Hier je dagelijks praatje! Het is zo stil aan de andere kant! Is er iets of niets aan de hand? Het is niet dat ik mij echt zorgen moet maken, maar het is moeilijk om aan nieuws van jou te geraken! Ik ben weer op de gedichten toer zoals je ziet, mijn boek zal ooit volzitten, heb mooie vooruitzichten in het verschiet!
Dan verdien ik misschien een beetje geld! Want de arbeidsmarkt, die is hier uitgeteld! De jobs liggen nu niet om te rapen! Zit hele dagen achter mijn pc te gapen! Op een jobke hier of daar, ja het echt waar! Het is frustrerend niks te vinden naar mijn zin, maar soliciteren is al het eerst begin!
Ik hoop dat je het goed maakt, af en toe eens tot bij de fitness of de bakker geraakt. Want dit is ook voor jou een nieuw begin, zodat alles daarna weer verloop naar je zin!
Hij is naar die ander dat vind ik niet zo fijn! Hij is naar die ander terwijl hij bij mij had kunnen zijn! Hij wil werken aan een andere vrouw, eentje die ontelbare keren kan zeggen; " Ik hou van jou!" Maar houden van kan je op verschillende manieren zeggen, hoe moet ik je dat hier nu uit gaan leggen! Het is in die dagelijkse dingen die ik voor je doe! Maar jij ziet ze niet eens, omdat je altijd thuis komt "moe". Voor jou is het eigenlijk dagelijkse kost, dat de dingen voor jou hier werden opgelost! Jij die mij maar voor gewoontjes nam, en ik die dacht jij bent mijn man! We waren zo goed op het juiste spoor, maar ben ik die uiteindelijk verloor! Jij gaat nu je eigen weg, ik blijf alleen achter, ik heb pech!
Jij gaat nu naar die ander! Ja ik weet ze heeft een naam. Maar voor mij heeft ze nog geen bestaan! Ik heb haar nog niet één keer ontmoet, omdat jij en zij niet weten wat je met elkander moet! Jij bent nog steeds van die ander, dus van mij! En dat maakt haar ook niet blij! Zij wacht geduldig tot je helemaal vrij bent, je ook stap voor stap een beetje beter kent. Om dan misschien haar kans te wagen? Ik zou het haar eens moeten vragen! Maar jij trekt nu je plan! Jij bent nu een andere haar man? Ik lach, ik grien! Want uiteindelijk ben ik de stomme trien! De stomme trien waar je eens zo veel in zag. die zeg je nu gewoon goededag. Ook al ben je nu bij een ander!
Ik krijg dat gevoel maar niet kwijt, dat gevoel van eenzaamheid! Ik voel me zo alleen, toch weet ik dat ik vrienden/vriendinnen heb om me heen! Maar zij weten niet wat er omgaat bij mij vanbinnen, ik kan het enkel schrijven in deze zinnen. Ik voel me rusteloos, broos en klein. Echt zo het gevoel alleen te zijn! Nu wetende wat ik mis, wetende dat ik mij niet vergis, wetende dat hij nu van een ander houden zal. Ik zit hier eenzaam in mijn diepe dal! Wil dat iemand mij eruit komt halen. Pfff! Ik zit helemaal te balen! Maar het is eenmaal een feit, ik wil die eenzaamheid dringend kwijt!
Jij weet niet eens hoe gelukkig je mij hebt gemaakt vandaag, enkel en gewoon door die ene vraag. Wil je eens met mij op stap! Dacht eerst, dit is een grap! Had zo'n vraag nog lang niet van je verwacht, dat was mijn eerste gedacht. Maar je meende het wel heel serieus, en liet aan mij de keus. Enof ik eens met je op stap wil, vanbinnen laat ik een luide gil! Hij wil met mij eens een namiddagje op stap! Neen! Geloof me maar het is géén grap! Maar kan toch even iemand in mijn arm komen knijpen, zodat ik die vraag nog beter kan opnemen, kan begrijpen! Ik ben helemaal van de kaart! Dat was die kapotte band me wel waart!
Jij laat me stap voor stap steeds dichterbij komen, jij de man in mijn dromen. Als jij eens wist wat ik bedoel, als jij eens wist wat ik voor je voel! Zou je me dan nog uitvragen? Ik weet, ik zou je het beter zelf vragen! Maar ben jij met mijn gevoelens voor jou wel gebaat! Ben bang voor het antwoord dat misschien komen gaat. Is het positief of negatief, het maakt niet uit. Ik neem voorlopig een besluit. Ik zal wel zien wat ik met mijn vlinders doe, maar op dit ogenblik hou ik mijn mondje nog toe!
Men zegt wijsheid komt met de jaren, doorheen je leven dingen op te sparen! Dingen die je leert, dingen die je doet! Doe je ze fout of doe je ze goed! De wijsheid komt met de jaren, net zoals belangrijke dingen vergaren! De wijsheid komt met vallen en opstaan, zo zijn we verder door het leven gegaan!
Maar heeft die wijsheid ons iets opgebracht? Hebben wij de wijsheid in onze macht? Heeft die wijsheid ons iets geleerd? Iets bij wat wij deden, goed of verkeerd? Wie kan ons dat vertellen? Wie zal hierin een oordeel vellen? Wijsheid is iets wat we voor ons zelf moeten uitmaken, om zo te leren uit bepaalde situatie's te geraken! En wie deze wijsheid heeft in zijn of haar macht, heeft een bijzondere innerlijke kracht!
Jij zegt; Ik vit op alles wat je doet! Heb ik van jou geleerd, mijn beste leermeester, hoe dat moet! Enkel doe ik het nu met woorden, jij deed het heel subtiel! Jij handelde gewoon bij iets wat jou niet beviel! Al is het maar het voorbeeld van die stomme dampkap aan laten staan! Jij doet nu net hetzelfde wat ik vroeger had gedaan! Maar jij drukte gewoon op die stomme knop, gewoon gedaan, gewoon helemaal stop! Maar ik mag er nu niets over zeggen, jou handelen van toen niet uit te leggen! Jij vindt dit nu allemaal heel normaal, te doen en laten wat jij wil, in jou taal! Jij vindt dat ik nu te veel vit, dat ik teveel op jou kap zit! Het zijn zo van die dingen die me nu enorm aan je storen, voor anderen was dat niet mogelijk, maar voor jou moet het nu zo horen! Jij doet nu je eigen zin, tegen beter weten in! Jij doet net zoals ik het deed, misschien omdat je niet beter weet? Misschien omdat je het ook niet beter kan dan ik, ik maak me hierover al niet meer dik! Ik laat je gewoon je gang nu maar gaan. Je zal het wel leren, tussen ons is het toch gedaan! ( heb jij gezegd) Maar ooit, ik weet het zeker, kom je op je passen terug, sta jij dan met je rug tegen de muur en kan niet meer terug! Net op de plaats waar ik nu sta, de plaats waar ik alleen, zonder jou verder ga. Probeer maar het beste ervan te maken, zonder anderen steeds af te kraken. Want hoe subtiel je dat ook doet, het zal in jou ogen zijn nooit goed! ( misschien ook in die van mij!)
Dagelijks je chatbox vol zeveren, dat doe ik met plezier! Dat is om je te zeggen; "Ik mis je" op mijn manier! Ja! Na de PAAZ ben je nog niet verlost van deze meid! Neen! Je bent haar nog land niet kwijt! Misschien voor jou tot grote spijt, of tot groot jolijt?! Ik kan het gewoon niet laten en jij hebt het misschien niet eens in de gaten! Niet in de gaten dat ik je graag mag, al vanaf die eerste dag! Ik kan het niet laten je te jennen en te plagen. Je weet, dat is om poblemen, vriendschap, liefde vragen?! Jij zit met je gevoelens nog in de knoop, je zit met jezelf overhoop ( zelfvertrouwen). Ik weet, ooit zal je eruit geraken, wanneer dat doet er niet toe! Maar dat deurtje in je hart moet open, eender hoe! Want hoe kan ik anders binnen geraken, het vlammetje in je hart aanraken? Zien wat je denkt, wat je voelt! Je weet best wat ik bedoel! Wil mijn hart best voor je open zetten, maar ook ik zal voor ontgoocheling moeten opletten! Het vertrouwen dat moet weer groeien, het moet weer openbloeien! Het is voor mezelf nog een lange weg, in mijn eentje, ik heb pech! Ik probeer vooruit te kijken met goede moed, en zal het halen ook, zoals het moet! Maar ik heb je toch ook zo graag aan mij zij, dat stemt me gelukkig, dat maakt me blij! Ook al is het maar even met een sms of op de chat, mijn dagelijkse zever, soms in jou ogen een hele gazet! Het is gewoon mijn manier om te zeggen; " Ik mis je"
"Jij" laat niemand binnen kijken in je hart! "Jij" bent net als ik, een geval apart! Zou zo graag eens bij je binnen willen kijken, je windmolens helpen verslaan, niet van je zijde wijken! Maar kunnen, willen, durven "jij" en "ik" dit wel? Neen! Voor mij is dit géén spel! Jou binnen laten op die ene speciale plek! Ik moet wel zot zijn, ik lijk wel gek ( vanjou, op jou?!) Maar "jij" hebt zo'n vat op mij en dat stemt me blij! Ik weet niet hoe je dat doet, maar het doet me in ieder geval goed! ook al ben je tot nu toe een man van weinig woorden, toch raak je mijn akkoorden! Zonder die dagelijkse sms-jes van jou lijkt mijn leven een hel! Kan je niet eens uitleggen hoe fel! "Jij" bezit een onmenselijke kracht! "Jij" die mij( onbewust) hebt in je macht! "Jij" degene waar ik naar verlang ( om te praten als dat kan 24/24) Ik weet, ik maak je nu bang! Ik wacht, geduldig, tot je hier zelf klaar voor bent! Jezelf een stukje beter kent! Stilaan weer in jezelf kan, wil, durft te geloven. Dit komt op de eerste plaats, dat moet je me beloven!
Eénmaal in het jaar is het moederdag. Staan alle mama's in het middelpunt met een breede lach! Want zij worden op deze dag speciaal gevierd, voor al wat ze zonder omwegen voor hun gezin doen, dat wat hun ongelooflijk siert! Eénmaal in het jaar, een klein gebaar! Eender hoe, wat, of waar! Een kleine of grote attentie, het maakt niet uit! Iets om te eten, te versieren, iets wat lekker ruikt! Maar dat is niet waar het bij mij echt om gaat! Die dag staat eens iedereen voor "mama" paraat! Het is bij ons vandaag anders gegaan! Ik die altijd voor hun heb klaar gestaan, Die zien ze op deze speciale dag niet eens staan! Is voor hun dan ook zoals bij hun papa onze relatie gedaan? Wat is er dan over gebleven van onze speciale band? Sta met mijn rug tegen de leuning van de brug! Zie ik nog een weg terug? Zie ik aan het einde van de tunnel nog een sprankeltje licht? Doen zij zoals mijn moeder de deur dicht? Willen zij enkel alleen met hun leven verder gaan, heb ik in hun ogen nu ook afgedaan?
De liefde tussen papa en mama die is voorbij. Ik weet, hierover zijn sommige van jullie niet blij! Jullie kunnen enkel proberen dit een plaatsje te geven. En trachten verder te gaan met jullie ( onbezonnen) leven! Profiteer, geniet van wat het leven jullie in de toekomst biedt. Want weet, er ligt voor jullie nog heel wat in het verschiet! Ik heb 21-19-9maanden-15 14 jaren van jullie allen mogen genieten. En neen! Ik laat jullie nu niet schieten! Mijn deur zal ook zeker nu voor jullie open staan, de relatie tussen ons is nog lang niet gedaan! Jullie mogen zien opgroeien naar bijna jong volwassen mensen, is voor mij het mooiste geschenk dat een mama zich kan wensen! Door mijn toewijding, mijn doorzettingsvermogen, zeg ook maar mijn ijzersterke macht ( = wil doordrijven), hebben jullie het al zover gebracht! Maar helaas slaan we nu een andere weg in. De start van een nieuw hoofdstuk, een nieuw begin! Het spijt me dat het allemaal zo is verlopen! Ik kan enkel zeggen, ik trachte enkel zo goed mogelijkte mijn best te doen! Niets kan mij hinderen jullie te zien, ook niet jullie punten, zeker een zes op tien! ( hé J!) Jullie zijn en blijven mijn kinderen!
Hij heeft een ander, ik gun hem zijn geluk. Maar mijn eigen wereld ligt aan diggelen, die is stuk! Uren kan hij met haar bellen, allerlei leuke of andere dingen vertellen! Ongedwongen, heel gewoon. Och! Wat is prille liefde toch zo schoon! Bij mij waren 5 minuten al teveel! Waren we dan vanaf .... al géén geheel? Ik voel woede, verdriet en razernij! Neen! Deze gevoelens maken me niet blij! Ik weet! Voor ons ligt nu zeker een andere toekomst in het verschiet. Maar vergeten doe ik hem niet! Hij zal altijd een stukje van mij blijven, ook al blijft hij nu achter, zij met hun vijven! Niets of niemand kan dat verhinderen, hij is en blijft de papa van onze kinderen!
Het staat nu éénmaal in het beleid, wie zich hier begint thuis te voelen, die is zijn/haar plaatsje hier kwijt! Ik vraag me af of wat de psycholoog zo met mijn gedragingen doet! Kent ze mijn "IK" zoals het moet? Zou het haar eens moeten vragen, of het bij haar al is beginnen dagen, dat het beter is dat ik blijf!? Ik wil het uitschreeuwen met heel mijn lijf! Maar blijf enkel met verstomming staan, wat hebben ze hier nu met "mij" gedaan?! Mijn denken, voelen, mijn wezen, het is voor de zoveelste keer nog maar eens bewezen, dat ik complex zit in elkaar, het is heel raar! Me niet mondig genoeg kan uitdrukken, wat ik denk, wat ik voel. Enkel enkelingen begrijpen wat ik bedoel! Ik weet, ik kan me in tekeningen en gedichten en lichamelijk goed uitdrukken, dat kan heel goed lukken! Ken mijn grenzen maar al te goed, tot daar niet verder, zoals het moet! Maar ik ben nu éénmaal een dieselmodel! Kom traag op gang maar ik kom er wel! Maar alles rondom mij, de buitenkant, gaat voor "mijn innerlijke ik", veel te snel! Ik lach die gevoelens gewoon weg, de buitenkant die heeft pech! Ik wil ermee stoppen, met al die gevoelens te verstoppen, ze op te kroppen! Ik weet niet eens meer hoe je zoiets doet! Je hele ziel, je hart bloot leggen! Hoe moet ik dat nu zeggen!? Het is al moeilijk dit nu op papier te pennen! Kon leiden dat ik nu even D en S kon gaan jennen! Zij zouden me wel uit mijn tentje lokken, die muur slopen in grote brokken! Maar ik heb dikke pech, morgen neem ik afscheid, ik moet weg!
Vandaag zit het ons beide niet mee! We nemen afscheid van elkaar, wij met ons twee! We hebben elkaar een paar weken pas voor het eerst ontmoet. En weet! Het deed zowel voor jou als voor mij goed! Babbelen, lachen, een luisterend oor. We vonden bij elkaar gehoor! We hebben elkaar wat beter leren kennen, en weet, ik kan je soms wel wat jennen ( maar omgekeerd is dat ook zo!) Maar we bedoelen het beide wel goed! Eens "zot" doen werkt positief op ons gemoed! Weet! Uit het oog is niet uit het hart! Jij, hebt daar bij mij een plekje apart!
Die heks komt in mijn wereld! Die heks komt in mijn hart, mijn ziel, mijn hoofd! Die heks die wordt vervelend! Die heks die mij verdoofd! Zij peutert, keutert door mijn muur! Zij maakt nu mijn leven zuur! Ik weet, zij bedoelt het goed! Heeft zij datgene wat anderen niet hebben "DURF" en "MOED"?! Neemt zij de bijtel, de hamer, het pikhouweel? Ziet zij daar binnen datgene dat voor mij is " TEVEEL"? Kan zij mij dan uit mijn tentje lokken? Ik zou als ik jou was er maar niet op gokken! Want ergens heeft ze me gekraakt, me diep in mijn ziel geraakt! Verstaat die heks dan zo goed wat ik denk, wat ik voel? Begrijpt die heks dan wat ik bedoel? Die heks neemt nu haar bezem en maakt de start voor de grote kuis. Diep vanbinnen in mijn hart, mijn ziel, mijn thuis.
Wil mijn man niet inzien wat zijn vrouw eigenlijk wil? Waarom is hij zo afstandelijk, koud en kil? Mijn noodkreet van toen en nu komen nog steeds niet aan! Voor mijn part kan hij op dit ogenblik lopen naar de maan! Kan hij niet gewoon inzien, begrijpen wat ik voel? Is het daarom dat hij is altijd zo koel! Is het daarom dat het hem niks meer kan schelen, nog dingen met mij te delen? Of is het gewoon omdat hij niet meer weet hoe hij communiceren moet? Kan hij zijn zinnen niet gewoon toveren uit een hoed?! Ik weet hij maakte een besluit, voor hem is het definitief over en uit! En ik, ik heb het er best moeilijk mee! Niks meer te kunnen, willen delen tussen ons twee! Niets dat ons nog verbonden houdt. Ik weet goed ik deed bepaalde dingen goed fout! Het is ook daarom dat hij nu niet meer van me houdt! Het is daarom dat hij datgene nu afneemt wat ons verbond. Ik wou dat ik nu niet meer bestond! Niemand van thuis heeft me nu nog nodig. Nu ben ik totaal overbodig! Wat maakt mijn leven nu nog uit! Binnenkort is het voor mij ook over en uit! Géén brug of flatgebouw te hoog! Blijf jij maar lekker zitten achter je toog. Jij hebt zoals je het zo mooi verwoord; "Je rust gevonden" zoals het hoort! Van mij zal je géén last meer kennen, kom je enkel als spook nog jennen! Je zal altijd mijn aanwezigheid voelen, steeds onwennig in je bed liggen woelen! Je afvragend wat er nu toch allemaal gebeurt. "Ben ik!" Degene die in jou ogen steeds "al je dingen" afkeurd! Ik probeerde in jou afwezigheid ook maar het beste ervan te maken! Ik weet, we hebben elkaar best hard zitten afkraken! Maar begin nu stilaan te begrijpen dat we hier beide niet samen als koppel uit zullen geraken!
Even leek ik niet meer te willen leven, alles was me om het even. Mijn leven had géén reden, ik was radeloos en uitgeteld! Het hing al weken, maanden, jaren in mijn kleren, mijn wereld diende bijgesteld! Maar nu..., het einde nadert, het afscheid komt dichterbij. Het einde nadert, dat stemt me niet blij! Soms maakte ik hier vrienden voor even, maar ik maakte ook vrienden voor het leven. Het afscheid nemen dat doet pijn. Het afscheid nemen is niet fijn! Niemand kan vertellen wat het leven biedt. Maar weet, ik vergeet jullie niet! Ik weet nog toen ik voor de eerste keer naar de groepstherapie ging. Neen! Dacht ik, dat is niet mijn ding! Maar het ging net als al de anderen die me voor gingen, stap voor stap. Dat was op 1april, het was géén grap! Ben bang wat ik in de toekomst moet! Vragen zoals; Gaat het me slecht of gaat het me goed?! Maar morgen scheiden onze wegen, morgen sta ik weer alleen. Maar ik weet, ik heb nu nieuwe vrienden om me heen! Nu ik enkele weken verder ben, mezelf weer een beetje beter ken, alles een plaatsje heb kunnen geven, kan ik starten met.... " mijn nieuwe leven"
Jij die beloofd hebt mij nooit te verlaten, hebt niet eens in de gaten, dat je mij in de steek gaat laten! Jij die zegt dat je géén liefde meer voor me voelt. Ik begrijp best wat je bedoelt! Jij die nu aan jezelf wilt gaan denken, mij géén aandacht meer wenst te schenken. Jij die het allemaal niks meer kan schelen, met mij in de toekomst nog iets te delen. Jij wilt gaan nu je eigen weg, mij niet meer in je leven ( ons huis, je bed), ik heb dikke pech! Jij zoekt nu snel een plaatsje voor mij apart. Weg uit je leven, weg uit je hart? We hebben beide ons best gedaan, we zullen nu een moeilijkere weg inslaan. Het kan voor jou géén "ons" meer zijn. En weet, dat doet pijn! Hoe moet ik nu in godsnaam verder gaan? Weg is voor de 2de keer mijn hele bestaan! Jij ziet het precies allemaal rooskleurig in, ja jij met je nieuwe vriendin! Maar heeft het leven voor mij dan nog wel zin? Ik zie het gewoon even niet meer zitten en kan op "ons" niet blijven vitten. Het heeft ook allemaal géén zin! We trekken een streep achter het oude, het vertrouwde. Een schone lei voor misschien een nieuw, ander begin!
Met een lach en een traan, hebben we vele stormen doorstaan. Maar ons bootje is gezonken, de dagelijkse sleur is erin geslonken! Iedereen doet gewoon zijn/haar eigen dingen, er resten ons enkel nog fijne herrinneringen! Herrinneringen aan een mooie tijd, die blijven in ons hart, die zijn we niet kwijt! De liefde tussen jou en mij, die is nu voorgoed voorbij! Als vrienden gaan we uit elkaar, ook voor de kinderen een mooi gebaar! In de toekomst komen we ons vanaf nu als vrienden tegemoed. We nemen afscheid, M... het gaat je goed!
Je had géén betere tijd kunnen kiezen, zit in therapie, wat had je te nog te verliezen. Ik zit nu helemaal aan de grond, wenste dat de hel nu bestond! Dan kon ik er nu een hevig vuurtje in gaan stoken, en misschien mijn eerste sigaretje gaan roken! Ik weet! Je doet het voor mijn goed! Maar het werkt averechts op mijn gemoed! Hoe moet ik nu plots in mijn ééntje verder gaan? Dacht net weer op het juiste spoor te zitten, dat ik weer de juiste koers/baan had genomen, en kon rijden verscheidene ritten! Maar jij hebt me vandaag alles ontnomen! Jou liefde, mijn hoop, geluk, de grond onder mijn voeten, mijn hele bestaan, mijn dromen!
We hebben een heel leven samen opgebouwd. Alles lijkt zo gewoon, zo vertrouwt. Maar weet; wij zijn een geval apart! "Ik" degene die steeds het lot tart! "Jij " degene die steeds de brokken moet lijmen! Neen! Ik weet dat ik nu zeker niet bij jou moet komen slijmen. Maar geef nu toch ook eens even toe, wij zijn deze situatie beide moe! Onze harten zijn beide gebroken en vraag ik me steeds af of het nog te repareren valt! Ik weet dat het tussen ons best eens knalt! Dat we beide een probleem hebben, bepaalde dingen te vergeten is nog mild uitgedrukt! Ja! Ik heb weer een stukje uit je hart gerukt! Maar hoe kan ik je anders iets duidelijk maken? Hoe kan ik anders tot "jouw" geraken? Jij die ooit mijn vriend, soulemate, mijn minnaar, mijn man was? Ik heb je weer gekraakt, je diep in je hart geraakt! Komt het tussen ons ooit nog wel goed? Kunnen we niet starten na.... met nieuwe moed? We zullen zien wat de toekomst ons bregen zal. Ik zal eerst moeten klimmen uit mijn eigen diepe dal!
