|
Het is vanaf heden een echt feit!
Sinds dit weekend ben ik mijn jeugdvriend, mijn eerste liefje, mijn minnaar, mijn soulmate, mijn man voor eens en altijd kwijt!
Ik zit hier nu met een wrang gevoel,
ik weet niet of een ander zou weten wat ik bedoel!
Maar er wringt iets enorm vanbinnen
en als ik niet oppas blijf ik niet bij zinnen!
Ik weet ik moet hem laten gaan,
ons leven samen heeft geen bestaan,
want tussen ons is het definitief gedaan!
Maar het doet zo'n pijn vanbinnen!
Ik kan het enkel uitleggen en schrijven in deze paar zinnen!
Want hem uitleggen hoe ik me voel,
wat ik bedoel,
daarvoor is het al lang te laat!
Hij weet niet hoe het hier vanbinnen met me gaat!
Dat komt door uit elkaar te groeien,
niets kon ons nog samen boeien.
Het kwam ook door die dagelijkse sleur!
Opstaan, huishouden, kinderen, soms toch het harde labeur!
Ik slik nu maar even alles in,
voor hem en voor haar is dit nu een nieuw begin!
Hoe voor mezelf de toekomst uit zal zien?!
Ik wil weer worden zoals vroeger een zotte trien!
Maar helaas heb ik géén glazen bol waar ik in kijken kan!
Of heeft de toekomst voor mij misschien een ander plan?
Een plan waar ik nog niks van weten mag!
Dus pluk ik op dit ogenblik de dag na dag!
Ik zal wel zien waar ik zal geraken,
ik weet, ik zal in ieder geval weer iets moois van mijn leven maken!
Daar ben ik zeker van, daar kan je van op aan!
Mijn leven staat aan een nieuw begin, het is nog lang niet gedaan!
|
