Vandaag begint de zomer... Je ziet er buiten wel totaal niks van , maar de kalender zegt dat het zo is .
Vannacht kon ik spijtig genoeg niet bij John blijven (problemen met de wagen) en toen ik hem gisterenavond zo rond kwart voor 12 belde, was het met een klein hartje. Dat was niet nodig, want hij voelde zich nog steeds goed en ging vol vertrouwen de nacht in.
Vanmorgen aan de telefoon kreeg ik dan ook de bevestiging dat hij heel goed geslapen heeft. In één ruk door tot half 7 en nog eens kunnen omdraaien . Het enige dat hij vanmorgen had, was de hik. Dat is opmerkelijk omdat John nooit de hik heeft, ook niet na heel wat Orvallekes , maar voor de rest werkt de maag nog altijd keurig mee.
De zomer is dan misschien niet begonnen in het land, maar in ons hart schijnt de zon blaren
Het startschot is gegeven... Gisterenavond werden we omringd met geweldige vrienden die ervoor zorgden dat we op de vooravond van de eerste chemodag aan alles dachten, behalve aan ziek zijn. Niet dat John zich ziek voelde, maar je bent er gewoon veel mee bezig en vrienden zorgden ervoor dat we er even niet mee bezig moesten zijn. En dat is een prachtig geschenk...
De nacht was niet zo geweldig, een beetje stress voor het onbekende is niet meer dan normaal. We hadden dan ook nog eens vreselijk pech met het verkeer en kwamen iets te laat op afspraak. Het verplegend personeel reageert daar eigenlijk heel positief op. Ze zien dat je een beetje onder stress staat en zorgen er dan voor dat je weer snel een ontspannen gevoel krijgt.
De dag begon met de nodige onderzoeken, bloed trekken, nog wat andere lichaamsvochten die ze nodig hebben, bloeddruk... En in bed ligt eigenlijk een 'gezonde man'. Dan krijgen we het nieuws te horen dat John vandaag 2 chemokuren krijgt. De eerste met het nieuwe geneesmiddel en de tweede met het traditionele. Eerst een baxter met vloeistof om de misselijkheid tegen te gaan en dan om half 2 is het zover. De eerste chemo wordt toegediend. Dat duurt een uur. Daarna wordt het geheel 'gespoeld' en na opnieuw 2 uur wachten wordt de tweede chemo gegeven en dat duurt een half uur. Nog even naspoelen en om 17u mogen we naar huis. Een hoop instructies van pilletjes die moeten worden genomen tegen de misselijkheid, tot zalfjes die moeten worden gesmeerd in de weke zones, temperatuur in de gaten houden, mond regelmatig ontsmetten en nog een paar dingen die minder belangrijk voor publicatie zijn . Tot nog toe voelt John zich nog steeds niet ziek, of misselijk of wat dan ook. Integendeel, hij heeft flink kunnen eten en voelt zich erg goed. Of dit zo zal blijven, weten we gewoonweg niet. We kregen te horen dat de chemokuur best erg zwaar is, maar tot nog toe heeft John er geen last van. Volgende week donderdag krijgt hij opnieuw een kuur met het nieuwe geneesmiddel. De donderdag erna zijn er dan onderzoeken en dan begint de cyclus opnieuw en zo zijn er zes. Van de 12 dagen dat hij chemo krijgt, is de eerste alvast erg positief verlopen. Ondanks het feit dat John zich momenteel erg goed voelt, steken we ons hoofd niet in het zand voor de weerbots die de chemo alsnog kan krijgen en zal hij veel rusten. In de medicatie die hij krijgt tegen de misselijkheid, zit ook morfine en dat kan een opwekkend gevoel geven waardoor je lichaam verkeerde signalen kan geven en je het gevoel hebt veel aan te kunnen. In John zijn geval moeten we met die wetenschap extra voorzichtig omgaan .
Het goede gevoel op dit moment en het feit dat we er eindelijk tegenaan kunnen gaan, maakt John erg strijdlustig en dat werkt erg aanstekelijk.
WE ZIJN ERBIJ . We kregen net het goeie nieuws dat binnen de studie John in de tak valt die het vernieuwende medicijn zal krijgen. Na het goeie nieuws van vrijdag zijn we echt euforisch. Het is zo jammer dat in geschreven woorden je geluk niet totaal kan weergeven, maar het beeld is een beetje zoals in een goeie film met een vreselijk ontroerend happy end . We weten wel dat we nog niet aan 'the end' zijn, maar de hoop die er sinds vrijdag is, wordt nu alleen nog veel groter. Toen we voor de keuze stonden of John al dan niet wou meewerken aan deze studie hebben we gevraagd naar de resultaten zoals ze vandaag zijn. Die bedragen maar liefst 60% op genezing. De studie is uiteraard nog steeds lopende, maar van iets meer dan 15% naar 60% kunnen gaan, is echt wel een reden om euforisch te zijn. De af te leggen weg voor John zal wel niet makkelijker worden. John krijgt overmorgen donderdag de eerste chemo toegediend (de tradionele), volgende week donderdag krijgt hij dan de vernieuwde chemo toegediend (weten nog niet in welke vorm). Dan een week niets en dan volgt weer een cyclus van 3 weken en dit 6 keer achter elkaar.
We hebben er totaal gaan zich op hoe John op de chemo zal reageren, maar dat maakt natuurlijk ook deel uit van de studie. Wat we wel weten, is dat de hoop die we kregen op totale genezing steeds meer groeit en een positieve ingesteldheid naar het leven (waarvan John het gelukkig in overvloed heeft) draagt beslist bij aan een bevorderende genezingsproces.
, maar de kalender zegt dat het zo is 
.
.
.
