Een erg mooie dag vandaag. Deze stond bol van toevalligheden die me op het laat van de avond het kweldeuntje  ‘It’s a small world after all’ opleverde. ’t Zit nog in mijn hoofd nu.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Nogal laat vertrokken deze morgen in Bonneval. Rond 9 uur vertrokken maar ik ben even de stad ingeduikeld om een petje te vinden. Na half Bonneval afgestruind te hebben op zoek naar dat hoofddeksel zag ik in de etalage van een speelgoedwinkeltje zo een petje liggen. Maar dat was een promopetje van de toer gisteren. Petjes verkochten ze niet maar ik kreeg het kado van die lieve dame. Ik was gesteld. In de kerk van Bonneval ben ik nog een kaarsje gaan aansteken en dan ben ik voortgestapt naar Châteaudun en Cloyes. Een flink stuk was het wel. Eerst nogal saai langs die departementswegen maar de laatste 10 km waren erg mooi. Ik ben de Loir wel 10 keer overgestoken. Die rivier meandert zo in verschillende bochten door het ganse Loirdal en dat is wel erg mooi. Mooie huizen en kastelen geven het geheel een typisch karakter mee. Jongens wat is het vermoeiend om op die Franse voetpaden te lopen. Je zou gaan denken dat men er hier vanuit gaat dat voetgangers maanrobotten zijn. Stenen, putten, hoge boorden, resten beton, ongemaaid onkruid en noem maar op. Het ligt er allemaal. Hier heeft de auto de hoogste prioriteit. Zelfs de luttele meters behoorlijk voetpad worden ingenomen door geparkeerde autos’s.

Voor ik vertrok vanmorgen heb ik nog een praatje gemaakt met Charlotte en Maarten. Een jong stel uit Melsele. Ken jij soms de parochiepriester vroeg ik aan hen. Maarten kende hem wel want Dick kwam al eens in de school waar Maarten les gaf. En zo naar de onderwijswereld afgedwaald. Jaja, de leraar die mijn kinderen heeft leren schrijven kende hij ook ! Hij had er stage bij gelopen in Vrasene. En die, en die ? Ja die namen zeggen me wel iets. Toeval hé ! Jammer ze waren ook aan het inladen om te vertrekken en naar huis te gaan. Ze hadden getoerd en gekampeerd in de Pyreneeën en de Landes en op de terugreis hadden ze nog even de toer in Bonneval meegepikt. Kleine wereld, maar dat is nog niet alles.

Op weg naar Cloyes, in een steile klim stak er een fietser me voorbij en even hogerop wachtte hij op zijn vrouw die de klim iets kalmer aan pakte. De man stelde zich de vraag waarom hij nu pas de eerste voetpelgrim tegenkwam. Hij en zijn vrouw volgden ook de Sint Jacobs-fietsroute vanuit Nederland. Even later op de camping zouden we elkaar terug ontmoeten. Ik had juist mijn tentje rechtgezet en merkte hen op. Aan de overkant van de campingweg hadden zij zich geïnstalleerd. Beetje praten over de interesses, je kent dat bij een kennismaking. Nu bleek later dat we deze mensen al eens ontmoet hadden. Henk en Heleen waren onze wegen eens gekruist in een restaurant. Als gepassioneerde lange afstandfietsers hadden zij hun tentje opgeslagen bij een toenmalige kennis en waren naar dat restaurant afgezakt. Van toeval gesproken. Henk en Heleen kwamen uit Haarlem in Nederland. Bakje koffie geslurpt bij hen aan de tent. Gezellige avond gehad met mijn Noorderburen. Fijne mensen, deze tocht levert mij een vuurwerk aan onvergetelijke ervaringen op

Nu ik het besef, ik heb nog niet gedoucht. Pffft, ik slaap toch alleen J. Morgen zou ik ineens naar de Vendôme hebben gestapt maar ik ga een tussenstop maken in Frèteval. Zowel in Vendôme als Frèteval heb ik al gereserveerd. Na 2 étappes van bijna 30 km even kalm aan nu. En jawel, de eerste 500 km plakken onder de zolen van mijn bottienen. ’t Gaat vooruit hé. Maar ik ben er nog niet weet je ?

We zullen nu maar gaan slapen zeker ? Die douche is voor morgen. En we slapen wat langer ook.

Mevr. J K is de enigste tante die ik nog heb. Dit stuk camino is voor haar.

https://picasaweb.google.com/Jandorie1/BonnevalCloyesSurLoir?authuser=0&authkey=Gv1sRgCJCjmJLYgu2TkAE&feat=directlink