Het klinkt misschien een beetje raar, maar ik wilde even praten met haar! Praten met de nieuwe vriendin van hem, die ik enkel van verhalen ken! Vanuit de verhalen van hem en de kinderen, en zijt er maar zeker van, niets kon dat verhinderen! Zij was nu eens voor een weekendje in mijn oude huis, samen met mijn groot en klein gespuis! Ik vond nu dat het tijd werdt om haar zelf eens te begroeten, haar eens in levende lijve te ontmoeten! En eindelijk was mijn kans nu daar! Maar ook zijzelf vond het een beertje raar! De "ex" die haar persé wilde zien! De "ex" misschien een zotte trien!? Ze kwam met een klein, bang, hartje met me praten, en beide hadden we heel snel in de gaten, dat het beter is als vrienden door het leven te gaan! Zodat ook onze kinderen aanvaarden, op een positieve manier, papa's en mama's nieuwe bestaan. Ik moet toch nog even kwijt, het is echt een toffe meid! Ze heeft me enkel moeten beloven, en ik moet erin geloven! Dat ze goed voor mijn ex en kids zal zorgen vanaf nu, heden en morgen. Misschien is het wel voor altijd! Want ik weet, ik ben hem aan deze meid kwijt! Wie mijn "ex" kent, weet hij is géén slecht vent! We hebben elkaar omarmd, even een traan gelaten! Gelukkig had géén ander dit in de gaten! Want wij vrouwen onder elkaar, verstaan dit ene gebaar! Ook al zal géén ander dit kunnen verstaan, dat ik dit op deze manier heb gedaan! Wij begrepen elkaar op onze manier, en eigenlijk ben ik op mezelf best fier, dat dit gesprek zo rustig was gegaan! Ik heb afscheid genomen, ik laat hem nu gaan! Het klinkt voor een ander waarschijnlijk ongelooflijk raar! Maar ik weet nu " hij" heeft het goed bij haar! Zo'n lieve meid aan zijn zij, maakt hem rustig, vrolijk, maakt hem blij! Ik wens je "mijn ex", " mijn lieve schat" veel geluk en liefde op je nieuwe pad!
4 Jaren heb ik zitten te zagen! 4 Jaren heb ik zitten te vragen! Wanneer beginnen we hier in huis eens met de grote kuis! Wanneer ruimen we de jaren van verzamelen en opstapeling eens op! Zetten we het huis eens in een sop! Het heeft allemaal niet mogen baten, ik heb nu al een maandje het huis verlaten, en krijg ik steeds meer in de gaten, dat je die dingen nu allemaal wel doet, je best weet hoe het allemaal moet! Maar je deed het niet voor mij, en dat stemt me op dit moment niet blij! Ik weet "zij" komt in het weekend naar ons huis en daarom hou jij nu grote kuis! Sla jij nu al je registers open, want ze zou misschien van al de rommel en chaos gaan lopen! Jij boent, stofzuigt en poetst nu als een gek! Raar toch! Dat het nu allemaal plots kan na mijn vertrek! Jij die dacht dat kinderen (4) groot brengen geen fatsoenlijke job was, zelfs niet eens de was en de plas! Niet eens verstond waarom ik het soms in mijn eentje niet zag zitten. Jij zit nu, als ik toen, op alles en nog wat te vitten! Want ook al zeg jij, ik was het vijfde wiel aan de wagen! Begint het nu ook een beetje bij jou te dagen, dat dat voor mij niet anders was, ik ook maar liep in de pas ( militaire). Maar wat mij nog het meeste raakt, mij nog het meeste kraakt, is dat "zij" straks op mijn plaats in het bed ( waar ik 18 jaar op heb moeten wachten) zal slapen, de plaats waar ik naar zal blijven smachten! Jij zegt die plaats die is niet meer voor mij! Ik hoor niet meer aan je zij(de). Maar voor mij, hoor ik na 32 jaar (waarvan 21 gehuwd) nog altijd daar. Het klinkt misschien wel raar. Je hebt het mij niet veel horen vertellen. Ik hou nog steeds van jou! Ik weet daarvoor is het nu te laat! Maar ik wou het je toch nog even laten weten. Het zal misschien wel slijten met de tijd, maar voorgoed ben je mij niet kwijt. Het doet allemaal nog te veel pijn in mijn hart, te beseffen dat jij en ik "apart"
