Onze dag in het UZ Leuven zit er bijna op. In tegenstelling tot wat we dachten is vandaag de 4de cyclus opgestart i.p.v. het afronden van de 3de die we moesten onderbreken o.w.v. de klaplong.
Dat is goed nieuws maar betekende ook 2 chemokuren achter elkaar. De chemo van het testprogramma en de traditionele.
Op dit zelfde ogenblik hangt er nog een zakje bloed in te druppelen omdat het hemaglobine gehalte in John zijn bloed te laag was. John zegt me dat hij zich goed voelt, maar hij ziet eigenlijk lijkbleek. Dat heeft hij altijd wel een beetje na de chemo, maar deze keer vind ik het nog erger dan anders.
Langzaam maar zeker krijgt het trauma van de klaplong een plaatsje. John is vreselijk diep moeten gaan in zijn reserves die er sowieso eigenlijk al niet meer waren. Dat is niet alleen lichamelijk een uitputtingsslag, maar ook geestelijk vraagt het een enorme inspanning omniet weg te zakken.
Volgende donderdag wordt er dus opnieuw chemo toegediend alleen het product uit de studie en wordt er ook opnieuw een CT scan genomen, waarop we dan kunnen zien of de klaplong zich ondertussen volledig hersteld heeft en in welke mate de kankercellen verkleind werden.
We hopen dat tegen die tijd het moreel van de troepen zich ook weer volledig hersteld heeft.
In ieder geval is het zo dat we over de heuvel van de chemo geraken en vanaf vandaag de berg afdalen. We hopen dan binnen 9 weken in een groen dal te staan, met een kabbelend beekje, een prachtige treurwilg en het immens bloementapijt (got the picture J).
