajekt van 900 m, dat de
ouderen (vanaf 40j.) in gesloten groep afleggen om dan te worden afgelost door
hun opvolgers, de nieuwe, jeugdige generatie (tot en met 12j.) die een
afstand van 3 km (de eerste 2 km in groepsverband, de rest in hun eigen gewenst
tempo) dienen te overbruggen. Die Generatieloop zou de daaropvolgende
jaren vervangen worden door een heuse wedstrijd over 3 km (voor jongeren tot 12
jaar) en later door de verschillende jeugdreeksen over 500, 1000 en 1500 meter,
zoals we ze nu nog steeds kennen.
Het
aantal inschrijvingen bleef gestaag stijgen, mede dank zij de buitenlandse
deelneming, hetgeen we te danken hadden aan de Europajoggingcup, dewelke ook in
1989 op het programma stond. Maar nog werd het streefcijfer van 2000 deelnemers
niet gehaald: dat zou pas het volgend jaar bereikt worden .
De
20 km-wedstrijd werd gewonnen door de tamelijk onbekende Dendermondenaar Leo
Brusselmans in de nochtans uitstekende tijd van 1.00.58. De 7 km was voor Gerdy
Roose uit Wevelgem in 2015, vóór Carlo Desaever, de winnaar van t vorig
jaar. De nummers één bij de vrouwen, Marleen Triest uit Vilvoorde (20 km in
1.19.08) en Kathy Declerck uit Waregem (7 km in 27.20) konden de vrouwelijke
prestaties van t vorig jaar niet doen vergeten. Een grootse prestatie werd
geleverd door Henri Bastien (uit Tilly bij Charleroi): na eerst de 7 km gelopen
te hebben, liep hij ook nog de 20 km, dewelke hij beëindigde in 2u1034. Niet
slecht voor een 80-jarige!
Voor
de negende en laatste keer werd er in 1989 een diploma uitgereikt aan iedere
loper die de zware Dwars door Grijsloke onder de knie had gekregen. Slechts
enkelen (waaronder ikzelf) hebben daarom getreurd. Hoe die diplomas uit de
pionierstijd eruitzagen kunt u zien op www.bloggen.be/kris.
En de Europajoggingcup? Die leek wind in de zeilen te hebben. Die zomer stond in het Wekelijks Nieuws te lezen: De bedoeling van de Europajogging is namelijk tegen 1992 alle landen van de EG erbij te betrekken zodat het aantal wedstrijden opgevoerd wordt tot maar liefst 12. Het zou helaas anders lopen. In 1989 kende de Europajoggingcup reeds zijn zwanenzang.
In mijn boek Uit het schuim van de zee (de Griekse mythologie in 136 boeiende verhalen, 404 pag., uitg. 2011) kunt u het verhaal lezen van Europa, de prinses die door de Griekse oppergod Zeus, in de gedaante van een stier, werd ontvoerd. Haar beeltenis prijkt op de nieuwste bankbiljetten van 5 euro, nl. het kopje aan de rechterkant, alsook het watermerk hetwelk u ziet onder de handtekening van Mario Draghi als u het briefje voor een lichtbron houdt.
Het beeld is afkomstig van een schilderij op een meer dan tweeduizend jaar oude Romeinse vaas (een mengvat) die zich bevindt in het Louvre in Parijs. Ook de stier is afgebeeld op de vaas.
Hierna volgt een uittreksel uit het boek:
Poseidon, de god die heerste over de zeeën, was de broer van de oppergod Zeus. Net als zijn broer was hij zeer gevoelig voor vrouwelijk schoon. Libya, een kleindochter van Zeus en Io, zoals we in het vorig verhaal gezien hebben, was een van de velen die door Poseidon bemind werden. Dat resulteerde in een tweeling: Agenor en Belos. Agenor trok vanuit zijn geboorteplaats in Egypte naar Tyrus in Kanaän, waar hij koning werd. Hij kreeg zes nakomelingen: één dochter en vijf zonen. De dochter heette Europa. En wie ontbrandde in liefde voor deze schone maagd? Zeus! Om haar te versieren had hij een ingenieus plan bedacht. Hij gaf zijn zoon Hermes de opdracht het vee van Agenor naar de zeekust van Tyrus te drijven, alwaar Europa vaak vertoefde. Hij veranderde zichzelf in een stier en begaf zich tussen het vee. Europa merkte het dier op en raakte in vervoering door de indrukwekkende gestalte, de schitterende witte vacht en de grote trouwe ogen.De stier liet zich gewillig strelen door het meisje en nodigde haar uit op zijn rug plaats te nemen.Pas was dit geschied, of hij zette het op een lopen, recht de zee in, en waar het water te diep werd begon hij te zwemmen. Europa was niet weinig geschrokken, ze schreeuwde het uit van angst en ze riep de goden ter hulp. Maar de stier had geen oren naar haar smeekbeden en in een razend tempo zwom hij alover de Middellandse Zee tot hij het eiland Kreta bereikte. Aan de zuidelijke kust van het eiland ging hij aan land, op een plaats waar nu de stad Gortyna ligt. Hier nam hij weer zijn normale gedaante aan. Onder de schaduw van een reusachtige olijfboom had hij betrekking met Europa. De boom staat daar nog: ik heb hem met eigen ogen gezien. In een nabijgelegen grot schonk Europa het leven aan een zoon, de latere koning Minos, legendarisch heerser in de machtige burcht van Knossos, en naar wie de Minoïsche cultuur zou genoemd worden. In diezelfde grot kreeg Europa nog meerdere malen het bezoek van Zeus en ze schonk hem later nog twee zonen: Rhadamanthys en Sarpedon.
Op het thuisfront in Tyrus was men ondertussen zeer bezorgd en bedroefd vanwege de verdwijning van Europa. Vader Agenor stuurde uiteindelijk zijn vijf zonen uit naar alle windstreken om hun zuster te zoeken. Hij legde hun meteen het verbod op het ouderlijk paleis nog te betreden zolang Europa niet teruggevonden was
Het vervolg van t verhaal kunt u verder lezen op pag. 47-49 van het boek of door te surfen naar www.bloggen.be/dzeus/archief.php?ID=14 en scrollen naar nr.10 Europa en Kadmos. U vindt er ook een tekening van Europa op de stier, door J. Bauwens.
Daantje Vlaemynck leest mijn cursiefjes op deze blog niet, of
nauwelijks. En ik kan hem geen ongelijk geven: het is allemaal baarlijke onzin.
En dat zal Daantje er ook wel van vinden. Maar het takvolle Daantje kleedt het
wel anders in: Dat lezen op het computerscherm is erg vermoeiend voor de ogen
en men krijgt er pijn van in de rug en de nek. Helemaal anders dan een boek lezen,
bijvoorbeeld. De verhaaltjes uitprinten is evenmin een optie, want Daantje
beschikt niet over een printer. En wat doe je dan, als schrijver: je laat al
die onzin uitgeven in een lijvig, keurig boek van 426 paginas, prijs 27,09
euro. OK zegt Daantje, ik koop het boek wel als het, over afzienbare tijd
verramsjt wordt en tegen een paar euro te koop aangeboden wordt bij De
Slegte, zoals de boeken van Brusselmans, of als ik het gratis kan krijgen bij
een of ander weekblad zoals het boek Godverdomse dagen op een godverdomse bol
van Dimitri Verhulst. Wat Daantje niet weet is dat mijn boeken alleen print-on-demand
uitgegeven worden, waardoor ze nooit in boekenwinkels zullen terecht komen (ook
niet bij De Slegte) en waardoor er dus nooit één boek teveel zal gedrukt worden
en er dus niets zal te verramsjen vallen. Laat ze nu maar komen, de grote
uitgeverijen - en nu ik een succesrijk schrijver aan t worden ben zit dat er
dik in - ze zullen allemaal bot vangen: ik blijf zweren bij print-on-demand.
Het boek zal vermoedelijk verschijnen na de grote vakantie.
Meteen verdwijnen dan alle cursiefjes (van eind 2005 tot en met 2008) van deze
blog. Daantje staat meteen voor de keuze. Ofwel nog snel alles nalezen op het
scherm, ten koste van ogen en rug en nek. Ofwel zich een printer aanschaffen. Ofwel
27,09 euro neertellen. Ofwel het hele zootje negeren. Ik denk dat hij voor het
laatste zal kiezen tenzij ik hem toch nog kan overtuigen met het voorwoord
van mijn Eerste BLOGBOEK:
schrijvelarij.
In dit
boek is mijn cursieve schrijvelarij van
de jaren 2006 tot en met 2008 gebundeld. Geen onderwerp ben ik uit de weg
gegaan, geen item was mij te gek.
De kunst is het eerste item. Vooreerst zijn er
Herman Brusselmans en Piet Huysentruyt, de twee grootsten, dé paradepaardjes
van de Nederlanstalige literatuur in Vlaanderen. Dan volgen op respectabele
afstand en in alfabetische volgorde: Albert Anckaert, Hugo Claus, Albert
Debeurme, Guido Gezelle, Gerrit Komrij, Constant Permeke, Edith Piaf, Roger
Raveel, Rembrandt van Rijn, Stijn Streuvels, Theo Thijssen, Vincent Van Gogh, José Van
Laere, Paul Van Ostaijen, Dimitri Verhulst en das nog maar een greep uit de
velen die gewogen en gewikt worden. De moderne literatuur, de haiku-achtige
en de scabreuze, worden op de korrel genomen en u maakt kennis met de allernieuwste
literaire kunststroming: de plagiaiku.
Een heel
bijzondere plaats is voorbehouden voor Buth (Leo Debuth) die de link vormt naar
een tweede item: Gent, het heerlijke
studentenleven en de Gravensteenfeesten. Passeren de revue: de
studentenjaren van weleer (in alle toonaarden bezongen in O jerum jerum
jerum , anno 2006), moeder Laetitia, het seniorenkonvent, Etienne Planchon,
Mico Claeys, Freddy Strumane, de friture Njora, de brievenbus van Theo Lefèvre,
de dubbele moord in de Bennesteeg, de lichting 65, de professoren, Raymond
Creus, de hedendaagse symposia, de Gentse gemeentepolitiek en teveel om op te
noemen.
Omdat de Griekse mythologie mijn stokpaardje is komt ook Hellas aan bod:
zowel het nieuwe als het oude Hellas. Ik noem enkel Socrates, Rhodos, mevrouw
Korevaar van de Montessori-school in Rotterdam en Grijslokes Olympiade, hetgeen
mij naadloos brengt tot de sport en meer in t bijzonder tot
Vlaanderens
mooiste stratenloop Dwars door
Grijsloke, de loopclub, de machos, de bedevaartloop, Ted Weeks, Rodney
King, de Heuvelenloop in Kooigem, Johan Morreel, Dirk vanneste en Louis
Glorieux (brother Louis). En om andere sporten niet te kort te doen: Jean-Marie
Pfaff, Kim Gevaert, Tia Hellebaut, Briek Schotte, de Ronde van Frankrijk.
Een aantal
paginas wordt ingenomen door brieven
aan BVs: Jan Bauwens, Jack Vanlichtervelde, Marc Vanhoye, Willy
Debyser en de raadselachtige, maar o zo geleerde, professor Omsk van
Togenbirger de Waelekens.
En dan zijn
er de grote wereldproblemen:
de opwarming van de aarde, de overbevolking, dementie, euthanasie, het probleem
België, de politiekers en de CEOs, om er maar enkele te noemen
Tevens komen
talrijke beroemdheden aan
bod: dokter Deberdt, professor Strüben, Fernand Devuyst, Jean-Luc Dehaene,
Mahatma Ghandi, en vele anderen. Enkelen worden over de hekel gehaald, zij het
op een beschaafde manier. Hetzelfde geldt overigens voor mijn eerbare familieleden: van mijn verre voorouders peetje
en meetje Craeyenest tot Georges, de genealoog, en Hendrik Maveau.
Hartverwarmende gebeurtenissen worden
beschreven, zoals daar zijn: de miss-verkiezingen, de songfestivals, het
Steenbrugge-bier, de straatliedjes van weleer en mijn Tony, Ameland, Leeuwarden
en tax-free Monaco.
Droevige gebeurtenissen ga ik
evenmin uit de weg: mijn zwanenzang als dokter, de dood van Bobby, de
vliegtuigramp van Bellegem, de drie jaar ellende in Oostende.
Dit alles is
nog maar een greep uit het aanbod, beste lezer. Ik wens u veel leesgenot en
ongetwijfeld steekt u er ook nog wat van op.
Kris.
Voorontwerp: de cover van het boek zal er ongeveer zó uitzien, maar dan véél mooier!
De geschiedenis van Dwars door Grijsloke en Loopclub Grijsloke (15).
De geschiedenis van Dwars door Grijsloke en Loopclub Grijsloke.
Deel 15: De Europajoggingcup.
Op 22 juni 1987 kregen de mensen van de geschreven pers
toentertijd zaten ze in Grijsloke niet om een persconferentie verlegen en een
aantal Grijsloke-VIPs deze uitnodiging in de bus (namens het bestuur van
Dwars door Grijsloke):
Betreft: Persconferentie 7e
massaloop Dwars door Grijsloke op 29 augustus 1987.
U wordt vriendelijk uitgenodigd tot het
bijwonen van onze bijzondere persconferentie die doorgaat op maandag 6 juli
1987 om 19 uur stipt in het parochiezaaltje aan de kerk van Grijsloke,
Gijzelbrechtegemsteenweg te Anzegem. Ditmaal zal de persconferentie internationale
belangstelling genieten. Wij zijn er immers in geslaagd om, voor het eerst in
België en in samenwerking met de organisatoren van de loopwedstrijden uit SCHWALMTAL-WALDNIEL
(Duitsland), RAISMES (Frankrijk) en GRAAUW (Nederland), de EUROPA JOGGING CUP
in het leven te roepen. Elke organisatie zal door een afvaardiging worden
vertegenwoordigd op deze bijeenkomst. Videobeelden over de omloop en de
omgeving van de buitenlandse wedstrijden zullen worden vertoond. Het wordt een
bijzonder interessante ontmoeting. Daarom durven wij ten stelligste op uw
aanwezigheid rekenen.
De eerste europajoggingcup kon niet anders dan een succes
worden. Lucien Van Lancker had er zich de ziel uit het lijf voor gewerkt. In
1987 werd er gestart met vier deelnemende landen:
1° België met Dwars door Grijsloke op 29 augustus.
2°Frankrijk met La course des Terrils in Raismes, bij
Valenciennes op 4 oktober. Een buitengewoon zware loopwedstrijd alover de terrils
(reusachtige hopen steenafval uit de mijnbouw) die in Noord-Frankrijk en in
andere voormalige mijnbouwgebieden het landschap (ont)sieren. Deze koers was in
Grijsloke geen onbekende: ze was aan haar vierde editie toe en verscheidene
leden van de loopclub hadden er minstens één keer aan deelgenomen.
3° Duitsland met de achtste Internationaler Straszenlauf Rund
um Waldniel (10 oktober), die door dokter van Aaken in t leven was geroepen en
die sinds de dood van deze joggingpaus, die Grijsloke zo genegen was (hij
overleed in 1984), de naam Dr. Ernst
van Aaken Gedächtnislauf had meegkregen. Ik herinner mij nog dat wij
met een delegatie van Loopclub Grijsloke in alle piëteit het graf van de
wereldberoemde sportdokter hebben bezocht. Daar bestaat een foto van, dewelke
vroeg of laat nog wel eens op mijn blog (www.bloggen.be/kris) terechtkomt.
4° Nederland, met de afsluitende stratenloop Terneuzen-Graauw
op 28 november: hossen en crossen over, langs en onder de steile Zeelandse
afsluitdijken zoals we konden lezen in Het Nieuwsblad van 30 november.
Niet minder dan 248 deelnemers hebben aan de vier wedstrijden
deelgenomen. Het was de beloning voor een puike organisatie: bussen waren
ingelegd om de deelnemers op te halen op verscheidene plaatsen in Vlaanderen,
voor alle 248 deelnemers was er een prachtig souvenir (de Europajoggingcup)
en voor degene die zich bij optelling van punten het best had geklasseerd over
de vier wedstrijden was, zowel voor de mannen als voor de vrouwen, de
Super-Europajoggingcup. Die supercup werd in de wacht gesleept door de man
die toen het paradepaard van onze loopclub was: Jaak Demeulemeester. Geen
wonder dat Jaak dat jaar in Anzegem verkozen werd tot sportman van het jaar
1987. Over gebrek aan erkenning kon men in Grijsloke dat jaar overigens niet
klagen: zoals eerder gezegd kreeg Lucien Van Lancker de prijs van de
sportverdienste.
Voor de tweede europajoggingcup, in 1988 (cf. www.bloggen.be/kris) kwam
Luxemburg als vijfde land de rangen vervoegen met de Grand prix Robert
Schuman. Wat Duitsland betreft viel de keuze nu op de Rheydter Citylauf in
Münchengladbach-Rheydt. Dat de Dr. Ernst van Aaken Gedächtnislauf uit de boot
viel was vooral te wijten aan de eerder geringe belangstelling in Waldniel.
Dokter van Aaken zou het betreurd hebben
Over hoe het de Europajoggingcup verder vergaan is hoop ik
Lucien Van Lancker zelf aan het woord te kunnen laten in één van de volgende
afleveringen.
De geschiedenis van Dwars door Grijsloke en Loopclub Grijsloke (14)
De geschiedenis van Dwars door Grijsloke en Loopclub Grijsloke.
Deel 14: Jeugddromen en Levensleed.
Het jaar daarop (1986) stond Nadine Sadones weer op het
hoogste schavotje bij de dames 20 km, maar Joos Casteele moest net als in 1994
zijn meerdere erkennen in een Belgische marathonkampioen: dat jaar was het
Danny Pauwelijn, die eindigde in 2917, een verbetering van het record van
Frans Schiettecatte met éénentwintig seconden. Op het uitslagenblad stond zijn
gemiddelde snelheid: slechts 19.533 km/u. Dat komt omdat het gemiddelde
berekend werd op de werkelijke afstand, die beduidend onder de 20 km lag.
Niettemin een fenomenale prestatie die nooit meer zou verbeterd worden. Carlo
Desaever en Claudine Baert triomfeerden op de kortste afstand.
In 1987 werd Joos Casteele wél weer winnaar en nu was het Nadine
Sadones die de duimen moest leggen (winnares Andrea Van Bost). De 7 km ging
naar Gerdy Roose en bij de vrouwen viel de grootste eer te beurt aan Mia
Deprez, zijnde het piepjonge nichtje van Gilbert Terras. Gilbert voorspelde
haar een grote loopcarrière Voor deze zevende editie waren 1908
sportievelingen ingeschreven. Tweeduizend deelnemers? We waren er bijna, maar
nog niet helemaal.
Jeugddromen was de medaille van de 6e DDG:
lopende en spelende kinderen op de weg naar het Bouvelobos. Daar hoorde de
volgende tekst bij: Lopen als fysieke en
mentale ontwikkelingstherapie bij de jeugd, in functie van hun toekomst. Sport
lopen vooral leidt niet alleen naar een betere fysieke conditie, maar heeft
ook een grote positieve invloed op de mentale ontwikkeling. Het is dé weg naar
een aangename en zinvolle levensstijl.
En voor de 7e DDG was er de medaille Levensleed: een jonge knaap en een jong meisje lopen de
steile Bouvelostraat op, naar de kapel van Grijsloke, met op de voorgrond een
door leed getekende moeder die een zwaar kruis torst. De bijhorende tekst: Lopen als revalidatietherapie voor
lichamelijke en geestelijke kwalen zoals oorlog, invaliditeit, ziekte, stress,
wanhoop en ellende.
Parallel met de steile opmars van de loopkoers liep in de
jaren 86 en 87 de groei van de loopclub. In groten getale kwamen ze iedere
zondagmorgen naar Grijsloke afgezakt (of liever: opgeklommen) naar de
Grijslookse heuvelrug voor de wekelijkse looptraining, gevolgd door een
gezellige après-jogging in de kantine. Ze kwamen niet alleen uit de streek
van groot-Anzegem, maar ook uit Wortegem-Petegem, Oudenaarde, Waregem, Ronse,
Kluisbergen, Avelgem, Zwevegem, Kortrijk, Kruishoutem, Deerlijk, Harelbeke,
Kuurne, Wevelgem Het tweemaandelijks clubblaadje van Loopclub Grijsloke kreeg
zijn definitieve vorm. De samenstelling ervan is tot op de dag van heden min of
meer onveranderd gebleven: dezelfde rubrieken (loopkalender, uitslagen van de
clubleden in de belangrijkste wedstrijden, tips i.v.m. voeding, training,
gezondheid, portret van een jogger, weetjes, nieuwtjes, filosofische
beschouwingen) en dezelfde verantwoordelijk uitgever (Gilbert Terras). Opa
Gilbert, zoals hij zich op heden graag noemt, viel in die jaren de eer te beurt
die hij ruimschoots verdiende vanwege een ruim twintigjarige carrière als
sportmonitor, als voorzitter van de Anzegemse sportraad en als de man die de
sportieve touwtjes van de massaloop Dwars door Grijsloke in handen heeft: in
het Astoria-hotel in Brussel werd hij in 1986, samen met nog enkele anderen,
door de toenmalige minister van cultuur gehuldigd en in Anzegem werd hij
laureaat van de sportverdienste.
In de jaren 86-87 was het stratenlopen in Grijsloke dus in
volle opgang: het was de tijd van de grote persconferenties, de talrijke
krantenartikels, de originele medailles en het druk bijgewoonde avondfeest op
die laatste zaterdag van augustus. Grijsloke had een loopkoers met een
filosofie. De leden van de loopclub namen deel aan loopwedstrijden in alle
uithoeken van het land en ook buiten de landsgrenzen. Om er maar enkele te
noemen: de kerstcorrida van Deerlijk, de internationale veteranenloop in
Brugge, de Gulden Sporen marathon, de Course des Terrils in Noord-Frankrijk,
Dwars door Brugge, de midwintermarathon in Apeldoorn, de Sirenejogging in
Middelkerke tot het wereldkampioenschap op de weg voor
veteranen in Netanya (Israël!). Hoeveel kilometers Albert Debeurme en ikzelf
niet getraind hebben voor dat wereldkampioenschap, in de Kortrijkse parken (zie
foto uit een krantenknipsel van 9/3/1978 op www.bloggen.be/kris)!
Was Gilbert Terras de sportieve motor van de club, Lucien Van
Lancker, de bedenker van het begrip Levensloop, was het brein van de organisatie. In 1986
verschenen door zijn toedoen in de kranten allerhande artikels over Grijsloke,
zijn geschiedenis en zijn bewoners. Grijsloke stond nu definitief op de kaart
in Vlaanderen. Maar Lucien wilde de faam van Grijsloke en zijn koers (waaraan
in 1987 reeds een paar honderd buitenlanders deelnamen) uitdragen tot ver
buiten de grenzen, met de Europajoggingcup. In 1987 kreeg hij daarvoor de prijs
van de sportverdienste van de stad Anzegem. Over de Europajoggingcup zal ik het
hebben in een volgende aflevering.
Op de folder van 1987: de tweede en de derde medaille van de "Levensloop", met daaronder een verwijzing naar de boeken van "Dwars door Grijsloke" (in 1997 zou nog een derde boek verschijnen, nl. "Grijslokes Olympiade" en in 2000 werden de drie boeken gebundeld tot "Grijsloke 2000").
De geschiedenis van Dwars door Grijsloke en Loopclub Grijsloke (13).
De geschiedenis van Dwars door Grijsloke en Loopclub Grijsloke.
Deel 13: Levenslicht.
De marathon van Moskou van 8 augustus 1985 werd gelopen bij een temperatuur van 38° Celsius in de schaduw, langs de oevers van de Moskwa-rivier. Geen hellingen dus, maar evenmin schaduw. Het smeltend asfalt kleefde aan de schoenzolen. Een paar hebben er dit onmenselijk avontuur niet overleefd. Zowat de helft van de lopers kwamen na de aankomst in een veldhospitaal terecht. Onder hen drie van de vier die de kleuren van Grijsloke hadden verdedigd: Erwin Verheyde, Frank Veldeman en schrijver dezes. Erwin Verheyde was de enige die onder de vier uur was gefinisht: onder de gegeven omstandigheden een mooie prestatie. Eén was er ongeschonden uit het avontuur gekomen: Frans Veldeman, de vader van Frank, zestig jaar oud en aan zijn eerste marathon toe! s Anderendaags werden de vier Grijslookse lopers, samen met de andere buitenlandse deelnemers,door de organisatoren getrakteerd op een uitgebreid diner. Veldeman junior kon er niet bij zijn: hij lag nog steeds in de kliniek We hadden hem vervangen door een corpulente ingenieur uit Zwevegem die als niet-loper de reis met Grijsloke had meegemaakt. Een afgevaardigde van de president van de toenmalige Sovjetrepubliek kwam ons alle vier persoonlijk gelukwensen met de formidabele prestatie, en een trofee overhandigen, zonder zich blijkbaar af te vragen hoe die dikke ingenieur uit Zwevegem dat in godsnaam had klaargespeeld.
Vier Grijslokenaren slechts aan de start (én aan de aankomst). In dat opzicht geen groot succes dus. Een man die we zeker ook aan de start hadden verwacht - maar die het om onduidelijke redenen had laten afweten - is Didier Libbrecht, als wij mogen afgaan op een krantenartikel (met foto), verschenen in de week vóór de vierde Dwars door Grijsloke (cf. www.bloggen.be/kris). Hij zat toen nog niet in het bestuur van DDG, maar daar zou weldra verandering in komen. Didier zou in de jaren die volgden één van de belangrijkste pionnen worden, zowel van het organisatiecomité van de koers als van de loopclub: een ware duivel-doet-al.
Een paar weken later was er de vijfde Dwars door Grijsloke. Het thema van de medaille: LEVENSLICHT (foto van de medaille op www.bloggen.be/kris).
Lopen in het teken van jonge vrouwen, aanstaande moeders. Bij deze gelegenheid zal de nadruk gelegd worden op het gezondheidsaspekt van het lopen als voorbereiding tot een nieuw leven. Deze medaille krijgt de symbolen van gezondheid, eenheid, hoop, natuur, dankbaarheid, geboorte en nieuw leven. Plaats op de omloop is de dorpskom, met als centraal punt de kerk waarrond Dwars door Grijsloke draait.
Deze tekst staat te lezen op de folder. Hij is van Lucien Van Lancker. Bij aanstaande moeders had Lucien voorzeker Marianne Demeulemeester in gedachten, het nichtje van onze pionier, wijlen dokter Albert Debeurme.In 1982 had Marianne, vijf maanden zwanger zijnde, in Grijsloke de 20 km-wedstrijd gelopen in de mooie tijd van 1.54.36 (cf. foto van Marianne na haar aankomst: www.bloggen.be/kris).
En zou er iemand wezen die meer van die dorpskom en van die kerk houdt dan Lucien? Als over acht maanden de 33e Dwars door Grijsloke van start gaat zal Luciens vernieuwde dorpskern er ongetwijfeld florissanter dan ooit bijliggen.
Er waren weer meer deelnemers dan het vorig jaar, al was de 2000 nog lang niet gehaald; wat niet wegneemt dat de journalisten van de meeste kranten er wel degelijk tweeduizend hadden geteld. De 7 km-wedstrijd werd gewonnen door Stefaan Seynhave die ook al in 1982 had gewonnen. De 20-km wedstrijd werd op naam geschreven van Joos Casteele, die in de vier vorige edities eveneens het erepodium had gehaald. Bij deze eerste overwinning zou het voor Joost niet blijven. Tegen t einde van het decennium zou hij de titel van mister Dwars door Grijsloke krijgen. Bij de vrouwen triomfeerden Winnie Vuylsteke (7 km) en de bloedmooie Nadine Sadones (20 km).
Dit wordt dus meer dan waarschijnlijk het woord van het jaar: Epocriet. Ik heb meer dan één reden om dat te geloven.
Ten eerste. Epocriet klinkt als hypocriet. Doe zelf de proef en zeg eens van iemand dat hij of zij epocriet is: iedereen zal hypocriet verstaan. En waardoor werd de wereld in 2012 het meest beroerd? Precies: de val van Lance Armstrong. De wielrenner die wereldkampioen werd, de strijd tegen kanker won en daarna nog zevenmaal op rij de Ronde van Frankrijk , de man dieLIVESTRONG in t leven riep, de stichting die voor talloze lijders aan kanker over de hele wereld een enorme steun was bij het overwinnen van hun ziekte. Een sportman met een image nog groter dan de Eiffeltoren: van zijn voetstuk gevallen, verguisd en ontdaan van al zijn eretitels en van zijn zeven overwinningen in de Tour de France. De man die het gezond leven gepromoot heeft en zelf doping nam bij t leven! De hypocriet
Ten tweede. Erytropoietine, kortweg epo. Lance Armstrong was bijlange niet de enige die het nam. In de Tour de France van 1999 bijvoorbeeld was onze landgenoot Kurt van de Wouwer met zijn elfde plaats de best geklasseerde van degenen die geen doping hadden genomen. En vóór de term epo zijn intrede deed in de wielermilieus was er al een tourwinnaar van wie ik met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid durf beweren dat hij een of andere vorm van bloeddoping nam: een grotere hypocriet dan Armstrong, een epocriet wiens boekje ik niet wens open te doen. Hoewel, als t woord eenmaal officieel gekozen is als hét woord van t jaar, ik wel een tipje van de sluier zal oplichten, opwww.bloggen.be/pierpont/archief.php?ID=2061164 .
De geschiedenis van Dwars door Grijsloke en Loopclub Grijsloke (12).
De geschiedenis van Dwars door Grijsloke en Loopclub Grijsloke.
Deel 12: De Levensloop.
Over de prestaties van Loopclub Grijsloke in de marathon van Moskou zullen we het hebben in het eerstvolgend nummer. En de loop van Grijsloke naar Athene? Dat werd in de diepvries gestopt tot in 1994. In de negen jaar die volgden zou dat idee uitgroeien tot een absoluut hoogtepunt van sport en cultuur. Maar in 1985 was de loopclub duidelijk nog niet rijp voor het Grieks avontuur.
Lucien Van Lancker, die toen op het toppunt van zijn creativiteit was, kwam met een schitterend project op de proppen. Het was voor eenieder duidelijk dat de serie medailles van de voorbije drie jaar (goud-zilver-brons) het doel niet had gemist. Wie de bronzen medaille had behaald kwam geheid het jaar daarop terug voor zilver en t jaar dáárop voor goud. Lucien stelde daarom een nieuwe serie medailles voor, ditmaal over vijf jaar. Voor de periode 1985-1989 bedacht hij de naam GRIJSLOKE-LEVENSLOOP. Elk van de vijf medailles kreeg een plaats toegewezen op de medaillehouder die voor de gelegenheid werd vervaardigd. En elke medaille kreeg een naam toebedeeld die zó geplukt kon zijn uit het werk van Vlaanderens roemrijkste prozaschrijver, tevens onze dorpsgenoot: Stijn Streuvels. Levensloop had een dubbele betekenis. Ten eerste, de loop in Grijsloke, waar het thema nog steeds was: gezond leven door uithoudingstraining, d.i. lopen voor het leven. Ten tweede, de levensloop van de mens, van de wieg tot het graf, gesymboliseerd door de afbeeldingen en de Streuveliaanse namen op de medailles: Levenslicht (1985), Jeugddromen (1986), Levensleed (1987), Levenslied (1988), Avondschemering (1989).
Dat de formule aansloeg bewijst het feit dat in de komende vijf jaar het aantal deelnemers gestaag bleef stijgen. De kaap van de tweeduizend deelnemers kwam nu echt in zicht. Het aantal leden van de loopclub bleef ook aangroeien en hetzelfde kan gezegd worden van het aantal bestuursleden dat nu aangegroeid was tot dertien. Twee pioniers van het eerste uur hadden er de brui aan gegeven: Gaston Depoorter (+) en Jean-Pierre Clement. Zes waren er bij gekomen. De totale ploeg bestond nu uit: Robert Forêt, Marc Messiaen, Lucien Van Lancker, Jules Waelkens, Octaaf De Candt (+), Roger De Jonghe (+), Kris Vansteenbrugge, Tom Ampe, Jozef Beel, Albert Debeurme(+), Gilbert Terras, Paul Vandenberghe en Hubert Algoet (de laatste drie maken in 2012 nog steeds deel uit van het bestuur). In die tijd was Lucien Van Lancker het brein van de koers en de onbetwiste voorman. Hij koesterde grootse grensoverschrijdende plannen voor Dwars door Grijsloke. Waarover later
Wenst u mijn memoires te lezen: u kan het boek lenen in de bibliotheek of kopen. Voor alle inlichtingen: zie op 4 juni 2007 onder de titel "O jerum, jerum, jerum...: een hit!"
Mijn nieuwste boek "Uit het schuim (van de zee)", de Griekse mythologie in 136 verhalen, 402 p., kan besteld worden via mail (kvansteenbrugge@gmail.com) of via mijn telefoonnummer 056.215944. Prijs: 18,95 euro (er hoeven geen verzendkosten betaald te worden).
Lees iedere maandag en iedere vrijdag een nieuw verhaaltje uit de GRIEKSE MYTHOLOGIE op www.bloggen.be/dzeus
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek