En wij die dachten dat we in een slapend provinciestadje terecht waren gekomen. Dat is hier verdraaid groot, en met groot bedoel ik dus groot. Een van de grootste nog bestaande houten brug ter wereld in Quanzhou, 70 km, een oude pagode, 45 km en ga maar door. Maar we moeten toch iets doen op een zonnige zondag en we nemen een taxi naar de nabij gelegen bergformatie, Qingyuan mountains (mijn sjinees gaat erop vooruit, vind je niet) Er staat vanalles op dat door mensenhanden is gemaakt, van vroegere en latere tijden en een rondje in de bergen, hoe zwaar kan dat zijn. 140 yuan inkom armer beginnen we vol goede moed aan een tochtje naar Lao-tzu of tse of, maakt het uit. Grondlegger van het Taoïsme en Chinees filosoof uit de 6e eeuw VC. Voila, weer wat geleerd. Een wandeling dus, eerste deel eenvoudig, we leggen Lao-tzu niet te ver zodat men maar een klein stukje moet wandelen, want ik heb de indruk dat men dat hier niet zo graag doet. Na Lao-tzu (hoeveel keer moeten we dit nog aanhoren) stappen we de hoogte in, trappen tot de stupa van een andere dode sjinees, en hoger gaan we, naar een grot, een uitgedroogde waterval (als je wil weten hoe een uitgedroogde waterval eruit ziet; als een hoop stenen) en trappen, veel trappen, een uitgedroogd meertje, verboden te zwemmen in drie talen, een liggende Boedha in een mooie verzorgende tempel, en trappen, veel trappen, een stuwmeer en aan dat stuwmeer, tadaa een post kantoor, en ja trappen, veel trappen. Weerom een tempeltje, maar tegen dan hebben we het wel gehad met trappen, veel te veel trappen. Maar de grote winnaar in de prijs voor schoonheid is de natuur, afwisselend bos, rotspartijen, meertjes en ja onnatuurlijk veel trappen. Volgens mijn GSM 18754 stappen en 176 verdiepingen afgelegd, ik had het niet beter kunnen tellen. en ja, ik weet het, we zijn hier om te werken, maar morgen zullen de trappen iets moeizamer gaan vrees ik.
