Rond 9 uur ben ik vertrokken op de camping. Het weer beloofde mooi te worden en dat werd het ook. Alhoewel de ganse weg 22 km lang langs de grote departementale liep besloot ik toch de Grande Randonnée te nemen die iets mooier en een stukje langer was. Het was de moeite. Kort na mijn vertrek ben ik even een gazettenwinkeltje binnengewipt voor een snoepke. Toen ik buitenkwam kwam Lorelyne er aangestapt. Ze trakteerde me op le petit café. Nog een beetje gebabbeld en ze vertrok weer. Net als ik wandelde ze ook liever alleen. Ik ben dan maar even blijven zitten om haar niet op de hielen te zitten. Daar op het terras heb ik kennis gemaakt met een Hollands echtpaar Jan en Bep Veerkamp. Zij waren op de terug van Italië even langs hun kinderen langsgegaan die op vakantie waren in Ingrandes. Toffe babbel gehad, ze hebben mijn blog.  Het stappen ging erg goed vandaag. Met de dag beter moet ik zeggen. Onderweg even gestopt om inkopen te doen voor het avondeten. Ingrandes heb ik opzij laten liggen. Een dag uitgespaard die ik  later  aan een extra rustdag kan spenderen.

Het stuk naast de Vienne was het mooiste. Brede rivier waar je de forellen zo in zag zwemmen. Het was ondertussen erg warm geworden en de zon gaf serieus van katoen. Op de camping aangekomen rond 6 uur of zoiets en daar trof ik de mensen aan die ik gisteren ook op de camping in Les Ormes  aantrof. Thomas en Ophélie die met hun kindje op de fiets naar Compostela reden. Ze kwamen uit Brussel. Ze boden me een kamer aan in hun chalet maar ik heb dat beleefd geweigerd omdat ik Lorelyne beloofd had om te koken. Die kwam iets later aan. Ze nodigde me uit in haar chaletje om te barbecueën. Tof. Beetje mastentoppen bijeengesprokkeld en een vuurtje gestookt. Wat worstjes, kippebillekes en een satéke. De hele avond gebabbeld. Zij is artiste – comédienne in Parijs. Ze speelde mee in de musical Mama Mia. Een heel fijne avond gehad. Veel gepraat en ook zij heeft me aangeboden om het extra kamertje in haar chaletje te benutten. Deze keer heb ik ja gezegd want ik had echt geen zin meer om dat tentje nog recht te zetten en eindelijk had ik nog eens een bed om in te slapen.  Het is dus met dat gebabbel erg laat geworden. Vandaar dat het zo laat is geworden om mijn blog nog bij te vullen. Om 6 uur moet dat kind er al uit om naar Poitiers te stappen. Ik loop naar Dissay, de camping is al geregeld. Moedig kind, ik hoop dat ze vindt wat ze van haar reis verwacht. Poitiers komt in’t zicht mannen, ik zit al over de helft in Frankrijk. Vlak naast de chalet raast de TGV hier voorbij, ik hoop dat het een rustige nacht wordt.

Slaapwel

Voor Yvonne Carpiaux.

https://picasaweb.google.com/Jandorie1/LesOrmesChatellerault?authuser=0&authkey=Gv1sRgCMzRgPP754WuCg&feat=directlink

31-07-2012 om 00:00 geschreven door Jan  

Het heeft de ganse nacht geregend en tegen de morgen aan ging het over in zo’n miezerige druilregen. Niet bepaald een weertje om een smile tot achter je oren te toveren. Nog eens omdraaien op het fitte matraske en mezelf wijsgemaakt dat het tegen 10 uur wel zou opklaren. Nougabolle, dat bleef miezeren. Goed, tegen 10 uur beginnen in te pakken maar het was eigenlijk al 11 want mijn horloge is om de één of andere reden beginnen achterlopen. Weg ermee, op mijn Gsm staat ook een klok. ’t Was dus al bijna middag voor ik mijn eerste stap had gezet.

Tambour – Major vous m’entendez ?
Je vous ordonne de jouer !
La Marche en Avant, la marche en avant.

Hups naar Les Ormes. Een stuk de Départementale gevolgd maar ik vond dat een beetje eentonig en halverwege ben ik afgedraaid naar Braché om daar de GR route op te pikken. Heel die weg is het blijven miezeren en de lucht rook er naar ettekees, dat is Brusselse stinkkaas of veredelde Hervekaas zoals de kaasaffineurs het zo sjiek kunnen uitdrukken. Een tijd lang dacht ik dat ikzelf de oorzaak was van die geur, temeer omdat ik konstant vliegen onder mijn petje had zitten maar dat kon niet. Vanmorgen heb ik nog uitgebreid gedoucht. Het loopt een heel stuk aangenamer die GR route. Paar kilometertjes meer maar het was geen grote trip vandaag.

Jongens wat ben ik kontent met mijn nieuw petje. En niet alleen voor het wegmeppen van de vliegen. Bij diepere studie van het hoofddeksel heb ik ontdekt dat er, met aandacht voor het design, laterale verluchtingsgaten in zijn aangebracht. Dit deed mij ongewild denken aan de Kleine Bomma zaliger, een grootmoeder van een schoonbroer. Dit impliceert dus ook dat er ooit een Grote Bomma  tot de wereldbevolking heeft behoort maar ik wil dat mens, evengoed zaliger,  haar zielerust niet verstoren. Grote Bomma was een dochter van Kleine Bomma ter verduidelijking. Wel die kleine Bomma beweerde dat wanneer je in de winter geen muts op je kop zette omdat je hersens dan konden bevriezen. Ik vermoed dat die verluchtingsgaten er in zitten voor het warmere seizoen. Het zou kunnen verhinderen dat je hersens gaan koken bij hogere temperaturen. Let op die Fransmannen zijn visionairs op het gebied van kleding. Kijk maar naar Dior, Lagerfeld en consoorten. Grapje.

Het alleen-zijn met jezelf op zo’n tocht maakt toch dat je een ganse tijd besteedt aan het ontleden van jezelf. Je denkt terug aan situaties waarin je eerder terechtkwam en je reconstrueert de handelingen, je eigen reacties en die van anderen. Meestal kom ik tot de vaststelling dat de scherpe randjes die voor een bepaald ongenoegen zorgen, dat ik die zelf creëer omdat ik zo gewoon ben om op een vingerknip dat te krijgen wat ik wil.  Veel ongenoegen wordt gecreeerd als die vingerknip niet werkt. Zo tot de basics terugvallen … vind ik op tijd een winkel voor eten, moet ik niet teveel omlopen, krijg ik mijn kleren droog, heb ik een slaapplaats vanavond tot zelfs heb ik nog wc papier ? ….. Het zijn allemaal zaken die mijlenver afstaan van het comfortabele luxeleventje thuis. Het stemt je tot nadenken en het enige dat ik daar voor mezelf kan uit afleiden is dat relativeren een wondermiddel is voor de zovele ongemakjes die je in het dagelijkse leven thuis oploopt. Dit is voor mij al heel duidelijk geworden, een verrijking voor mezelf tot hier toe. Dit heeft mijn tocht alvast al opgeleverd.

Iets voor La Celle St. Avant op de GR 655 ben ik even gaan rusten op een bankje aan een visvijver. Vele sportvissers hadden daar hun ganse arsenaal aan vislijnen, werphengels, camouflagetenten uitgestald en ik heb me daar even op een bankje gezet. Daar heb ik Lorelyne leren kennen. Een Parijs meisje van rond de 25 schat ik dat ook naar Santiago stapte.  Ik had de St. Jacobsschelp opgemerkt op haar rugzak en ze kwam ook even meerusten op de bank.  Mijn eerste ontmoeting met een voetpelgrimme. Ze werd geleefd en ze wou op haar  zelf terugvallen. Het werk en haar omgeving hadden zodanig roofbouw op haar gepleegd dat ze de inzinking nabij was. Ze kon het niet meer aan. Haar ouders zagen het helemaal niet zitten dat ze zo alleen de baan op ging maar tot hier toe was het allemaal erg meegevallen. Ze overnacht in Pelgrimshuizen en bij mensen thuis. Morgen heeft ze een caravan in bruikleen op de camping van Châtellerault. Ik zit morgen ook op die camping en als ze morgen zo een eenpansmaaltijd koopt zal ik het voor haar opwarmen met mijn gaspitje. Dat vond ze “sympa” J. Moedig meisje. Ze had een boekje met alle gites in Frankrijk voor pelgrims. Spontaan gaf ze me haar 06 nummer zodat ik haar mocht bellen als ik ergens om een slaapplaats verlegen zat. Ik denk dat het niet nodig zal zijn. Je me débrouille J

Mooie camping hier en nu valt er weer een mals regenbuitje. Voor morgen heeft Arne, mijn privaatweerman, mooi weer beloofd. Bedankt maatje.

Ik kruip in mijn hemelbed met baldakijnen en gouden flosjkes…. En een porceleinen bedpan om het scenario compleet te maken J

Voor de Mammie van Brussel was deze bedoeld.

https://picasaweb.google.com/Jandorie1/StMaureDeTouraineLesOrmes?authuser=0&authkey=Gv1sRgCNeqw6y8y_DSnAE&feat=directlink

30-07-2012 om 00:00 geschreven door Jan  

Halfacht wakker. Rustig opgekraamd maar ik kreeg mijn tent niet droog. Rond  9 uur was alles ingepakt en hup, weg ermee. Het weer beloofde mooi te worden maar later op de dag kwam de zon er toch niet door. Omdat het zondag was besloot ik om te stappen langs de D910, een hoofdweg. Er rijden minder of bijna geen vrachtwagens dus om geen extra kilometers te moeten stappen was dat een goede optie. Er liep nochtans een GR route maar dat zouden een 7 à 8 kilometers extra worden. Voila, weldra is het Departement Indre et Loire ook al doorkruist. Een mooi stukje Frankrijk doordrenkt met verwijzingen naar een groots verleden waar  kastelen, grootgrondbezit , adel, middeleeuwen en ga maar door er getuige van zijn. Sjiek land met alles er op en er aan. Behalve de voetpaden J

    Dans le Lot et Garonne on bouffait du curé
    On priait la Madonne le dimanche en Vendée
    Des cayous de Provence aux Chateaux d’Aquitaine     
    On chantait la Durance, on pleurait la Lorraine
    Dans le Rhone et le Somme on chassait les abbés
    On plantait dans Narbonne des croix de St André
    Des sommets du Jura aux jardins de Touraine
    On pleurait la Savoye, on chantait la Lorraine

Uit les deux écoles van Sardou

Het is verplichte leerkost die “Vaderlandse Geschiedenis” hier in Frankrijk. Zeker de periode van de grote koningen doet hun neus krullen. Volgens mij de oorzaak van dat vleugje chauvinisme waar een Fransman zelden van moet blozen.

Een petje, dat was ik immers kwijtgespeeld, moest ik vinden. In Sorigny heb ik er eentje gevonden en dat zelfs op een zondag.  In een intermarché. Toen ik buiten mijn boodschappen aan het schikken was in mijn rugzak kwam er een duo fietsers met pak en zak aangefietst. David en Corry, 2 die-hards uit Rotterdam die terugkwamen van Compostela. Fijne mensen van mijn ouderdom, leuke babbel mee gehad. Je moet het verdomme maar doen hé met 2 pedalen meer dan 5000 km fietsen. Ze waren, net zoals Jean en René zinnens waren, via de Camino del Norte teruggekomen. Erg zwaar zei David die Noordroute.  Je denkt het gehad te hebben na de Pyreneeên maar nee hoor zo repliceerde hij. De eerste week heb je een zere kont maar daar bijt je je ook door J. Châpeau. Blog en e-mail uitgewisseld, binnen 14 dagen zitten ze terug in Rotterdam. 3 maand zijn ze onderweg geweest.       Behouden thuis David en Corry !

Tussen Sorigny en St Cathérine de Fierbois lag er een das in de berm. Het beest was aangereden door het verkeer. Zonde van het beestje, ze zijn al zo zeldzaam. Ik heb er een fotootje van genomen. Bright eyes …. Triest die onschuldige slachtoffers.

’t Stappen ging vlot vandaag, niet te warm maar wel een stevige wind op kop. Wel is het zo dat als je  even een rustpauze neemt en je de draad terug opneemt dat dan de stramheid toeslaat. Dat is de ouderdom denk ik. Die fietsers klagen er ook van. Na een minuutje is dat over en gaat het weer vlotjes. Even dacht ik dat het zou gaan onweren want in een mum van tijd was de hele hemel bedekt met van die dreigende donderkoppen. Loos alarm, het is mooi droog gebleven. De wind is gaan liggen nu en ik ben zojuist even buiten geweest en de hemel in het Noorden is helemaal roodgekleurd met flarden donkere wolken doortrokken. Een bangelijk zicht is dat wel. Morgen stappen we naar les Ormes, een kort stukje van ongeveer een 16 km. Gewoonlijk wordt het ietske meer als ik een stukje GR tegenkom. We zien wel. Stillekes gaan slapen nu is de boodschap. Ik zit al aan etappe 31 van mijn reisschema. ’t Avanceert goe zou ik zeggen.

Tot morgen

Cesky Krumlov in Tsjechiê, San Vicente de la Barquera in de Picos d’Europe Spanje, Etretat in Normandiê, Thurö in Denemarken, Delft Nederland enz. , allemaal bestemmingen waar ik vandaag in gedachten zat. Plaatsen die ik bezocht heb met de motor samen met mijn maat Theo. Deze was voor jou maat, waar je ook ergens zit … tussen de sterren, de hemel, misschien wel de Elyzeese velden of het Walhalla ? Pak aan !

https://picasaweb.google.com/Jandorie1/MontbazonStMaureDeTouraine?authuser=0&authkey=Gv1sRgCPHUlZiy4bv07gE&feat=directlink

29-07-2012 om 00:00 geschreven door Jan  

Vandaag heb ik mezelf getrakteerd op een rustdag. Ik lig al een beetje voor op schema dus dat kan zeker geen kwaad. Nu schema, zo belangrijk is dat helemaal niet want dan ben je weer tegen de tijd aan het vechten dat is niet de juiste instelling voor zo'n pelgrimstocht.
Vanmorgen heb ik wel een halfuur gedoucht, zalig dat je er zo van kan genieten. Toerke gewandeld op de camping. Wel een gevaarlijke camping voor overstromingsgevaar want deze camping ligt naast de Cher die nog al eens grellig buiten zijn oevers kan ttreden. In dat geval moet ge, volgens het camping advies, enkel je papieren meepakken en je auto, caravan of tent laten staan. Ik ben benieuwd hoeveel er dat gaan doen bij overstromingsgevaar. Rustige camping, weinig volk.
straks ga ik misschien nog een duikske doen in het zwembad. Mijne was is al gedaa, mijn bottienen nog eens goed gereinigd en ingevet, mijn mails allemaal beantwoord. Ik sta verbaasd van mijn eigen discipline . Mijn fotolinken ge-update, ik ben weer even op mijn effen.
Zo dadelijk trek ik even het stadje in. Wat kleine boodschapjes nog en wat fotokes hier en daar. Vanavond maak ik mijn konijn klaar ! Dat zal smaken zie. Ik ga wel onmiddelijk de etensrestjes weggooien in de grote vuilbak want op de vorige camping, die ook aan het water lag, had ik 's nachts bezoek van ratten. Nochthans in een gesloten zak naast de tent gezet maar die mannen hebben een goeie neus. Dat is wel naar, je hoort iets rond je tent maar je weet niet wat. Ja even later viel mijn frank, net zoals in dat bos daar met die madammen. Voilà, ik ga het even hierbij laten. Morgen trekken we naar St Maure La Touraine. Een naamdie klinkt als een bel .
Ik ga een stappeke in de stad zetten nu.

Voila dat is gebeurd. Montbazon is een eeuwenoud stadje waar vroeger De Zwarte Valk woonde. Een roofridder met een imposante verschijning. Ik ben zijn donjon gaan bezoeken en er een paar fotootjes getrokken. ze staan al op de site. Het weer is tegen alle verwachtingen goed geworden. 't Zonneke schijnt volop en er waait een zacht windje. Ideaal om straks even het terras van de bar hier op te zoeken. In het terugkomen vroeg ik o een fotoke van het paar te mogen nemen. Geen probleem, toen ik zei dat ik de foto mee naar compostela zou nemen mocht ik even naar de receptie komen die aan de gang was. Toch maar niet gedaan, ik ben helemaal er niet op gekleed. Nu nog wat kokerellen en vroeg naar bed zodat we goed uitgerust zijn voor de volgende stukskes.

tot morgen

Deze dag draag ik op aan mezelf

28-07-2012 om 19:28 geschreven door Jan  

‘t Was halfnegen zeg toen ik wakker werd deze morgen. Geen erg, ik had maar een korte trip voor de boeg. Beetje tegenslag gehad in Tours omdat ik een omweg moest maken omdat ik niet over de Cher mocht via de brug van de departementale en een stuk verder moest via een nieuwe voetgangersbrug over de rivier.

Koffie gedronken van de morgen met een gezin uit het Gentse. Piet, Francess en hun 2 zonen Tibo en Toma. Kerels tussen de 10 en 15 schat ik. Zij reden een sponsorrit voor Broederlijk Delen. 2 maanden onderweg door gans Frankrijk met fiets en tent. Zij hadden al in Normandië gezeten en als het meezat rijden ze gans Frankrijk door en via Maastricht zo naar huis. Knappe prestatie, die zonen maken een vakantie mee om nooit meer te vergeten.

Joël was mijn andere buurman. Een man die met zijn vrouw daar met zijn caravan gelegerd lag. Erg hulpvaardig. In zijn caravan had hij een printshop denk ik. Heel het traject tot Montbazon had hij voor me uitgeprint. Nadien is hij nog een fotootje komen trekken van het Gentse gezin en mij en heeft de foto’s meteen meegegeven. Op fotopapier notabene. Op een uurke tijd heeft hij me het wereldnieuws van de laatste 3 weken verteld. Ik kreeg er geen speld tussen.

Ik ben dan stillekes opgestapt en het eerste gedeelte tot de Cher was maar een triest gedoe. Industriezones en de voetpaden, als ze er al waren, om te verongelukken. Tot zelfs hele riooldeksels die verdwenen waren en stukken waar precies een onderaardse vulkaan zijn laatste resten lava had uitgespuwd. Eens ik de voetgangersbrug over was dacht ik in Borgerhout terecht gekomen te zijn. Allemaal nieuwe Fransmannen, djhellaba’s en burka’s a gogo. Nochtans allemaal nieuwe appartementen daar in de buurt en verzorgde straten en parkjes.

Over die brug zag ik een wokpaleis. 11 euro voor een middagdiner à volonté. ’t Heeft me gesmaakt. Aan de grill stond de kok met spleetoogjes van dienst. Even een klapke mee gedaan. Hij had in Orange bij het vreemdelingenlegioen gediend. La Légion Etrangère. Ook hij had gestapt bij die gasten. 4 dagen achtereen 50 km met 50 kg bagage. Jawadde zeg. Voor het geval dat ze een gewonde strijdmakker moesten evacueren. Op die manier kregen ze hun “ ? Qué de biberon ? “. Ik denk zo een kokarde om op hun legeruniform te naaien. Een beetje te vergelijken met de wing en de dolk bij onze para’s. Maar waar ze die biberon van halen, dat is verdorie een papfles, dat kon ik niet achterhalen. Ik vroeg of ik een fotootje mocht nemen. ‘Naturellement Monsieur’ en toen ik hem naar zijn naam vroeg heb ik maar wijselijk die niet herhaald om geen kaakchirurgische ingreep te riskeren. Hij zag dat ik het niet begreep. In’t legioen gaven ze me de naam Marcel Le Coréain vertrouwde hij me toe. Voila, das makkelijker. Na een Marcel B en een Marcel NL uit de vriendenkring is er nu ook een Marcel C. Three of a kind. Alle goeie dingen bestaan uit 3 stuks.

Wel ’t heeft gesmaakt in die woktent en dan ben ik maar voortgestapt. In Chambray en Tours ben ik even gestopt bij een grote vijver om even te rusten. Jongens daar zaten karpers in zeg. Die kanjers sprongen als vliegende vissen uit het water.  

Lap,die heb ik. Een mug in mijn tent. Ze heeft me in mijne voet gestoken. Een heel veeg bloed aan de plafond van mijn tent L.

Ik had geluk. Mijn kilometrikske was stilgevallen door een lege batterij. Batterijtje had ik bij maar geen schroevendraaierke voor  die minivijsjes los te draaien. Vlakbij de camping was er een briko en een supermarkt. Het nodige gehaald en wat te eten ook. Vanavond ging de halve pizza van gisteravond richting maag en nog een broodje. Voor morgen heb ik de keus tussen konijn met 2 soorten mosterd J, een paella of rijst met poulet de Braisse of is het nu Bresse.  Tegelijkertijd ook even naar een nieuw klakske gezocht. Ik denk dat ik  het aan die vijver heb laten liggen. Tevergeefs gezocht, ze hadden er enkel nog met Betty Boop op en zo een zeeroverpetje met een knoop van achter. Volgende keer meer chance.

Allez, ’t is hier gezellig. Radioke speelt en buiten plenst de regen op mijn tentje. Ze verwachten hevig onweer vannacht met dikke hagelbollen. De vrouw van de camping verwittigde me. Geeft niet ik zit droog nu. ’t Zou kunnen dat ik morgen een rustdag plan. 20 dagen aan één stuk  wandelen vraagt om een goede rust. ’t Zal ervan afhangen of het nog regent en van hoe laat ik wakker wordt. ’t Is hier wel een mooie camping. Bar restaurant, zwembad en nog zo wat vanalles maar ik rust liever wat uit voorlopig.

Zo dat was het voor vandaag. We zitten al onder Tours, ’t begint op te tellen. Mijne maat moest er eergisteren nog een 225 lopen. Die ziet de eindmeet al  staan. Maar ik ben ook goed ingelopen nu. Met  die eventuele dag rust morgen zal het nog beter worden.

Slaapwel, de zandman is er.

Deze doe ik cadeau aan Liliane V.

27-07-2012 om 00:00 geschreven door Jan  

Was het gisteren een mindere dag, vandaag werd het ruimschoots goedgemaakt. Ja het was verschrikkelijk warm, 35 graden alstublieft, maar er stond een licht windje en ik heb mijn route een beetje aangepast zodat ik meer schaduw had. Nadeel was dan weer de extra kilometers meer. Soit, we zijn er geraakt vandaag. Bij het aankomen in Château Renault gisterenavond dacht ik verdorie toch wat een onvriendelijke mensen hier. Toen ik een auto wou laten stoppen om naar de camping te vragen stak die vent cordialement zijn middenvinger op. Maar vanmorgen bij het vertrek sprak er mij een madammeke aan met de vraag of ik naar Santiago ging. Jawel mevrouw! Of ik even mee wou gaan naar huis voor een tasje koffie. Tuurlijk, het was op de weg. Madeleine zo heette en ze vertelde honderduit. Claude haar man moest foto’s nemen van me op haar terras. Oh j’aime bien les petit Belges zei ze nog. Koffie en koekskes en nog een hele uitleg over de weg die ik moest nemen zodat ik in de schaduw kon lopen. Fijne mensen, ik stuur ze een kaartje.
 
Aan het kasteel van Valmer ontmoette ik Jacques, de tuinman van de gravin. Een jonge gast nog die allerlei exotische groenten moest kweken van madam. Hij ging ook naar Compostela vertrekken maar van Puy de Velay. Ik wou hem nog vragen of zijn bazin nog een kop had J Waren die niet allemaal een kopje kleiner gemaakt die graven en baronnen ten tijde van de Franse revolutie ? En iets verder in Chancay was mijn drinkwater op. Wel, ik ben op de hof van de wijnboer van de Vauvray terechtgekomen om mijn camelbag te vullen. 4 liter water heb ik gedronken vandaag, het zweet lekte door mijn klakske door.Ik moest de kelder bezoeken en kreeg een hele rondleiding van madam. 3 weken geleden was er nog een pelgrim langsgeweest zo zei ze maar die vroeg om zijn drinkebus te vullen met wijn J. Toffe madam, ze leverde ook aan Belgiê. Het zou ook een petilleux zijn, een schuimwijn dus. Ik ga eens opletten.

En dan de oversteek van de Loire. Niet le Loir maar La Loire de stroom. Die is gepasseerd, kinderspel eigenlijk want er ligt een brug. Mooie stroom maar volgens de lokale bevolking is hij helemaal dichtgeslibt. Er staan zelfs bomen op het slib. Zo hebben we dus het departement Loir et Cher geruild voor het departement Indre et Cher. Rond halfacht kwam ik dan op de camping aan. Er stond een pizzatent en dat was een treffer. Un américaine pour moi monsieur. Ik heb er nog een halve over voor morgen. De mevrouw van de camping heeft me met haar golfkarretje naar de pizzatent gebracht. Dat rijdt wel plezant. Morgen trekken we naar Montbazon. Ne korte, dat geeft me wat tijd om inkopen te doen hier in Tours. Ze spreken van hevig onweer morgen, we zien wel.

Slaapwel.

https://picasaweb.google.com/Jandorie1/ChateauRenaultLaVilleAuxDames?authuser=0&authkey=Gv1sRgCK_iu-ic782epQE&feat=directlink

Ik heb er nog wat fotootjes bijgezet.

Deze heb ik gelopen voor Raf Van Damme

26-07-2012 om 00:00 geschreven door Jan  

In het serietje Nederlandse fietspelgrims was ik nog Louis en zijn zoon Filip Jan vergeten te vermelden. Zij zaten ook in de onderwijsstiel en kwamen uit Amsterdam. Louis was een grave fietser, die was al tot in Praag gereden met zijn tweewieler. Dat het zo leeft in Nederland is te wijten aan de paradijselijke fietspaden in Nederland. Ik denk dat die mensen erg teleurgesteld worden eens ze de Nederlandse grens overkomen en de staat van de wegen in het buitenland leren kennen.

Eerst nog afscheid genomen van de Brugse fietspelgrims op de camping. Een koffieke kreeg ik nog voor mijn vertrek. Fernand, Karin, Killia, Georges en vergeef me weldoener maar jouw naam ontglipt me even.

Vanmorgen in Vendôme bij het vertrek was het al direct prijs. Een steile klim van ik denk wel van 20% tot buiten de stad. Dat zat meteen goed om de toon te zetten.

Ik vond het een vrij saaie etape vandaag. Opnieuw van de ellenlange kilometers zonder schaduw en enkel velden velden en velden. Vertrokken met een camelbag met 2 liter water en halverwege was die al leeg. Onderwege heb ik een praatje gemaakt met Michel, een boer die zijn koren aan het oogsten was. Er zat veel kaf tussen dit jaar was zijn uitleg. Pffft wat was het warm vandaag. Op het asfalt stonden er pekblazen van de hitte. In Château Renault aangekomen plakten mijn bottienen aan de grond. Voor mij mag het iets frisser zijn. Al bij al een erg vermoeiende dag. Morgen trekken we naar La ville aux Dames. Opnieuw een supertrip van rond de 30 km.

We kruipen er vlug in nu

Voor Guy V M.

https://picasaweb.google.com/Jandorie1/VendomeChateauRenault?authuser=0&authkey=Gv1sRgCNrAtJ-c-saFYw&feat=directlink

25-07-2012 om 00:00 geschreven door Jan  

Een dag om van te snoepen.

Vanmorgen bij het opstaan ben ik Wil gaan opzoeken om haar mooie uitspraak van gisteren nog eens te horen. Het was de tekst van een liedje gezongen door Connie vd Bosch. Het fascineerde me hoe een welstellende dame resoluut voor echt leven koos in plaats van pracht en praal.

Zo verwoordde ze het, het was op haar lijf geschreven :

Een paleis met gouden muren
Wordt toch nooit je thuis
Koningin voor alle buren
Maar de koning is nooit thuis.

Een fascinerende dame alleszins.

Om dan toch even in de poëtische sfeer te blijven, ik kreeg gisteren een bloedmooi smsje van Eva, de hartsvriendin van mijn zoon. Ze had speciaal voor mij een gedichtje opgezocht.

Iedere nieuwe voetstap die men gaat
Is een vage afdruk van ’t verleden dat men onzichtbaar achterlaat.
Elke stap, elke sprong maakt deel uit van ons leven.
Elke stap, elke sprong zal ons iets nieuws geven.

Zo dat was even een literair intermezzo. Nu naar de orde van de dag. Goed geslapen en uitgebreid de fietspelgrims uitgezwierd die samen met me op de camping zaten. Wil, uit Amersfoort die naar Limoges trok, René en Jean die naar Compostela fietsten en via de camino del Norte terug naar Maastricht fietsten. Dan was er nog Joost en Marguerite uit Leeuwarden die ook op pelgrimstocht met de fiets waren. Toffe mensen, stuk voor stuk.

Stralend weer, warm 28°C maar een fris briesje af en toe maakte het best te pruimen. Schitterend decor weeral en we zitten ondertussen nu in het departement Loir et Cher. Morgen wordt het Château Renault. Een streek vol kastelen hier. Onderweg is de fauna overgeschakeld van wijngaardslakken en kwartels naar honderden hagedisjes die voor je voeten wegritsen. Tot gisteren zaten die kwartels met honderden in de korenvelden. Een stroper zou hier nogal zijn gangen kunnen gaan. Normaal zou het maar 17 km geweest zijn vandaag maar ik heb een groot stuk GR35 gelopen. Ongelooflijk mooi en rustig. Vooraleer ik op die GR was aanbeland had ik op de stoep even een rustpauze genomen. Een dame, Nicole zo heette ze, vroeg of ik een stempel wilde uit de St Jacobskerk van Lisle. Ze had mijn schelp opgemerkt op mijn rugzak. Tuurlijk wou ik dat maar ik heb de lift afgewezen. Kom dan even bellen bij me thuis zo stelde ze voor, dan zal ik de kerk opendoen en halen we een stempel. Ze woonde in de Rue de St Jacques de Compostelle. Ik daar aangebeld, haar man kwam opendoen . Samen zijn we dan naar die kerk gegaan voor mijn stempeltje. Patrick, zo heette haar man had die zelf gemaakt. Daarna moest ik mee naar hun huis komen. Gans de familie was daar. Hun kinderen, waarvan er 2 zonen in Lyon woonden en een dochter die nu zaterdag huwde. Ik moest mee aan tafel gaan. Koffie, kaas bier …. Verschrikkelijk joviale mensen. Ik heb er fotootjes van getrokken. Ongelooflijk hoe je pelgrimsstatus de deuren opent. Die krijgen ook een kaartje van me. Nicole heeft nog een foto getrokken van me met mijnen baard en die naar Annick doorgestuurd op de mail. Weeral een ervaring rijker. 3 kussen kreeg ik ook nog zeg !

Op de GR35 moest ik een beekje oversteken. Ik heb daar op het brugje een beetje pootje gebaad. Van mijn stapkaart heb ik een bootje gemaakt en laten wegdrijven op dat beekje. Precies zoals een klein manneke. Hoeveel kinderen kunnen er nog een papierenbootje maken stelde ik me de vraag ? Iets later kwam er een gezette heer aangereden om zijn hondje uit te laten. Hij kon niet verder omdat het water te hoog stond. Ik kreeg daar een hele uitleg over het Frankrijk onder de koningen. Erg interessant en terwijl deed Nennette, want zo heette dat beestje haar piske. Nennette staat ook op de pelicule J. ’t Is de reis van mijn leven. Nog een tof smske ondertussen ontvangen van Greet en mijn dag kon al niet meer stuk.

Ik heb toch weer een keer of 10 die Loir overgestoken. Ik vraag me af hoe lang die wel eigenlijk is. Rond 7 uur ben ik dan op de camping aangekomen. Ook daar viel ik weer met mijn gat in de boter. Vlaamse fietspelgrims uit Brugge boden me een BBQ aan. ’t Heeft verdorie goed gesmaakt. Ik heb de indruk dat hoe verder men naar het zuiden gaat hoe hartelijker de mensen worden. Wat een verschil met onze contreien. Morgen trekken we naar Château Renault. 26 km, ik ben benieuwd. Dat wordt terug aanpassen me dunkt na deze lichte tripkes. Voila, mijn relaas voor vandaag. Morgen weeral een nieuwe dag waar de muizen nog niet hebben aangezeten J.

Vandaag heb ik gestapt voor de zussen Ilse en Maaike.

24-07-2012 om 00:00 geschreven door Jan  

Oh it’s such a perfect day
I wish I could spend it with you

Voila dat was het thema vandaag J Prachtig weer, beetje rugwind en goedgezinde mensen. Ik was een beetje bang dat de GPS me langs de N10 zou sturen maar niets daarvan. Via binnewegen over Morée naar Fréteval. Onderweg heb ik een paar stukjes van de GR35 overgepakt. Prachtige landschappen, korenvelden waar de maaimachines volop het koren afscheerden en gigantische  korenschoven uitbraakten. Velden waar je zover het oog kon zien hoe de miljoenen zonnebloemen een geel tapijt uitrolden. Betoverend mooi de natuur hier.

Vanmorgen heb ik dan afscheid genomen van Henk en Heleen. Zij reden richting Tours. Jammer dat ik hen heb vergeten logies aan te bieden wanneer ze zin zouden hebben om Antwerpen te bezoeken. Altijd fijn om gezellige mensen op te vangen. Nu ze hebben mijn blog om via deze weg contact op te nemen. Altijd welkom.

“Vous voulez que je vous enmène un petit bout monsieur ?”. In Froidmantel stopte er een mooi madammeke om me een lift aan te bieden. De verleiding was groot moet ik toegeven maar ik heb beleefd geweigerd. “Vous êtes gentille madame mais je suis pélérin et il faut que je fasse mon chemin en marchant”.  “Bonne journée”, zei de lieve dame en hups, daar reed mijn lift. Vele mensen bejegenen je met de meest bezielende égards. Dat is een ongekende ervaring.

Hoe meer ik naar het zuiden ga hoe beter de campings worden. Hier in Fréteval is het een wondermooie camping aan een meer, mooi sanitair, mooie en ruime staanplaatsen en maar 5 euro voor een overnachting. Wat een verschil met de campings in Noord Frankrijk die soms meer op een kopie van Breendonk lijken dan op een camping. Maar we klagen niet.

De zon deed het kwik stijgen tot 26°C. Behoorlijk warm om te stappen maar das een goeie training voor wat komen zal. In de Mesetas tussen Burgos en Leon kan het kwik tot 40°C stijgen in de zomer en dat op een kale hoogvlakte waar je nergens schaduw vind. We gaan het toch niet uit de weg.

Op de camping nu zijn er verschillende Nederlandse fietspelgrims. Opvallend veel onderwijzers die op tocht trekken met het stalen ros. Stuk voor stuk levert dat telkens een boeiend gesprek op. Zo ook met Wil, een dame 10 jaar ouder dan ik die alleen met de fiets en tent naar Limoges trekt op familiebezoek. Onderweg was ze me voorbijgereden en riep in het voorbijrijden op blije toon “Ola Ola op zijn Spaans J”. Op de camping toegekomen bleek ze naast mij te staan.  Op de koffie met chokolade bij haar tentje hebben we wat gepraat. Een verrijkend gesprek. Ik had begrepen dat ze vroeger hard had gewerkt om een mooi huis en alle luxe te verwerven. Ik had begrepen dat ze in een gouden kasteel had gewoond waaruit de koning verdwenen was en de kasteelpoorten haar gevangen hielden. Ze was eruit gebroken en koos voor de vrijheid. Zo wilde ze niet meer leven. Ze was ongelukkig in al die weelde. 4 jaar geleden was ze met de fiets naar Compostela gereden, een hele ervaring voor haar. Prachtige dame, karakter en moed. En nu alleen die trip helemaal alleen vanuit Nederland naar Limoges voor een familiebezoek en dat op haar leeftijd ! Chapeau, dat noem ik iets over hebben voor iemand. Je moet weten dat de koffie eens zo goed smaakte bij dat stukje levensverhaal van haar.

Morgen trekken we naar Vendôme. Nu zit ik juist halfweg Chartres en Tours. Nog een kleine trip van een 20km. Nu komt er pas schot in de zaak. Morgen sta ik wat vroeger op. Het was verdorie halftien deze morgen voor ik eruit was en bijna 12 uur voor ik de eerste stap had gezet. Maar ik heb geslapen als een roos, ook al is er een fit in mijn luchtmatraske. Dat trekken we ons allemaal niet meer aan J. Er zijn ergere dingen in de wereld.

Slaapwel

Deze “roadtrip” was geheel voor den Alex met zijnen Harley Davidson. Ex-collega en motorcompagnon. Met alle plezier gedaan makker !!!

https://picasaweb.google.com/Jandorie1/CloyesSurLoirFreteval?authuser=0&authkey=Gv1sRgCLq1wqmJida-Tg&feat=directlink

23-07-2012 om 00:00 geschreven door Jan  

Even een tussenstop gemaakt in Châteaudun in een Mc Donalds. Kwestie om even na te zien, er zou iets schelen met de fotolinken. Tegelijkertijd doe ik mij te goed aan een Mc Wrap Chicken. Ooit een suggestie van den Billy die ik bij deze ook een aanrader vind in het assortiment Junkfood. Ik las de reactie van mijn vrouw over de lelijke woorden ‘Kreng en kwezel’ waarmee ik mij nogal laagdunkend uitliet over enkele dames die ik op mijn reis tegenkwam. Ook bij deze neem ik deze woorden terug ( ik moet nog altijd luisteren hé naar mijn chef ) en laat ik de vervangende omschrijvingen van deze woorden over aan de verbeelding J.

Voor wie zich moest storen aan de taalfoutjes in de reacties van mijn lieve echtgenote zou ik willen vragen om een oogje dicht te knijpen. Als Franstalige is het niet makkelijk om het Nederlands foutloos te schrijven. Dit maar even terzijde. Bedankt.

Seffens stap ik voort naar Cloyes sur Loir. Een goeie 20 km nog denk ik.

22-07-2012 om 14:27 geschreven door Jan  

Een erg mooie dag vandaag. Deze stond bol van toevalligheden die me op het laat van de avond het kweldeuntje  ‘It’s a small world after all’ opleverde. ’t Zit nog in mijn hoofd nu.

Nogal laat vertrokken deze morgen in Bonneval. Rond 9 uur vertrokken maar ik ben even de stad ingeduikeld om een petje te vinden. Na half Bonneval afgestruind te hebben op zoek naar dat hoofddeksel zag ik in de etalage van een speelgoedwinkeltje zo een petje liggen. Maar dat was een promopetje van de toer gisteren. Petjes verkochten ze niet maar ik kreeg het kado van die lieve dame. Ik was gesteld. In de kerk van Bonneval ben ik nog een kaarsje gaan aansteken en dan ben ik voortgestapt naar Châteaudun en Cloyes. Een flink stuk was het wel. Eerst nogal saai langs die departementswegen maar de laatste 10 km waren erg mooi. Ik ben de Loir wel 10 keer overgestoken. Die rivier meandert zo in verschillende bochten door het ganse Loirdal en dat is wel erg mooi. Mooie huizen en kastelen geven het geheel een typisch karakter mee. Jongens wat is het vermoeiend om op die Franse voetpaden te lopen. Je zou gaan denken dat men er hier vanuit gaat dat voetgangers maanrobotten zijn. Stenen, putten, hoge boorden, resten beton, ongemaaid onkruid en noem maar op. Het ligt er allemaal. Hier heeft de auto de hoogste prioriteit. Zelfs de luttele meters behoorlijk voetpad worden ingenomen door geparkeerde autos’s.

Voor ik vertrok vanmorgen heb ik nog een praatje gemaakt met Charlotte en Maarten. Een jong stel uit Melsele. Ken jij soms de parochiepriester vroeg ik aan hen. Maarten kende hem wel want Dick kwam al eens in de school waar Maarten les gaf. En zo naar de onderwijswereld afgedwaald. Jaja, de leraar die mijn kinderen heeft leren schrijven kende hij ook ! Hij had er stage bij gelopen in Vrasene. En die, en die ? Ja die namen zeggen me wel iets. Toeval hé ! Jammer ze waren ook aan het inladen om te vertrekken en naar huis te gaan. Ze hadden getoerd en gekampeerd in de Pyreneeën en de Landes en op de terugreis hadden ze nog even de toer in Bonneval meegepikt. Kleine wereld, maar dat is nog niet alles.

Op weg naar Cloyes, in een steile klim stak er een fietser me voorbij en even hogerop wachtte hij op zijn vrouw die de klim iets kalmer aan pakte. De man stelde zich de vraag waarom hij nu pas de eerste voetpelgrim tegenkwam. Hij en zijn vrouw volgden ook de Sint Jacobs-fietsroute vanuit Nederland. Even later op de camping zouden we elkaar terug ontmoeten. Ik had juist mijn tentje rechtgezet en merkte hen op. Aan de overkant van de campingweg hadden zij zich geïnstalleerd. Beetje praten over de interesses, je kent dat bij een kennismaking. Nu bleek later dat we deze mensen al eens ontmoet hadden. Henk en Heleen waren onze wegen eens gekruist in een restaurant. Als gepassioneerde lange afstandfietsers hadden zij hun tentje opgeslagen bij een toenmalige kennis en waren naar dat restaurant afgezakt. Van toeval gesproken. Henk en Heleen kwamen uit Haarlem in Nederland. Bakje koffie geslurpt bij hen aan de tent. Gezellige avond gehad met mijn Noorderburen. Fijne mensen, deze tocht levert mij een vuurwerk aan onvergetelijke ervaringen op

Nu ik het besef, ik heb nog niet gedoucht. Pffft, ik slaap toch alleen J. Morgen zou ik ineens naar de Vendôme hebben gestapt maar ik ga een tussenstop maken in Frèteval. Zowel in Vendôme als Frèteval heb ik al gereserveerd. Na 2 étappes van bijna 30 km even kalm aan nu. En jawel, de eerste 500 km plakken onder de zolen van mijn bottienen. ’t Gaat vooruit hé. Maar ik ben er nog niet weet je ?

We zullen nu maar gaan slapen zeker ? Die douche is voor morgen. En we slapen wat langer ook.

Mevr. J K is de enigste tante die ik nog heb. Dit stuk camino is voor haar.

https://picasaweb.google.com/Jandorie1/BonnevalCloyesSurLoir?authuser=0&authkey=Gv1sRgCJCjmJLYgu2TkAE&feat=directlink

22-07-2012 om 00:00 geschreven door Jan  

Om 6 uur was mijne roommate de Fransman al wakker. De jonge gast met zijn dikke oorbellen die normaal ook in onze kamer zou slapen was ergens anders gekropen. Het zekere voor het onzekere gekozen waarschijnlijk vanwege de snurkdreiging. Onze Nederlandse fietscompagnon draaide zich nog even om. Die had een hele rit voor de boeg vandaag. Van Chartres naar Tours, een goeie 170 km. Een ondernemende kerel want die wist ook niet waar ie ’s avonds ergens een bed zou vinden. Alles lukt bij die mannen, zelfs onvoorbereid en de taal niet machtig trekken die kerels hun plan. Dat staat me wel aan. Ik heb een heel diepzinnig gesprek gehad met die man. Ik ben begot vergeten van zijn naam te vragen maar ik heb hem mijn blog gegeven. Misschien hoor ik nog wel iets van hem. Met het geloof te verwaarlozen is de ruggengraat kwijt in onze samenleving zo sprak hij. Met sterke argumenten onderbouwd moest ik hem gelijk geven. En dan was er Philippe, een sobere maar gezellige kerel die ook op pelgrimstocht was. In stukskes. Ik ben benieuwd hoe hij het nu stelt. Hij ging bij de nonnekes slapen in St. Piat. Hij was Peintre – Artiste, schilder kunstenaar maar daar kon hij amper zijn baguettes mee verdienen. Erg gelovige mens en ik begin daar nu op een andere manier naar te kijken. Die jeugdherbergen vind ik echt de moeite. Ik zie het verschil niet met een crown plaza of om het even wat. Basic, ’t is een stuk gezelliger en je hebt binnen de kortste keren wat klap. Voor 15 euro en eerlijk gezegd …. Je hebt toch maar enkel een goed bed nodig hé ? Wat heb je aan al die weelderige luxe van een 5 sterren hotel als je er het grootste deel van je tijd doorbrengt in een Louis Quatorze bed met je ogen dicht ? Al slapende dromend van hoe je het nog sjieker had kunnen hebben ? Maar ik gun het hen J.

Flikken en Gendarmes, ik wist niet dat er zoveel waren. Honderden zwanen zijn er mij vandaag voorbijgevlamd. Aan een tankstation stonden er een paar politiezwanen hun motor te poetsen. Enkele minuten daarna kwamen er een paar gendarmezwanen aangebold. ’t Was precies koude oorlog, ze gunden elkaar geen blik. Met de Tour-perikelen was het een ganse bedoening in Chartres, ook in Bonneville maar toen ik er aankwam was het feestgedruis al geweken. Ja zeg 1 uur en 10 minuten deden die coureurs erover volgens mijn Belgische campingbuurman hier. Ik heb er 8 uur over gedanst. Beetje saaie weg wel, niet zo mooi als gisteren maar morgen kunnen er weer verrassingen in’t sop liggen.

Goeie benen en voeten gehad vandaag. Ik zat bijna aan 4km/uur bij een vrij vlakke weg. Niet dat het wat uitmaakt hoor maar het tempo gaat omhoog en zo heb ik ’s avonds wat meer tijd voor mezelf. Voor de eerste keer kreeg ik dat zuiders accentje vandaag. Sjirpende krekels, zo sprekend voor ‘le Midi’. Zo ver staan we nog niet maar vandaag, zo vanaf een 10km voor Bonneval, lieten die krekels zich al volop horen. Hier op de camping moest ik maar 7 Euro betalen. Op die manier, onze nationale feestdag indachtig, kon ik mij een menuke van 10 euro permitteren. Dessert inbegrepen J. Frietjes met gegrilde ham en een creme glaceke, geflankeerd door een pichet de vin blanc.

Een mooi contrast met die Château de la Pompe uit mijn camelbag overdag. En dan maakte ik me vandaag de bedenking …… Ja het is wel verdomd zwaar om met zo’n rugzak rond te zeulen maar dat is iets waar ik zelf heb voor gekozen. Ik heb ooit een documentaire gezien op de National Geographic over een dorpsgemeenschap ergens in een exotisch oord die om den brode zwavelblokken moesten winnen. Waar het was ? Ik denk in Zuid-Amerika ergens. Alleszins niet in België. Op hun blote voeten, de giftige zwaveldampen trotserend moesten die mannen blootsvoets duizenden meters een berg opklauteren om die zwavelblokken uit te houwen. In een mand, tot 50 kg volgeladen moesten die sukkelaars dan terug de berg af. Wel, vergeleken met wat die kerels doen is dit peanuts. ’t Is een les in nederigheid,  erg verrijkend.

In Chartres heb ik mijne hoed laten liggen, das na mijn mes het volgende dat ik kwijt ben gespeeld. Ik ben nog teruggegaan maar den hoed was repen snijden. Ik ga voor een klakske zien morgen. Ik ga de tent sluiten nu..  Morgen weer een schoon toerke in’t verschiet. Cloye sur Loir. Wat denk je er zoal van J ?

Ralph en Charlie …. Deze is voor jullie.

https://picasaweb.google.com/Jandorie1/ChartresBonneval?authuser=0&authkey=Gv1sRgCOPnntPUnbykywE&feat=directlink

https://get.google.com/albumarchive/109627923401358950080/album/AF1QipNDxxOkHcN0xBW-B9HwRGQnyGSiYvQgkUeYcvPK?authKey=COPnntPUnbykywE

21-07-2012 om 00:00 geschreven door Jan  

Vandaag was het een dagje om van te snoepen. Erg mooie trip gewandeld. Benen en voeten waren mee vandaag. Gisteren nog goed verzorgd en vandaag een beetje meer kracht gezet op de wandelstokken zodat het gewicht meer naar de stokken wordt afgeleid. Dat heeft erg goed geholpen. En forgeant on devient forgeron. Al smedende wordt men smid is een Frans spreekwoord.

Vanmorgen ben ik dan rond 9 uur vertrokken vanuit Villiers le Morhier. Gisterenavond heb ik nog uitgebreid kennis gemaakt met Mevr. en Mr. Degnieau. Zij reden met een tandem het departement rond samen met hun kleinzoon. Toffe mensen. In Change had ik de eer een archeoloog aan het werk te zien. Die mens had hunnebedden gevonden en was er al 18 jaar mee bezig om het een beetje presentabel te maken. Ook in de velden rondom zag je hier en daar zo een hunnebed staan. Ik heb er fotokes van getrokken. Daarna ben ik verder gewandeld en zo af en toe aangepikt bij een GR route (Grand Randonnée) wanneer ze langs de L'Eure liep. Prachtige landschappen, sublieme natuur. Ook is het merkwaardig dat de vinken hun suskewiet hier op een heel andere manier fluiten. Ze willen er precies rap vanaf zijn van hun melodietje. Echt straf want in Wallonië dan weer breien ze er geen suskewiet aan .

Het was een vrij vlak parcours en ik heb regelmatig gestopt om te rusten. Het ging erg goed, geen last van vermoeide voeten of zo, dat is dus goed. Morgen wordt het een zware naar Bonneville. Meer dan 30 km. Er zal veel volk op de been zijn want de ronde van Frankrijk vertrekt in Bonneville met een tijdrit naar Chartres.

Rond 4 uur ben ik dan in de jeugdherberg aangekomen. Valt mee. Ik ben dan nog even naar de stad getrokken om de kathedraal van Chartres  te bezoeken. Schoon spel maar onze Lievevrouwentoren is toch veel mooier. Een croque monsiuer gaan eten met 2 leffekes en mijn batterijen zijn weeral helemaal opgeladen zie. Mijne stempel ben ik uit koleire in een kroeg gaan halen. Die kwezel van de kathedraal wou mij er eerst maar ene morgenvroeg geven. C'est fermé monsieur, was haren uitleg.

Ik ga er vlug inkruipen want ik lig in een kamer met nog 3 andere gasten. Ne Fransman, een Nederlandse fietstourist en nog ne jonge gast. Hij vroeg of dat we snurkten. Ik heb oorstoppekes zei ik tegen hem. Dat kon hij niet verdragen, hij had nochthans van die joekels van oorbellen in zijn oren steken

coit, dit is het voor vandaag

Tot morgen

https://picasaweb.google.com/Jandorie1/VilliersLeMorhierChartres?authuser=0&authkey=Gv1sRgCMPj-OOqjOvTFg&feat=directlink

20-07-2012 om 00:00 geschreven door Jan  

Vannacht heeft het even geregend tegen de morgen aan. Maar het was over tegen 7 uur. Vlug nog een briefje gemaakt voor Els en Thor om te bedanken voor de gezellige avond en tegelijkertijd om te vragen om eens af te zakken naar ons kantinneke aangezien ze toch op Antwerpen LO woont. Dat zou fijn zijn. Pak en zak waren vlug gereed, er komt routine in. Ik had deze tussenstop ingepland omdat ik graag in Chartres een jeugdherberg zou aandoen. Zonder tussenstop zou ik nooit op tijd aankomen. Na 8 uur kan je niet meer inchecken en de afstand is 37 km. Das te veel en als ik het kan vermijden dan doe ik dat wel. Het was een mooi stukje vandaag maar het vlotte niet echt. Ik heb telkens wat langer gerust en zo komen we er ook. 

Opnieuw een blaar op de wreef van mijn voet zeg ! Ondertussen is dat al verzorgd, dus dat komt wel goed. Ik heb nog altijd spijt dat ik niet opnieuw die Timberlands heb gekocht. Nooit problemen mee gehad. 't Kan natuurlijk ook dat het komt door het gewicht van de rugzak. Niet zagen Jan !

Het landschap is nog wel heuvelachtig maar het begint te minderen. Op enkele fikse hellingen na was het meestal vlak. En ondertussen ben ik in mijn 6de departement aanbeland. Na Pas de Calais, Somme, Oise, Val d'oise en Yvelines zit ik nu in Eure et Loir. Er komt schot in de zaak zou ik zeggen. Ik denk dat ik zaterdag de coureurs gaan tegenkomen tussen Chartres en Bonneval. Ik hoop dat er dan geen omleidingen zijn, dat zou straf zijn. In dat geval neem ik een rustdag in Chartres en ga ik de stad verkennen. Dat mag ook al eens. Voor de rest is er niks speciaals te melden op 1 ding na. Alle kerken zijn hier in Frankrijk gesloten. Een man sprak mij erover aan. Alles wordt er gewoon uitgejat zei hij. Tot zelfs de stoelen.

Naast mij hier op de camping staat een koppel die met de tandem de ronde van het departement doen. Zij deden hun beklag dat er hier in Noord-Frankrijk zo weinig campings zijn en dat de mensen hier vrij onaardig zijn. 't Zal een beetje liggen aan de economische factoren denk ik. In de dorpen is er dus niks te beleven. Er is zelfs nog geen café. Elk dorp heeft wel haar salle de fête maar daar houdt het ook bij op.

Den deze houdt ook op   , ik wil vroeg gaan slapen.

Ik heb nog rap mijn laatste fotokes ge-uploaded. 

slaapwel

Voor de zussen en broers van Annick. En hun gezinnen.

https://picasaweb.google.com/Jandorie1/RambouilletVilliersLeMorhier?authuser=0&authkey=Gv1sRgCPjcjuHexIalswE&feat=directlink

19-07-2012 om 00:00 geschreven door Jan  

Toch nog vrij laat vertrokken deze morgen in Coignières / Plaisir. Verdorie mijn P blijft plakken hier op dat toetsenbord. Zo rond een uur of 11. Het poetspersoneel had al een paar keer voor de deur gestaan. Een goed ontbijt gehad, mijne was gedaan en ribbedebie. Vooral opletten, zeiden die agenten me gisteren, dat ik me niet te voet op de Routes Nationales zou begeven. De route liep er nochtans langs naar Rambouillet maar we hebben onze plan getrokken. ’t Was een reuzedag vandaag. Prachtig weer en goeie benen, wat moet ge meer hebben ? Onderweg in Vieux Eglise zat een familie, ik denk Creolen, buiten in de achtertuin te eten aan tafel. Ik denk wel ma, pa en een stuk of 5 kinderen. Mettez-vous à notre tabel monsieur ! Ik mocht mee aan hun tafel schuiven maar ik mocht niet teveel oponthoud hebben dus ik bedankte vriendelijk. Ik heb er een fotoke van genomen.

Goed verder gestapt en toen kwam ik een Spanjaard tegen die met zijn camionneke geparkeerd stond en een meloen stond te versnijden. Buon dias Senor, groette ik hem. Ik moest meteen een stuk van zijn meloen snijden en opeten, later kreeg ik de overschot, zijnde een halve meloen, mee. José Pamporavatro uit Toro Zomora, ik zal aan jou denken als ik in Santiago ben. Van zo’n meloen krijg je toch verschrikkelijke plakpollen. In Rambouillet aan de statie dacht ik een fonteintje te vinden maar noppes. Iets verder stond een bloemenwinkel met enkele emmers zonder bloemen maar met water in. Ik vroeg aan de bloemenverkoopster of ik er even mijn handen in mocht steken. ’t Kreng zei dat ik maar naar een café moest gaan. Ik zou nog dingen gezegd hebben die niet betamen voor een pelgrim maar met de bedenking te maken dat ze het niet zou verstaan heb ik maar wijselijk mijnen teut gehouden. Stillekesaan op de camping aangekomen rond een uur of 6. Echt ik heb me niet gehaast vandaag. Een prachtige camping midden in het bos van Rambouillet. Let op, dat bos is zo groot als heel Brussel met zijn agglomeraties erbij geteld. De prijs was navenant : 25 euro voor een plaatske, de 10% korting eraf getrokken. Maar onder andere omstandigheden wel zijn prijs waard. Heel sjieke hutten en animatie op het terrein, iets waar ik nu echt geen behoefte aan heb maar je moet een onderkomen vinden.

Bij het zoeken naar mijn plaatske was er een mevrouw me behulpzaam. Ze woonde op Linkeroever en was hier met haar zoontje om naar de doortocht van de Ronde van Frankrijk te komen kijken. Els en Thor, zo heetten ze. Een erg lieve dame die me uitnodigde om spaghetti te komen eten. Ik heb dat niet afgeslagen en het werd voor mij een erg fijne avond. Simpele kost maar op zo’n momenten en in deze situatie was dit me kostbaarder dan een menu in een 86 sterren restaurant. Dankjewel Els en Thor.  Samen nog de afwas gedaan en daarna gingen Els en Thor een potje petanken. Ik ben even naar het groepje muzikanten gaan luisteren aan de campingcafé. Pintje besteld, nen Heineken begot en daar alleen al voor mochten ze van deze 3-sterrencamping een ster afpakken. Luc, dat was de jongen aan het onthaal kwam zich bij me zetten en vroeg me of ik langs Périgeux , ergens aan de kanten van Bordeaux, passeerde. Zijn moeder had er een pelgrimsgite vandaar. En of ik indien mogelijk daar zou kunnen passeren om haar te groeten. We zien wel. Ik heb er een hele tijd mee aan het babbelen geweest. Wel, het was een geslaagde dag today. Morgen en verder over Chartres naar Bonneval worden het zware trippen. Gelukkig is het hier plat, dat scheelt. Ik kruip in mijne slaapzak.

Slaapwel hoor !

https://picasaweb.google.com/Jandorie1/PlaisirRambouillet?authuser=0&authkey=Gv1sRgCKXUrrba3q_D1gE&feat=directlink

18-07-2012 om 00:00 geschreven door Jan  

't Is nog een bewogen dag geworden. Een zeer zware etappe en niet zozeer kwa afstand maar eerder op het gebied van drukke wegen. In Frankrijk zijn er helemaal geen voetpaden en dan moet je langs de rijweg lopen. Hoffelijkheid kennen ze in de 'Couronne Paisienne' hier niet en ze razen je voorbij als gekken. Dat maakt dat je goe uit je doppen moet kijken en steeds op en af de berm moet klauteren om vooruit te geraken.

Soit, we zijn er geraakt, alhoewel, ik heb een lift gekregen van de Parijse flikken. Onderweg naar Plaisir nam ik even rust op een inhammetje in het bos. Niks gemerkt, maar ik bleek daar op een verzamelplaats te zitten van Parijse hoertjes. 't Waren vriendelijke dames van Roemeense afkomst. Ik denk dat het hun schafttijd was want ze zaten daar op een omgevallen boom te piknikken. Eerlijk gezegd, ik had het echt niet gemerkt. Pas toen ik naar hun werkkledij keek viel mijn frank. Dan maar doorgewandeld naar de camping die er niet meer was. Goed naar het Campanile Hotel dan maar ..... volzet, de F1 hotels ...... volzet. Geen probleem, koers uitgezet naar volgende stop in Rambouillet en ergens een bos opzoeken om het tentje te zetten ..... Rond 8 uur kwam er een flikkenkar voorbijgereden. Ik vroeg om even te stoppen en of ze geen hotel wisten onmiddelijk in de buurt. Mais monsieur, qu'est que vous faites ici ? C'est extrèmement dangereux de se balader ici. Ik bleek in het meest gewelddadige stuk Parijs aanbeland te zijn. Niks van te merken, uiterlijk een residentiele wijk maar 's avonds is het de plek bij uitstek voor criminelen. In Rio de Janeiro waren er ook zo van die wijken. Overdag een nette buurt met heren in pak en das maar 's avonds, olalala .... gespuis van de bovenste richel.  

Ik had begrepen dat ik blij mocht zijn dat ik mijn rugzak nog had. Enfin, die mannen hebben me een lift aangeboden naar het dichtbijgelegen hotel, ik heb dat aangenomen, je moet het niet zoeken als je verwittigd wordt.. Hup rugzak in de koffer en ik in de politiekar mee. Op de achterbank zat ik naast een agent, een pikzwarte kleurling, een boom van een vent. Tussen mij en hem een heel arsenaal aan granaten, traangasbommen. Tja, ze maakten het me wel duidelijk dat ik geluk heb gehad. Ik heb hun adres. Ik zal hen een kaartje sturen voor hun korps vanuit Santiago. Dat zijn er dan al 4
In het Etap hotel heb ik dan eens goed uitgerust. Lekker ontbeten daarjuist, de planning even doorgenomen .... we kunnen er weer tegenaan.

Voila, mijn zak is gepakt ...... we gaan verder. Ping ping .. een berichtje van mijne weerman komt zojuist binnen .... Txs Arne, je geeft goed weer. Zo kan ik mijn fleske zonnebrand al klaarzetten

https://picasaweb.google.com/Jandorie1/TrielSurSeinePlaisir?authuser=0&authkey=Gv1sRgCIHlsunZn8H-eA&feat=directlink

17-07-2012 om 00:00 geschreven door Jan  

Nee, ik ben nog niet aangekomen. Vandaag hou ik het liever sober uit respect voor de integriteit van de betrokken mensen waarvoor ik stap. Ik hou nu een stop aan een Mc Donalds. Hier heb ik gratis Wifi en kan ik even mijn boodschap brengen.

Stilletjes ben ik vertrokken vanmorgen. Langs de boorden van de Seine stroomopwaarts naar het Zuiden. Ik was behoorlijk  aangedaan van het verschrikkelijke nieuws. Vandaag stap ik voor jullie, jullie namen staan op mijn steentje. Veel sterkte, veel moed. Ik hou jullie in mijn gedachten.

Pelgrimsgroet

Jan

https://picasaweb.google.com/Jandorie1/TrielSurSeinePlaisir?authuser=0&authkey=Gv1sRgCIHlsunZn8H-eA&feat=directlink

17-07-2012 om 00:00 geschreven door Jan  

Om 8 uur werd ik wakker en ik ben direct begonnen met op te breken. Vandaag was immers een serieuze trok van om en bij de 30 km. Hans was ook al bezig zijn spullen bijeen te brengen. Kom je om een bakje koffie Jan, riep hij al van verre. Tuurlijk dat. Sterke bak Jan ? Ja doe maar. Nog even nagepraat en dan was het voor mij tijd om op te krassen. Het was ondertussen al halftien. Nog wat fotootjes getrokken en hop weg. Ik was al een goed uurtje aan het wandelen en ineens hoor ik achteraan … Spring maar op mijn fiets vandaag, van achterop J Hans volgde de zelfde route. Hij stopte even zodat ik nog een fotootje kon trekken van hem in zijn fietsoutfit. Ik riep nog na “ Met al die Hollandse vlaggen aan uwe velo gaan de mensen nog denken dat ge nen Hollander zijt. Hij moest er grappig om lachen. Ik hou er een fijne herinnering aan over. Buen Camino Hans.

’t Was fijn weer vandaag. Eindelijk het zonneke. Daar heb ik op gewacht. Nu zal het plezant stappen worden. Ik had goeie benen en voeten vandaag. Met de dag wordt het stappen minder belastend. Op fysiek vlak ben ik de moeilijkste periode door hoop ik. Inderdaad de eerste 6 etappes waren moordend. Niet dat ik eraan dacht om op te geven maar ik heb er begrip voor indien mensen hier zouden afhaken. Ik heb nu mijn ritme gevonden en kan mijn etappes veel beter inschatten en ordenen naar de tijd.

Onderweg heb ik een kleine omweg gemaakt om inkopen te doen in de carrefour. Zo van die kant en klare maaltijden om op te warmen zijn best lekker. Vandaag was het kabeljauw en groentjes. Morgen wordt het paella, lekker. Ik ben een luxepelgrim. Bijna op mijn bestemming aangekomen heb ik eerst nog de Seine moeten oversteken. Prachtige stroom maar het ‘Schelt’ is toch schoner vind ik. Toen ik op mijn bestemming was daarstraks bleek dat ik nog 2 km verder moest. Het adres dat de GPS aangaf was niet juist. ‘Ca arrive’ zei de bewoner van het erf waar ik navraag ging doen. Ondertussen had hij zijn hond terug onder controle want dat beest was me niet al te welgezind. Zijn vrouw die iets weg had van Rose uit Schone Schijn vroeg me of ik een gebedje voor haar wou doen. Tuurlijk en ik toonde haar mijn paternoster. Ze begon te wenen en kuste mijn paternoster. Erg ontroerend.

En dan bereikte me vandaag erg droevig nieuws. Morgen zal ik die mensen diep in gedachten houden. Het is verdomd allemaal zo oneerlijk. Waarom toch ….

Vandaag liep ik voor Annick’s familie in Aiseau Henegouwen. Tante Jeanine en Micheline. Fabienne, Benjamin en Isabelle, hun kinderen en hun gezin. Paul Moutois, Claude Semal. Haar overleden nonkels.

https://picasaweb.google.com/Jandorie1/HenonvilleTrielSurSeine?authuser=0&authkey=Gv1sRgCJP2sJKSs_3PiQE&feat=directlink

16-07-2012 om 00:00 geschreven door Jan  

Een beetje met weemoed moest ik deze morgen mijn luxeverblijf verlaten in Beauvais. In het geheel niet om dat stappen maar eerder om de verwennerij. Nu  is het terug naar de basics in een tentje, op den buik op een matraske. En ’t is hier nogal koud. Ik heb maar een truike bij aangetrokken.

Het was een rustig wandelingeske. Ik had het drukker verwacht vanwege de zondag maar dat was het helemaal niet. Om 8 uur vertrokken, het bezoek aan de kathedraal zat er niet meer in en dus ben ik maar doorgestapt. Het is akelig stil hier in Noord Frankrijk. Als ik onderweg op die 8 uur stappen evenveel mensen tegenkom als ik kan tellen op mijn één hand, zal het veel zijn. Het landschap is ondertussen veranderd van graanvelden naar afwisselend bossen en landbouw en dat vind ik wel goed die afwisseling. Ook de geuren zijn helemaal anders. Ondefinieerbaar maar constant ruik je rozijntjes, ’t is me een raadsel

Rond 5 uur ben ik dan op de camping toegekomen. Die laatste kilometer was een klim van wel 12 graden., zo steil. Op het terrein was een jonge man zijn tentje aan het rechtzetten. ’t Was een man uit Gouda, Hans was zijn naam. Hij reed met de , fiets naar Compostela. Zijn vrouw was 3 jaar geleden gestorven en dat had hem er gans onderuitgehaald. Met die pelgrimstocht zoekt hij opnieuw aansluiting te vinden in het leven. Het had hem erg diep geraakt en ik was onder de indruk van zijn verhaal. Sympathieke kerel. Hij is met zijn fiets wat pintjes gaan halen en ik heb met hem mijn avondeten gedeeld. Cassoulet, Italiaanse ham en tagliatelli met een stukske stokbrood.

Fijne tiep die Hans. Ik hoop dat deze reis hem dat brengt waarnaar hij op zoek is. Morgen wordt een zware dag. Ik hoop de Seine te bereiken. Dat is voor mij het punt of no return J

Ik ben moe van die laatste klim, mijn ogen vallen toe. Morgen brei ik er wel een stukske aan. Misschien hebben Hans zijn 3 Grimbergens er wel iets mee te maken.

Voor de ouders van Annick, beiden overleden heb ik vandaag gestapt.

https://picasaweb.google.com/Jandorie1/BeauvaisHenonville?authuser=0&authkey=Gv1sRgCM_Dmb7jxqTRNw&feat=directlink

15-07-2012 om 00:00 geschreven door Jan  

14-07-2012 om 00:00 geschreven door Jan  

Om 7u30 was ik wakker en mijn 2 maten niet kort daarna. Het deed een beetje vreemd aan om in een goed bed wakker te worden. Mijn maten hadden ook goed geslapen. Na een eenvoudig ontbijtje in het hotel hebben ze me terug afgezet daar waar ik gisteren gestopt was. Eerlijk duurt het langs en ik zou het niet anders gewild hebben. Van daaruit ben ik dan een stuk terug gelopen naar het Maison Medical waar Dr. Bachelet de draadjes verwijderde. Hij had er serieus wat job aan vanwege het korstje dat erop was gekomen. Ik moest niets betalen. Dat wordt weer een kaartje om op te sturen. Die brave man zijn dochter was ook pelgrim maar ze liep de camino in stukken. Net zoals de uitbaters van de camping hier in Oursel Maison. Eigenlijk is het Francastel, een deelgemeenteke. Dan nog even de apotheker binnengewipt om een serie pleisters, de tabac-presse om een SIM kaart van SRF, eindelijk heb ik er eentje maar surfen gaat nog niet. Ik denk dat het even duurt vooraleer dat die geactiveerd is.

Het was een korte etappe vandaag maar een erg natte. Ik heb jammer genoeg mijn bottienen niet kunnen drooghouden. Ondanks de lagen ledervet die ik in het leder had ingewreven. Ook de gamaches waren kleddernat. Niets gekort, het water stroomde letterlijk in beken de heuvelende wegen af, een weg naar beneden zoekend. Nu hangen mijn bottienen te drogen in de voortent van 'mijne'  karavan. Seffens als het ophoudt met regenen ga ik keitjes zoeken om te verwarmen op m'n gaspitje. Die steek ik dan in mijn bottienen zodat ze wat droger kunnen worden. De GPS had kuren vandaag. Ik liep met mijn ogen dicht naar dezelfde straat in een andere gemeente. Naar Maisoncelle meer bepaald. De uitbater hier kende het probleem. Iedereen heeft daar last mee. Dat schol een extra uurke stappen. So what.

“Avez-vous un tampon madame ?” is een vraag die bij de modale nederlandssprekende belg de wenkbrauwen doet fronsen. Een beetje vergelijkbaar met onze reactie als we onze Noorderburen hun behoefte aan een grote boodschap horen aankondigen. Steeds vroeg ik “Avez-vous un cachet svp Madame pour mon carnet de Pélérin ?” of “Hebt u een stempel voor mijn pelgrimsboekje ?” Fout is het niet maar “Tampon” is beter. Voor hen die me willen volgen, dit ter info. Je zal geen lel om je oren krijgen.

Op de camping aangekomen mocht ik een caravan in gebruik nemen van de uitbater. De grond is zo nat dat je er tot aan je enkels in wegzakt. Ook hij is pelgrim, vandaar zijn geste,  en legt jaarlijks stukken af van de camino. Dat is ook een manier. Ook deze camping staat zo leeg als het maar kan zijn. Op een Nederlander op doorreis en 2 jonge Nederlandse meisjes na die hier met een “Kemper” kwamen aangereden en me vroegen of ik hun warmwaterinstallatie niet kon in gang krijgen.' Na de douche' zei ik. ’t Bleek niet meer nodig, de zekeringen op het terrein waren gesprongen. En ondertussen blijft het maar regenen. ’t Begint zowat op de zondvloed te trekken J. Mogelijk zit  Sint Jacob ertussen, immers bij de voorbereidingen had ik gedreigd hem zijn palster af te pakken, een paraplu in de plaats te geven en hem op een regenton te zetten indien hij niet voor beter weer zorgde. Ik heb spijt van mijn dreigementen nu J

Voor morgen in Beauvais tref ik het. Ik heb zojuist gebeld met een dame die er een gite voor pelgrims openhoudt. Ik mag er morgen naartoe. Een halfuurke op voorhand moet ik even bellen en dan komt die dame opendoen. De campinguitbater heeft het adres voor me opgezocht. Hij vertelde me ervan.

Gelukkig heb ik daarjuist mijn tent nog wat kunnen drogen want die zat al nat in de zak sinds eergisteren. Seffens een trekske slapen en morgen gaan we vroeg op stap. Illusies moet ik me niet maken, een Nederlander, op doorreis naar de Dordogne beweert dat het morgen de ganse dag gaat regenen. Ik ga proberen mijn andere kousen ook nog droog te krijgen.

Ik heb hier wireless zodat ik al eens heb kunnen skypen met het thuisfront en ook heb ik al wat fotokes kunnen downloaden

Pierre, kameraad, dit was een kort stukje Camino maar daar hield je van : Kort en bondig en "just ". Deze etappe heb ik gelopen met jou in gedachten. 4 jaar geleden, 13 juli 2008, veel te vroeg toch. 

https://picasaweb.google.com/Jandorie1/BreteuilOurselMaison?authuser=0&authkey=Gv1sRgCJ2_rrmewbeBtwE&feat=directlink

13-07-2012 om 00:00 geschreven door Jan  

De dag begon zoals gisteren. Wakker om 6 uur en regengekletter op mijn tent. Opnieuw dacht ik foert ik draai me nog even om, we zien wel. Om 8 regende het nog even hard. Nu moest ik er toch echt want Yuri zou me achternakomen op de D14 van Moreuil naar Breteuil. Ik vrees dat Yuri me is voorbijgereden want ik heb op de schaarse automobilisten onderweg maar in B me zien voorbijrijden en dat was een grijs metalieken Golfke. Ik heb nog staan zwieren maat tevergeefs. Nochtans is was goed zichtbaar met al mijn fluo-smileys op mijn rugzak. Als het Yuri was, dan zal hij zeker even niet opgelet hebben. Soit, hij was niks verplicht.

Onderweg kwam iik 3 jonge snaken, ik schat 12 a 13 jaar tegen. Ze waren aan het liften. Ze waren helemaal te voet van Folleville naar Paillart gelopen om iets, God weet wat te kopen, maar de winkel was gesloten en nu moesten ze helemaal 4 km teruglopen. Ze hielden me tegen om hun ongemak te vertellen. Of ik geen auto had om hen even terug te brengen. Nee, dat had ik niet en toen vroegen ze hoe ik hier was beland. A pied natuurlijk, daar konden ze niet goed aan uit. In alle geval, ’t waren fijne kereltjes, ze wensten me veel moed toe en ze beloofden om nooit meer te liften voor zo’n klein stukje J.

Een uur voor aankomst in Breteuil, juist bij het verlaten van het departement de la Somme en het binnenkomen van dit van de l’Oise,  kreeg ik een telefoontje van Ludo met de vraag waar ik zat. Zij waren goed toegekomen in Breteuil en waren me aan het opwachten in de tabac-bière-press bar. Dat was een verrassing. Mijn 2 maten die even een bonjourke kwamen doen. Samen hebben we iets gedronken, ne Stella by the way, en daarna zijn we een hotelletje gaan opzoeken. Het eerste hotel dat we vonden verhuurde geen kamers meer. Al goed, de uitbater die enkel nog zijn restaurant openhield was maar een voze raap. Iets verder hotel Akino was beter. Een goed bed, een ontbijt, geen overbodige luxe en dat allemaal voor 23€ de man. En een lief madammeke aan de balie die ons ineens een adres gaf van een goed restaurantje. En dat het goed was ! Een menu van slechts 20€ en daarvoor kreeg ik een bavarois met roze garnalen, sjiek gepresenteerd. Frietjes met eendeborstfilet en groentjes en een ijssorbet van vijgen. En we werden bediend als koningen. Na een dieet van muesli-bars en croissants, afgewisseld met hapklare maaltijden uit het kaske was dit pure verwennerij. Ongelooflijk en voor zulk een prijs.. Dat ben je in België bijna in een frituurke kwijt.

Erg tof van mijn maten die me onderdak en een lekkere maaltijd in de ware pelgrimsgeest cadeau gaven.

Mijn 2 maten pitten al, ik schrok ervan dat ze 300 km hebben moeten rijden om hier te geraken. Stapje voor stapje telt het op. Het lijkt eindeloos maar het geeft oneindig veel voldoening. Zelfs het apeweer heeft hier nauwelijks impact op. Zelfs de regen verhindert niet dat hetgene je ziet, voelt of ruikt een aangename indruk achterlaat. Korenvelden zover je kan zien, vriendelijke maar vooral gewone mensen, les parfums des jardins na een plensbui ….. alles alles waar je in het gewone leven nauwelijks aandacht voor hebt wordt nu dik in de verf gezet. Onverwoordbaar bijna.

Morgen ga ik hier in Breteuil mijn draadjes uit mijn oog laten halen. Dat moet zeker gebeuren. Dan even zoeken of er een Tourisme kantoor is om wat informatie omtrent back-up overnachtingen in te winnen. Morgen trekken we naar Oursel Maison, een kort stukje maar dat komt gelegen vanwege het boodschappenlijstje.

’t Was een mooie dag vandaag, dankuwel aan degenen die hier aan bijgedragen hebben.

Deze dag draag ik met plezier op aan de nagedachtenis van Madame Raymonde Cabossart. Grootmoeder, memère van Annick. Een prachtmens en schat.

https://picasaweb.google.com/Jandorie1/MoreuilBreteuil?authuser=0&authkey=Gv1sRgCNXSzNuggPqvTg&feat=directlink

12-07-2012 om 00:00 geschreven door Jan  

Beste mensen, dank u voor alle reacties. Zodra ik ergens wireless kan gaan zal ik antwoorden. 't Is ontzettend duur met mijn oude baas als provider te internetten in het buitenland. Txs voor het begrip.

Jan 

11-07-2012 om 18:53 geschreven door Jan  

Le Hamel – Moreuil 20 km.

Een vrij kleurloze dag vandaag. Om 6u30 was ik wakker en de regen kletterde tegen mijn tent aan. Ik dacht, foert ik blijf nog een uurke liggen misschien is het over. Jawel, om 7u30 een stralend zonneke en helemaal rondom een blauwe lucht. ’t Was de moment om op te krassen en van de gelegenheid gebruik maken om mijn binnentent eens te drogen. Om halfnegen was ik dan op pad. Goed doorgestapt tot één uur en dan ben ik een uur gaan schuilen voor het onweer.

Vandaag had ik goeie voeten. Ook nu ik die bottienen niet meer zo strak aantrek heb ik geen last meer van pijnlijke hielen. Ik geloof dat ik deze schoenen niet genoeg heb ingelopen. Mijn vorige, timberlands, vond ik eigenlijk wel beter maar goed ’t is nu zo.

Na dat onweer ben ik op mijn gemak doorgestapt naar de camping. Onderweg stopte er een jonge kerel om me naar mijn bestemming te vragen en wat ik allemaal in mijn rugzak had zitten. Toffe knaap, ik schat een jaar of 25, hij wilde met de fiets naar Bretagne en dan naar Engeland trekken. Hij vroeg hoeveel gewicht ik meedroeg. Op zijn fiets had hij al eens 25 kg meegenomen en dat was ook genoeg vertelde hij. Vooral bergop zou het erg zwaar zijn met dat gewicht.

Die wandelstokken zijn fenomenaal om bergop te stappen. Je armen trekken je mee naar boven en dat scheelt. Ik kan me herinneren dat ik me vroeger gewoon buiten adem liep bergop. Zelfs korte stukken en zonder bagage. (ik smoorde toen wel J ) en hier zijn dat stukken van dikwijls een kilometer vrij steil omhoog en dat gaat vlot, niet vanzelf maar toch vlot.

Naar gewoonte nog een goeie plensbui net voor de aankomst op de camping maar ondertussen staat mijn tentje al. Morgen krijg ik bezoek, misschien wel zelfs 2 keer. De Yuri, een jonge ex-collega trekt in verlof naar Frankrijk bij zijn ouders en als het wat meezit passeert hij tussen Moreuil en Breteuil om een bonjourke te zwieren. Erg sympathiek. Later op de avond, als het meezit natuurlijk, komt mijne soulmate ook eens langs. Daarom dat ik voor een logementje ga zien in Breteuil. ’t Is heen en weer toch al bijna 500 km dat er gebold moet worden. We zien wel.

En voila tot daar, ik ga vroeg slapen vandaag.

Deze keer stapte ik voor mijn zus Gerda en onze Jan. De Kleine Jan, Joris en Maarten en hun gezinnen.   

https://picasaweb.google.com/Jandorie1/LeHamelMoreuil?authuser=0&authkey=Gv1sRgCLjsjai6oebqIw&feat=directlink

11-07-2012 om 00:00 geschreven door Jan  

Om het met duivenmelkerstaal te omschrijven : De duiven zijn vroeg gevallen vandaag. Ik was al om 5 uur op de camping. Mooie rustige camping bij de meren aan de bovenloop van de Somme. Kwa landschap is het een beetje vergelijkbaar met de oude zijarmen van de Schelde in de Weert. Heel specifiek landschap.  Rond 8 uur ben ik vertrokken in Authuille; ik wilde zelfs vroeger vertrekken maar het regende en een natte tent meesleuren is weeral een kilootje meer. De campinguitbater heb ik niet meer gezien dus dat was een goedkope overnachting; Ik kan er ook niet aan doen.

Ik ben zo fier als ne gieter omdat ik die rubberdop van mijn wandelstok heb kunnen fabriceren. Zo zie je maar dat je met een beetje inventiviteit wel iets kan bereiken. Hoe het mogelijk is, ik weet het niet maar het was precies een Mc Gyververhaal. Die vond ook binnen de kortste keren de nodige prullen om iets te fiksen. Nog geen 500 meter stappen en een stuk autoband vinden is eigenlijk onverklaarbaar vind ik. De Christoffel van Jacqueline zal er wel voor iets tussen zitten J. In alle geval, de reparatie is uitermate geslaagd. Ik moet genen andere hebben.

Rond een uur of 9 ben ik een koffiebarreke binnengestapt in Ervillers pour mon petit café. De mevrouw bezag me maar met een scheef oog. Je moet weten dat ik een blauw oog heb, nen halfwassen grijs gespikkelden baard en ik droeg een poncho want het regende. Ze bracht me mijn koffieke en vroeg me waar ik naartoe ging. Toen zijn we beginnen vertellen. Zij was maar 1 keer in België geweest, in Gent met de floralieën. Vroeger was ze nog bloemenverkoopster geweest, vandaar. Ze had 2 zoons waarvan ze er één verloren had. Ze vernoemde de ziekte maar ik kon het niet thuisbrengen. Haar man was ook een stapper en die stippelde vooral zijn tochten uit in het centraal massief. Hoe langer ik daar zat, hoe behulpzamer ze werd. Ik kreeg een hele zak speculazekes en chokolatjes. Ze wou me flessen water meegeven maar ik vroeg haar om in de plaats mijn camelbag op te vullen. Ze vulde die met het ijswater van haar Ricard klanten. Ik kreeg zelfs een dozeke sigaartjes maar die heb ik beleefd geweigerd. Een heel lief mens. Tot slot wilde ze me geruststellen wanneer ik ‘En péril’ moest verkeren. In nood mocht ik haar altijd bellen, haar man zou me wel komen ophalen. Schattig mens, ik stuur haar een kaartje. Dat zijn er dan al 3.

Wat verder in Morlancourt werd ik aangesproken door een oudere man. ’t Gaat nog 40 dagen regenen, beweerde hij,  want op St Médard had het geregend. Jawadde zeg, dat beloofd. Na het bezoekje aan dat koffiebarreke heb ik toch geen regen meer gehad zodat ik mijn gewassen spullen aan mijn rugzak te drogen kon hangen.

In Abert heb ik inkopen gedaan. In het office de tourisme ben ik gaan informeren naar logies in het Somme-departement. Ik kreeg een boekje mee.

Estherke van Santvliet, ik zou dit boekje bijhouden maar het is gewicht. Ik zou het je willen geven voor de Walter, je papa. Het Somme departement is het Walhalla voor mensen die zich interesseren in de 2 grote wereldoorlogen. Je kan geen dorp voorbijgaan of er liggen bloemen bij de oorlogsmomenten. Veel slachtoffers zijn er gevallen in die waanzin, vooral in de grote wereldbrand van  ’14-’18. Toch opmerkelijk dat de inwoners zo met het oorlogsverleden begaan blijven. Met al die monumenten zat ik verdorie opnieuw met zo’n kweldeun opgescheept. Deze keer van Michel Sardou : Verdun. ’t Zit nu nog in mijn kop.

Ik heb me ineens voorzien voor een paar dagen. Gisteren was er  echt sprake van rantsoenering : 1 croissant, 2 appelen en 3 appelsienen. Ik had maar 2 appelsienen gekocht maar die kramer had me een beschimmelde verkocht. Ik kreeg er 2  goeie voor in de plaats.

Rond halfdrie kreeg ik een smsje van mijn maat, pelgrim Marc. Hij had zojuist de Spaanse grens overgestoken. Ik heb hem proficiat ge-smst. Alhoewel ik nog maar met de proefronden bezig ben mag ik in alle bescheidenheid toch zeggen dat het niet te onderschatten valt. Maar we hebben moed en motivatie. En wat het belangrijkst is : Je doet er een unieke ervaring mee op die je je leven lang meedraagt. Maar ik ben er nog bijlange niet. Oh nee.

Rond 4 uur ben ik dan de Somme overgestoken. De Somme is naar verluidt de rustigste rivier in Frankrijk  Iets verderop was de camping. Omdat ik echt inhet diepste van de Sommevallei zit heb ik hier geen ontvangst voor GSM of wat dan ook. Morgenvroeg zal ik het thuisfront melden dat ik nog in leven ben J.

Al bij al een mooie en geslaagde dag. Temeer omdat ik heb vastgesteld dat je je bottienen niet te strak mag aantrekken als je in een heuvellandschap stapt. Je trekt er gegarandeerd je hielen mee open. Beetje losser in de schoen bracht heel wat verlichting. Morgen naar Moreuil. Ik denk 21 km. Een douche heb ik al genomen, nu nog de voeten verzorgen en dan vroeg gaan slapen seffens dan kan ik er morgen vlug uit.

Tot hoors.

Deze etappe heb ik gelopen voor Ons Annie, onze Mil en den Tom

https://picasaweb.google.com/Jandorie1/AuthuilleLeHamel?authuser=0&authkey=Gv1sRgCNbTl4C8nry88QE&feat=directlink

10-07-2012 om 00:00 geschreven door Jan  

Voilà, we zitten al in een ander departement. Pas de Calais is doorkruist en nu zijn we in het departement van de Somme aanbeland. Dat dagje rust was echt niet overbodig. Te veel is te veel en aangezien er gratis wireless was op de camping kon ik even profiteren om mijn mails te schikken en hier en daar een antwoordje te formuleren. Ik heb ook eens goed gaan eten, met mes en vork en ik was gerustgesteld met te merken dat ik het nog kon. Ondertussen heb ik mijn vaste weerman in dienst, Arne ! Bedankt maat. Vandaag gaf je me goed weer, txs, de enkele druppeltjes niet te na gesproken. Heel wat anders dan om de haverklap die poncho uithalen. ’t  Is wel alles ineen maar toch niet zo handig als je alleen bent om die poncho over je rugzak te heisen. Op de ganse tocht van 35 km ben ik welgeteld 1 bakker tegengekomen. Ik moet de Luc uit den Brigand gelijk geven dat je moet opletten of je vind geen eten. Het is nog erger dan bij ons, je vind er gewoon geen middenstand. Ik liet me verassen met de batterijen van mn gps. Even waarschuwen dat ze leeg waren en dan ineens oeps, gedaan met spelen. Even aanbellen om naar een winkel te vragen. Il y en a pas monsieur. Maar die lieve man heeft me 2 batterijtjes cadeau gedaan. Ik zal hen een kaartje sturen. Ken je de Melselestraat ? Hewel, die ganse 35 km was 1 mega-Melselestraat. Boerderijen, weilanden zover je zien kon. Ik moest wel lachen bij één boerderij, attention des pieges , waarschuwde een bordje. Die boer had over heel zijn domein wolfijzers en booby traps gezet. Althans de uitleg van een voorbijganger.

Op de camping hier aangekomen werd ik aangesproken door ne gast die hier op de camping woont. Hij komt uit Wattrelos dus ik kneep al 1 oog dicht. ‘t Manneke was vriendelijk want ik mocht bij hem een pintje komen drinken. Ik vond het maar een louche zaak. Boot afhouden. Morgen ga ik eerst in Albert, das een stad wat inkopen doen. Alles doen met 1 stuk zeep is niet de max. Wat deo, een wasmiddel, knijpers, batterijen en een kammeke. En dan kan ik voort. De etappe naar Hameau Bouzencourt is 21 km. Ik ben er niet kwaad voor. Ik heb den baas van de camping nog niet gezien. Die zou nog langskomen maar hij gaat pech hebben want ik ga slapen.

Kwelduintje vandaag : France van Michel Sardou

Quand je pense à la Vieille Anglaise, qu’on appelait le Queen Mary
Je ne voudrais pas finir comme elle, sur une quaie de Californie

Goodnight, de torenklok slaat 10

Deze stapperij draag ik op aan mijn zus Mariette, onze Louis … Paul Jan en Yasmine

09-07-2012 om 00:00 geschreven door Jan  

08-07-2012 om 00:00 geschreven door Jan  

De weergoden op weg naar Mérignies waren me niet gunstig gezind maar toen ik vanmorgen er vertrok was het een stralend zonnetje. Dan stap je eens zo vlug. Ik was om 8 uur op de baan en had zo gepland om tegen een 4 uur in Boiry te zijn. ’t Kan verkeren zei Bredero ook. Een historische oneliner die vandaag nog maar eens in het vet mag geschreven worden. De dag begon dus goed onder een stralend zonnetje. In Moncheaux aangekomen bleek dat dit de Sainte Marthe parochie te zijn. Awel, op mijne uitwaai was daar zo’n klein hummeltje bij dat Martha heette en ik dacht ….. ik loop voor dat schapeke eventjes dat parochiekerkje binnen. Hahaha, sebiet wordt er noog gedacht dat ik nen Heilige wordt. Nee ’t gewoon uit sympathie voor Marcel B en Ingrid. Eens Moncheaux voorbij liep ik een een grootwarenhuis ‘Les Mousquetaires’ binnen voor een kant en klare hap. Aan de kassa gekomen vroeg de kassierster of ze mijn rugzak mocht nakijken of ik niets gepikt had. Momentje en ik deed mijn rugzak uit en gaf die in haar handen. S’il vous plait madame. ’t Wicht viel van haar stoeltje. Mais il y a tant de tirettes en des sacs ! Il faut tout vérifier Madame, was mijn antwoord. ’t Was rap gedaan, ik mocht doorgaan. Ja het vlotte goed en rond 2 uur had ik al 22 km gelopen en toen viel ik op mijn smikkel. Gestruikeld over een borduurke voor een shoppingcenter.

07-07-2012 om 00:00 geschreven door Jan  

Maar ik heb er meer gedaan. Ik heb zeker 5 km om moeten lopen op zoek naar een 3G kaartje en dan nog konden ze me niet helpen. Soit, dan nog maar even zonder. Wattrelos was een trieste bedoening en ik was blij dat ik daar weg was zo’n sombere buurt heb ik maar zelden gezien. Ook de streek zelf naar Mérignies was niet van die aard dat ik er verliefd zou op kunnen worden zoals de Verhofstad indertijd op Toscane. De streek wordt hier le Pays de Pévèle genaamd. Courage, dat heb ik veel gehoord vandaag en dan nog voornamelijk van jonge gasten. Er is zelfs een gast gestopt om me te vertellen dat zijn vader op 70 jarige leeftijd de camino heeft gelopen vanuit Chartres. Allez das dan weer plezant als ge zoiets hoort. Nu had ik dat wel enigszins verwacht dat dit gedeelte van Noord Frankrijk een trieste bedoening zou worden. Zo’n 10 km voorbij Roubaix is de sfeer tussen de mensen beter vind ik.

En zo zit mijn 5^de etappe er weeral op en kan ik deze keer terug op een camping slapen ipv in het bos. Ge kunt niet geloven hoe goed dat dat douchke heeft gedaan daarjuist. Hele simpele camping. De campinguitbater had het hoog op met de Christelijke waarden en de pelgrims. Pense à moi là-bas zei terwijl hij zijn 8 euro kampeergeld rap in zijn zakken foefelde. Zijn christeljke waarden rond de pelgrims en het herbergen ervan was hij precies vergeten.

Het stappen gaat al vlotter maar nog steeds die dip na 15 km. Ik hoop dat dat eruit gaat. Dat zal wel hé, 10 dagen moet ge toch rekenen vooraleer alles geolied begint te lopen. Ola en dat was ik nog vergeten …. Ik heb een pak frieten met kipnuggets gaan eten in Cysoing. Dat smaakte wel zeg ! Dat ge zo’n onnozele dingen ineens helemaal anders inschat vind ik wel frappant op zo een korte tijd.

Morgen is het weer ne zware naar Boiry Notre Dame. Ik denk als het te laat wordt dat ik nog eens beroep ga doen op de loi de gitans. Maar ik doe mij best om er te geraken allleszins.

Ik kruip erin, en ik hoop dat ik kan slapen want een beetje verder ligt er ene zijn wekker te piepen en ik geloof dat die weg is.

Deze etappe draag ik op aan vader en moeder, beiden overleden.

06-07-2012 om 00:00 geschreven door Jan  

Ik zie dat ik hier vlak bij de grens nog verbinding heb met Proximus dus ik kan nog vlug wat posten. Nogal redelijk vroeg wakker zodat ik vroeg ben kunnen vertrekken. Het verlaten van camping Panorama was enkel mogelijk na een stijle klim in de nachtegalendreef van Kluisbergen. Na een tiental kilometers werd het terug vlak ongeveer in de buurt van Moeskroen. Onderweg kwam ik een mooi paard tegen in de wei en ik nam er gelijk een foto van. De trotse eigenaar, die ik Firmin zal noemen, kwam uitgebreid zijn paard bestoefen. Elle s’appelle Sara. Toen hij het kocht was het een wit paard. Later is het mokka geworden. Ik denk dat de oorzaak ligt in het feit dat hij dat beest peekes voedert. "Chaque jour un seau de carottes, elle aime bien vertelde" hij voort. Van’t paard naar zijn ‘dorifors’, dat bleken dan weer coloradokevers te zijn. Hij had al 2 keer zijn patatten gesproeid, niks gekort.

Vandaag niet verkeerd gelopen maar ik heb wel een uur moeten gaan schuilen. Het goot bakken water. Na kilometer 15 begin ik te voelen dat ik voeten heb. Dat is het dipmomentje. Dat duurt zo een 5 km en dan is het over.

Weeral iets bijgeleerd vandaag. Voor ik mijn traject plan moet ik eerst eens bellen naar de campinguitbaters. Deze avond rond 6 uur in Wattrelos aangekomen en wat bleek ? De camping was opgedoekt, waarschijnlijk omdat de eigenaar ‘en tôle’ zat. Den bak ingedraaid dus. Ja en nergens in de geburen een logement. Te midden van industrieterreinen en wijken die je zo een beetje aan de bronx doen denken. Nood breekt wet dus heb ik mijn tent maar in het park gezet. Volgens een jogster was dat nogal een veilig plaatske. Ik heb gelukkig nog wat water in mijn camelbag voor een muizewaske morgenvroeg. Voila, het kan altijd niet meevallen hé J. Dat maakt dat ik een heel eind verder ben moeten lopen. Morgen dan weer een stukske terug om de weg naar Mérignies op te pikken. Komt wel slim.

Goedkope dag dus vandaag. Kant en klaar schotel uit de lidl, 2 redbulls en een half literke cola. 6 euro zoietekes.

Kruip erin, ik hoor hier alleen nog de kraaien lawaai maken.

05-07-2012 om 00:00 geschreven door Jan  

Vanmorgen werd ik wakker met een kieken in mijn tent. ’t Beest was onder mijn voortent gesukkeld en had het erg naar zijn zin. Van een ei was er niks te bespeuren. Erg goed geslapen trouwens na die vermoeiende tocht van gisteren. Aangezien ik thuis aan een kleine 5 km/u stapte moet ik tot mijn eigen schade vaststellen dat zoiets helemaal niet het geval is. Ik kom aan minder dan 4 km/u. Nu het is geen wedstrijd maar als ik dan maar rond 10 uur opstap kom ik vrij laat aan op de volgende bestemming. Vroeger doorgaan dus. Maar ik neem mijn tijd. Ik denk dat mijn kilometertellertje ook niet een correcte weergave geeft. Bergop en bergaf neem je korte passen en dat beïnvloedt een correcte weergave. Daarom dat ik het zo vreemd vind dat elke etappe hier zoveel meer is dan eerst uitgerekend. Nu ik geef de km op van mijn tellerke, ik loop al eens verkeerd zie je !

Nederlandse overburen op de camping, Ad en Jenny, een echtpaar uit Noord-Brabant boden me een lekkere mok thee aan en ze vroegen me om mee te ontbijten. Fijne lui. Onderweg dan weer zag ik een mevrouwtje in haar voortuin bezig. Ik vroeg haar of ik mijn camelbag mocht bijvullen. Ik mocht haar volgen naar de keuken. Oma was de strijk aan het doen en het zou haar plezier doen als ik een weesgegroetje voor haar zou doen ginds ver. Ikkreeg een lekkere frisse Gini en ik kon er weer tegen. Erg sympathieke en gastvrije mensen die familie Van De Sijpe – De Heneau. En dan later op de dag zijn de motormannen mij komen opzoeken in Kluisbergen. Dat was een plezant bezoekje. Een half uur voor ik de camping bereikte begon het bakken water te regenen. Waternat was ik zoals ze in Beveren zeggen. Water is toch altijd nat J ? Camping Panorama is een stijlvolle camping gelegen in het hart van de Vlaamse Ardennen. Prachtige streek. Mijn dank gaat uit naar Mevrouw Anne Vanmeerhaeghe. Ze heeft me een trekkershut aangeboden om te overnachten met alle comfort. Gratis voor niets. Maar mn profijt gaat naar een goed doel.

Later op de avond is Mijn dochter en haar partner nog even langsgeweest om een paar kousen en een bonjourke. Braaf kind.

Warm dat het was vandaag pffffft. Maar het stappen verliep vlotter dan gisteren. Ik heb nu met die wandelstokken het ganse traject gestapt. Ik wil ze al niet meer missen. Dat scheelt een pak in belasting voor je voeten.

Ik ga slapen nu. Morgen wil ik er alleszins vroeg uit om op te krassen. Morgen trek ik Frankrijk binnen. Ik had beter een kortere trip gepland zodat ik eventueel een data-kaart zou kunnen aanschaffen. Zonder wordt het een erg dure bevalling om te internetten.

Nog rap eens iedereen bedanken voor de ontelbare reactie. Neem me niet kwalijk dat ik erg kort antwoord, batterijen en internetkost zijn daar debet aan !

Allez, sloppel. Morgen Wattrelos in La Douce France

https://picasaweb.google.com/Jandorie1/MunkzwalmKluisbergen?authuser=0&authkey=Gv1sRgCNvl8sLx6-HIcg&feat=directlink

04-07-2012 om 00:00 geschreven door Jan  

Vandaag een zware dag gehad. Om het kort samen te vatten ik heb veel te veel bagage. Maar ondertussen is er al een oplossing. M'n dochter gaat met haar vriend een tablet halen en me die brengen.'t Is laat ik ben maar om halfnegen binnengelopen en ik was reeds om halftien vertrokken. Ik ga niet te veel uitweiden, want m'n tentje moet nog recht

Eerst een woordje van dank aan de campinguitbaatster, Mevrouw Regina Lippens, hier van Canteclaer Camping. Ik mag gratis stroom, internet en een staanplaats. Deze middag heb ik op het pleintje in Wetteren samen met mijn dochter gegeten. Ze was me tegemoet gereden en had bij de bakker wat uitgehaald

Ik ga hier stoppen, mijn pijpeke is uit.

Morgen is het iets minder zwaar. Goodnight

https://picasaweb.google.com/Jandorie1/ZeleMunkzwalm?authuser=0&authkey=Gv1sRgCP7R-vWmlsKitgE&feat=directlink

03-07-2012 om 00:00 geschreven door Jan  

Deze morgen was het zover. De grote dag was eindelijk aangebroken. Met het mooie weer kon het eigenlijk al niet meer stuk. Rond 6 uur ben ik aangekomen op de Camping Groenpark in Zele. De camping ligt net bij het Donkmeer. Rustige en nette camping. Seffens iets meer daarover.

De uitwuif was geslaagd. Ex-collega’s, zussen en schoonbroers, buren … de kroeg was te klein. Luc de cafébaas heeft dat vlot verwerkt. Langs deze weg nog eens bedankt Luc. Om halftien kwam Dick de parochiepriester aan in de Roos, de plaatselijk dorpscafé. Hij heeft een pintje gedronken en vandaar is hij dan naar de St Jacobskerk gegaan. Heel het gevolg is dan kort erop naar de kerk gegaan waar Dick een korte plechtigheid hield bij het standbeeld van Sint Jakob de Meerdere. Daaronder heb ik mijn eerste stempel gekregen. Sympathieke kerel die Dick. Na afloop werden de kerkklokken voor mij geluid. Straf, de laatste keer dat ze voor me luiden was met mijnen trouw. Ik had altijd gedacht dat ne volgende keer bij mijn reis naar de eeuwige jachtvelden zou geweest zijn. Niet dus maar ik vond dat wel iets speciaals hebben.

Ik zou nu in mijn bed kunnen liggen maar ik lig hier op mijnen buik in mijn tentje. Ik schrik ineens hoe laat het is dus ik ga sebietekes afronden. Toen ik aankwam aan de balie merkten ze dat ik te voet was aangekomen. Ze vroegen mijn reisdoel en toen ik verklaarde dat ik naar Santiago stapte boden ze gratis logies aan op hun camping. Lucie, Brecht en Herman de uitbaters, die zou ik vermelden in mijn blog. Er zijn nog mensen met het hart op de juiste plaats. Wees daarvan van overtuigd.

Tentje rechtgezet, het gaat allemaal nog niet routinematig en de ordening van de rugzak kan beter. Ook zal ik nog aan het gewicht moeten werken want 22 kg is veel te zwaar. Onderweg ben ik mijn mes al verloren dus dat gewicht telt niet meer mee.

Ik was even een hamer gaan lenen bij de buren hier. Een Nederlands echtpaar uit Ijmuiden op doorreis uit Frankrijk. Nadien werd ik uitgenodigd aan hun kerrévén voor een smakelijke Leffe. Sympathieke mensen.

Ik heb geen radio geluisterd want ik had een kweldeuntje bij : ‘November Rain’ van Guns n Roses …. Sometimes you need some time on your own …. Prachtcompositie ronduit.

Uitgaven : 1,45€ voor een fles water met zinkvitamienen, 1,65 voor een slavlinder van bij de keurslager in Zele.

Nog even vlug vermelden dat Annick graag mijn collega’s had willen bedanken voor hun komst maar ze waren iets te vlug vertrokken. Bij deze dus beste mensen. Niet alleen ik waardeer jullie maar ook mijn vrouw.

Ik kruip erin nu.

https://picasaweb.google.com/Jandorie1/HaasdonkZele?authuser=0&authkey=Gv1sRgCNnjsbqK_KfJKQ&feat=directlink

02-07-2012 om 00:00 geschreven door Jan  

                                        Hallo beste vriend, vriendin of bezoeker ! 





Ik vind het fijn om je hier te mogen ontmoeten ! Wellicht heb je vernomen dat ik op pelgrimstocht ben vertrokken naar Santiago de Compostela en vraag je jezelf waarom ik zulk een tocht wil ondernemen. Ik zal je dit toevertrouwen. Heel diep in mijn binnenste sluimerde er reeds een hele poos het verlangen om even op mezelf terug te vallen. Welnu, ik ga heel even een stapje opzij zetten en de tijd nemen om een rapportje te maken over m'n leven. Neenee, niet op papier.  Een helder overzichtje van hetgeen wat goed was, wat beter kon en wat nooit had gemogen. Dat ga ik dan even voor mezelf op een rijtje zetten. Ongeschreven en zo los in het  hoofd zal dit een documentje worden dat ik in mijn hart zal bewaren.  Het afsluiten van mijn actieve loopbaan leek me het meest geschikte moment om hiermee van start te gaan.

Een solo pelgrimstocht van om en bij de 2500 km te voet naar Santiago de Compostela leek me eerst een te gek idee. 't Zou wel overwaaien maar nee hoor, integendeel ! Die gedachte bleef me gedurig bezighouden. Met de steun van mijn vrouw veranderde dat gekke idee in een geweldige en boeiende uitdaging. Maar Compostela bereiken is niet zozeer van belang voor me. Mijn fysieke grenzen zal ik respecteren dus met een mislukking dien ik rekening te houden. Santiago mag dan wel de eindbestemming zijn maar het einddoel is het zeker niet. Het einddoel is het onderweg zijn langs die ontzettend lange weg om mezelf te ontmoeten.

Geld, bezit noch fortuin hebben me ooit bekoord. Het gekregen voorrecht om een mooi gezin te kunnen stichten met een lieve en fijne echtgenote zal steeds het meest waardevolle voor me blijven. In goede, maar ook in minder goede dagen heeft dit gezin me gesteund, me kunnen begrijpen en vreugde gegeven. Dit en een goede gezondheid maakt voor mij de ware rijkdom uit. Het is een kostbaar geschenk dat niet aan iedereen gegund wordt. Maar ook binnen mijn huwelijk beschouw ik de vrijheid die me werd gelaten om mezelf te kunnen zijn als zeldzaam. Ik voel me dan ook méér dan bevoorrecht. Dit besef wil ik diep tot me laten doordringen.

Dit voorrecht wil ik gestalte geven zodat het tastbaar voor me wordt. Al het moois dat me in de schoot werd geworpen wil ik afwegen aan het onrecht, de miserie en het verdriet waar velen hier op deze aardbol moeten onder lijden. Deze tocht zal daaraan jammer genoeg niets veranderen. In religieuze omkoperij of vleierij geloof ik niet. Evenmin in het nut van een fysieke prestatie om een mirakel te verkrijgen. Maar ik wil over dit geluk wel heel diep gaan nadenken . Het spirituele draagvlak en de uiterlijke symboliek van een pelgrimstocht bieden me bij deze doelstelling het perfecte kader.

Deze pelgrimstocht wil ik vooreerst opdragen aan mijn gezin, mijn vrouw en kinderen. Dit uit waardering en dank voor de geschonken genegenheid en vreugde maar eveneens voor mijn onmisbare vrijheid die me gegund werd. Familie en vrienden delen mijn dank. Ieder op zich mag zich aangesproken voelen. Ook degenen die me dierbaar waren maar niet meer onder ons zijn krijgen een postuum 'Dankjewel' voor hun verdiensten.

Ik wil simpelweg mijn oprechte waardering uiten voor de vriendschap die jullie me gaven. Dat wil ik tot uiting brengen in mijn reis. Maar ook vrienden en vriendinnen die het soms moeilijk hebben gehad of nog steeds hebben vergeet ik niet. Hun verdriet of miserie wil ik een eindje met me meedragen en als het zou kunnen, .... achterlaten op mijn camino. 

En helaas, maar dit even terzijde ...... Nog steeds huist er een stukje boosheid in mijn ziel. Boosheid die de harmonie waarnaar ik op zoek ben onvindbaar maakt en de vlinder verjaagt. Er zijn mensen die ik erg teleurgesteld heb in mijn leven en dat spijt me. Het is mijn onvermogen om die teleurstellingen te keren die deze boosheid veroorzaakt. Voor hen die ik in mijn leven onheus zou bejegend hebben sla ik een 'Mea Culpa' en hen wil ik tijdens mijn reis een hand reiken. Helaas, mensen met een versteend hart zullen dit gebaar zeker afwijzen. Zowel voor hen als voor mezelf hoop ik onderweg een plaatsje te vinden voor die smart. Een plaatsje waar die versteende harten mogen opwarmen en waar ik mijn boosheid mag achterlaten.

Maar wellicht klinkt dit alles ontzettend naïef en zijn mijn verwachtingen gewoonweg irrationeel. Wie gaat het me kunnen vertellen ? Maar onderweg, onderweg op die lange tocht, het is daar waar ik mezelf wil ontmoeten. Samen met mezelf zal ik op zoek gaan naar de antwoorden. Ik wil en zal ze vinden. Ook daar stap ik voor !

http://www.youtube.com/watch?v=mN8oN8I3lrk

Stap voor stap draag ik deze Camino op aan Annick mijn vrouw. Kristof, Magali †, Frederik en Severine, mijn kinderen.
Elke dagmars draag ik in dankbaarheid op aan iemand die ik genegen ben.
Of iemand die misschien een beetje moed kan gebruiken. 
Er zijn er zo velen weet je ? Ik hoop niemand te vergeten.

    Als alles in je leven zo evident en normaal is geworden,
        dan wordt het tijd om los te laten.
   Op tocht gaan wordt dan een loskomen uit het alledaagse ritme
        en teruggaan naar de hartslag van het leven.
    Loslaten van aangeprezen levenswijzen en
        weer voelen waar het op aan komt.
   Je loswringen uit gedwongen contacten
        en vriendschappen sluiten die het hart raken
   Op tocht gaan is loslaten om te ontvangen
        en weer echt mens te worden.

Een genegen pelgrimsgroet,

Jan  

https://picasaweb.google.com/Jandorie1/HaasdonkVertrek?authuser=0&authkey=Gv1sRgCOTfz8q27uip1gE&feat=directlink

01-07-2012 om 00:00 geschreven door Jan