Geheimen wil ik met je delen,
maar jij staat niet meer open voor mij.
Jij voelt je op je ongemak
en dat maakt me niet erg blij.
Jij bent een maatje dat ik nog maar pas ken
en toch voelt het alsof ik je jaren ken.
Ik voel me op een andere planeet
omdat ik het niet meer weet.
Niet meer weet hoe het nu verder moet
en dat is helemaal niet goed voor mijn gemoed.
Ik heb mijn eerste belofte bij jou al verbroken,
hoe hij er achter is gekomen deed mij koken.
Ik kan de klok niet meer terug draaien,
net zo min als jij.
Maar laat ik hopen dat ik op een dag weer mag staan aan je zij.
Dat ik weer geheimen met je mag delen,
weer zot met je kan doen en mee mag spelen.

Een vriend is voor mij iemand die van je houd op zijn manier,
die zijn deur open laat op een kier.
Een vriend is iemand die je min- en pluspunten accepteert en je voor je innerlijke waarden addoreerd.
Iemand die je begrijpt in de donker en in het duister.
Iemand die je zegt; “Kom, zet je en ik luister.”
Een vriend reikt zijn hand en legt de jouwe in de zijne en leidt je over berg en dal.
Behoed je voor een lelijke val.
Hij is de zon in de regen,zo zacht als sneeuw, zo warm als de zon.
Een vriend heeft een plaats in mijn hart
Een plaats die niemand anders heeft,
een plaats die je hem geeft.
Bij hem mag je zijn wie je bent,zoals hij je kent.
Vriend, jij bent de grond, de regen en de zon,waar ik als bloem in leven mag.
Dank je vriend dat je er bent.

Beste vriend,
Waaraan heb ik dit verdient?
Wat heb ik verkeerd gedaan,
dat je me liever niet meer in je buurt hebt staan?
Ik zou je zelfs beliegen, wanneer ik je zeggen zou,
dat wanneer ik je zie, je niet om de hals zou vliegen.
Tot mijn grote spijt wil ik je via dit schrijven mijn gevoelens voor je kwijt.
Ik kan ze moeilijk onderdrukken,
het zou met de beste wil van de wereld niet eens lukken.
Want mijn verstand en mijn hart,
staan al een tijdje los van elkaar,
ze staan en handelen apart.
De ene zegt zus en de andere zo.
Wat mond en verstand zeggen,
kan het gevoel in mijn hart voor jou niet eens uitleggen.
Maar zelfs dat laat je niet meer toe.
Ik word het wachten toch zo moe!
Het wreed me op vanbinnen,
want in je ogen lees ik andere dingen.
Ik durf je zelfs mijn liefde niet verklaren.
Mijn wereld staat echt op zijn kop en jij zegt nu; “stop”
Ben ik nu voor jou een gevaar?
Jij doet alsof er niets is gebeurt.
Maar ik kan het niet van me afzetten,
het is best moeilijk dat geef ik toe,
ik gaf je heel mijn hart.
Waarom hebben we dan toegegeven?
Konden we beiden de verleiding niet weerstaan?
In jou ogen hebben we iets stoms gedaan.
Voor mij een mooi moment.
Jij zegt; “ Je hebt je vriendin bedrogen.”
En ik?
Ik heb mijn ware gevoelens voor jou voorgelogen.
Het verlangen naar het onbekende, het onbereikbare, naar jou!
Is dit nu zo raar?
Is dit dan geen liefde die ik voel!
Zoveel vragen in mijn hoofd waar ik geen antwoord op heb.
Jij bouwt nu een muur om je heen, met een grote diepe gracht.
Jij hebt nu de controle, de macht!
Kon ik maar kijken in je hart,
op dat plekje voor mij apart.
Dat je toont wie je echt bent, je kwetsbaar openstelt,
echt vertellen wat je voelt.
Je weet goed wat ik bedoel.
Ik durf je dit zelfs niet op te sturen,
want dan weet ik dat onze vriendschap ook niet lang meer zal duren.
Dan ben ik je helemaal kwijt en dat wil ik niet!
Dan blijf ik maar alleen met mijn stille verdriet!
Mijn onbeantwoorde vragen zullen na verloop van tijd wel slijten,
al is het stap voor stap.
Neen! Die ene avond met jou was voor mij geen grap.
Ik weet soms niet hoe ik verder moet.
Maar toch zal ik een keuze moeten maken.
Ik zou het willen schreeuwen van de daken hoeveel ik wel van je hou.
Maar wil jij dat wel horen?
Ik moet je stilaan laten gaan, met mijn honger naar meer alleen verder gaan.
Verder gaan met mijn eigen leven.
Hoe, wat waarom, wanneer?
Het zal zijn voor een andere keer!
Het zal zijn voor in een ander leven.
Weet dat het plekje in mijn hart voor jou blijft heel apart.
Ik heb het aan jou gegeven voor heel je leven.