Ondertussen ging er een week voorbij sinds we het slechte
nieuws kregen. John en ik hebben het beide op onze eigen manier een plekje
moeten geven en gek genoeg duurde dat proces voor mij iets langer dan voor
John.
Zijn vechterslust boette er niet op in. Integendeel, voor
hem mag morgen de chemo opnieuw opstarten.
Mijn vermoeden is dat ze zijn lichaam de tijd willen geven
om terug wat bouwstoffen te verzamelen, zodat de chemo ook ten volle zijn werk
kan doen.
Zelf heb ik even getwijfeld of we onze relatie niet moesten
stoppen. Omdat de tijd die er overblijft niet in te schatten is, wou ik het
liefst dat John vanaf vandaag precies zou mogen doen waar HIJ zin in heeft,
zonder daarbij rekening te moeten houden met mij. Niet dat ik dan zou stoppen
om er voor hem te zijn, maar wel om hem de vrijheid geven ZIJN ding te doen, op
alle vlakken. Werk, liefde, seks , maar dat wil hij niet. John wil doorgaan op
de weg die we zijn ingeslagen op 14 januari en ik zal proberen samen met hem
die weg verder te bewandelen. Gezien de prilheid van onze relatie en het feit
dat de fundamenten gebouwd werden op ziekenhuisbezoeken en uren praten over
kanker, zal het voor ons beiden niet altijd makkelijk zijn.
We hebben daarom besloten dat het onderwerp kanker tot het
minimum herleid wordt en er uitsluitend nog over gesproken wordt om praktische
informatie aan elkaar te geven.
Zeker niet omdat we ons hoofd in het zand steken, maar wel om
ons leven terug op te pakken. Een leven waar er ruimte is voor een goeie pint
(Orval ),
een lekker etentje met vrienden, een goed
glas wijn Gewoon , van de dagdagelijkse dingen zo intens mogelijk genieten.
We willen daarom aan onze omgeving vragen om te doen alsof
er niets aan de hand is. We geven zelf wel aan wanneer we erover willen praten.
Afgelopen zaterdag heb ik aan verschillende mensen een luisterend oor gevraagd
en het ook gekregen. Het gaf mij de mogelijkheid om de vloed aan gedachten die
een ganse week door mijn hoofd spookten, te ordenen omdat ik ze moest
uitspreken en verplicht was ze voor mijn luisterende oren duidelijk te maken.
Daardoor werden ook voor mij een aantal dingen duidelijk.
Niemand kan ons raad geven in de zin van, je zou dit moeten
doen, of dat, omdat ratio hier niet op zijn plaats is. John en ik vinden onze
weg op onze manier. Een luisterend oor wanneer we erom vragen helpt om de
chaos van gedachten te ordenen.
Zodra er nieuws is over het tijdstip dat de chemo opnieuw
opstart, houden we jullie op de hoogte. En voor zover we het nog niet expliciet
hebben gezegd, we zijnjullie ontzettend
dankbaar voor de steun en de aanmoedigingen. We willen ook dat jullie
weten dat we niet zoeken naar medelijden, maar dat een woord van liefde en
troost ons veel meer doet.
Ik kreeg gisteren een mailtje via deze blog van een dame die
aan exact dezelfde ziekte lijdt als John. De inhoud van het mailtje heeft me
erg geraakt en ik hoop dat ik de juiste woorden vond, toen ik haar antwoordde.
Soms vind ik het echt lastig om een aantal dingen neer te
pennen. Omdat ik weet dat John deze blog ook leest, durf ik niet alles neer
te schrijven. Maar misschien hoeft men ook niet alles letterlijk te verwoorden
opdat een goeie verstaander de rest tussen de regels kan lezen.