John had vandaag al om 08u20 afspraak met Dr. Samson en kreeg het slechte nieuws dat de kanker terug is. Twee hele kleine plekjes op de longen. Of hij chemo wil... Er wordt een nieuwe afspraak gemaakt voor dinsdag 4 juni cardiogram en scan van de buik om te kijken of er zich elders nog iets ontwikkeld heeft. Verdriet, angst, onbegrip, machteloosheid, kwaad... een mengelmoes van emoties komt op je af. We zien elkaar 's avonds praten erover. Waarover? We weten zo weinig, zitten nog met zoveel vragen...
Een dag zoals een ander, maar met een telefoontje van Dr. Samson, waardoor er een klein alarmbelletje afgaat. Zogenaamd niets om me zorgen over te maken, maar waarom is hij dan op zoek naar John...? Laten rusten....
Vanmorgen heeft John een scan van de longen laten uitvoeren en om 19u bij de dokter geweest die vindt dat de scan het best even kan worden doorgestuurd naar zijn dokter in Pellenberg, Dr. Samson. Voor mezelf een dag op kantoor zoals er wel meerdere dagen zijn.
Nadat mijn 2 fantastische dochters hun eigen onderdak kozen met hun partners, besloot ik op 29 december mijn profiel online te zetten op zoek naar die ideale levenspartner . Na onderzoek op het internet, koos ik uiteindelijk voor de datingsite 50+. Aanvankelijk leek me het idee niet zo aantrekkelijk, maar voorafgaand aan deze beslissing las ik het boek van Erika Ponnet, 'Blijf bij mij' en wou ik me eigenlijk inschrijven in haar relatiebureau. Al snel bleek echter dat in mijn leeftijdscategorie de vraag veel groter was dan het bestaande aanbod en ik zelfs niet uitgenodigd werd voor een vrijblijvend gesprek
Datingsite dan maar . De reacties die je krijgt zijn dan eigenlijk best wel verdomd ego-strelend , dus als jullie al eens een boost nodighebben voor wat complimentjes, zeker eens denken om op een datingsite te gaan staan .
Er waren velen gegadigden, doch weinig uitverkorenen .
Na twee echt hilarische dates, die voor deze publicatie niet relevant zijn,
was er nog een derde, waarvan ik vond dat die misschien wel kon passen in mijn
wereldje. Alleen was het zo dat hij herstellende was van een operatie van een
gescheurde spier in zijn linker dijbeen.
Geduldig als ik ben vond ik niet beter om een blind date te hebben in het ziekenhuis (Leuven). Voordeel daarvan is dat je zelf kan weglopen indien het je niet aanstaat, of dat hij niet kan weglopen indien het je wel aanstaat, maar het niet wederzijds is .
Ik dus naar Leuven voor een blind date. Het verplegend
personeel op zijn afdeling had hij op de hoogte gebracht en jullie kunnen je de
nieuwsgierige blikken waarschijnlijk wel voorstellen .
Het was dus een ontmoeting zonder aankleding (bijna
letterlijk te nemen). Geen bubbels, lekker etentje, romantische sfeer niks van
dat alles. Een tetra brikje fruitsap en één van de meest fantastische first dates die ik ooit had. Dikke 2 uur ben ik er gebleven. Een ongelooflijk leuke babbel. 80% van de tijd gelachen, 20% ernstig. Dus ik met een heerlijk gevoel naar huis en de afspraak om mekaar snel weer te zien.
Omdat het zo leuk was, verwachtte ik een berichtje van hem,
een seintje, maar niks. Ondertussen waren we op facebook al vrienden en daar
stond van zijn kant een rare boodschap op, die ik niet direct kon plaatsen.
De dag erna had ik het erg druk en kwam er
geen enkel bericht, niks aan reactie van zijn kant. Dus, ik bel hem s avonds
op, want indien hij een vervolg niet zag zitten, wou ik dat graag direct weten
(geduldig als ik ben ).
Aan de telefoon kreeg ik slecht nieuws. 10 minuten vóór
ik de dag ervoor bij hem op de kamer was binnen gekomen, had hij te horen
gekregen dat hij kanker heeft. Bij de operatie aan zijn been, was men een
vreemd weefsel tegengekomen en had men voor alle veiligheid een biopsie laten
uitvoeren met het slechte nieuws als resultaat.
Ongelooflijk, echt Ik kon niet vatten dat hij zich zo
kranig gedragen had de avond ervoor met dat slechte nieuws op dat ogenblik
te verwerken. Niets had ik aan hem gemerkt, terwijl even te horen krijgen dat je
kanker hebt, toch echt niet van de poes is. Zeker wanneer je te horen krijgt dat bij uitzaaiing van dit type van kanker de overlevingskansen slechts 2 tot 5 maanden is omdat er 'slechts' 400 gevallen bekend zijn.
Hij begreep dat het tussen ons niets zou kunnen worden.
Een vitale, aardig uitziende vrouw hoefde zich toch niet in te laten met
iemand die net een kankerdiagnose had gekregen. Maar ik was een andere mening toegedaan. Dus vertelde ik hem dat hij inderdaad ziek was, maar dat dit totaal
niets aan hem als mens veranderde en dat ik geen zin had om af te haken tenzij
hij natuurlijk mij niet meer wou zien. Ongeloof, ontroering aan de andere kant
van de lijn, dat kan ik toch niet van je vragen en zo meer, maar uiteindelijk
ging hij akkoord. En ondertussen gaan we dus verder als koppel en voor het
geval dat jullie zouden denken dat hij een gelukkige man is, wil ik dit bij
deze formeel tegenspreken , want ik ben degene die gelukkig is .
John is een geweldige man, met een positieve ingesteldheid in het leven
die nog veel, maar dan ook veel keren groter is dan de mijne. Het is één groot
vat humor
en heeft zijn hart meer dan op de juiste plaats zitten.
Op 22 januari werd zijn linkse dijbeenspier weggenomen met de tumor die ondertussen de grootte had van 16 op 8 cm. Deze kan
niet worden vervangen, of van een donor getransplanteerd worden. Hij leerde ondertussen opnieuw stappen, dansen, en hoewel men voorspelde dat hij altijd een beetje gehandicapt zou blijven, is daar op dit moment nog maar weinig van te zien. Na zijn ontslag uit het ziekenhuis op 14 februari (best Valentines Day ever ) volgde in de maanden maart, april en mei een reeks van 30 bestralingen. Alle pijn en ongemakken ten spijt behoudt John zijn positieve ingesteldheid. Een zalige man om mee samen te leven. Permanent een helpende hand in de buurt, veel gelach, leuke verhalen, een knuffel, een kus... En nooit is hem iets te veel. Hij is altijd tevreden, vangt je op in je moeilijke momenten. Voor mij een zeldzaam exemplaar van liefde en toewijding.
Op 25 april gaan we samen op controle naar Leuven en mogen met het heuglijke nieuws naar huis, dat alles ok is en er geen spoor van kanker meer te bespeuren is. De revalidatie verloopt voorspoedig en alvorens voor de laatste operatie te gaan - een verstevigende nagel in het dijbeen - besluiten we een paar dagen de zon op te zoeken in de Provence. Tijdens de reis naar Frankrijk heeft John wat last van een hoest. Niks ernstig, maar toch maar even naar de dokter. Buiten een lichte verkoudheid wordt er niets bijzonders vastgesteld, maar om het zekere voor het onzekere te nemen, misschien toch maar even een scan van de longen laten nemen. We zijn maandag 27 mei.
. Na onderzoek op het internet, koos ik uiteindelijk voor de datingsite 50+. Aanvankelijk leek me het idee niet zo aantrekkelijk, maar voorafgaand aan deze beslissing las ik het boek van Erika Ponnet, 'Blijf bij mij' en wou ik me eigenlijk inschrijven in haar relatiebureau. Al snel bleek echter dat in mijn leeftijdscategorie de vraag veel groter was dan het bestaande aanbod en ik zelfs niet uitgenodigd werd voor een vrijblijvend gesprek 
