4 Jaren heb ik zitten te zagen! 4 Jaren heb ik zitten te vragen! Wanneer beginnen we hier in huis eens met de grote kuis! Wanneer ruimen we de jaren van verzamelen en opstapeling eens op! Zetten we het huis eens in een sop! Het heeft allemaal niet mogen baten, ik heb nu al een maandje het huis verlaten, en krijg ik steeds meer in de gaten, dat je die dingen nu allemaal wel doet, je best weet hoe het allemaal moet! Maar je deed het niet voor mij, en dat stemt me op dit moment niet blij! Ik weet "zij" komt in het weekend naar ons huis en daarom hou jij nu grote kuis! Sla jij nu al je registers open, want ze zou misschien van al de rommel en chaos gaan lopen! Jij boent, stofzuigt en poetst nu als een gek! Raar toch! Dat het nu allemaal plots kan na mijn vertrek! Jij die dacht dat kinderen (4) groot brengen geen fatsoenlijke job was, zelfs niet eens de was en de plas! Niet eens verstond waarom ik het soms in mijn eentje niet zag zitten. Jij zit nu, als ik toen, op alles en nog wat te vitten! Want ook al zeg jij, ik was het vijfde wiel aan de wagen! Begint het nu ook een beetje bij jou te dagen, dat dat voor mij niet anders was, ik ook maar liep in de pas ( militaire). Maar wat mij nog het meeste raakt, mij nog het meeste kraakt, is dat "zij" straks op mijn plaats in het bed ( waar ik 18 jaar op heb moeten wachten) zal slapen, de plaats waar ik naar zal blijven smachten! Jij zegt die plaats die is niet meer voor mij! Ik hoor niet meer aan je zij(de). Maar voor mij, hoor ik na 32 jaar (waarvan 21 gehuwd) nog altijd daar. Het klinkt misschien wel raar. Je hebt het mij niet veel horen vertellen. Ik hou nog steeds van jou! Ik weet daarvoor is het nu te laat! Maar ik wou het je toch nog even laten weten. Het zal misschien wel slijten met de tijd, maar voorgoed ben je mij niet kwijt. Het doet allemaal nog te veel pijn in mijn hart, te beseffen dat jij en ik "apart"
Wie mij een beetje kent, weet dat ik vanaf het weekend woon op mijn appartement! Het is niet ver van mijn kinderen hun huis, en ik ben er nog voor het kleine en grote gespuis! ( mijn 4 tieners).
De eerste keer ben ik daar nu gaan slapen, en ik zit alweer tegen 17.00 uur te gapen. Het is ook anders gegaan dan verwacht, had het niet anders gedacht!
De 2 poezen die ik meenam uit het oude huis, die voelen zich in mijn appartementje nog niet thuis! Zij miauwen de hele nacht, kruipen in een hoekje, en stellen me soms gerust, wanneer ik in de zetel lig met een kort bezoekje.
Eindelijk is het dan tijd om te gaan slapen, ik zit voor de tv te gapen. Dan maar naar voor de eerste keer naar mijn bed, bij de zoon ( nr 4) op de kamer, dikke pret!
Twee keer ben ik door het nieuwe bed gezakt! Heb mijn koffer maar opnieuw gepakt! Om mijn intrek in mijn buitenverblijf weer even op te nemen! ( caravan in de tuin van het oude huis). Neen! Ik neem in mijn appartement niet de benen!
Ik kan best tegen wat rust, maar daarvoor heb ik toch onze Belgische kust!
Nu maar een beter plan voor het bed gaan maken, zodat zoonlief nummer 2 ook af en toe bij mama zal geraken! Want heeft hij geen bed in mijn appartement, dan komt hij niet slapen, mijn 3 de vent!
Dat zou ik toch wel jammer vinden, nu ik alleen ben gaan wonen, mijn niet meer met hun te kunnen binden. Maar ik weet alles heeft zijn tijd nodig, en ook lijk ik nu in hun ogen overbodig! Ik weet, er komt een dag, dat ik in hun ogen weer alles mag! Dat mijn fouten zijn vergeven, en dat we samen hebben nog een heel lang leven!
Het klinkt misschien een beetje raar, maar mijn koffer staat hier al een tijdje klaar! Niet om naar één of ander warm land te trekken! Neen, ik zit hier niet te gekken! Het is om hier van het oude, vertrouwde huis te vertrekken! Te vertrekken voor een nieuwe start, maar weet, met veel pijn in het hart! Ik laat hier alles staan, om maar mijn eigen stek, mijn eigen plek te kunnen gaan. Een eigen appartementje onder het dak, daar zit ik vanaf nu op mijn gemak! Het is daar een rustiger oord, waar niks of niemand mij nu nog stoort! Geregeld komt één van de kinderen op bezoek voor een week. En misschien brengt me dat van streek. Maakt me dat een beetje bang, want ik vraag me af nog voor hoe lang! Ik weet dat ik ze nu alle 4 bij hun papa heb gelaten, dat ik hen nu ga verlaten! Ik hoop maar dat ze me daar niet voor gaan haten!
Het is ook hun nu aan het dagen, dat ze niet meer alles aan mama kunnen vragen! Hun altijd steun en toeverlaat, het is hun mama die nu gaat!
Ja! Mijn koffer die staat hier klaar, nog voor een paar dagen maar! Verlaat ik hier alles voor een nieuw begin, misschien tegen beter weten in?! Maar als ik het nu niet doe, word ik steeds zieker en moe! Ik wil weten, kunnen zeggen wat ik denk,wat ik voel, wat ik begrijp, wat ik bedoel! Ik wil het niet meer verstoppen, wil geen dingen meer opkroppen! Ik neem nu een nieuwe start, met steeds mijn (5) kinderen in mijn hart!
Hij die denkt mij dagelijks te kunnen ontlopen! Die kan blijven hopen, dat ik zijn boxkes niet steeds opnieuw vind, die boxkes op schrijvende wijze steeds verslind!
Maar ik vind zijn boxkes steeds weer, keer op keer! Op één of andere site, ja telkens weer!
Ik zever er gewoon op los, en hij is gewoon de klos! Hij kan niet anders doen dan ze lezen, die eindeloze monoloog!
Maar ik denk, hij leest me met plezier, want me opzoeken op msn dat doet hij soms hier! Gewoon voor een dagelijkse chat, even onze zinnen verzetten in een kleine gazet! Vertellen wat er ons soms stoort, wetende dat iemand ons aan de andere kant toch hoort! Ook al is het een vreemde aan die andere kant, dat maakt het juist spannend en plezant! Je hart eens kunnen luchten, het is een soort vluchten! Vluchten uit die dagelijkse sleur, soms ook wel dat harde labeur! Maar het doet jezelf ook goed, je kan daarna weer starten me goede moed!
Dus jij daar aan de andere kant, zet je achter je pc, en chat gezellig met me mee!
Het branden van verlangen, om aan jou lippen te hangen, begint grote proporties aan te nemen, neem niet snel de benen!
Ik weet ik ben op gedichtentoer! Maar het interesseert me geen moer!
Dagelijks kijk ik tegenwoordig wat je blogt! Ben heel snel bij je ingelogd! Begin me vragen te stellen van hoe doet hij dat nu toch! Zo doordacht neerschrijven ik ben verkocht!
Aan iemand anders die ik niet eens ken, maar die net zoals ik schrijft op zijn manier met de pen! Schrijven wat er hier en elders gebeurt, het leven op zijn manier keurt. Zo zijn gedachten een nieuw leven schenkt, gewoon door te bloggen wat hij erbij denkt!
Chapeaux !Een dikke proficiat! Krijg je van mij via deze weg cadeaux. En dan durf jij tegen mij zeggen dat je blog van een ander kaliber is! Maar eerlijk gezegd, ik vind het helemaal niet mis!
Doe zo verder mijn beste.... ik wil je schrijven blijven testen! Dus geef de moed zeker niet op, zeg nog lang niet stop!
Iedereen die mag het weten, waar ik dit weekend heb gezeten! Het was aan onze Belgische kust, voor zon, zee en een beetje rust! Veel gelapen heb ik de eerste nacht niet. De jeugd van overal op straat had een wilde nacht in het verschiet! Tot half zes waren ze opgebleven. Ja! Dat is tegenwoordig de jeugd hun leven! Wij namen 's morgens dan maar een ontbijt. Een broodje Martino aan een kraampje en we waren onze eerste eurootjes al kwijt! Het weekend en het gezeldschap die waren oké! Alsook het weer viel best een beetje mee! Het strand, het water, en uren later de leute en de pret, deden ons dit weekend ook wel op zeer late uurtjes belanden in ons bed! Je ziet niet alleen de jeugd heeft het feesten in het bloed, ook de oudere generatie( 2de jeugd) die weet hoe dat moet! Maar het is zeker een weekend geweest om nooit te vergeten! En enkel diegene die erbij waren die kunnen het weten!
Jou weekend kan niet meer stuk, jij die geboren bent voor het geluk! Jij hebt nu een maatje gevonden, en haar aan je gebonden! Maar laat het touwtje toch ook maar een beetje los, want ze is een sluwe vos! Want voelt die vos zich bedreigt, gevangen in een kooi! Dan ohwee, het is niet mooi! Dan heeft ze het moeilijk voor jullie 2. dan roept ze heel hard "NEE". Dan zal ze een keuze moeten maken, om door die kooi te kunnen geraken! Die keuze doet haar zeker pijn en is voor beide partijen niet erg fijn! Maar voorlopig mag je van haar genieten, haar bloempje in haar tuin begieten. Maar ga er heel behoedzaam en zacht mee om, je weet best waarom!
Het is vanaf heden een echt feit! Sinds dit weekend ben ik mijn jeugdvriend, mijn eerste liefje, mijn minnaar, mijn soulmate, mijn man voor eens en altijd kwijt!
Ik zit hier nu met een wrang gevoel, ik weet niet of een ander zou weten wat ik bedoel! Maar er wringt iets enorm vanbinnen en als ik niet oppas blijf ik niet bij zinnen!
Ik weet ik moet hem laten gaan, ons leven samen heeft geen bestaan, want tussen ons is het definitief gedaan!
Maar het doet zo'n pijn vanbinnen! Ik kan het enkel uitleggen en schrijven in deze paar zinnen!
Want hem uitleggen hoe ik me voel, wat ik bedoel, daarvoor is het al lang te laat! Hij weet niet hoe het hier vanbinnen met me gaat! Dat komt door uit elkaar te groeien, niets kon ons nog samen boeien. Het kwam ook door die dagelijkse sleur! Opstaan, huishouden, kinderen, soms toch het harde labeur!
Ik slik nu maar even alles in, voor hem en voor haar is dit nu een nieuw begin!
Hoe voor mezelf de toekomst uit zal zien?! Ik wil weer worden zoals vroeger een zotte trien! Maar helaas heb ik géén glazen bol waar ik in kijken kan! Of heeft de toekomst voor mij misschien een ander plan? Een plan waar ik nog niks van weten mag! Dus pluk ik op dit ogenblik de dag na dag!
Ik zal wel zien waar ik zal geraken, ik weet, ik zal in ieder geval weer iets moois van mijn leven maken!
Daar ben ik zeker van, daar kan je van op aan! Mijn leven staat aan een nieuw begin, het is nog lang niet gedaan!
Hier je dagelijks praatje! Het is zo stil aan de andere kant! Is er iets of niets aan de hand? Het is niet dat ik mij echt zorgen moet maken, maar het is moeilijk om aan nieuws van jou te geraken! Ik ben weer op de gedichten toer zoals je ziet, mijn boek zal ooit volzitten, heb mooie vooruitzichten in het verschiet!
Dan verdien ik misschien een beetje geld! Want de arbeidsmarkt, die is hier uitgeteld! De jobs liggen nu niet om te rapen! Zit hele dagen achter mijn pc te gapen! Op een jobke hier of daar, ja het echt waar! Het is frustrerend niks te vinden naar mijn zin, maar soliciteren is al het eerst begin!
Ik hoop dat je het goed maakt, af en toe eens tot bij de fitness of de bakker geraakt. Want dit is ook voor jou een nieuw begin, zodat alles daarna weer verloop naar je zin!
Hij is naar die ander dat vind ik niet zo fijn! Hij is naar die ander terwijl hij bij mij had kunnen zijn! Hij wil werken aan een andere vrouw, eentje die ontelbare keren kan zeggen; " Ik hou van jou!" Maar houden van kan je op verschillende manieren zeggen, hoe moet ik je dat hier nu uit gaan leggen! Het is in die dagelijkse dingen die ik voor je doe! Maar jij ziet ze niet eens, omdat je altijd thuis komt "moe". Voor jou is het eigenlijk dagelijkse kost, dat de dingen voor jou hier werden opgelost! Jij die mij maar voor gewoontjes nam, en ik die dacht jij bent mijn man! We waren zo goed op het juiste spoor, maar ben ik die uiteindelijk verloor! Jij gaat nu je eigen weg, ik blijf alleen achter, ik heb pech!
Jij gaat nu naar die ander! Ja ik weet ze heeft een naam. Maar voor mij heeft ze nog geen bestaan! Ik heb haar nog niet één keer ontmoet, omdat jij en zij niet weten wat je met elkander moet! Jij bent nog steeds van die ander, dus van mij! En dat maakt haar ook niet blij! Zij wacht geduldig tot je helemaal vrij bent, je ook stap voor stap een beetje beter kent. Om dan misschien haar kans te wagen? Ik zou het haar eens moeten vragen! Maar jij trekt nu je plan! Jij bent nu een andere haar man? Ik lach, ik grien! Want uiteindelijk ben ik de stomme trien! De stomme trien waar je eens zo veel in zag. die zeg je nu gewoon goededag. Ook al ben je nu bij een ander!
Ik krijg dat gevoel maar niet kwijt, dat gevoel van eenzaamheid! Ik voel me zo alleen, toch weet ik dat ik vrienden/vriendinnen heb om me heen! Maar zij weten niet wat er omgaat bij mij vanbinnen, ik kan het enkel schrijven in deze zinnen. Ik voel me rusteloos, broos en klein. Echt zo het gevoel alleen te zijn! Nu wetende wat ik mis, wetende dat ik mij niet vergis, wetende dat hij nu van een ander houden zal. Ik zit hier eenzaam in mijn diepe dal! Wil dat iemand mij eruit komt halen. Pfff! Ik zit helemaal te balen! Maar het is eenmaal een feit, ik wil die eenzaamheid dringend kwijt!
Jij weet niet eens hoe gelukkig je mij hebt gemaakt vandaag, enkel en gewoon door die ene vraag. Wil je eens met mij op stap! Dacht eerst, dit is een grap! Had zo'n vraag nog lang niet van je verwacht, dat was mijn eerste gedacht. Maar je meende het wel heel serieus, en liet aan mij de keus. Enof ik eens met je op stap wil, vanbinnen laat ik een luide gil! Hij wil met mij eens een namiddagje op stap! Neen! Geloof me maar het is géén grap! Maar kan toch even iemand in mijn arm komen knijpen, zodat ik die vraag nog beter kan opnemen, kan begrijpen! Ik ben helemaal van de kaart! Dat was die kapotte band me wel waart!
Jij laat me stap voor stap steeds dichterbij komen, jij de man in mijn dromen. Als jij eens wist wat ik bedoel, als jij eens wist wat ik voor je voel! Zou je me dan nog uitvragen? Ik weet, ik zou je het beter zelf vragen! Maar ben jij met mijn gevoelens voor jou wel gebaat! Ben bang voor het antwoord dat misschien komen gaat. Is het positief of negatief, het maakt niet uit. Ik neem voorlopig een besluit. Ik zal wel zien wat ik met mijn vlinders doe, maar op dit ogenblik hou ik mijn mondje nog toe!
Men zegt wijsheid komt met de jaren, doorheen je leven dingen op te sparen! Dingen die je leert, dingen die je doet! Doe je ze fout of doe je ze goed! De wijsheid komt met de jaren, net zoals belangrijke dingen vergaren! De wijsheid komt met vallen en opstaan, zo zijn we verder door het leven gegaan!
Maar heeft die wijsheid ons iets opgebracht? Hebben wij de wijsheid in onze macht? Heeft die wijsheid ons iets geleerd? Iets bij wat wij deden, goed of verkeerd? Wie kan ons dat vertellen? Wie zal hierin een oordeel vellen? Wijsheid is iets wat we voor ons zelf moeten uitmaken, om zo te leren uit bepaalde situatie's te geraken! En wie deze wijsheid heeft in zijn of haar macht, heeft een bijzondere innerlijke kracht!
Jij zegt; Ik vit op alles wat je doet! Heb ik van jou geleerd, mijn beste leermeester, hoe dat moet! Enkel doe ik het nu met woorden, jij deed het heel subtiel! Jij handelde gewoon bij iets wat jou niet beviel! Al is het maar het voorbeeld van die stomme dampkap aan laten staan! Jij doet nu net hetzelfde wat ik vroeger had gedaan! Maar jij drukte gewoon op die stomme knop, gewoon gedaan, gewoon helemaal stop! Maar ik mag er nu niets over zeggen, jou handelen van toen niet uit te leggen! Jij vindt dit nu allemaal heel normaal, te doen en laten wat jij wil, in jou taal! Jij vindt dat ik nu te veel vit, dat ik teveel op jou kap zit! Het zijn zo van die dingen die me nu enorm aan je storen, voor anderen was dat niet mogelijk, maar voor jou moet het nu zo horen! Jij doet nu je eigen zin, tegen beter weten in! Jij doet net zoals ik het deed, misschien omdat je niet beter weet? Misschien omdat je het ook niet beter kan dan ik, ik maak me hierover al niet meer dik! Ik laat je gewoon je gang nu maar gaan. Je zal het wel leren, tussen ons is het toch gedaan! ( heb jij gezegd) Maar ooit, ik weet het zeker, kom je op je passen terug, sta jij dan met je rug tegen de muur en kan niet meer terug! Net op de plaats waar ik nu sta, de plaats waar ik alleen, zonder jou verder ga. Probeer maar het beste ervan te maken, zonder anderen steeds af te kraken. Want hoe subtiel je dat ook doet, het zal in jou ogen zijn nooit goed! ( misschien ook in die van mij!)
Dagelijks je chatbox vol zeveren, dat doe ik met plezier! Dat is om je te zeggen; "Ik mis je" op mijn manier! Ja! Na de PAAZ ben je nog niet verlost van deze meid! Neen! Je bent haar nog land niet kwijt! Misschien voor jou tot grote spijt, of tot groot jolijt?! Ik kan het gewoon niet laten en jij hebt het misschien niet eens in de gaten! Niet in de gaten dat ik je graag mag, al vanaf die eerste dag! Ik kan het niet laten je te jennen en te plagen. Je weet, dat is om poblemen, vriendschap, liefde vragen?! Jij zit met je gevoelens nog in de knoop, je zit met jezelf overhoop ( zelfvertrouwen). Ik weet, ooit zal je eruit geraken, wanneer dat doet er niet toe! Maar dat deurtje in je hart moet open, eender hoe! Want hoe kan ik anders binnen geraken, het vlammetje in je hart aanraken? Zien wat je denkt, wat je voelt! Je weet best wat ik bedoel! Wil mijn hart best voor je open zetten, maar ook ik zal voor ontgoocheling moeten opletten! Het vertrouwen dat moet weer groeien, het moet weer openbloeien! Het is voor mezelf nog een lange weg, in mijn eentje, ik heb pech! Ik probeer vooruit te kijken met goede moed, en zal het halen ook, zoals het moet! Maar ik heb je toch ook zo graag aan mij zij, dat stemt me gelukkig, dat maakt me blij! Ook al is het maar even met een sms of op de chat, mijn dagelijkse zever, soms in jou ogen een hele gazet! Het is gewoon mijn manier om te zeggen; " Ik mis je"
"Jij" laat niemand binnen kijken in je hart! "Jij" bent net als ik, een geval apart! Zou zo graag eens bij je binnen willen kijken, je windmolens helpen verslaan, niet van je zijde wijken! Maar kunnen, willen, durven "jij" en "ik" dit wel? Neen! Voor mij is dit géén spel! Jou binnen laten op die ene speciale plek! Ik moet wel zot zijn, ik lijk wel gek ( vanjou, op jou?!) Maar "jij" hebt zo'n vat op mij en dat stemt me blij! Ik weet niet hoe je dat doet, maar het doet me in ieder geval goed! ook al ben je tot nu toe een man van weinig woorden, toch raak je mijn akkoorden! Zonder die dagelijkse sms-jes van jou lijkt mijn leven een hel! Kan je niet eens uitleggen hoe fel! "Jij" bezit een onmenselijke kracht! "Jij" die mij( onbewust) hebt in je macht! "Jij" degene waar ik naar verlang ( om te praten als dat kan 24/24) Ik weet, ik maak je nu bang! Ik wacht, geduldig, tot je hier zelf klaar voor bent! Jezelf een stukje beter kent! Stilaan weer in jezelf kan, wil, durft te geloven. Dit komt op de eerste plaats, dat moet je me beloven!
Eénmaal in het jaar is het moederdag. Staan alle mama's in het middelpunt met een breede lach! Want zij worden op deze dag speciaal gevierd, voor al wat ze zonder omwegen voor hun gezin doen, dat wat hun ongelooflijk siert! Eénmaal in het jaar, een klein gebaar! Eender hoe, wat, of waar! Een kleine of grote attentie, het maakt niet uit! Iets om te eten, te versieren, iets wat lekker ruikt! Maar dat is niet waar het bij mij echt om gaat! Die dag staat eens iedereen voor "mama" paraat! Het is bij ons vandaag anders gegaan! Ik die altijd voor hun heb klaar gestaan, Die zien ze op deze speciale dag niet eens staan! Is voor hun dan ook zoals bij hun papa onze relatie gedaan? Wat is er dan over gebleven van onze speciale band? Sta met mijn rug tegen de leuning van de brug! Zie ik nog een weg terug? Zie ik aan het einde van de tunnel nog een sprankeltje licht? Doen zij zoals mijn moeder de deur dicht? Willen zij enkel alleen met hun leven verder gaan, heb ik in hun ogen nu ook afgedaan?
De liefde tussen papa en mama die is voorbij. Ik weet, hierover zijn sommige van jullie niet blij! Jullie kunnen enkel proberen dit een plaatsje te geven. En trachten verder te gaan met jullie ( onbezonnen) leven! Profiteer, geniet van wat het leven jullie in de toekomst biedt. Want weet, er ligt voor jullie nog heel wat in het verschiet! Ik heb 21-19-9maanden-15 14 jaren van jullie allen mogen genieten. En neen! Ik laat jullie nu niet schieten! Mijn deur zal ook zeker nu voor jullie open staan, de relatie tussen ons is nog lang niet gedaan! Jullie mogen zien opgroeien naar bijna jong volwassen mensen, is voor mij het mooiste geschenk dat een mama zich kan wensen! Door mijn toewijding, mijn doorzettingsvermogen, zeg ook maar mijn ijzersterke macht ( = wil doordrijven), hebben jullie het al zover gebracht! Maar helaas slaan we nu een andere weg in. De start van een nieuw hoofdstuk, een nieuw begin! Het spijt me dat het allemaal zo is verlopen! Ik kan enkel zeggen, ik trachte enkel zo goed mogelijkte mijn best te doen! Niets kan mij hinderen jullie te zien, ook niet jullie punten, zeker een zes op tien! ( hé J!) Jullie zijn en blijven mijn kinderen!
Hij heeft een ander, ik gun hem zijn geluk. Maar mijn eigen wereld ligt aan diggelen, die is stuk! Uren kan hij met haar bellen, allerlei leuke of andere dingen vertellen! Ongedwongen, heel gewoon. Och! Wat is prille liefde toch zo schoon! Bij mij waren 5 minuten al teveel! Waren we dan vanaf .... al géén geheel? Ik voel woede, verdriet en razernij! Neen! Deze gevoelens maken me niet blij! Ik weet! Voor ons ligt nu zeker een andere toekomst in het verschiet. Maar vergeten doe ik hem niet! Hij zal altijd een stukje van mij blijven, ook al blijft hij nu achter, zij met hun vijven! Niets of niemand kan dat verhinderen, hij is en blijft de papa van onze kinderen!
