 |
|
|
| Het leven na 5 september 2008 |
|
|
| 03-03-2010 |
 De zon schijnt! |
We zijn alweer een tijdje verder. De tijd vliegt, zelfs zonder jou! Overmorgen is het al anderhalf jaar geleden dat ons leven helemaal veranderde. Toen hadden we alleen nog niet het idee dat het zo drastisch zou zijn. We spartelen er ons doorheen, al is het soms met heel veel gespetter! Zoals het weer hier van het ene moment op het andere kan veranderen, zo gaat het ook met onze gevoelens. Soms lukt zo veel, je kan zoveel aan. Dan opeens, als een luchtbel die kapot springt, krijg je een klap en zit je weer heel diep. Met een hoop vragen. Had ik niet... Was ik maar.... je knuffel mis ik het hardst, je eens goed kunnen vastpakken en zeggen dat ik je zo graag zie.
We proberen er ons stilaan door te slaan met ons 3. Je verjaardag vieren, naar Frankrijk gaan, ons avontuurlijk tripje, naar de kermis gaan. Je denkt niet altijd meer: wat zijn we maar met weinig, wat is het toch stil. We proberen met ons 3 er het beste van te maken, het mekaar zo aangenaam mogelijk te maken zodat het voor jezelf ook wat aangenaam wordt. Met Cis naar de kermis gaan en genieten van zijn enthousiasme dat hij eindelijk dat schieten doorheeft! Niet makkelijk zo'n linkspootje dat zijn rechtse oog gebruikt.... dan komen die jongens langs, die vrienden van jou in de lagere school. Verdorie, wat zijn die groot geworden! Wat zijn die veranderd! Hoe zou jij er uitzien? Welke kleren zou je dragen? Met wie zou je hier rondlopen?? Het blijft zo raar. Sommige jongens zeggen nog wel voorzichtig een goeie dag. Het doet me wel goed, niet helemaal afgeschreven zijn.
Ik hoop dat je ons van daarboven nog een beetje volgt en ziet wie je nodig heeft. Al gelooft niet iedereen dat je er nog bent, of zijn ze er nog niet aan toe, ik hoop dat je hen kan overtuigen door hen te helpen de zon te zien, de warmte te voelen, en hen te laten geloven dat liefde niet zomaar stopt.
heel veel liefs,
je mama
|
|
|
|
|
| 04-02-2010 |
| Gelukkige verjaardag |
Gelukkige verjaardag, vriend!! Ik hoop dat je het daar ook goed kan vieren! Je kan al een groot deel van de familie bij jou aan tafel hebben. Cis denkt dat jij daar rijstpap eet met gouden lepeltjes. Eet je rijstpap? Of chocomousse? En die gouden lepeltjes??
Wij eten zondag stoofvlees, wel met frietjes he! Op jou! En blijkbaar zijn wij al niet meer de enige die stoofvlees eten om jouw verjaardag te vieren! Fijn he! Velen denken nog aan jou! Dat zie je ook genoeg aan de bloemetjes die je nog krijgt!
Ik zou het graag samen met jou en papa en Cis kunnen vieren. Maar je bent wel bij ons, we zien je niet maar je bent er wel! Je kaarsjes branden. Ik droom dat jij geniet, aan een leuke tafel zit met lekker eten en leuke cadeautjes krijgt.
Geniet, mijn grote jongen!!
je mama
|
|
|
|
|
| 27-01-2010 |
| feestdagen voorbij |
De feestdagen zijn al effekes voorbij en raken stilaan verteerd! Wat eens de mooiste, gezelligste dagen van het jaar waren, zijn nu de moeilijkste om door te komen. Eerst was er zus die we moesten verliezen in deze periode. Dan kwam de zomer dat we ook broer moesten verliezen. De volgende kerst mochten we ook ons nieuwe kindje niet houden. Dan kwam Cis, onze 'Jezus'. Kerst kreeg weer een iets positievere noot.
Mensen willen dat we genieten, vieren.. Geef me maar die doordeweekse dagen, dagen die gelijk zijn zoals de andere, waar niets uitspringt. Want juist die momenten maken het moeilijk! Soms kan je al weer eens lachen, genieten, een warm gevoel krijgen in je hart. Zoals met onze honden. We hebben ze voor de slee gespannen. Geweldig! Toch als ze doorhadden wat de bedoeling was (en de koekjes juist buiten bereik waren). Dan loop je naast die honden, je hoort Cis genieten en je denkt: was je hier nu ook maar! En weg is het mooie moment! Juist die mooie momenten wil je met je kinderen delen! Niet de slechte, die verwerk je alleen, in een stil hoekje. Maar de mooie momenten wil je delen met wie je graag ziet. Het enige wat ik dan kan doen, is naar boven kijken, je sterretje zoeken en hopen dat je kan meegenieten...
De kerstkaarten zijn dus weer niet de deur uitgeraakt! Ik ben er een paar keer voor gaan zitten maar ik kreeg ze niet geschreven. Ik wil wel een beetje positieve energie meegeven maar energie had ik juist genoeg om zelf de dagen door te komen. Misschien moet ik dit jaar al in de zomer mijn kaartjes schrijven zodat ik ze enkel op de post moet doen met kerst.
Ook de kerstboom was een ramp! Een week heeft het geduurd vooraleer hij versierd was! Het ging allemaal in stapjes. Je stond niet naast me om te pushen! Of misschien heb ik je niet gemerkt! Die 2 andere zijn in ieder geval niet zo romantisch.....
We gaan stilaan naar je verjaardag! Je zou 14 worden! Hoe zou je eruit zien?? Ja, ik weet het, je zou me vanuit de hoogte kunnen bekijken. ik had dat graag gehad. Mijn grote kleine jongen! Wat zou je willen als cadeau? Waar zou je mee bezig zijn?
Goele is 18 geworden!! Papa heeft ze een auto gegeven, van een paar centimeter groot he! 18!!!! Weet je nog toen jullie hier in de tuin lagen te kletsen? Heel serieus, twee kleine mensjes! precies broer en zus. Zo leken jullie toen op mekaar.
Vergeet Stijn zijn verjaardag niet! Geef hem maar een duwtje! Niet te hard he, alhoewel! Hij kan wel iets aan zunne! Gelukkig komt hij soms eens op je lege stoel zitten aan tafel! Het doet ons deugd! Heel veel deugd. Hij kan je nooit vervangen maar hij kan de pijn wel wat verzachten!
Doe ze de groeten daar! Geef ze een dikke knuffel. Weet dat we je missen!!
liefs,
je mama
|
|
|
|
|
| 10-12-2009 |
| 13 december: Worldwide candle lighting |
Zondag is het weer de 2de zondag van december; de zondag waarop er om 19u overal ter wereld kaarsjes aangestoken worden om de kinderen te herdenken die we hebben moeten laten gaan.
Ik zet voor jou veel kaarsjes, Jannes, je hield van kaarsjes, van vuur. Ik weet dat je zal genieten als je dit allemaal kan zien en ik hoop vanuit het diepste van mijn hart dat je het kan zien. Dat betekent dat je nog bij ons bent, niet op de manier die wij zo graag zouden hebben. Jij kan ons zien en misschien kan je ons af en toe eens een duwtje geven als we het zo hard nodig hebben, je hand op onze schouder, voor ons een warm gevoel dat komt van..van waar opeens??
Ik hou van je, mijn vlammetje! Geniet er van zondag!!
je mama
|
|
|
|
|
| 25-11-2009 |
| Garfield is terug! |
Vrijdag was papa Cis van school gaan halen. Ik kreeg op het werk telefoon; niet echt het aangenaamste gevoel meer als ze van thuis bellen op een vrijdag. Cis had een verrassing! Ik moest het maar raden. Dit kon ik echt nooit raden: Garfield is terug!! Na meer dan 3 maanden niets van zijn lange lokken te tonen, stond hij daar weer, gezond, goed dik, mooie haren, stillekes miauwend, zoals vroeger!
Maanden heb ik in het bos gekeken: zou ik hem toch niet zien?? Ik had Cis enkele weken geleden gezegd dat ik vreesde dat we Garfield nooit meer zouden zien. Dat was voor Cis niet echt leuk! Ik zag zijn gezichtje zo veranderen. Hij was blijkbaar nog altijd overtuigd dat hij zou terugkomen.
Het doet zo goed onze Garfield terug te zien, met al zijn oude gewoontes. Het was je lievelingspoes. 's Avonds in de zetel heb ik heel voorzichtig tegen papa gezegd: "kon Jannes hier ook maar op een dag terugstaan!" Daar had papa ook al lang aan gedacht!
Cis verzorgt Garfield goed! Waarschijnlijk omdat het voor hem ook een stukje van jou is. We laten hem niet meer gaan. Het blijft voor ons jouw poes! Ik zal hem kammen in jouw plaats! En ondertussen zal ik terugdenken hoe jij dat deed, babbelend tegen Garfield, je grote vriend.
liefs,
mama
|
|
|
|
|
| 18-11-2009 |
| De herfstvakantie is voorbij |
De vakantie is weer voorbij, die donkere vakantie.
We hebben geklust. Er moest nog zoveel opgeruimd worden. Het wordt toch allemaal zo moeilijk. Iets van jou vasthouden, ik zou alles willen laten liggen, alles zo dicht mogelijk bij mij houden. Dat laatste stukje dat nog van je overblijft. Het leven voelt voortaan aan alsof ik in tweeën gescheurd word. Aan de ene kant sta ik in het dagelijkse leven, met Cis en papa aan mijn hand, aan de andere kant heb ik jouw hand nog vast maar je glijdt zachtjes weg, ik kan je niet meer houden, je herinneringen lijken zo lang geleden, je geur, je kleren. Ik weet niet meer hoe je nu zou zijn. Hoe fel zou je al veranderd zijn? Zou je een echte puber zijn? Je zou wel al een stuk boven me uitsteken.
Veel mensen denken dat we "er al over zijn" of "dat alles wel goed gaat met ons". Die tekst die Martine, de mama van Siel, als reactie doorstuurde, vind ik zo mooi: ik wou dat je wist hoe ik me voelde, ik wou dat je wist wat door me heen gaat, ... maar ik hoop dat je me nooit zal verstaan.
Ik heb het Cis proberen uitleggen gisteren. Waarom weten mensen niet dat het nog altijd moeilijk is voor ons. Waarom snappen mensen niet dat wij soms heel boos zijn. Zo'n immens verdriet, zo'n verschrikkelijke pijn, dit is gewoon niet te vatten als je het niet zelf meegemaakt hebt.
In het begin was ik boos toen mensen zeiden dat het alleen maar erger werd. Ik was overtuigd dat je moest zoeken naar de kracht, dat wat je rechthoudt, het positieve, de leuke herinneringen. Maar de pijn wordt chronisch, niet meer acuut, het is niet meer zo hevig, je loopt niet altijd meer met tranen in je ogen, met een krop in de keel maar onder je huid sluimert er iets, je hart bloedt, er is een stuk van je hart weg dat nooit meer terugkomt.
Ik mis je zo, mijn jongen!
je mama
|
|
|
|
|
| 18-10-2009 |
| Klaasje wordt gedoopt |
|
18 oktober: Klaas wordt gedoopt.
Cis wil graag naar de chiro gaan. Die hostie, daar houdt hij niet van!! Als ik hem vertel dat je bij een doop geen hostie krijgt, lijkt het minder erg. Maar toch wil hij liever naar de chiro. We laten hem maar gaan. Zonder veel woorden vinden we dat hij dat best kan doen. Als ik in de kerk ben, weet ik dat het de juiste beslissing was voor hem. Die kerk, daar vooraan stond de laatste keer je kist... verdorie, mijn kind in een kist, dat klopt toch niet! Ik wil hier niet aan denken. Ik wil er zijn voor de reden dat we nu in de kerk zijn: de doop van Klaas.
Hij kijkt rustig rond, is vooral geïnteresseerd in de glasramen. Hij doet het goed, is heel flink, krijgt een flinke scheut water over zijn bolleke en geeft geen kik! Het doet wel raar! Ik wil de zorg voor een ander kindje mee op mij helpen nemen..... Babs is overtuigd van ons kunnen... ik hoop dat ze gelijk heeft. Ze kende jou wel he! Ze had je graag. Ze denkt ook veel aan jou, ook na de doop. We zijn je komen bezoeken maar waarschijnlijk was je al lang bij ons.
Je zou dat kleine ventje leuk gevonden hebben! Soms zie ik in hem streken van jou. Ik hoop dat je hem ook helpt!
je mama
|
|
|
|
|
| 14-09-2009 |
| paniek! Cis snijdt zijn vinger |
|
Deze avond was ik naar de winkel. Cis belde of hij onze poes eten mocht geven. Toen ik aan de kassa stond, belde papa. "Kom eens naar huis, Cis heeft zijn vinger gesneden, het valt wel mee, denk ik. Ik rij naar tante Annelies!" Ik hoorde Cis brullen. "Het valt wel mee..." die indruk had hij me ook gegeven met jouw ongeval. Ik kon maar 1 ding denken: "ik moet erbij zijn!!" Ik had 10 minuten ervoor gedacht dat het terug beter ging vandaag. Toen ik Cis zag en hij gestopt was met wenen, toen alles verzorgd was, voelde ik me slecht! Mijn keel werd dichtgenepen, ik moest gaan eten.. ik had geen honger meer! Zo vlug vallen we terug in een diepe put. Papa had ook knikkende knieën. Ik heb het toch enkele keren moeten kunnen vertellen. Die schrik, die angst dat het nog eens verkeerd kan gaan! Paniek bij het minste. Hoe lang zal dat zo blijven? Voor altijd?
Cis is goed gaan slapen, met zijn vinger helemaal ingepakt. Ik heb het weer een beetje van me kunnen afzetten. Ik heb wel schrik om te dromen. Hoe stom het ook klinkt. Hoe goed we ook denken dat het gaat, zo vlug kunnen we terugvallen! Zo vlug is die spanning er terug.
Hadden we bij jou ook maar zo vlug terug kunnen lachen!
Liefs,
je mama
|
|
|
|
|
| 10-09-2009 |
| 10 september |
10 september 2008. Ik werd al vroeg wakker. Ik moest het ziekenhuis bellen. Ik had de avond ervoor al het gevoel dat er iets niet klopte. Volgens de dokter was er niets speciaals. Er was toch wel iets. Cis wilde die dag voor het eerst meekomen naar jou. Papa en ik kwamen 's morgens al eens kijken. We zouden Cis wel meebrengen 's middags na school, tijdens het bezoekuur. De dokter was druk rond je bed aan het lopen. Wij dachten dat we hem stoorden, hij was druk bezig met je infuus. Hij wou je iets vlug kunnen toedienen. Het leek ons alsof hij iets belangrijks moest doen, hij wist toen zelf nog niet hoe erg het zou worden.
We gingen eerst Cis halen. We kwamen wel terug! We kwamen terug, ja! Zonder Cis. Gelukkig had ik eerst gebeld. Ik dacht dat de dokter misschien nog niet klaar zou zijn. Het leek hen best dat we kwamen, het ging niet zo goed. We zijn niet meer bij jou gekomen, jongen. Je kamer stond vol dokters. Ik dacht toen dat het goed was, die mensen de ruimte te geven die ze nodig hadden, hen niet in de weg te lopen. Als ik er nu aan denk, vraag ik me af waarom ik je hand niet heb vastgehouden. Ik was niet bij je! Had je ons nodig? We waren heel dichtbij, die spanning, niemand wil er nog aan denken.
Ondertussen zijn we een jaar verder. Een jaar zonder jou, zonder je zelfs te kunnen aanraken. Ik denk de hele dag wat er vorig jaar gebeurde. Toen was je er nog... toen belden ze ons...onderweg wist ik het... je zou er niet meer zijn.
Je had een lach op je gezicht! Was je gelukkig, je laatste moment? Ik hou dat beeld voor ogen. De rest van die dag probeer ik te vergeten! Een dag die ik nooit meer wil overdoen!
Ik hoop dat je nog altijd gelukkig bent, waar je ook bent. Ik hoop dat je die lach nog op je gezicht hebt! Ik hoop dat ik die lach ooit terug mag zien!
heel veel liefs, mijn lieve lach!
mama
|
|
|
|
|
| 05-09-2009 |
| 5 september |
5 september 2008, de laatste dag van de eerste schoolweek. Een week waarin je gelukkig was en openbloeide. Je was zo zot, we moesten zo dikwijls lachen met je en zeggen dat je eens rustig moest worden, we werden gek van je!!
Cis was ook opgestaan voor je vertrok met je fiets. Hij kreeg stilaan het schoolritme. Hij kwam naast jou staan toen je aan tafel zat, legde zijn arm rond je schouders, zijn hoofdje op je schouder en zei: "broer!" Hij kon het zo mooi zeggen: "mijn broer" mijn god, mijn alles! Wist hij wat er zou gebeuren die dag??
Ik heb je uitgewuifd toen je vertrok. Je vertrok, om nooit meer thuis te komen.........
Wat mis ik je, mijn jongen! Kon ik je nog maar 1 keer vasthouden...
mama
|
|
|
|
|
| 02-09-2009 |
| september, gedaan met de vakantie, terug naar school |
September, gedaan met de vakantie!!
Het kamp was goed geweest voor Cis. Voor hem had het misschien nog langer mogen duren, voor zijn stemmetje was het hoogtijd dat hij thuis was, stillekes kon zijn... Ik heb je gezocht toen ze thuiskwamen, die jongens! Konden ze je toch niet meebrengen? Konden ze me niet vertellen dat je er terug was, dat het allemaal maar een enge droom was geweest?? Alles is voortaan zo dubbel: ik was blij dat Cis terug thuis was maar ik was zo verdrietig dat jij er niet was!
Frankrijk viel ook mee! Zolang er maar bezoek was. Cis heeft veel bijgeleerd, niet altijd even braaf! Het is een deugniet he, die kleine broer van jou! Ik zie je gezicht voor mij als ik eraan denk dat je broer gek doet. Twijfelend of wij dit nog goed vinden maar zo fier op uw kleine broer! Dat klein ventje dat mensen aan het lachen brengt. Ik heb hem nodig om het vol te houden, Jannes! Frankrijk, elke vierkante centimeter heeft een herinnering aan jou, overal hoort een verhaal bij over jou of van jou, je bent overal maar je bent nergens!
Nergens, ook niet thuis als we er terug komen van vakantie. Het huis is weer leeg, stil, niet zoals we het gewoon zijn maar zoals het het laatste jaar is.
Ook in Madrid was je overal maar nergens. De hele familie bij mekaar.. dat is voortaan zonder jou! Tot we weer je liedje horen: this is life! Dit is inderdaad het leven voortaan voor ons: zonder jou!
September, de school begint terug!
Voor velen is die eerste dag van september even moeilijk als de 10de september, denk ik. Terug starten, terug op de fiets! Vorig jaar..... vorig jaar reed je nog mee, toen nog wel, die eerste dag! Toen had Cis al tranen in de ogen als hij moest vertellen dat hij een broer had! Die grote broer, die steun en toeverlaat, die opeens niet meer bij hem op de speelplaats was! die naar die grote school vertrokken was.
Sommige mensen kunnen er iets over vertellen, sommige kunnen het schrijven op de blog of via een mail, een mooi gedicht of gewoon via een bloemetje. Andere krijgen het niet over hun lippen maar allemaal missen ze je, Jannes! Ik zie het aan de manier waarop de mensen naar me kijken, wat ze over je vertellen, hoeveel keer je blog bekeken wordt, niemand is je vergeten!
Ik hoop dat je hen ook niet vergeten bent, vriend, je vrienden in de klas, je vrienden op de fiets, je kleine broer, ze hebben allemaal je steun zo hard nodig! Geef ze van daarboven allemaal een schouderklopje mee!
Veel liefs daarboven! Ben jij er ook een nieuw jaar begonnen? Hoe gaat het er toch aan toe?
mama
|
|
|
|
|
| 11-07-2009 |
| 11 juli, de jongens vertrekken op kamp! |
Het eerste deel van de vakantie zit er al op. Het moment dat de vakantie begint tot aan het kamp. Het is vakantie, dat is lang opblijven!! Maar dat is ook terug op krachten komen om fris op kamp te kunnen vertrekken. Dat heeft je broer toch wel van jou gekregen: gaan slapen.... amai, dat is toch moeilijk!! Er is nog juist iets op TV dat hij wil zien of hij moet nog juist iets vertellen. En dan boven... tanden poetsen, show verkopen voor de spiegel, de rest zie jij ook wel he! Dat vertel ik hier niet!! Ongelooflijk. Ik denk dat hij 'nog erger' is dan jij!
Het is ook zo'n mooi weer geweest! Cis ziet al weer mooi bruin. Alleen zijn poep en bovenbenen, dat heeft hij al zoals jij, van die zwemshort te dragen. Hij is een echte waterrat! Hij wil ook graag een zwembad in de tuin, zoals bij nonkel Werner! Hij weet zelfs al waar het moet komen! Het lijkt me leuk maar ik voel me schuldig tegenover jou! Jij had dat ook wel graag gehad. Je gaat anders tegen het leven aankijken en laat bepaalde dingen gemakkelijker toe maar het geeft me het slechte gevoel dat Cis meer krijgt dan jij....
Cis is klaar voor het kamp! Hij ziet er wel naar uit! Jammer dat Daantje niet meegaat, dan zou het echt geslaagd zijn!
Ze vertrekken aan de Spin dit jaar. In de regen.... dat is niet zo leuk natuurlijk! Cis mag nog met de bus, jij zou je fietsje opgemoeten hebben! Ik ben er niet aan gewoon dat jij dat al een jaar zou gedaan hebben, naar school fietsen, door weer en wind...
Heel even is het toch moeilijk voor Cis. Tussen die massa mensen ziet hij niet direct zijn plaats, zijn vrienden. Ik moet op mijn tanden bijten.. het zal hem toch wel lukken he?? Ik weet dat ik het niet moet vragen maar toch doe ik het heel even: "Dries, ge houdt hem toch een beetje in het oog he??" Dries geeft me een flinke knipoog! Hij lacht tegen Cis en zegt heel uitbundig dat hij hem in het oog gaat houden, dat hij moet opletten! Voor mij een kans om vlug eens aan de andere kant te kijken en een traan weg te pinken! Ik weet dat Stijn en Dries als grote broers dat klein ventje van ons in de gaten gaan houden! En van die leiders ben ik ook wel overtuigd! En jij laat hem ook niet in de steek he!!
Chiro, dat is echt iets voor Cis. Het kamp ook! Maar toch is het weer zo moeilijk. Vorig jaar kon ik eens genieten. Eens niet moeten opletten dat ik op tijd thuis was, eens met vrienden op stap gaan, ons huis dat opgeruimd bleef....
Nu is het weer stil. Genieten lukt niet! Er worden plannen gemaakt zoals anders, met vrienden gaan eten, gaan winkelen,... maar genieten, dat is voor een paar jaar uit mijn woordenboek geschrapt! Dat toplaagje is eraf. Dat stukje van mijn hart bloedt nog! Dat stukje waar jij zo diep in zit!
Maar het zal ons goed doen, we zijn eens alleen, geen kleine spruit die onze aandacht opeist, we kunnen weer eens babbelen, over jou, over onze gevoelens zo zonder jou. Ik weet dat jij dat wil! Dat we babbelen! Dat wij niet ongelukkig zijn...
Zorg je voor je broer daar op kamp??
en laat hem ons veel "zonnige" groetjes kunnen sturen he!!
mama
|
|
|
|
|
| 01-07-2009 |
| 1 juli, de examens zijn voorbij, de vakantie begint! |
De examens, dit zou een van die momenten moeten zijn waarop ik denk: er is toch iets vervelends dat ik nu niet moet meemaken. Ik denk dat ik serieuze stress had gehad met jou! Leren, alles weten, lezen, informatie opslorpen, het was "helemaal jij" maar studeren, dat wat moest....we waren niet de beste vrienden in de examens he!! Ik koester stilletjes de gedachte dat jij dit jaar heel erg je best zou gedaan hebben, je zat eindelijk op je plaats, dat hebben we die eerste week genoeg gezien! Ik laat je in mijn dromen in die lijn verder gaan! De klas op sleeptouw nemen en gedreven aan je bureauke gaan zitten op je nieuwe kamer... in mijn dromen maak ik het leuk met jou, de werkelijkheid is moeilijker. Ik word zenuwachtig van examenperiodes, ik zak weg, ik krijg het verschrikkelijk moeilijk. Waarom toch? Marc vertelt me dat het normaal is, dat ik heel sterk met jou zou bezig geweest zijn, druk maken of bezorgd zijn, om het even, ik zou voor je gezorgd hebben! Hij heeft gelijk. Ik mis het, je een beetje te kunnen verwennen, gelukkig zijn met jou na een goed examen, je eens goed vastpakken als het niet was wat je gedacht had en je stillekes in je oor fluisteren dat je voor mij toch nog altijd een goeie jongen bent, dat ik je nog altijd graag zie!
"Gelukkig" zijn er nog veel andere sukkels die wel examens moeten doen en die mij komen vertellen hoe het was! Soms geeft dit een dubbel gevoel, moet ik aan jou denken, dat je er niet meer bent, maar ik blijf de sfeer kennen op die manier en het houdt je dichtbij! Dank je, studenten, om mij nog te laten meetellen!
Nu alle stress voorbij is, kunnen we aan de vakantie beginnen. Ik moet Cis nog wel even overtuigen dat hij het ook heel goed gedaan heeft op school. Wie kan zomaar groeien tijdens een jaar waarin je zoveel moet meemaken, waarin je van kleine broer opeens een grote jongen moet zijn?? Maar Cis doet het! Met jouw steun waarschijnlijk, zoals altijd! Weet je nog hoe hij je vroeger, als klein ventje "broer" noemde? Je blijft die "broer"!!!
Dat hij 12 procent meer had dan Dries, heeft hem toch wel duidelijk gemaakt dat hij het "echt" wel goed gedaan had!!
Geniet van de vakantie!!
Conny
|
|
|
|
|
|
|
| E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
|
|
|
