Frankrijk: Camarge- Grau du Roi

De gezelligste tijd van het jaar?!
Misschien wat tijd voor familie en voor elkaar!

Maar eerst wat werk vooraf.
Mens, sta ik even paf!

Alles moet je heel goed plannen,
zoals het eten, de kleren, de potten en pannen.

Dan alles inpakken, wikken en wegen,
want niks mag onderweg in de caravan bewegen.

‘s Namiddags en ’s nachts zullen we rijden,
om file achter Lyon te vermijden.

Nu en dan eens een picknick en een nachtelijke stop,
want de chauffeurs die zijn dood op.

Eindelijk! Na 14 lange uren zijn we aangekomen.
Is dit het land van onze dromen?!

14-Dagen zon, zee,… rust
en af en toe een prins die me wakker kust!

Maar eerst de caravan uitladen,
terwijl de kids al gaan pootje baden.
De camping kunnen gaan verkennen
en al aan de Franse taal wennen.

Dan wordt ons eerste potje gekookt,
spaghetti karbonade met spek ( gerookt).

Moe maar voldaan gaan we de eerste nacht in.
Dit is de start, het begin.

Ontbijt op bed?!
Zelf maar elke ochtend naar de bakker lopen
en blijven hopen, hopen, hopen.

Een uur staan afwassen met de hand,
is niet altijd plezant.
Geef mij mijn machientje van thuis maar,
dan is die afwas op 1-2-3 klaar!

Een bont namiddag, dikke pret.
Hebben alles op foto gezet.

Ik begin het stilaan beu te worden,
steeds die ruzie aan de andere kant.
Dit vind ik echt niet meer plezant
Het verpest gewoon de hele sfeer.

Neen! Deze vakantie hoeft voor mij stilaan niet meer!
Het werkt zelfs op mijn gemoed
en als het zover komt is dat niet goed.
Heb steeds meer zin om er alleen op uit te trekken.

Neen! Ik blijf hier niet bij die 2 gekken!
Gewoon met z’n tweetjes een nachtelijke wandeltocht maken
en zien wanneer en hoe we terug thuis geraken.

Complimenten aan Mijnheer,
door Franse juffertjes gezegd; “ Hij is een echte Heer!”
En ik zo fier als een pauw,
ik ben toch lekker zijn vrouw.

Ook al de kinderen(10) vinden het hier niet zo fijn
Een zwembad met zoet water, meer animatie zou beter zijn.

Zondag, rustdag! Oh wat fijn!
Deze dag sloten we af met een pannenkoekenfestijn.

Af en toe eens een stadje gaan bezoeken,
Of voor de durvers onder ons een canyoning-toerke boeken.

De zon is hier nog steeds lekker heet ( +35°),
zodat je de thuisblijvers in regen, hagel soms wel even vergeet. 

Eindelijk is het er van gekomen!
Een prins heeft me deze morgen wakker gekust,
de prins van mijn dromen!
Hij heeft me zelfs ontbijt op bed gebracht,
wie had dat nu gedacht! ( “yes, yes, yes!”).

Ik had het kunnen weten!
De kinderen die willen ook eens uit gaan eten.
Ze hebben de “M” gezien toen we hier aankwamen,
en ze zijn onmiddellijk een plan gaan beramen.

Ze hebben het allemaal heel goed uitgeteld,
ze sparen elke dag een beetje geld,
zodat ze er zeker zullen geraken,
die hamburger, die zal hun gaan smaken!

Maar ik wil die hamburger niet!
Ik heb zin in biefstuk met friet!

De biefstuk met friet die heeft gesmaakt.
Het pepersausje erbij heeft mijn ziel geraakt. ( Echt Belgisch eten in Frankrijk).
Degene die ergens anders gingen eten,
die zullen het dus nooit weten.

Nog 2 dagen te gaan,
aan de andere kant is de vakantie precies al gedaan!
Ze zijn al volop aan het inpakken!
Alles gaat al terug in de zakken!

Dit vind ik echt niet leuk!
Net zoals sommige andere dingen die me aan hun storen,
maar die ze niet zullen horen!

Ik hou ze liever voor mij,
ook al maakt me dat niet echt blij.
Zo’n dingen zou je aan elkaar moeten kunnen vertellen,
zonder daarbij een oordeel te vellen.

Maar als er eentje hiervoor niet echt open staat,
niet wil horen waarover het gaat.
Steeds op de eerste, hoogste plaats wil staan,
is een gesprek al snel gedaan.

Zal dan een ander daar de prijs voor betalen?!
Bij deze vraag nog maar stilstaan is al balen.

En dat heb ik liever niet.
Neen! Ik wil haar geven géén verdriet!
Ik wil haar geven een lieve lach,
een fijne mooie zonnige dag.

De laatste uren komen er aan,
onze vakantie is bijna gedaan.
Nog snel even de stad in lopen
om nog souvenirtjes te gaan kopen.

Ben blij dat ik weer naar huis kan gaan,
Hoera ,14- dagen het is gedaan!
Al is het maar om geen ruzie meer te horen,
die komt me werkelijk uit mijn oren!

Nu we eindelijk zijn thuis gekomen,
was dit toch niet de vakantie van onze dromen.

Volgend jaar is het niet waar!
De volgende vakantie gaan we uit elkaar!

Dan zal iedereen gaan zijn eigen weg,
en heeft de oudste zoon dikke pech!
Die zal dan moeten kiezen.
Ik weet, ik zal verliezen.
Hij zal met zijn vriendin mee gaan.
Mama en papa hebben dan even afgedaan.

Ook wij gaan dan misschien een rustigere vakantie tegemoet,
en gaat alles dan wel goed.

Wordt dat dan de vakantie van onze dromen?
Wie zal het zeggen, ze moet nog komen.

2009-07-16 tot 2009-07-31