De liefde tussen papa en mama die is voorbij. Ik weet, hierover zijn sommige van jullie niet blij! Jullie kunnen enkel proberen dit een plaatsje te geven. En trachten verder te gaan met jullie ( onbezonnen) leven! Profiteer, geniet van wat het leven jullie in de toekomst biedt. Want weet, er ligt voor jullie nog heel wat in het verschiet! Ik heb 21-19-9maanden-15 14 jaren van jullie allen mogen genieten. En neen! Ik laat jullie nu niet schieten! Mijn deur zal ook zeker nu voor jullie open staan, de relatie tussen ons is nog lang niet gedaan! Jullie mogen zien opgroeien naar bijna jong volwassen mensen, is voor mij het mooiste geschenk dat een mama zich kan wensen! Door mijn toewijding, mijn doorzettingsvermogen, zeg ook maar mijn ijzersterke macht ( = wil doordrijven), hebben jullie het al zover gebracht! Maar helaas slaan we nu een andere weg in. De start van een nieuw hoofdstuk, een nieuw begin! Het spijt me dat het allemaal zo is verlopen! Ik kan enkel zeggen, ik trachte enkel zo goed mogelijkte mijn best te doen! Niets kan mij hinderen jullie te zien, ook niet jullie punten, zeker een zes op tien! ( hé J!) Jullie zijn en blijven mijn kinderen!
Hij heeft een ander, ik gun hem zijn geluk. Maar mijn eigen wereld ligt aan diggelen, die is stuk! Uren kan hij met haar bellen, allerlei leuke of andere dingen vertellen! Ongedwongen, heel gewoon. Och! Wat is prille liefde toch zo schoon! Bij mij waren 5 minuten al teveel! Waren we dan vanaf .... al géén geheel? Ik voel woede, verdriet en razernij! Neen! Deze gevoelens maken me niet blij! Ik weet! Voor ons ligt nu zeker een andere toekomst in het verschiet. Maar vergeten doe ik hem niet! Hij zal altijd een stukje van mij blijven, ook al blijft hij nu achter, zij met hun vijven! Niets of niemand kan dat verhinderen, hij is en blijft de papa van onze kinderen!
Het staat nu éénmaal in het beleid, wie zich hier begint thuis te voelen, die is zijn/haar plaatsje hier kwijt! Ik vraag me af of wat de psycholoog zo met mijn gedragingen doet! Kent ze mijn "IK" zoals het moet? Zou het haar eens moeten vragen, of het bij haar al is beginnen dagen, dat het beter is dat ik blijf!? Ik wil het uitschreeuwen met heel mijn lijf! Maar blijf enkel met verstomming staan, wat hebben ze hier nu met "mij" gedaan?! Mijn denken, voelen, mijn wezen, het is voor de zoveelste keer nog maar eens bewezen, dat ik complex zit in elkaar, het is heel raar! Me niet mondig genoeg kan uitdrukken, wat ik denk, wat ik voel. Enkel enkelingen begrijpen wat ik bedoel! Ik weet, ik kan me in tekeningen en gedichten en lichamelijk goed uitdrukken, dat kan heel goed lukken! Ken mijn grenzen maar al te goed, tot daar niet verder, zoals het moet! Maar ik ben nu éénmaal een dieselmodel! Kom traag op gang maar ik kom er wel! Maar alles rondom mij, de buitenkant, gaat voor "mijn innerlijke ik", veel te snel! Ik lach die gevoelens gewoon weg, de buitenkant die heeft pech! Ik wil ermee stoppen, met al die gevoelens te verstoppen, ze op te kroppen! Ik weet niet eens meer hoe je zoiets doet! Je hele ziel, je hart bloot leggen! Hoe moet ik dat nu zeggen!? Het is al moeilijk dit nu op papier te pennen! Kon leiden dat ik nu even D en S kon gaan jennen! Zij zouden me wel uit mijn tentje lokken, die muur slopen in grote brokken! Maar ik heb dikke pech, morgen neem ik afscheid, ik moet weg!
Vandaag zit het ons beide niet mee! We nemen afscheid van elkaar, wij met ons twee! We hebben elkaar een paar weken pas voor het eerst ontmoet. En weet! Het deed zowel voor jou als voor mij goed! Babbelen, lachen, een luisterend oor. We vonden bij elkaar gehoor! We hebben elkaar wat beter leren kennen, en weet, ik kan je soms wel wat jennen ( maar omgekeerd is dat ook zo!) Maar we bedoelen het beide wel goed! Eens "zot" doen werkt positief op ons gemoed! Weet! Uit het oog is niet uit het hart! Jij, hebt daar bij mij een plekje apart!
Die heks komt in mijn wereld! Die heks komt in mijn hart, mijn ziel, mijn hoofd! Die heks die wordt vervelend! Die heks die mij verdoofd! Zij peutert, keutert door mijn muur! Zij maakt nu mijn leven zuur! Ik weet, zij bedoelt het goed! Heeft zij datgene wat anderen niet hebben "DURF" en "MOED"?! Neemt zij de bijtel, de hamer, het pikhouweel? Ziet zij daar binnen datgene dat voor mij is " TEVEEL"? Kan zij mij dan uit mijn tentje lokken? Ik zou als ik jou was er maar niet op gokken! Want ergens heeft ze me gekraakt, me diep in mijn ziel geraakt! Verstaat die heks dan zo goed wat ik denk, wat ik voel? Begrijpt die heks dan wat ik bedoel? Die heks neemt nu haar bezem en maakt de start voor de grote kuis. Diep vanbinnen in mijn hart, mijn ziel, mijn thuis.
Wil mijn man niet inzien wat zijn vrouw eigenlijk wil? Waarom is hij zo afstandelijk, koud en kil? Mijn noodkreet van toen en nu komen nog steeds niet aan! Voor mijn part kan hij op dit ogenblik lopen naar de maan! Kan hij niet gewoon inzien, begrijpen wat ik voel? Is het daarom dat hij is altijd zo koel! Is het daarom dat het hem niks meer kan schelen, nog dingen met mij te delen? Of is het gewoon omdat hij niet meer weet hoe hij communiceren moet? Kan hij zijn zinnen niet gewoon toveren uit een hoed?! Ik weet hij maakte een besluit, voor hem is het definitief over en uit! En ik, ik heb het er best moeilijk mee! Niks meer te kunnen, willen delen tussen ons twee! Niets dat ons nog verbonden houdt. Ik weet goed ik deed bepaalde dingen goed fout! Het is ook daarom dat hij nu niet meer van me houdt! Het is daarom dat hij datgene nu afneemt wat ons verbond. Ik wou dat ik nu niet meer bestond! Niemand van thuis heeft me nu nog nodig. Nu ben ik totaal overbodig! Wat maakt mijn leven nu nog uit! Binnenkort is het voor mij ook over en uit! Géén brug of flatgebouw te hoog! Blijf jij maar lekker zitten achter je toog. Jij hebt zoals je het zo mooi verwoord; "Je rust gevonden" zoals het hoort! Van mij zal je géén last meer kennen, kom je enkel als spook nog jennen! Je zal altijd mijn aanwezigheid voelen, steeds onwennig in je bed liggen woelen! Je afvragend wat er nu toch allemaal gebeurt. "Ben ik!" Degene die in jou ogen steeds "al je dingen" afkeurd! Ik probeerde in jou afwezigheid ook maar het beste ervan te maken! Ik weet, we hebben elkaar best hard zitten afkraken! Maar begin nu stilaan te begrijpen dat we hier beide niet samen als koppel uit zullen geraken!
Even leek ik niet meer te willen leven, alles was me om het even. Mijn leven had géén reden, ik was radeloos en uitgeteld! Het hing al weken, maanden, jaren in mijn kleren, mijn wereld diende bijgesteld! Maar nu..., het einde nadert, het afscheid komt dichterbij. Het einde nadert, dat stemt me niet blij! Soms maakte ik hier vrienden voor even, maar ik maakte ook vrienden voor het leven. Het afscheid nemen dat doet pijn. Het afscheid nemen is niet fijn! Niemand kan vertellen wat het leven biedt. Maar weet, ik vergeet jullie niet! Ik weet nog toen ik voor de eerste keer naar de groepstherapie ging. Neen! Dacht ik, dat is niet mijn ding! Maar het ging net als al de anderen die me voor gingen, stap voor stap. Dat was op 1april, het was géén grap! Ben bang wat ik in de toekomst moet! Vragen zoals; Gaat het me slecht of gaat het me goed?! Maar morgen scheiden onze wegen, morgen sta ik weer alleen. Maar ik weet, ik heb nu nieuwe vrienden om me heen! Nu ik enkele weken verder ben, mezelf weer een beetje beter ken, alles een plaatsje heb kunnen geven, kan ik starten met.... " mijn nieuwe leven"
Jij die beloofd hebt mij nooit te verlaten, hebt niet eens in de gaten, dat je mij in de steek gaat laten! Jij die zegt dat je géén liefde meer voor me voelt. Ik begrijp best wat je bedoelt! Jij die nu aan jezelf wilt gaan denken, mij géén aandacht meer wenst te schenken. Jij die het allemaal niks meer kan schelen, met mij in de toekomst nog iets te delen. Jij wilt gaan nu je eigen weg, mij niet meer in je leven ( ons huis, je bed), ik heb dikke pech! Jij zoekt nu snel een plaatsje voor mij apart. Weg uit je leven, weg uit je hart? We hebben beide ons best gedaan, we zullen nu een moeilijkere weg inslaan. Het kan voor jou géén "ons" meer zijn. En weet, dat doet pijn! Hoe moet ik nu in godsnaam verder gaan? Weg is voor de 2de keer mijn hele bestaan! Jij ziet het precies allemaal rooskleurig in, ja jij met je nieuwe vriendin! Maar heeft het leven voor mij dan nog wel zin? Ik zie het gewoon even niet meer zitten en kan op "ons" niet blijven vitten. Het heeft ook allemaal géén zin! We trekken een streep achter het oude, het vertrouwde. Een schone lei voor misschien een nieuw, ander begin!
Met een lach en een traan, hebben we vele stormen doorstaan. Maar ons bootje is gezonken, de dagelijkse sleur is erin geslonken! Iedereen doet gewoon zijn/haar eigen dingen, er resten ons enkel nog fijne herrinneringen! Herrinneringen aan een mooie tijd, die blijven in ons hart, die zijn we niet kwijt! De liefde tussen jou en mij, die is nu voorgoed voorbij! Als vrienden gaan we uit elkaar, ook voor de kinderen een mooi gebaar! In de toekomst komen we ons vanaf nu als vrienden tegemoed. We nemen afscheid, M... het gaat je goed!
Je had géén betere tijd kunnen kiezen, zit in therapie, wat had je te nog te verliezen. Ik zit nu helemaal aan de grond, wenste dat de hel nu bestond! Dan kon ik er nu een hevig vuurtje in gaan stoken, en misschien mijn eerste sigaretje gaan roken! Ik weet! Je doet het voor mijn goed! Maar het werkt averechts op mijn gemoed! Hoe moet ik nu plots in mijn ééntje verder gaan? Dacht net weer op het juiste spoor te zitten, dat ik weer de juiste koers/baan had genomen, en kon rijden verscheidene ritten! Maar jij hebt me vandaag alles ontnomen! Jou liefde, mijn hoop, geluk, de grond onder mijn voeten, mijn hele bestaan, mijn dromen!
We hebben een heel leven samen opgebouwd. Alles lijkt zo gewoon, zo vertrouwt. Maar weet; wij zijn een geval apart! "Ik" degene die steeds het lot tart! "Jij " degene die steeds de brokken moet lijmen! Neen! Ik weet dat ik nu zeker niet bij jou moet komen slijmen. Maar geef nu toch ook eens even toe, wij zijn deze situatie beide moe! Onze harten zijn beide gebroken en vraag ik me steeds af of het nog te repareren valt! Ik weet dat het tussen ons best eens knalt! Dat we beide een probleem hebben, bepaalde dingen te vergeten is nog mild uitgedrukt! Ja! Ik heb weer een stukje uit je hart gerukt! Maar hoe kan ik je anders iets duidelijk maken? Hoe kan ik anders tot "jouw" geraken? Jij die ooit mijn vriend, soulemate, mijn minnaar, mijn man was? Ik heb je weer gekraakt, je diep in je hart geraakt! Komt het tussen ons ooit nog wel goed? Kunnen we niet starten na.... met nieuwe moed? We zullen zien wat de toekomst ons bregen zal. Ik zal eerst moeten klimmen uit mijn eigen diepe dal!
Géén eitjes kunnen verstoppen in de tuin of in ons huis, voor klein of groot gespuis! Het zal voor een ander zijn dit jaar. Hopelijk stond deze morgen ook alles klaar! In ieder geval het zal dit jaar heel anders zijn, en misschien vinden ze het net als ik niet fijn! Het is moeilijk te zeggen, ik zal me er toch bij neer moeten leggen! Dit jaar géén echte Pasen voor mij. Was deze dag maar snel voorbij!
Hier nog eens een dagelijkse gazet, ook al is het vanuit het ziekenhuisbed! ( lol) Met mij gaat het al wat beter, ook al ben ik nog niet vooruit die eerste meter! Maar alles gaat hier gewoon stap voor stap. Neen! Echt het is géén grap! Dit is beter dan direct te willen lopen, te veel dingen wensen, te veel hopen! Ik mis onze babbels op het net, onze dagelijkse pret met onze gazet! Ik mis mijn redacteur, die mij soms doet vergeten mijn dagelijkse sleur. Het moet nu even anders gaan, een oplossing zoeken voor.... Want het was zeker anders gegaan. Je wilt het misschien niet graag horen, maar je had bijna je columniste verloren! En net dat kan en mag ik niet laten gebeuren! Ach! Laat ik er maar niet al te veel over zeuren! Ik moet mijn problemen onder ogen zien. Ja! Niets meer opkroppen en iedereen tonen die zotte trien! Maar ik heb dikke pech! Die vrolijkheid is al een tijdje weg! Enkel bij jou op het net, kon ik mezelf zijn, dat gaf me een goed gevoel, dat vond ik fijn! Maar hier moeten eerst open al die laaitjes van " mijn spokenkast". En ik heb er genoeg ( laaitjes) , hoor gast! ( lol) Het zal zeker nog een tijdje duren, want het was allemaal aan het verzuren! Ik heb getrokken aan mijn rem! Ach ja! Ik ben wie ik ben! ( En zelfs dat moet ik leren aanvaarden). Ik wil die vrolijkheid weer naar buiten laten komen voor iedereen. Want zoals mij,, zo is er maar één! Ik wil leven, hebben mooie dromen. Hoop dat ze snel terug zullen komen. Dat ik hieruit kom sterk als een rots! Dat ik op mezelf fier kan zijn en trots! Dat ik " mijn spokenkast" heb overwonnen, daar waar het allemaal mee is begonnen!
Zoals deze muur is er géén één! Ze is gebouwd steen voor steen! Ze bestaat uit beton, ijzer en staal, ja dat bezit ze allemaal. Er kan niemand over, onder of rond! Ze staat als een sterk fundament op de grond! Maar wil er toch iemand in geraken, dan zal men deze muur moeten kraken. Neem dus maar bijtel, hamer, pikhouweel, want voor mij wordt "mijn muur" me te veel! Je zal het steen per steen weer los moeten maken, zodat je stilaan weer op mijn gevoelig plekje zal geraken! Maar weet! Mijn muur die heeft soms wat kuren, ze heeft al heel wat moeten verduren! Kom je toch soms in een strop, geef in ieder geval de moed niet op!
Het zat me deze nacht weer niet mee. Dit was woelige nacht nummer 2. Heb wel enkele uurtjes kunnen slapen, maar zit al in deze vroege ochtendeuren toch te gapen! Vandaag weer naar de groepstherapie, en ben ik namiddag lekker ribbedebie ( kiné). Vandaag ook verhuizen met mijn bed, rollen door de gangen, dolle pret! Nu niet meer op een kamer alleen, maar met z'n 2! En ook dat valt goed mee!
Neen! Daar zien ze me lekker niet! Blijf liever zitten met mijn stille verdriet! Laat die wervelwind in mij dan maar lekker waaien, bij mij valt er niks te graaien! Maar, oh wee voorwaar ik zeg; " Ik heb dikke pech!!" Hier zal nu iemand anders de plak gaan zwaaien, want open zullen al die laaien! Maar ik heb liever al die laaitjes op slot! Neen! Ik ga eraan kapot!
Maar eerlijk, het was fijn te horen, en dit met beide oren, we zijn nog niet verloren! Dit is nog maar de start, voor ieder van ons apart. Er is voor elk van ons nog een beetje hoop, dus haal maar naar boven die grote sloop ( hamer). Want al die laaitjes moeten open. Neen! Je kan hier van jezelf en je problemen niet gaan lopen! Je moet ze aanpakken stap voor stap! Ik weet het is 1 april, maar het is géén grap! Langzaam kom je uit je schelp gekropen en begin je stilaan te hopen, dat iemand die laaitjes kan slopen. Hier staat altijd iemand voor je klaar. Ja hoor! Geloof me maar. Je moet het enkel maar willen en toegeven aan je grillen. Therapeuten, psychologen, verplegend personeel. Ze laten alles vallen, niks is hun teveel! Jij/ Ik sta voor hun op de eerste plaats, de eerste rij, en dat stemt me toch een beetje blij!
Ik had het wel wat verwacht, alweer een woelige korte nacht! Ik ben het al gewoon op den duur, dat ik op de klok zie elke uur! Het gepieker houd me wakker, ben ik nu een arme stakker?! Het moet stoppen in mijn hoofd! Ik heb het mezelf en anderen beloofd!
"Het" sluipt heel langzaam naar binnen. Je kan er niks tegen beginnen. "Het" maakt een web in je hersenpan. Ja!"Het" kan er wat van! "Het" zijn van die donkere gedachten, niets waar je eigenlijk op zit te wachten. "Het" kan er al jaren zitten en gezellig je hele hersenpan omspitten. Tot je emmertje meer is dan vol. Gedaan met je vrolijkheid, gedaan met de lol. Jezelf hebt het niet altijd in de gaten, "Het" is iets wat je overvalt en " boembaf" het knalt. Je stoppen slaan door, je krijgt geen gehoor! Tot het je niks meer kan schelen, je niks meer met anderen wil delen. Je liever weg bent van deze planeet, omdat je het gewoonweg niet meer weet. Maar toch is er ook iets vanbinnen dat zegt; "Kom, sta op en vecht!" Maar wat kan je in godsnaam in je ééntje doen? Neen! Dat is niet meer te doen! Ik ben zelf op een punt gekomen, dat ik terug moet, wil en leren zal te mogen dromen. Dromen wat in de toekomst komen zal en iedereen misschien verstomd zal staan. Omdat de nieuwe " pluimpje" de wereld zal verslaan!
Deze bundel Bevat het allemaal! Wat ik Denk, hoe ik me Voel, wat ik Ervaar, wat ik bedoel! Het zijn Mijn gedachten in... "Woorden" die voortvloeien in... "Zinnen" die een verhaal vertellen. Om alles een plaats te kunnen geven, zet ik dit alles in Gedichten-Taal. Dit is MIJN leven! Dit is MIJN verhaal!
Ho wat hebben we dolle pret, mijn nieuwe vriend en ik via het net. Elke morgen eens kijken op mijn pc, controleer ik het @-mail verkeer tussen ons twee. We vertellen over ditjes en datjes, over onze dagelijkse sleur! Niemand die een oordeel veld over de andere, het leven heeft plots weer een andere kleur! Maar onze partners gaan hier zeker niet mee akkoord. Klinkt me bekend in de oren, heb het nog al eens ooit gehoord! Heb ik weer een déja-vu? Ja! Ik vraag het aan U! Ja, aan jou, mijn vriend aan de andere kant van de pc, die elke morgen mijn gazetje leest heel gedwee! Wat is er moeilijk aan te verstaan! Waarom kunnen een man en een vrouw niet gewoon als vrienden door het leven gaan? Waarom moeten ze eraltijd iets achter gaan zoeken. Zodat wij alles moeten gaan verstoppen in alle hoeken! Er een hele heisa rond maken! Hoe ga ik hier weer uit geraken? Zie wat het ons als individuen maakt. Ik ben weer die geraakt! Waarom kan het leven niet eenvoudiger zijn? Zo kwetsen we ook de anderen en dat doet pijn! Het is helemaal onze bedoeling niet, maar als de andere partij al zoveel vooroordelen ziet! Wat moeten wij dan met onze dagelijkse gazet, met onze pret via het net? Of misschien soms in het echte leven, mij om het even! Moeten wij dit dan laten varen, om de kalmte en de rust thuis terug te bewaren? Dit gaf in zekere zin weer een sprankeltje hoop in ons leven, die stomme gazet, al is het maar voor even. In mijn hoofd is alles in de war, kijk gewoon vooruit, ben verdoofd! Niemand die mij geloofd. Wat moet ik dan nog hier! Kan enkel mijn gevoelens kwijt op dit papier! Gelukkig kan ik dat teminste nog, in plaats van gekke dingen te doen. En geef je hierbij tegelijk een dikke zoen. Aan jou die dagelijks mijn gazet leest, mijn redacteur. Die soms doet vergeten mijn dagelijkse sleur!
