|
Ik vrees dat ik met dat strandstappen mijn voeten een beetje overbelast heb. Een kleine lichte pijn onderaan de hiel die optreedt bij de overgang van rust naar beweging. Deze verdwijnt weliswaar maar het kan op hielspoor wijzen. Daarom deze week een beetje extra aandacht aan het oefenen van de kuitspieren en de spieren in de voet. Geen belasting dus voor de hielen. Voorkomen lijkt me beter.
Ook vandaag was het een vrij zwaar parcours. Ongewild liep ik op de gigantische werf voor de heraanleg van de Hedwigepolder. Normaal gezien afgesloten voor het publiek vanwege het gevaarlijke terrein maar aan de kant van België was er een poort blijven openstaan. In Saefthinge op Nederlands grondgebied was de poort netjes gesloten. Dat werd dus klimwerk en niet alleen aan deze poort. Stukken weg die verdwenen waren door nieuwe dijken om van de Oude Doel naar Doel te stappen. Een titanenwerk is daar aan de gang.
Maar deze morgen aan het veerpont in Doel. "Mag ik jou eens even wat vragen meneer ?". Een man met de fiets aan de hand kwam naar me toegelopen. "Jazeker", antwoordde ik. "Varen er hier nog overzetbootjes naar Lillo ?" Dat was zijn vraag en ondertussen stond die man vlak bij me. "Ik wou je net hetzelfde vragen !" ........ Nee maar ..... !!!
In elke samenlevingsvorm, hetzij vereniging, bedrijf, noem maar op zijn er mensen die zich door hun lifestyle laten opmerken. Zovele jaren terug was er een man op het werk, het was zelfs een bureauchef, die dagelijks met de fiets van De Klinge naar Berchem kwam gefietst. In korte broek, winter en zomer. Uiteraard eens op het bureau aangekomen trok ie wel iets passender aan. Velen doen dat nu ook op zo'n hypermoderne bike maar dat was niet aan deze brave man besteed. Een oerdegelijke mannenfiets met 3 versnellingen, zo zwaar als lood en kleurloos. Ik geloof nooit dat hij over een wagen beschikte. Als hij aanzette met die fiets was dat steeds op de zwaarste versnelling. Je dacht dan, man man .... zet toch die versnelling wat lager maar nee hoor. Moeizaam trok hij zich in gang op dat zwaar verzet zoals een stoomlocomotief. Eens op dreef met dat stalen monster stak hij kilometers ver horden andere fietsers voorbij. In korte broek, een ritueel dat zich elke dag herhaalde.
"Maar ik ken je !!!" Ben jij niet die man die ? Ja hoor, het was hem volledig ! Ik ben Roger vertrouwde hij me toe. Het ouder worden had hem niet ontzien. Hij zal nu rond de 70 zijn schat ik. Na zijn op pensioenstelling was hij als ontwikkelingswerker naar Chili getrokken. 12 jaar had hij daar verbleven. Hij was juist terug. Bij zijn pensioen was hij ook naar Santiago de Compostela gereisd. Met zijn fiets op 15 dagen en 150 km per dag ! Roger had het koud, hij kon moeilijk wennen terug hier in België. In Chili was het alle dagen rond de 30° vertelde hij me. Hij wenste me een mooie en inspirerende reis. Hij klauterde op zijn fiets, dezelfde fiets van weleer, en trok zich in gang. Ook zoals weleer. Nee, niet in korte broek meer, hij had het immers koud, maar toch nog steeds op dat zware verzet.
Bewonderswaardige man ! Chapeau Roger, je ontroerde me.
Noot : Dagenlang zat ik op zijn achternaam te broeden. Ja Bauwens. Roger Bauwens en ik heb het opgezocht !
http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=NBRA30082002_013
Roger was als missionaris naar Chili getrokken.
|
