Het klinkt voor een buitenstaander een beetje raar, of zit ik, zoals sommige wel zeggen complex in elkaar? Maar er zijn zo'n een paar belangrijke dagen in het jaar, tja, ze zitten gegrifd hier onder mijn haar!
Zoals de geboorte van elk kind, dat is wat ik erg belangrijk vind!
Maar waar een ander niet eens aan denkt, ook op die bijzondere dag even aandacht aan mij schenkt!
Wij (ouders van 4 tieners) zijn nu ongeveer iets meer dan 8 maanden uit elkaar gegaan, heb ik dan op deze speciale dag plots geen recht van bestaan!
Ben ik het trouwens die hun 9 maanden droeg, hun verzorgde van 's avonds laat tot 's morgens vroeg!
En net nu, wanneer de oudste zoon zondag zijn 21 kaarsjes mag tellen, kan ik hem enkel bellen. Het doet pijn, er op die speciale dag er niet bij te mogen zijn. Dan voel ik me pas nietig, me heel klein! Deze gevoelens vind ik niet fijn!
Ze spoken allemaal door mijn hoofd, ( verdriet, teleurstelling, woede, ....) door deze handeling ben ik weer even verdoofd. Ben ik weer even van de kaart, en dit enkel omdat hij zondag verjaart!
