|
De dag begon zoals gisteren. Wakker om 6 uur
en regengekletter op mijn tent. Opnieuw dacht ik foert ik draai me nog even om,
we zien wel. Om 8 regende het nog even hard. Nu moest ik er toch echt want Yuri
zou me achternakomen op de D14 van Moreuil naar Breteuil. Ik vrees dat Yuri me
is voorbijgereden want ik heb op de schaarse automobilisten onderweg maar in B
me zien voorbijrijden en dat was een grijs metalieken Golfke. Ik heb nog staan
zwieren maat tevergeefs. Nochtans is was goed zichtbaar met al mijn
fluo-smileys op mijn rugzak. Als het Yuri was, dan zal hij zeker even niet
opgelet hebben. Soit, hij was niks verplicht.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Onderweg kwam iik 3 jonge snaken, ik schat 12
a 13 jaar tegen. Ze waren aan het liften. Ze waren helemaal te voet van
Folleville naar Paillart gelopen om iets, God weet wat te kopen, maar de winkel
was gesloten en nu moesten ze helemaal 4 km teruglopen. Ze hielden me tegen om
hun ongemak te vertellen. Of ik geen auto had om hen even terug te brengen.
Nee, dat had ik niet en toen vroegen ze hoe ik hier was beland. A pied
natuurlijk, daar konden ze niet goed aan uit. In alle geval, t waren fijne
kereltjes, ze wensten me veel moed toe en ze beloofden om nooit meer te liften
voor zon klein stukje J.
Een uur voor aankomst in Breteuil, juist bij
het verlaten van het departement de la Somme en het binnenkomen van dit van de
lOise, kreeg ik een telefoontje van
Ludo met de vraag waar ik zat. Zij waren goed toegekomen in Breteuil en waren
me aan het opwachten in de tabac-bière-press bar. Dat was een verrassing. Mijn
2 maten die even een bonjourke kwamen doen. Samen hebben we iets gedronken, ne
Stella by the way, en daarna zijn we een hotelletje gaan opzoeken. Het eerste
hotel dat we vonden verhuurde geen kamers meer. Al goed, de uitbater die enkel
nog zijn restaurant openhield was maar een voze raap. Iets verder hotel Akino
was beter. Een goed bed, een ontbijt, geen overbodige luxe en dat allemaal voor
23 de man. En een lief madammeke aan de balie die ons ineens een adres gaf van
een goed restaurantje. En dat het goed was ! Een menu van slechts 20 en
daarvoor kreeg ik een bavarois met roze garnalen, sjiek gepresenteerd. Frietjes
met eendeborstfilet en groentjes en een ijssorbet van vijgen. En we werden
bediend als koningen. Na een dieet van muesli-bars en croissants, afgewisseld
met hapklare maaltijden uit het kaske was dit pure verwennerij. Ongelooflijk en
voor zulk een prijs.. Dat ben je in België bijna in een frituurke kwijt.
Erg tof van mijn maten die me onderdak en een
lekkere maaltijd in de ware pelgrimsgeest cadeau gaven.
Mijn 2 maten pitten al, ik schrok ervan dat ze
300 km hebben moeten rijden om hier te geraken. Stapje voor stapje telt het op.
Het lijkt eindeloos maar het geeft oneindig veel voldoening. Zelfs het apeweer
heeft hier nauwelijks impact op. Zelfs de regen verhindert niet dat hetgene je
ziet, voelt of ruikt een aangename indruk achterlaat. Korenvelden zover je kan
zien, vriendelijke maar vooral gewone mensen, les parfums des jardins na een
plensbui
.. alles alles waar je in het gewone leven nauwelijks aandacht voor
hebt wordt nu dik in de verf gezet. Onverwoordbaar bijna.
Morgen ga ik hier in Breteuil mijn draadjes
uit mijn oog laten halen. Dat moet zeker gebeuren. Dan even zoeken of er een
Tourisme kantoor is om wat informatie omtrent back-up overnachtingen in te
winnen. Morgen trekken we naar Oursel Maison, een kort stukje maar dat komt
gelegen vanwege het boodschappenlijstje.
t Was een mooie dag vandaag, dankuwel aan
degenen die hier aan bijgedragen hebben.
Deze dag draag ik met plezier op aan de
nagedachtenis van Madame Raymonde Cabossart. Grootmoeder, memère van Annick. Een
prachtmens en schat.
https://picasaweb.google.com/Jandorie1/MoreuilBreteuil?authuser=0&authkey=Gv1sRgCNXSzNuggPqvTg&feat=directlink
|
