John en ik hebben ondertussen een weg gevonden waarin we ons alle twee min of meer kunnen verzoenen, zonder dat we volledig afscheid van elkaar moeten nemen. Op deze manier kunnen we er nog voor elkaar zijn op de momenten dat het ons moeilijk gaat en het geeft mij de mogelijkheid om jullie op de hoogte te houden van zijn welzijn (of juist het gebrek eraan... :-s).
En momenteel gaat het niet zo goed met hem. Hij ligt al sinds dinsdagavond terug in de kliniek. Aanvankelijk omdat de witte bloedcellen niet mee wouden. De waardes stonden extreem laag. Daaruit voortvloeiend deed hij een infectie op (welke weten ze nog niet, maar hij had vrij hoge koorts 38.3), waardoor hij minstens 5 dagen een antibioticakuur kreeg met breed werkspectrum. Hij heeft dan woensdag 2 zakken bijkomend bloed gekregen, maar vorige zaterdag na een nieuwe controle, kreeg hij dan het nieuws te horen dat de rode bloedcellen ook niet mee wouden, waardoor hij gisteren nog een zak bloed heeft bijgekregen. Indien zijn waardes deze morgen goed zouden zijn geweest, had hij vanmiddag naar huis gemogen, maar helaas... De waardes van zowel de witte als de rode bloedcellen blijven te laag. Hij krijgt dus opnieuw 2 zakken bloed bij in de hoop dat dit voldoende zal zijn om hem binnen enkele dagen naar huis te laten gaan, maar dat is op dit ogenblik echt koffiedik kijken.
Af en toe (en dan meen ik echt af en toe) hoor ik in zijn stem dat het even genoeg is geweest. Door het feit dat zijn bloed niet goed is, kunnen ze ook niet verder met de chemo, en schuift alles voortdurend maar op. Ik heb dit al eens eerder aangehaald in deze blog. Mensen porren hem aan om de moed niet te verliezen, om ervoor te gaan, maar dat is echt een gigantische opgave hoor. Telkens opnieuw die hoop die de kop wordt ingedrukt... Je moet er maar aan gaan staan. Het is op geen enkele manier eenvoudig.
Zodra er nieuws is, hou ik jullie opnieuw op de hoogte.
