Wie mij een beetje kent, weet dat ik vanaf het weekend woon op mijn appartement! Het is niet ver van mijn kinderen hun huis, en ik ben er nog voor het kleine en grote gespuis! ( mijn 4 tieners).
De eerste keer ben ik daar nu gaan slapen, en ik zit alweer tegen 17.00 uur te gapen. Het is ook anders gegaan dan verwacht, had het niet anders gedacht!
De 2 poezen die ik meenam uit het oude huis, die voelen zich in mijn appartementje nog niet thuis! Zij miauwen de hele nacht, kruipen in een hoekje, en stellen me soms gerust, wanneer ik in de zetel lig met een kort bezoekje.
Eindelijk is het dan tijd om te gaan slapen, ik zit voor de tv te gapen. Dan maar naar voor de eerste keer naar mijn bed, bij de zoon ( nr 4) op de kamer, dikke pret!
Twee keer ben ik door het nieuwe bed gezakt! Heb mijn koffer maar opnieuw gepakt! Om mijn intrek in mijn buitenverblijf weer even op te nemen! ( caravan in de tuin van het oude huis). Neen! Ik neem in mijn appartement niet de benen!
Ik kan best tegen wat rust, maar daarvoor heb ik toch onze Belgische kust!
Nu maar een beter plan voor het bed gaan maken, zodat zoonlief nummer 2 ook af en toe bij mama zal geraken! Want heeft hij geen bed in mijn appartement, dan komt hij niet slapen, mijn 3 de vent!
Dat zou ik toch wel jammer vinden, nu ik alleen ben gaan wonen, mijn niet meer met hun te kunnen binden. Maar ik weet alles heeft zijn tijd nodig, en ook lijk ik nu in hun ogen overbodig! Ik weet, er komt een dag, dat ik in hun ogen weer alles mag! Dat mijn fouten zijn vergeven, en dat we samen hebben nog een heel lang leven!
Het klinkt misschien een beetje raar, maar mijn koffer staat hier al een tijdje klaar! Niet om naar één of ander warm land te trekken! Neen, ik zit hier niet te gekken! Het is om hier van het oude, vertrouwde huis te vertrekken! Te vertrekken voor een nieuwe start, maar weet, met veel pijn in het hart! Ik laat hier alles staan, om maar mijn eigen stek, mijn eigen plek te kunnen gaan. Een eigen appartementje onder het dak, daar zit ik vanaf nu op mijn gemak! Het is daar een rustiger oord, waar niks of niemand mij nu nog stoort! Geregeld komt één van de kinderen op bezoek voor een week. En misschien brengt me dat van streek. Maakt me dat een beetje bang, want ik vraag me af nog voor hoe lang! Ik weet dat ik ze nu alle 4 bij hun papa heb gelaten, dat ik hen nu ga verlaten! Ik hoop maar dat ze me daar niet voor gaan haten!
Het is ook hun nu aan het dagen, dat ze niet meer alles aan mama kunnen vragen! Hun altijd steun en toeverlaat, het is hun mama die nu gaat!
Ja! Mijn koffer die staat hier klaar, nog voor een paar dagen maar! Verlaat ik hier alles voor een nieuw begin, misschien tegen beter weten in?! Maar als ik het nu niet doe, word ik steeds zieker en moe! Ik wil weten, kunnen zeggen wat ik denk,wat ik voel, wat ik begrijp, wat ik bedoel! Ik wil het niet meer verstoppen, wil geen dingen meer opkroppen! Ik neem nu een nieuwe start, met steeds mijn (5) kinderen in mijn hart!
Hij die denkt mij dagelijks te kunnen ontlopen! Die kan blijven hopen, dat ik zijn boxkes niet steeds opnieuw vind, die boxkes op schrijvende wijze steeds verslind!
Maar ik vind zijn boxkes steeds weer, keer op keer! Op één of andere site, ja telkens weer!
Ik zever er gewoon op los, en hij is gewoon de klos! Hij kan niet anders doen dan ze lezen, die eindeloze monoloog!
Maar ik denk, hij leest me met plezier, want me opzoeken op msn dat doet hij soms hier! Gewoon voor een dagelijkse chat, even onze zinnen verzetten in een kleine gazet! Vertellen wat er ons soms stoort, wetende dat iemand ons aan de andere kant toch hoort! Ook al is het een vreemde aan die andere kant, dat maakt het juist spannend en plezant! Je hart eens kunnen luchten, het is een soort vluchten! Vluchten uit die dagelijkse sleur, soms ook wel dat harde labeur! Maar het doet jezelf ook goed, je kan daarna weer starten me goede moed!
Dus jij daar aan de andere kant, zet je achter je pc, en chat gezellig met me mee!
Het branden van verlangen, om aan jou lippen te hangen, begint grote proporties aan te nemen, neem niet snel de benen!
Ik weet ik ben op gedichtentoer! Maar het interesseert me geen moer!
Dagelijks kijk ik tegenwoordig wat je blogt! Ben heel snel bij je ingelogd! Begin me vragen te stellen van hoe doet hij dat nu toch! Zo doordacht neerschrijven ik ben verkocht!
Aan iemand anders die ik niet eens ken, maar die net zoals ik schrijft op zijn manier met de pen! Schrijven wat er hier en elders gebeurt, het leven op zijn manier keurt. Zo zijn gedachten een nieuw leven schenkt, gewoon door te bloggen wat hij erbij denkt!
Chapeaux !Een dikke proficiat! Krijg je van mij via deze weg cadeaux. En dan durf jij tegen mij zeggen dat je blog van een ander kaliber is! Maar eerlijk gezegd, ik vind het helemaal niet mis!
Doe zo verder mijn beste.... ik wil je schrijven blijven testen! Dus geef de moed zeker niet op, zeg nog lang niet stop!
