|
De geschiedenis van Dwars door Grijsloke en Loopclub Grijsloke.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Deel 13: Levenslicht.
De marathon van Moskou van 8 augustus 1985 werd gelopen bij een temperatuur van 38° Celsius in de schaduw, langs de oevers van de Moskwa-rivier. Geen hellingen dus, maar
evenmin schaduw. Het smeltend asfalt kleefde aan de schoenzolen. Een paar hebben er dit onmenselijk avontuur niet overleefd. Zowat de helft van de lopers kwamen na de aankomst in een veldhospitaal terecht. Onder hen drie van de vier die de kleuren van Grijsloke hadden verdedigd: Erwin Verheyde, Frank Veldeman en schrijver dezes. Erwin Verheyde was de enige die onder de vier uur was gefinisht: onder de gegeven omstandigheden een mooie prestatie. Eén was er ongeschonden uit het avontuur gekomen: Frans Veldeman, de vader van Frank, zestig jaar oud en aan zijn eerste marathon toe! s Anderendaags werden de vier Grijslookse lopers, samen met de andere buitenlandse deelnemers, door de organisatoren getrakteerd op een uitgebreid diner. Veldeman junior kon er niet bij zijn: hij lag nog steeds in de kliniek
We hadden hem vervangen door een corpulente ingenieur uit Zwevegem die als niet-loper de reis met Grijsloke had meegemaakt. Een afgevaardigde van de president van de toenmalige Sovjetrepubliek kwam ons alle vier persoonlijk gelukwensen met de formidabele prestatie, en een trofee overhandigen, zonder zich blijkbaar af te vragen hoe die dikke ingenieur uit Zwevegem dat in godsnaam had klaargespeeld.
Vier Grijslokenaren slechts aan de start (én aan de aankomst). In dat opzicht geen groot succes dus. Een man die we zeker ook aan de start hadden verwacht - maar die het om onduidelijke redenen had laten afweten - is Didier Libbrecht, als wij mogen afgaan op een krantenartikel (met foto), verschenen in de week vóór de vierde Dwars door Grijsloke (cf. www.bloggen.be/kris). Hij zat toen nog niet in het bestuur van DDG, maar daar zou weldra verandering in komen. Didier zou in de jaren die volgden één van de belangrijkste pionnen worden, zowel van het organisatiecomité van de koers als van de loopclub: een ware duivel-doet-al.
Een paar weken later was er de vijfde Dwars door Grijsloke. Het thema van de medaille: LEVENSLICHT (foto van de medaille op www.bloggen.be/kris).
Lopen in het teken van jonge vrouwen, aanstaande moeders. Bij deze gelegenheid zal de nadruk gelegd worden op het gezondheidsaspekt van het lopen als voorbereiding tot een nieuw leven. Deze medaille krijgt de symbolen van gezondheid, eenheid, hoop, natuur, dankbaarheid, geboorte en nieuw leven. Plaats op de omloop is de dorpskom, met als centraal punt de kerk waarrond Dwars door Grijsloke draait.
Deze tekst staat te lezen op de folder. Hij is van Lucien Van Lancker. Bij aanstaande moeders had Lucien voorzeker Marianne Demeulemeester in gedachten, het nichtje van onze pionier, wijlen dokter Albert Debeurme. In 1982 had Marianne, vijf maanden zwanger zijnde, in Grijsloke de 20 km-wedstrijd gelopen in de mooie tijd van 1.54.36 (cf. foto van Marianne na haar aankomst: www.bloggen.be/kris).
En zou er iemand wezen die meer van die dorpskom en van die kerk houdt dan Lucien? Als over acht maanden de 33e Dwars door Grijsloke van start gaat zal Luciens vernieuwde dorpskern er ongetwijfeld florissanter dan ooit bijliggen.
Er waren weer meer deelnemers dan het vorig jaar, al was de 2000 nog lang niet gehaald; wat niet wegneemt dat de journalisten van de meeste kranten er wel degelijk tweeduizend hadden geteld. De 7 km-wedstrijd werd gewonnen door Stefaan Seynhave die ook al in 1982 had gewonnen. De 20-km wedstrijd werd op naam geschreven van Joos Casteele, die in de vier vorige edities eveneens het erepodium had gehaald. Bij deze eerste overwinning zou het voor Joost niet blijven. Tegen t einde van het decennium zou hij de titel van mister Dwars door Grijsloke krijgen. Bij de vrouwen triomfeerden Winnie Vuylsteke (7 km) en de bloedmooie Nadine Sadones (20 km).
|
