|
Om het met duivenmelkerstaal te omschrijven :
De duiven zijn vroeg gevallen vandaag. Ik was al om 5 uur op de camping. Mooie
rustige camping bij de meren aan de bovenloop van de Somme. Kwa landschap is
het een beetje vergelijkbaar met de oude zijarmen van de Schelde in de Weert.
Heel specifiek landschap. Rond 8 uur ben
ik vertrokken in Authuille; ik wilde zelfs vroeger vertrekken maar het regende
en een natte tent meesleuren is weeral een kilootje meer. De campinguitbater
heb ik niet meer gezien dus dat was een goedkope overnachting; Ik kan er ook
niet aan doen. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Ik ben zo fier als ne gieter omdat ik die
rubberdop van mijn wandelstok heb kunnen fabriceren. Zo zie je maar dat je met
een beetje inventiviteit wel iets kan bereiken. Hoe het mogelijk is, ik weet
het niet maar het was precies een Mc Gyververhaal. Die vond ook binnen de
kortste keren de nodige prullen om iets te fiksen. Nog geen 500 meter stappen
en een stuk autoband vinden is eigenlijk onverklaarbaar vind ik. De Christoffel
van Jacqueline zal er wel voor iets tussen zitten J. In alle geval, de reparatie is uitermate geslaagd. Ik moet genen
andere hebben.
Rond een uur of 9 ben ik een koffiebarreke
binnengestapt in Ervillers pour mon petit café. De mevrouw bezag me maar met
een scheef oog. Je moet weten dat ik een blauw oog heb, nen halfwassen grijs
gespikkelden baard en ik droeg een poncho want het regende. Ze bracht me mijn
koffieke en vroeg me waar ik naartoe ging. Toen zijn we beginnen vertellen. Zij
was maar 1 keer in België geweest, in Gent met de floralieën. Vroeger was ze nog
bloemenverkoopster geweest, vandaar. Ze had 2 zoons waarvan ze er één verloren
had. Ze vernoemde de ziekte maar ik kon het niet thuisbrengen. Haar man was ook
een stapper en die stippelde vooral zijn tochten uit in het centraal massief.
Hoe langer ik daar zat, hoe behulpzamer ze werd. Ik kreeg een hele zak
speculazekes en chokolatjes. Ze wou me flessen water meegeven maar ik vroeg
haar om in de plaats mijn camelbag op te vullen. Ze vulde die met het ijswater
van haar Ricard klanten. Ik kreeg zelfs een dozeke sigaartjes maar die heb ik
beleefd geweigerd. Een heel lief mens. Tot slot wilde ze me geruststellen
wanneer ik En péril moest verkeren. In nood mocht ik haar altijd bellen, haar
man zou me wel komen ophalen. Schattig mens, ik stuur haar een kaartje. Dat
zijn er dan al 3.
Wat verder in Morlancourt werd ik aangesproken
door een oudere man. t Gaat nog 40 dagen regenen, beweerde hij, want op St Médard had het geregend. Jawadde
zeg, dat beloofd. Na het bezoekje aan dat koffiebarreke heb ik toch geen regen
meer gehad zodat ik mijn gewassen spullen aan mijn rugzak te drogen kon hangen.
In Abert heb ik inkopen gedaan. In het office
de tourisme ben ik gaan informeren naar logies in het Somme-departement. Ik
kreeg een boekje mee.
Estherke van Santvliet, ik zou dit boekje
bijhouden maar het is gewicht. Ik zou het je willen geven voor de Walter, je
papa. Het Somme departement is het Walhalla voor mensen die zich interesseren
in de 2 grote wereldoorlogen. Je kan geen dorp voorbijgaan of er liggen bloemen
bij de oorlogsmomenten. Veel slachtoffers zijn er gevallen in die waanzin,
vooral in de grote wereldbrand van
14-18. Toch opmerkelijk dat de inwoners zo met het oorlogsverleden
begaan blijven. Met al die monumenten zat ik verdorie opnieuw met zon kweldeun
opgescheept. Deze keer van Michel Sardou : Verdun. t Zit nu nog in mijn kop.
Ik heb me ineens voorzien voor een paar dagen.
Gisteren was er echt sprake van
rantsoenering : 1 croissant, 2 appelen en 3 appelsienen. Ik had maar 2
appelsienen gekocht maar die kramer had me een beschimmelde verkocht. Ik kreeg
er 2 goeie voor in de plaats.
Rond halfdrie kreeg ik een smsje van mijn
maat, pelgrim Marc. Hij had zojuist de Spaanse grens overgestoken. Ik heb hem
proficiat ge-smst. Alhoewel ik nog maar met de proefronden bezig ben mag ik in
alle bescheidenheid toch zeggen dat het niet te onderschatten valt. Maar we
hebben moed en motivatie. En wat het belangrijkst is : Je doet er een unieke
ervaring mee op die je je leven lang meedraagt. Maar ik ben er nog bijlange
niet. Oh nee.
Rond 4 uur ben ik dan de Somme overgestoken.
De Somme is naar verluidt de rustigste rivier in Frankrijk Iets verderop was de camping. Omdat ik echt inhet
diepste van de Sommevallei zit heb ik hier geen ontvangst voor GSM of wat dan
ook. Morgenvroeg zal ik het thuisfront melden dat ik nog in leven ben J.
Al bij al een mooie en geslaagde dag. Temeer
omdat ik heb vastgesteld dat je je bottienen niet te strak mag aantrekken als
je in een heuvellandschap stapt. Je trekt er gegarandeerd je hielen mee open.
Beetje losser in de schoen bracht heel wat verlichting. Morgen naar Moreuil. Ik
denk 21 km. Een douche heb ik al genomen, nu nog de voeten verzorgen en dan vroeg
gaan slapen seffens dan kan ik er morgen vlug uit.
Tot hoors.
Deze etappe heb ik gelopen voor Ons Annie,
onze Mil en den Tom
https://picasaweb.google.com/Jandorie1/AuthuilleLeHamel?authuser=0&authkey=Gv1sRgCNbTl4C8nry88QE&feat=directlink
|
