Ho wat hebben we dolle pret, mijn nieuwe vriend en ik via het net. Elke morgen eens kijken op mijn pc, controleer ik het @-mail verkeer tussen ons twee. We vertellen over ditjes en datjes, over onze dagelijkse sleur! Niemand die een oordeel veld over de andere, het leven heeft plots weer een andere kleur! Maar onze partners gaan hier zeker niet mee akkoord. Klinkt me bekend in de oren, heb het nog al eens ooit gehoord! Heb ik weer een déja-vu? Ja! Ik vraag het aan U! Ja, aan jou, mijn vriend aan de andere kant van de pc, die elke morgen mijn gazetje leest heel gedwee! Wat is er moeilijk aan te verstaan! Waarom kunnen een man en een vrouw niet gewoon als vrienden door het leven gaan? Waarom moeten ze eraltijd iets achter gaan zoeken. Zodat wij alles moeten gaan verstoppen in alle hoeken! Er een hele heisa rond maken! Hoe ga ik hier weer uit geraken? Zie wat het ons als individuen maakt. Ik ben weer die geraakt! Waarom kan het leven niet eenvoudiger zijn? Zo kwetsen we ook de anderen en dat doet pijn! Het is helemaal onze bedoeling niet, maar als de andere partij al zoveel vooroordelen ziet! Wat moeten wij dan met onze dagelijkse gazet, met onze pret via het net? Of misschien soms in het echte leven, mij om het even! Moeten wij dit dan laten varen, om de kalmte en de rust thuis terug te bewaren? Dit gaf in zekere zin weer een sprankeltje hoop in ons leven, die stomme gazet, al is het maar voor even. In mijn hoofd is alles in de war, kijk gewoon vooruit, ben verdoofd! Niemand die mij geloofd. Wat moet ik dan nog hier! Kan enkel mijn gevoelens kwijt op dit papier! Gelukkig kan ik dat teminste nog, in plaats van gekke dingen te doen. En geef je hierbij tegelijk een dikke zoen. Aan jou die dagelijks mijn gazet leest, mijn redacteur. Die soms doet vergeten mijn dagelijkse sleur!
