Het jaar van de dertiende Dwars door Grijsloke, het derde jaar van Grijslokes Olympiade, het jaar van Apollo: de loopclub bruiste meer dan ooit en de verwachtingen waren extreem hooggespannen. Het weekend in Viroinval, de halve marathon van Hastings en de hele van Rotterdam, de bedevaartloop naar Kerselare waren hoogtepunten in een voorjaar dat bulkte van de activiteiten. Van 17 tot 31 mei wachtte Gilbert, Didier en mijzelf een zware doch o zo aangename taak: de voorbereiding in Griekenland van de grote tocht van Loopclub Grijsloke, in 1994, naar de bakermat van onze beschaving en van de Spelen. Een reis waarbij het hele Griekse vasteland werd doorkruist. Een ongeëvenaarde mix van cultuur, sport, bier en plezier. Bij onze thuiskomst stond een flinke delegatie van de club ons op te wachten in de luchthaven. Het kon niet anders of de Griekenlandreis van ‘t komend jaar zou een topper van jewelste worden.

De 7 km. werd dit jaar gewonnen door een onbekende Derek Kaczmarchky. De naam van de winnares bij de dames klonk meer vertrouwd in de oren: Petra Delove, dezelfde van ’t vorig jaar. De 21 km. was voor Didier Knockaert en bij de dames Martine Van de Gehuchte. In de 3 km. voor jongeren hernieuwde Dimitri Laga zijn zege van 1992; het eerste meisje was Delphine Mattelaer. De aandacht bleek dit jaar echter meer uit te gaan naar de marathon. Weer was Lucien Taelman almachtig en in een veel betere tijd dan vorig jaar: 2.36.42, een geweldige tijd als we rekening houden met de fenomenale zwaarte van het parcours. De eerste bij de vrouwen was Viviane Vanderhaeghen. Het merkwaardige is dat beiden zes dagen tevoren hadden deelgenomen aan de gerenommeerde marathon van Middelkerke, en daar tweede waren geworden in hun respectievelijke categorie. Zeer sterke prestaties werden in die marathon neergezet door twee leden van onze club. Marc Waelkens, de gentleman-bokser die Benelux-kampioen is geweest en slecht op een haar na een Europese titel heeft gemist, werd vijfde in 2.49.39 en onze 53-jarige veteraan Jan Deseyn eindigde met 2.54.15 op de zevende plaats.

’t Was het jaar van Apollo, van de zonnegod, de god van de muziekkunst en van de geneeskunst, de gelukbrengende god, die echter met zijn pijlen ook dood en vernieling kon zaaien! Wij, organisatoren van Vlaanderens mooiste loopkoers zweefden die dag op wolkjes. Geen vuiltje bleek er aan de lucht… Tot de hulpdiensten van het rode kruis de melding kregen dat er een man gevonden was, bewusteloos, achter een haagje. De man diende gereanimeerd te worden en men slaagde erin zijn hart weer te laten kloppen. Helaas, men had de man te laat opgemerkt, zijn hart had te lang stilgestaan, zijn hersenen waren te lang zonder zuurstof gebleven. Hij werd afgevoerd naar de kliniek alwaar hij nog slechts enkele dagen in leven kon worden gehouden: een flinke atleet van rond de veertig, een goede loper wiens naam op de voorste pagina van uitslagenlijst van de 7 km prijkt. De behandelende cardioloog was Jean-Marie Bergen, die zelf een trouwe deelnemer was geweest aan vorige afleveringen van Dwars door Grijsloke, maar er dat jaar niet kon bijzijn vanwege zijn wachtdienst in de kliniek. En… hoe grillig en hoe grimmig kan het noodlot toeslaan: bij het schrijven van deze regels verneem ik het overlijden van dokter Bergen, amper 62 jaar oud!    

Maar het leven gaat verder, natuurlijk. Ook in Grijsloke. De Course des Terrils in september bijvoorbeeld. En in de killige herfstmaanden, van oktober tot december, vijf gezellige vrijdagavonden in het (nu verdwenen) atelier van Charles Bockland: diavoorstellingen ter voorbereiding van de grote Griekenlandreis, met de laatste avond een Grieks feest (Griekse maaltijd, Griekse dranken, Griekse dansen…)