|
De geschiedenis van Dwars door Grijsloke en Loopclub Grijsloke.
Deel 18: Dwars door Grijsloke en Lucien Van Lancker.
Wat heeft Lucien Van Lancker, de grootste Grijslokenaar aller
tijden, bezield om af te haken in 1990, het jaar dat Dwars door Grijsloke zijn
grootste succes heeft gekend? We hebben het hem met zijn eigen woorden laten
vertellen. Lucien maakt van de gelegenheid gebruik om eerst nog in t kort een
eigen visie te brengen over de eerste jaren van ons aller loopevenement dat hem
zo nauw aan het hart lag
en nog steeds ligt:
In 1981 werd ik gevraagd door dokter Kris Vansteenbugge en
dokter Albert De Beurme om de organisatie van Dwars door Grijsloke op gang te
trekken. Hun grote idool Jacques Serruys van Fit-Veteraan had zopas Dwars
door Brugge in het leven geroepen.
Er werd een bestuur opgericht waarbij mijn schoonbroer,
Robert Forêt, tot voorzitter werd gebombardeerd. Dit was een terechte keuze.
Met Robert en Christiane werd organiseren een feest. De vergaderingen, en er waren er zeer veel,
verliepen altijd bij hen thuis en steeds was er koffie, taart en nog veel meer.
Dit betekende dat zelden een bestuurslid ontbrak want taart, koffie en een
druppel waren in die periode een lust voor iedereen. De vergaderingen gingen
toen over koetjes en kalfjes en soms was men zelfs vergeten om over DDG te
spreken op het einde van de vergadering.
Geen probleem want ikzelf had een enorme ervaring met Omloop
Kluisbergen een organisatie die parallel loopt met DDG en wat praktische zaken
betreft nagenoeg dezelfde noden had als onze organisatie. Met Jacques Dejonghe,
voorzitter Omloop Kluisbergen, hebben we dan ook uren, dagen en maanden zitten
babbelen over onze organisaties. U moet weten dat Jacques toen een collega
was in de Centrale van Ruien en er s
nachts tijd zat was om onze problemen op tafel te leggen, problemen waarvan wij
beiden veel hebben geleerd.
Op de laatste zaterdag van augustus 1981 kwam dan de 1ste
DDG. Was me dat een dag. Hoewel alles perfect voorbereid was, liepen vele zaken
in het honderd. Murphy achterna: alles wat kón misgaan liep ook mis. Daniël
Lesenne, computerman en programmeur van dienst, trok zich de haren uit het
hoofd: ik was namelijk vergeten het uur te noteren waarop de lopers gestart
waren halverwege de Grijslokeberg. GSMs bestonden toen nog niet en ik had de
taak om het uur van vertrek te noteren van de zeven km. Buiten adem, komende
aan de aankomst, wist ik niet meer wanneer de lopers vertrokken waren. Hoelang
zijn ze al vertrokken riep Daniël me toe? Laten we zeggen een tiental
minuten, denk ik en voilà de computer kon beginnen lopen. Wonder boven wonder zaten we niet ver van de
reële tijd en kreeg iedereen een nogal mooie tijd toegerekend. Ramp bij de
aankomst rechtover het huis van Gilbert Pannecoucke in de Bouvelostraat nummer
4. Daniël had zijn camionette verkeerd opgesteld zodat hij de lopers niet zag
aankomen. Met drie, vier man werden dan
de nummers van de lopers naar de camionette doorgeschreeuwd. U kunt zich
indenken hoeveel deelnemers er kwamen reclameren dat ze verkeerd in de uitslag
stonden. Maar dankzij een perfecte video-opname van Hubert Algoet werd s
anderendaags een correcte uitslag gemaakt en naar iedereen opgestuurd. Nog vele
andere anekdotes zou ik kunnen vertellen over deze eerste Dwars door
Grijsloke. Het resultaat was schitterend:
ongeveer 600 deelnemers en allen keerden voldaan terug naar huis. Want ze
hadden een gedrukte uitslag en dat gebeurde nergens, tenzij in Dwars door
Brugge, waar Siemens hun schouders onder de computer hadden gestoken. De prijzenpot was ook tamelijk groot en
wonder boven wonder, de lopers kregen een medaille, de mooiste die ze ooit
gekregen hadden met daarbovenop nog een uitslag en prachtig diploma met de
handtekening van de voorzitter, iets enigs in die periode.
Het volgend jaar moest alles beter, grootser en mooier. De
omloop werd gewijzigd, we hadden een paar goede sponsors waaronder de
Kredietbank, Becel, garage Toyota-Marc Messiaen en Datakor, computerfirma uit
Kortrijk. Nu nog loopt Remi Parmentier met het truitje van Datakor en dit na 32
jaar. Een heuse vierkleurenfolder werd opgemaakt, geen enkele organisator kon
zich dat toen veroorloven. De prijzenpot werd opgevoerd en de deelnemers konden
weer genieten van een diploma en een schitterende medaille, de eerste van een
serie van drie: de bronzen, de zilveren en de gouden medaille. De eerste drie
lopers van elke categorie kregen een prachtige beker en een podiumfoto die
thuis werd opgestuurd. En of ze er blij mee waren! We kregen een twaalfhonderd
deelnemers aan de start, ongeveer 600 voor de zeven km. en 600 voor de halve
marathon. Een heuse tent van vijftig op twintig meter, in de weide van boer
Marc achter de kerk zorgde voor een unieke sfeer tijdens en na de wedstrijden.
36 vaten bier werden er toen getapt. Helaas
we hadden het te groot gezien
na
de wedstrijd einde september keken we op tegen een berg schulden van 300.000
BF. Drukkerij Arijs uit Kluisbergen zat met de gebakken peren: ons drukwerk
konden we niet betalen
.
En nu
derde Dwars door Grijsloke?
Geen geld, enkel en berg schulden
. gedaan met Dwars door
Grijsloke?? Niemand wist van onze
problemen en financiële moeilijkheden, enkel een fantastische naam en een
enorme bekendheid hadden we overgehouden van onze tweede editie.
Begin februari besloot het bestuur de schulden te vereffenen
uit eigen zak. Alle bestuursleden, behalve één, stortten 15.000 BF in de
clubkas. Hiermee waren de schulden betaald en konden we terug van meet af
beginnen.
De laatste zaterdag van augustus 1983 werd een succes met
ongeveer 1600 deelnemers.
En zo ging het verder, bij elk volgend jaar wat deelnemers
meer om in 1988 en 1989 zon 2000 lopers aan de start te krijgen. In 1987
werden de geleende gelden aan de
bestuursleden terugbetaald.
1989 was het sluitstuk van Grijsloke Levensloop, een programma dat gestart was in 1985 en waarbij
5 prachtige medailles werden uitgereikt.
Levenslicht 1985 - Jeugddromen 1986 Levensleed 1987
Levenslied 1988 en Avondschemeringen
1989, waren de themas. Deze medailles ontstonden uit de gedachte dat in
beweging zijn en lopen noodzakelijk zijn om een gans leven gezond en levendig
te blijven.
Vanaf 1998-1999 was Dwars door Grijsloke dus aan de top van
zijn kunnen gekomen: 2000 deelnemers en 10.000 toeschouwers. Met Avondschemeringen,
het einde van de Levensloop, was Dwars door Grijsloke voor mij genoeg
geweest. Ik keek uit naar een nieuwe uitdaging.
* Omdat dit verhaal te lang dreigt te worden, volgt de ontknoping pas in het volgend nummer
|
