Een beetje met weemoed moest ik deze morgen mijn luxeverblijf verlaten in Beauvais. In het geheel niet om dat stappen maar eerder om de verwennerij. Nu  is het terug naar de basics in een tentje, op den buik op een matraske. En ’t is hier nogal koud. Ik heb maar een truike bij aangetrokken.

Het was een rustig wandelingeske. Ik had het drukker verwacht vanwege de zondag maar dat was het helemaal niet. Om 8 uur vertrokken, het bezoek aan de kathedraal zat er niet meer in en dus ben ik maar doorgestapt. Het is akelig stil hier in Noord Frankrijk. Als ik onderweg op die 8 uur stappen evenveel mensen tegenkom als ik kan tellen op mijn één hand, zal het veel zijn. Het landschap is ondertussen veranderd van graanvelden naar afwisselend bossen en landbouw en dat vind ik wel goed die afwisseling. Ook de geuren zijn helemaal anders. Ondefinieerbaar maar constant ruik je rozijntjes, ’t is me een raadsel

Rond 5 uur ben ik dan op de camping toegekomen. Die laatste kilometer was een klim van wel 12 graden., zo steil. Op het terrein was een jonge man zijn tentje aan het rechtzetten. ’t Was een man uit Gouda, Hans was zijn naam. Hij reed met de , fiets naar Compostela. Zijn vrouw was 3 jaar geleden gestorven en dat had hem er gans onderuitgehaald. Met die pelgrimstocht zoekt hij opnieuw aansluiting te vinden in het leven. Het had hem erg diep geraakt en ik was onder de indruk van zijn verhaal. Sympathieke kerel. Hij is met zijn fiets wat pintjes gaan halen en ik heb met hem mijn avondeten gedeeld. Cassoulet, Italiaanse ham en tagliatelli met een stukske stokbrood.

Fijne tiep die Hans. Ik hoop dat deze reis hem dat brengt waarnaar hij op zoek is. Morgen wordt een zware dag. Ik hoop de Seine te bereiken. Dat is voor mij het punt of no return J

Ik ben moe van die laatste klim, mijn ogen vallen toe. Morgen brei ik er wel een stukske aan. Misschien hebben Hans zijn 3 Grimbergens er wel iets mee te maken.

Voor de ouders van Annick, beiden overleden heb ik vandaag gestapt.

https://picasaweb.google.com/Jandorie1/BeauvaisHenonville?authuser=0&authkey=Gv1sRgCM_Dmb7jxqTRNw&feat=directlink

15-07-2012 om 00:00 geschreven door Jan  

14-07-2012 om 00:00 geschreven door Jan  

Om 7u30 was ik wakker en mijn 2 maten niet kort daarna. Het deed een beetje vreemd aan om in een goed bed wakker te worden. Mijn maten hadden ook goed geslapen. Na een eenvoudig ontbijtje in het hotel hebben ze me terug afgezet daar waar ik gisteren gestopt was. Eerlijk duurt het langs en ik zou het niet anders gewild hebben. Van daaruit ben ik dan een stuk terug gelopen naar het Maison Medical waar Dr. Bachelet de draadjes verwijderde. Hij had er serieus wat job aan vanwege het korstje dat erop was gekomen. Ik moest niets betalen. Dat wordt weer een kaartje om op te sturen. Die brave man zijn dochter was ook pelgrim maar ze liep de camino in stukken. Net zoals de uitbaters van de camping hier in Oursel Maison. Eigenlijk is het Francastel, een deelgemeenteke. Dan nog even de apotheker binnengewipt om een serie pleisters, de tabac-presse om een SIM kaart van SRF, eindelijk heb ik er eentje maar surfen gaat nog niet. Ik denk dat het even duurt vooraleer dat die geactiveerd is.

Het was een korte etappe vandaag maar een erg natte. Ik heb jammer genoeg mijn bottienen niet kunnen drooghouden. Ondanks de lagen ledervet die ik in het leder had ingewreven. Ook de gamaches waren kleddernat. Niets gekort, het water stroomde letterlijk in beken de heuvelende wegen af, een weg naar beneden zoekend. Nu hangen mijn bottienen te drogen in de voortent van 'mijne'  karavan. Seffens als het ophoudt met regenen ga ik keitjes zoeken om te verwarmen op m'n gaspitje. Die steek ik dan in mijn bottienen zodat ze wat droger kunnen worden. De GPS had kuren vandaag. Ik liep met mijn ogen dicht naar dezelfde straat in een andere gemeente. Naar Maisoncelle meer bepaald. De uitbater hier kende het probleem. Iedereen heeft daar last mee. Dat schol een extra uurke stappen. So what.

“Avez-vous un tampon madame ?” is een vraag die bij de modale nederlandssprekende belg de wenkbrauwen doet fronsen. Een beetje vergelijkbaar met onze reactie als we onze Noorderburen hun behoefte aan een grote boodschap horen aankondigen. Steeds vroeg ik “Avez-vous un cachet svp Madame pour mon carnet de Pélérin ?” of “Hebt u een stempel voor mijn pelgrimsboekje ?” Fout is het niet maar “Tampon” is beter. Voor hen die me willen volgen, dit ter info. Je zal geen lel om je oren krijgen.

Op de camping aangekomen mocht ik een caravan in gebruik nemen van de uitbater. De grond is zo nat dat je er tot aan je enkels in wegzakt. Ook hij is pelgrim, vandaar zijn geste,  en legt jaarlijks stukken af van de camino. Dat is ook een manier. Ook deze camping staat zo leeg als het maar kan zijn. Op een Nederlander op doorreis en 2 jonge Nederlandse meisjes na die hier met een “Kemper” kwamen aangereden en me vroegen of ik hun warmwaterinstallatie niet kon in gang krijgen.' Na de douche' zei ik. ’t Bleek niet meer nodig, de zekeringen op het terrein waren gesprongen. En ondertussen blijft het maar regenen. ’t Begint zowat op de zondvloed te trekken J. Mogelijk zit  Sint Jacob ertussen, immers bij de voorbereidingen had ik gedreigd hem zijn palster af te pakken, een paraplu in de plaats te geven en hem op een regenton te zetten indien hij niet voor beter weer zorgde. Ik heb spijt van mijn dreigementen nu J

Voor morgen in Beauvais tref ik het. Ik heb zojuist gebeld met een dame die er een gite voor pelgrims openhoudt. Ik mag er morgen naartoe. Een halfuurke op voorhand moet ik even bellen en dan komt die dame opendoen. De campinguitbater heeft het adres voor me opgezocht. Hij vertelde me ervan.

Gelukkig heb ik daarjuist mijn tent nog wat kunnen drogen want die zat al nat in de zak sinds eergisteren. Seffens een trekske slapen en morgen gaan we vroeg op stap. Illusies moet ik me niet maken, een Nederlander, op doorreis naar de Dordogne beweert dat het morgen de ganse dag gaat regenen. Ik ga proberen mijn andere kousen ook nog droog te krijgen.

Ik heb hier wireless zodat ik al eens heb kunnen skypen met het thuisfront en ook heb ik al wat fotokes kunnen downloaden

Pierre, kameraad, dit was een kort stukje Camino maar daar hield je van : Kort en bondig en "just ". Deze etappe heb ik gelopen met jou in gedachten. 4 jaar geleden, 13 juli 2008, veel te vroeg toch. 

https://picasaweb.google.com/Jandorie1/BreteuilOurselMaison?authuser=0&authkey=Gv1sRgCJ2_rrmewbeBtwE&feat=directlink

13-07-2012 om 00:00 geschreven door Jan  

De dag begon zoals gisteren. Wakker om 6 uur en regengekletter op mijn tent. Opnieuw dacht ik foert ik draai me nog even om, we zien wel. Om 8 regende het nog even hard. Nu moest ik er toch echt want Yuri zou me achternakomen op de D14 van Moreuil naar Breteuil. Ik vrees dat Yuri me is voorbijgereden want ik heb op de schaarse automobilisten onderweg maar in B me zien voorbijrijden en dat was een grijs metalieken Golfke. Ik heb nog staan zwieren maat tevergeefs. Nochtans is was goed zichtbaar met al mijn fluo-smileys op mijn rugzak. Als het Yuri was, dan zal hij zeker even niet opgelet hebben. Soit, hij was niks verplicht.

Onderweg kwam iik 3 jonge snaken, ik schat 12 a 13 jaar tegen. Ze waren aan het liften. Ze waren helemaal te voet van Folleville naar Paillart gelopen om iets, God weet wat te kopen, maar de winkel was gesloten en nu moesten ze helemaal 4 km teruglopen. Ze hielden me tegen om hun ongemak te vertellen. Of ik geen auto had om hen even terug te brengen. Nee, dat had ik niet en toen vroegen ze hoe ik hier was beland. A pied natuurlijk, daar konden ze niet goed aan uit. In alle geval, ’t waren fijne kereltjes, ze wensten me veel moed toe en ze beloofden om nooit meer te liften voor zo’n klein stukje J.

Een uur voor aankomst in Breteuil, juist bij het verlaten van het departement de la Somme en het binnenkomen van dit van de l’Oise,  kreeg ik een telefoontje van Ludo met de vraag waar ik zat. Zij waren goed toegekomen in Breteuil en waren me aan het opwachten in de tabac-bière-press bar. Dat was een verrassing. Mijn 2 maten die even een bonjourke kwamen doen. Samen hebben we iets gedronken, ne Stella by the way, en daarna zijn we een hotelletje gaan opzoeken. Het eerste hotel dat we vonden verhuurde geen kamers meer. Al goed, de uitbater die enkel nog zijn restaurant openhield was maar een voze raap. Iets verder hotel Akino was beter. Een goed bed, een ontbijt, geen overbodige luxe en dat allemaal voor 23€ de man. En een lief madammeke aan de balie die ons ineens een adres gaf van een goed restaurantje. En dat het goed was ! Een menu van slechts 20€ en daarvoor kreeg ik een bavarois met roze garnalen, sjiek gepresenteerd. Frietjes met eendeborstfilet en groentjes en een ijssorbet van vijgen. En we werden bediend als koningen. Na een dieet van muesli-bars en croissants, afgewisseld met hapklare maaltijden uit het kaske was dit pure verwennerij. Ongelooflijk en voor zulk een prijs.. Dat ben je in België bijna in een frituurke kwijt.

Erg tof van mijn maten die me onderdak en een lekkere maaltijd in de ware pelgrimsgeest cadeau gaven.

Mijn 2 maten pitten al, ik schrok ervan dat ze 300 km hebben moeten rijden om hier te geraken. Stapje voor stapje telt het op. Het lijkt eindeloos maar het geeft oneindig veel voldoening. Zelfs het apeweer heeft hier nauwelijks impact op. Zelfs de regen verhindert niet dat hetgene je ziet, voelt of ruikt een aangename indruk achterlaat. Korenvelden zover je kan zien, vriendelijke maar vooral gewone mensen, les parfums des jardins na een plensbui ….. alles alles waar je in het gewone leven nauwelijks aandacht voor hebt wordt nu dik in de verf gezet. Onverwoordbaar bijna.

Morgen ga ik hier in Breteuil mijn draadjes uit mijn oog laten halen. Dat moet zeker gebeuren. Dan even zoeken of er een Tourisme kantoor is om wat informatie omtrent back-up overnachtingen in te winnen. Morgen trekken we naar Oursel Maison, een kort stukje maar dat komt gelegen vanwege het boodschappenlijstje.

’t Was een mooie dag vandaag, dankuwel aan degenen die hier aan bijgedragen hebben.

Deze dag draag ik met plezier op aan de nagedachtenis van Madame Raymonde Cabossart. Grootmoeder, memère van Annick. Een prachtmens en schat.

https://picasaweb.google.com/Jandorie1/MoreuilBreteuil?authuser=0&authkey=Gv1sRgCNXSzNuggPqvTg&feat=directlink

12-07-2012 om 00:00 geschreven door Jan  

Beste mensen, dank u voor alle reacties. Zodra ik ergens wireless kan gaan zal ik antwoorden. 't Is ontzettend duur met mijn oude baas als provider te internetten in het buitenland. Txs voor het begrip.

Jan 

11-07-2012 om 18:53 geschreven door Jan  

Le Hamel – Moreuil 20 km.

Een vrij kleurloze dag vandaag. Om 6u30 was ik wakker en de regen kletterde tegen mijn tent aan. Ik dacht, foert ik blijf nog een uurke liggen misschien is het over. Jawel, om 7u30 een stralend zonneke en helemaal rondom een blauwe lucht. ’t Was de moment om op te krassen en van de gelegenheid gebruik maken om mijn binnentent eens te drogen. Om halfnegen was ik dan op pad. Goed doorgestapt tot één uur en dan ben ik een uur gaan schuilen voor het onweer.

Vandaag had ik goeie voeten. Ook nu ik die bottienen niet meer zo strak aantrek heb ik geen last meer van pijnlijke hielen. Ik geloof dat ik deze schoenen niet genoeg heb ingelopen. Mijn vorige, timberlands, vond ik eigenlijk wel beter maar goed ’t is nu zo.

Na dat onweer ben ik op mijn gemak doorgestapt naar de camping. Onderweg stopte er een jonge kerel om me naar mijn bestemming te vragen en wat ik allemaal in mijn rugzak had zitten. Toffe knaap, ik schat een jaar of 25, hij wilde met de fiets naar Bretagne en dan naar Engeland trekken. Hij vroeg hoeveel gewicht ik meedroeg. Op zijn fiets had hij al eens 25 kg meegenomen en dat was ook genoeg vertelde hij. Vooral bergop zou het erg zwaar zijn met dat gewicht.

Die wandelstokken zijn fenomenaal om bergop te stappen. Je armen trekken je mee naar boven en dat scheelt. Ik kan me herinneren dat ik me vroeger gewoon buiten adem liep bergop. Zelfs korte stukken en zonder bagage. (ik smoorde toen wel J ) en hier zijn dat stukken van dikwijls een kilometer vrij steil omhoog en dat gaat vlot, niet vanzelf maar toch vlot.

Naar gewoonte nog een goeie plensbui net voor de aankomst op de camping maar ondertussen staat mijn tentje al. Morgen krijg ik bezoek, misschien wel zelfs 2 keer. De Yuri, een jonge ex-collega trekt in verlof naar Frankrijk bij zijn ouders en als het wat meezit passeert hij tussen Moreuil en Breteuil om een bonjourke te zwieren. Erg sympathiek. Later op de avond, als het meezit natuurlijk, komt mijne soulmate ook eens langs. Daarom dat ik voor een logementje ga zien in Breteuil. ’t Is heen en weer toch al bijna 500 km dat er gebold moet worden. We zien wel.

En voila tot daar, ik ga vroeg slapen vandaag.

Deze keer stapte ik voor mijn zus Gerda en onze Jan. De Kleine Jan, Joris en Maarten en hun gezinnen.   

https://picasaweb.google.com/Jandorie1/LeHamelMoreuil?authuser=0&authkey=Gv1sRgCLjsjai6oebqIw&feat=directlink

11-07-2012 om 00:00 geschreven door Jan  

Om het met duivenmelkerstaal te omschrijven : De duiven zijn vroeg gevallen vandaag. Ik was al om 5 uur op de camping. Mooie rustige camping bij de meren aan de bovenloop van de Somme. Kwa landschap is het een beetje vergelijkbaar met de oude zijarmen van de Schelde in de Weert. Heel specifiek landschap.  Rond 8 uur ben ik vertrokken in Authuille; ik wilde zelfs vroeger vertrekken maar het regende en een natte tent meesleuren is weeral een kilootje meer. De campinguitbater heb ik niet meer gezien dus dat was een goedkope overnachting; Ik kan er ook niet aan doen.

Ik ben zo fier als ne gieter omdat ik die rubberdop van mijn wandelstok heb kunnen fabriceren. Zo zie je maar dat je met een beetje inventiviteit wel iets kan bereiken. Hoe het mogelijk is, ik weet het niet maar het was precies een Mc Gyververhaal. Die vond ook binnen de kortste keren de nodige prullen om iets te fiksen. Nog geen 500 meter stappen en een stuk autoband vinden is eigenlijk onverklaarbaar vind ik. De Christoffel van Jacqueline zal er wel voor iets tussen zitten J. In alle geval, de reparatie is uitermate geslaagd. Ik moet genen andere hebben.

Rond een uur of 9 ben ik een koffiebarreke binnengestapt in Ervillers pour mon petit café. De mevrouw bezag me maar met een scheef oog. Je moet weten dat ik een blauw oog heb, nen halfwassen grijs gespikkelden baard en ik droeg een poncho want het regende. Ze bracht me mijn koffieke en vroeg me waar ik naartoe ging. Toen zijn we beginnen vertellen. Zij was maar 1 keer in België geweest, in Gent met de floralieën. Vroeger was ze nog bloemenverkoopster geweest, vandaar. Ze had 2 zoons waarvan ze er één verloren had. Ze vernoemde de ziekte maar ik kon het niet thuisbrengen. Haar man was ook een stapper en die stippelde vooral zijn tochten uit in het centraal massief. Hoe langer ik daar zat, hoe behulpzamer ze werd. Ik kreeg een hele zak speculazekes en chokolatjes. Ze wou me flessen water meegeven maar ik vroeg haar om in de plaats mijn camelbag op te vullen. Ze vulde die met het ijswater van haar Ricard klanten. Ik kreeg zelfs een dozeke sigaartjes maar die heb ik beleefd geweigerd. Een heel lief mens. Tot slot wilde ze me geruststellen wanneer ik ‘En péril’ moest verkeren. In nood mocht ik haar altijd bellen, haar man zou me wel komen ophalen. Schattig mens, ik stuur haar een kaartje. Dat zijn er dan al 3.

Wat verder in Morlancourt werd ik aangesproken door een oudere man. ’t Gaat nog 40 dagen regenen, beweerde hij,  want op St Médard had het geregend. Jawadde zeg, dat beloofd. Na het bezoekje aan dat koffiebarreke heb ik toch geen regen meer gehad zodat ik mijn gewassen spullen aan mijn rugzak te drogen kon hangen.

In Abert heb ik inkopen gedaan. In het office de tourisme ben ik gaan informeren naar logies in het Somme-departement. Ik kreeg een boekje mee.

Estherke van Santvliet, ik zou dit boekje bijhouden maar het is gewicht. Ik zou het je willen geven voor de Walter, je papa. Het Somme departement is het Walhalla voor mensen die zich interesseren in de 2 grote wereldoorlogen. Je kan geen dorp voorbijgaan of er liggen bloemen bij de oorlogsmomenten. Veel slachtoffers zijn er gevallen in die waanzin, vooral in de grote wereldbrand van  ’14-’18. Toch opmerkelijk dat de inwoners zo met het oorlogsverleden begaan blijven. Met al die monumenten zat ik verdorie opnieuw met zo’n kweldeun opgescheept. Deze keer van Michel Sardou : Verdun. ’t Zit nu nog in mijn kop.

Ik heb me ineens voorzien voor een paar dagen. Gisteren was er  echt sprake van rantsoenering : 1 croissant, 2 appelen en 3 appelsienen. Ik had maar 2 appelsienen gekocht maar die kramer had me een beschimmelde verkocht. Ik kreeg er 2  goeie voor in de plaats.

Rond halfdrie kreeg ik een smsje van mijn maat, pelgrim Marc. Hij had zojuist de Spaanse grens overgestoken. Ik heb hem proficiat ge-smst. Alhoewel ik nog maar met de proefronden bezig ben mag ik in alle bescheidenheid toch zeggen dat het niet te onderschatten valt. Maar we hebben moed en motivatie. En wat het belangrijkst is : Je doet er een unieke ervaring mee op die je je leven lang meedraagt. Maar ik ben er nog bijlange niet. Oh nee.

Rond 4 uur ben ik dan de Somme overgestoken. De Somme is naar verluidt de rustigste rivier in Frankrijk  Iets verderop was de camping. Omdat ik echt inhet diepste van de Sommevallei zit heb ik hier geen ontvangst voor GSM of wat dan ook. Morgenvroeg zal ik het thuisfront melden dat ik nog in leven ben J.

Al bij al een mooie en geslaagde dag. Temeer omdat ik heb vastgesteld dat je je bottienen niet te strak mag aantrekken als je in een heuvellandschap stapt. Je trekt er gegarandeerd je hielen mee open. Beetje losser in de schoen bracht heel wat verlichting. Morgen naar Moreuil. Ik denk 21 km. Een douche heb ik al genomen, nu nog de voeten verzorgen en dan vroeg gaan slapen seffens dan kan ik er morgen vlug uit.

Tot hoors.

Deze etappe heb ik gelopen voor Ons Annie, onze Mil en den Tom

https://picasaweb.google.com/Jandorie1/AuthuilleLeHamel?authuser=0&authkey=Gv1sRgCNbTl4C8nry88QE&feat=directlink

10-07-2012 om 00:00 geschreven door Jan  

Voilà, we zitten al in een ander departement. Pas de Calais is doorkruist en nu zijn we in het departement van de Somme aanbeland. Dat dagje rust was echt niet overbodig. Te veel is te veel en aangezien er gratis wireless was op de camping kon ik even profiteren om mijn mails te schikken en hier en daar een antwoordje te formuleren. Ik heb ook eens goed gaan eten, met mes en vork en ik was gerustgesteld met te merken dat ik het nog kon. Ondertussen heb ik mijn vaste weerman in dienst, Arne ! Bedankt maat. Vandaag gaf je me goed weer, txs, de enkele druppeltjes niet te na gesproken. Heel wat anders dan om de haverklap die poncho uithalen. ’t  Is wel alles ineen maar toch niet zo handig als je alleen bent om die poncho over je rugzak te heisen. Op de ganse tocht van 35 km ben ik welgeteld 1 bakker tegengekomen. Ik moet de Luc uit den Brigand gelijk geven dat je moet opletten of je vind geen eten. Het is nog erger dan bij ons, je vind er gewoon geen middenstand. Ik liet me verassen met de batterijen van mn gps. Even waarschuwen dat ze leeg waren en dan ineens oeps, gedaan met spelen. Even aanbellen om naar een winkel te vragen. Il y en a pas monsieur. Maar die lieve man heeft me 2 batterijtjes cadeau gedaan. Ik zal hen een kaartje sturen. Ken je de Melselestraat ? Hewel, die ganse 35 km was 1 mega-Melselestraat. Boerderijen, weilanden zover je zien kon. Ik moest wel lachen bij één boerderij, attention des pieges , waarschuwde een bordje. Die boer had over heel zijn domein wolfijzers en booby traps gezet. Althans de uitleg van een voorbijganger.

Op de camping hier aangekomen werd ik aangesproken door ne gast die hier op de camping woont. Hij komt uit Wattrelos dus ik kneep al 1 oog dicht. ‘t Manneke was vriendelijk want ik mocht bij hem een pintje komen drinken. Ik vond het maar een louche zaak. Boot afhouden. Morgen ga ik eerst in Albert, das een stad wat inkopen doen. Alles doen met 1 stuk zeep is niet de max. Wat deo, een wasmiddel, knijpers, batterijen en een kammeke. En dan kan ik voort. De etappe naar Hameau Bouzencourt is 21 km. Ik ben er niet kwaad voor. Ik heb den baas van de camping nog niet gezien. Die zou nog langskomen maar hij gaat pech hebben want ik ga slapen.

Kwelduintje vandaag : France van Michel Sardou

Quand je pense à la Vieille Anglaise, qu’on appelait le Queen Mary
Je ne voudrais pas finir comme elle, sur une quaie de Californie

Goodnight, de torenklok slaat 10

Deze stapperij draag ik op aan mijn zus Mariette, onze Louis … Paul Jan en Yasmine

09-07-2012 om 00:00 geschreven door Jan  

08-07-2012 om 00:00 geschreven door Jan  

De weergoden op weg naar Mérignies waren me niet gunstig gezind maar toen ik vanmorgen er vertrok was het een stralend zonnetje. Dan stap je eens zo vlug. Ik was om 8 uur op de baan en had zo gepland om tegen een 4 uur in Boiry te zijn. ’t Kan verkeren zei Bredero ook. Een historische oneliner die vandaag nog maar eens in het vet mag geschreven worden. De dag begon dus goed onder een stralend zonnetje. In Moncheaux aangekomen bleek dat dit de Sainte Marthe parochie te zijn. Awel, op mijne uitwaai was daar zo’n klein hummeltje bij dat Martha heette en ik dacht ….. ik loop voor dat schapeke eventjes dat parochiekerkje binnen. Hahaha, sebiet wordt er noog gedacht dat ik nen Heilige wordt. Nee ’t gewoon uit sympathie voor Marcel B en Ingrid. Eens Moncheaux voorbij liep ik een een grootwarenhuis ‘Les Mousquetaires’ binnen voor een kant en klare hap. Aan de kassa gekomen vroeg de kassierster of ze mijn rugzak mocht nakijken of ik niets gepikt had. Momentje en ik deed mijn rugzak uit en gaf die in haar handen. S’il vous plait madame. ’t Wicht viel van haar stoeltje. Mais il y a tant de tirettes en des sacs ! Il faut tout vérifier Madame, was mijn antwoord. ’t Was rap gedaan, ik mocht doorgaan. Ja het vlotte goed en rond 2 uur had ik al 22 km gelopen en toen viel ik op mijn smikkel. Gestruikeld over een borduurke voor een shoppingcenter.

07-07-2012 om 00:00 geschreven door Jan  

Maar ik heb er meer gedaan. Ik heb zeker 5 km om moeten lopen op zoek naar een 3G kaartje en dan nog konden ze me niet helpen. Soit, dan nog maar even zonder. Wattrelos was een trieste bedoening en ik was blij dat ik daar weg was zo’n sombere buurt heb ik maar zelden gezien. Ook de streek zelf naar Mérignies was niet van die aard dat ik er verliefd zou op kunnen worden zoals de Verhofstad indertijd op Toscane. De streek wordt hier le Pays de Pévèle genaamd. Courage, dat heb ik veel gehoord vandaag en dan nog voornamelijk van jonge gasten. Er is zelfs een gast gestopt om me te vertellen dat zijn vader op 70 jarige leeftijd de camino heeft gelopen vanuit Chartres. Allez das dan weer plezant als ge zoiets hoort. Nu had ik dat wel enigszins verwacht dat dit gedeelte van Noord Frankrijk een trieste bedoening zou worden. Zo’n 10 km voorbij Roubaix is de sfeer tussen de mensen beter vind ik.

En zo zit mijn 5^de etappe er weeral op en kan ik deze keer terug op een camping slapen ipv in het bos. Ge kunt niet geloven hoe goed dat dat douchke heeft gedaan daarjuist. Hele simpele camping. De campinguitbater had het hoog op met de Christelijke waarden en de pelgrims. Pense à moi là-bas zei terwijl hij zijn 8 euro kampeergeld rap in zijn zakken foefelde. Zijn christeljke waarden rond de pelgrims en het herbergen ervan was hij precies vergeten.

Het stappen gaat al vlotter maar nog steeds die dip na 15 km. Ik hoop dat dat eruit gaat. Dat zal wel hé, 10 dagen moet ge toch rekenen vooraleer alles geolied begint te lopen. Ola en dat was ik nog vergeten …. Ik heb een pak frieten met kipnuggets gaan eten in Cysoing. Dat smaakte wel zeg ! Dat ge zo’n onnozele dingen ineens helemaal anders inschat vind ik wel frappant op zo een korte tijd.

Morgen is het weer ne zware naar Boiry Notre Dame. Ik denk als het te laat wordt dat ik nog eens beroep ga doen op de loi de gitans. Maar ik doe mij best om er te geraken allleszins.

Ik kruip erin, en ik hoop dat ik kan slapen want een beetje verder ligt er ene zijn wekker te piepen en ik geloof dat die weg is.

Deze etappe draag ik op aan vader en moeder, beiden overleden.

06-07-2012 om 00:00 geschreven door Jan  

Ik zie dat ik hier vlak bij de grens nog verbinding heb met Proximus dus ik kan nog vlug wat posten. Nogal redelijk vroeg wakker zodat ik vroeg ben kunnen vertrekken. Het verlaten van camping Panorama was enkel mogelijk na een stijle klim in de nachtegalendreef van Kluisbergen. Na een tiental kilometers werd het terug vlak ongeveer in de buurt van Moeskroen. Onderweg kwam ik een mooi paard tegen in de wei en ik nam er gelijk een foto van. De trotse eigenaar, die ik Firmin zal noemen, kwam uitgebreid zijn paard bestoefen. Elle s’appelle Sara. Toen hij het kocht was het een wit paard. Later is het mokka geworden. Ik denk dat de oorzaak ligt in het feit dat hij dat beest peekes voedert. "Chaque jour un seau de carottes, elle aime bien vertelde" hij voort. Van’t paard naar zijn ‘dorifors’, dat bleken dan weer coloradokevers te zijn. Hij had al 2 keer zijn patatten gesproeid, niks gekort.

Vandaag niet verkeerd gelopen maar ik heb wel een uur moeten gaan schuilen. Het goot bakken water. Na kilometer 15 begin ik te voelen dat ik voeten heb. Dat is het dipmomentje. Dat duurt zo een 5 km en dan is het over.

Weeral iets bijgeleerd vandaag. Voor ik mijn traject plan moet ik eerst eens bellen naar de campinguitbaters. Deze avond rond 6 uur in Wattrelos aangekomen en wat bleek ? De camping was opgedoekt, waarschijnlijk omdat de eigenaar ‘en tôle’ zat. Den bak ingedraaid dus. Ja en nergens in de geburen een logement. Te midden van industrieterreinen en wijken die je zo een beetje aan de bronx doen denken. Nood breekt wet dus heb ik mijn tent maar in het park gezet. Volgens een jogster was dat nogal een veilig plaatske. Ik heb gelukkig nog wat water in mijn camelbag voor een muizewaske morgenvroeg. Voila, het kan altijd niet meevallen hé J. Dat maakt dat ik een heel eind verder ben moeten lopen. Morgen dan weer een stukske terug om de weg naar Mérignies op te pikken. Komt wel slim.

Goedkope dag dus vandaag. Kant en klaar schotel uit de lidl, 2 redbulls en een half literke cola. 6 euro zoietekes.

Kruip erin, ik hoor hier alleen nog de kraaien lawaai maken.

05-07-2012 om 00:00 geschreven door Jan  

Vanmorgen werd ik wakker met een kieken in mijn tent. ’t Beest was onder mijn voortent gesukkeld en had het erg naar zijn zin. Van een ei was er niks te bespeuren. Erg goed geslapen trouwens na die vermoeiende tocht van gisteren. Aangezien ik thuis aan een kleine 5 km/u stapte moet ik tot mijn eigen schade vaststellen dat zoiets helemaal niet het geval is. Ik kom aan minder dan 4 km/u. Nu het is geen wedstrijd maar als ik dan maar rond 10 uur opstap kom ik vrij laat aan op de volgende bestemming. Vroeger doorgaan dus. Maar ik neem mijn tijd. Ik denk dat mijn kilometertellertje ook niet een correcte weergave geeft. Bergop en bergaf neem je korte passen en dat beïnvloedt een correcte weergave. Daarom dat ik het zo vreemd vind dat elke etappe hier zoveel meer is dan eerst uitgerekend. Nu ik geef de km op van mijn tellerke, ik loop al eens verkeerd zie je !

Nederlandse overburen op de camping, Ad en Jenny, een echtpaar uit Noord-Brabant boden me een lekkere mok thee aan en ze vroegen me om mee te ontbijten. Fijne lui. Onderweg dan weer zag ik een mevrouwtje in haar voortuin bezig. Ik vroeg haar of ik mijn camelbag mocht bijvullen. Ik mocht haar volgen naar de keuken. Oma was de strijk aan het doen en het zou haar plezier doen als ik een weesgegroetje voor haar zou doen ginds ver. Ikkreeg een lekkere frisse Gini en ik kon er weer tegen. Erg sympathieke en gastvrije mensen die familie Van De Sijpe – De Heneau. En dan later op de dag zijn de motormannen mij komen opzoeken in Kluisbergen. Dat was een plezant bezoekje. Een half uur voor ik de camping bereikte begon het bakken water te regenen. Waternat was ik zoals ze in Beveren zeggen. Water is toch altijd nat J ? Camping Panorama is een stijlvolle camping gelegen in het hart van de Vlaamse Ardennen. Prachtige streek. Mijn dank gaat uit naar Mevrouw Anne Vanmeerhaeghe. Ze heeft me een trekkershut aangeboden om te overnachten met alle comfort. Gratis voor niets. Maar mn profijt gaat naar een goed doel.

Later op de avond is Mijn dochter en haar partner nog even langsgeweest om een paar kousen en een bonjourke. Braaf kind.

Warm dat het was vandaag pffffft. Maar het stappen verliep vlotter dan gisteren. Ik heb nu met die wandelstokken het ganse traject gestapt. Ik wil ze al niet meer missen. Dat scheelt een pak in belasting voor je voeten.

Ik ga slapen nu. Morgen wil ik er alleszins vroeg uit om op te krassen. Morgen trek ik Frankrijk binnen. Ik had beter een kortere trip gepland zodat ik eventueel een data-kaart zou kunnen aanschaffen. Zonder wordt het een erg dure bevalling om te internetten.

Nog rap eens iedereen bedanken voor de ontelbare reactie. Neem me niet kwalijk dat ik erg kort antwoord, batterijen en internetkost zijn daar debet aan !

Allez, sloppel. Morgen Wattrelos in La Douce France

https://picasaweb.google.com/Jandorie1/MunkzwalmKluisbergen?authuser=0&authkey=Gv1sRgCNvl8sLx6-HIcg&feat=directlink

04-07-2012 om 00:00 geschreven door Jan  

Vandaag een zware dag gehad. Om het kort samen te vatten ik heb veel te veel bagage. Maar ondertussen is er al een oplossing. M'n dochter gaat met haar vriend een tablet halen en me die brengen.'t Is laat ik ben maar om halfnegen binnengelopen en ik was reeds om halftien vertrokken. Ik ga niet te veel uitweiden, want m'n tentje moet nog recht

Eerst een woordje van dank aan de campinguitbaatster, Mevrouw Regina Lippens, hier van Canteclaer Camping. Ik mag gratis stroom, internet en een staanplaats. Deze middag heb ik op het pleintje in Wetteren samen met mijn dochter gegeten. Ze was me tegemoet gereden en had bij de bakker wat uitgehaald

Ik ga hier stoppen, mijn pijpeke is uit.

Morgen is het iets minder zwaar. Goodnight

https://picasaweb.google.com/Jandorie1/ZeleMunkzwalm?authuser=0&authkey=Gv1sRgCP7R-vWmlsKitgE&feat=directlink

03-07-2012 om 00:00 geschreven door Jan  

Deze morgen was het zover. De grote dag was eindelijk aangebroken. Met het mooie weer kon het eigenlijk al niet meer stuk. Rond 6 uur ben ik aangekomen op de Camping Groenpark in Zele. De camping ligt net bij het Donkmeer. Rustige en nette camping. Seffens iets meer daarover.

De uitwuif was geslaagd. Ex-collega’s, zussen en schoonbroers, buren … de kroeg was te klein. Luc de cafébaas heeft dat vlot verwerkt. Langs deze weg nog eens bedankt Luc. Om halftien kwam Dick de parochiepriester aan in de Roos, de plaatselijk dorpscafé. Hij heeft een pintje gedronken en vandaar is hij dan naar de St Jacobskerk gegaan. Heel het gevolg is dan kort erop naar de kerk gegaan waar Dick een korte plechtigheid hield bij het standbeeld van Sint Jakob de Meerdere. Daaronder heb ik mijn eerste stempel gekregen. Sympathieke kerel die Dick. Na afloop werden de kerkklokken voor mij geluid. Straf, de laatste keer dat ze voor me luiden was met mijnen trouw. Ik had altijd gedacht dat ne volgende keer bij mijn reis naar de eeuwige jachtvelden zou geweest zijn. Niet dus maar ik vond dat wel iets speciaals hebben.

Ik zou nu in mijn bed kunnen liggen maar ik lig hier op mijnen buik in mijn tentje. Ik schrik ineens hoe laat het is dus ik ga sebietekes afronden. Toen ik aankwam aan de balie merkten ze dat ik te voet was aangekomen. Ze vroegen mijn reisdoel en toen ik verklaarde dat ik naar Santiago stapte boden ze gratis logies aan op hun camping. Lucie, Brecht en Herman de uitbaters, die zou ik vermelden in mijn blog. Er zijn nog mensen met het hart op de juiste plaats. Wees daarvan van overtuigd.

Tentje rechtgezet, het gaat allemaal nog niet routinematig en de ordening van de rugzak kan beter. Ook zal ik nog aan het gewicht moeten werken want 22 kg is veel te zwaar. Onderweg ben ik mijn mes al verloren dus dat gewicht telt niet meer mee.

Ik was even een hamer gaan lenen bij de buren hier. Een Nederlands echtpaar uit Ijmuiden op doorreis uit Frankrijk. Nadien werd ik uitgenodigd aan hun kerrévén voor een smakelijke Leffe. Sympathieke mensen.

Ik heb geen radio geluisterd want ik had een kweldeuntje bij : ‘November Rain’ van Guns n Roses …. Sometimes you need some time on your own …. Prachtcompositie ronduit.

Uitgaven : 1,45€ voor een fles water met zinkvitamienen, 1,65 voor een slavlinder van bij de keurslager in Zele.

Nog even vlug vermelden dat Annick graag mijn collega’s had willen bedanken voor hun komst maar ze waren iets te vlug vertrokken. Bij deze dus beste mensen. Niet alleen ik waardeer jullie maar ook mijn vrouw.

Ik kruip erin nu.

https://picasaweb.google.com/Jandorie1/HaasdonkZele?authuser=0&authkey=Gv1sRgCNnjsbqK_KfJKQ&feat=directlink

02-07-2012 om 00:00 geschreven door Jan  

                                        Hallo beste vriend, vriendin of bezoeker ! 





Ik vind het fijn om je hier te mogen ontmoeten ! Wellicht heb je vernomen dat ik op pelgrimstocht ben vertrokken naar Santiago de Compostela en vraag je jezelf waarom ik zulk een tocht wil ondernemen. Ik zal je dit toevertrouwen. Heel diep in mijn binnenste sluimerde er reeds een hele poos het verlangen om even op mezelf terug te vallen. Welnu, ik ga heel even een stapje opzij zetten en de tijd nemen om een rapportje te maken over m'n leven. Neenee, niet op papier.  Een helder overzichtje van hetgeen wat goed was, wat beter kon en wat nooit had gemogen. Dat ga ik dan even voor mezelf op een rijtje zetten. Ongeschreven en zo los in het  hoofd zal dit een documentje worden dat ik in mijn hart zal bewaren.  Het afsluiten van mijn actieve loopbaan leek me het meest geschikte moment om hiermee van start te gaan.

Een solo pelgrimstocht van om en bij de 2500 km te voet naar Santiago de Compostela leek me eerst een te gek idee. 't Zou wel overwaaien maar nee hoor, integendeel ! Die gedachte bleef me gedurig bezighouden. Met de steun van mijn vrouw veranderde dat gekke idee in een geweldige en boeiende uitdaging. Maar Compostela bereiken is niet zozeer van belang voor me. Mijn fysieke grenzen zal ik respecteren dus met een mislukking dien ik rekening te houden. Santiago mag dan wel de eindbestemming zijn maar het einddoel is het zeker niet. Het einddoel is het onderweg zijn langs die ontzettend lange weg om mezelf te ontmoeten.

Geld, bezit noch fortuin hebben me ooit bekoord. Het gekregen voorrecht om een mooi gezin te kunnen stichten met een lieve en fijne echtgenote zal steeds het meest waardevolle voor me blijven. In goede, maar ook in minder goede dagen heeft dit gezin me gesteund, me kunnen begrijpen en vreugde gegeven. Dit en een goede gezondheid maakt voor mij de ware rijkdom uit. Het is een kostbaar geschenk dat niet aan iedereen gegund wordt. Maar ook binnen mijn huwelijk beschouw ik de vrijheid die me werd gelaten om mezelf te kunnen zijn als zeldzaam. Ik voel me dan ook méér dan bevoorrecht. Dit besef wil ik diep tot me laten doordringen.

Dit voorrecht wil ik gestalte geven zodat het tastbaar voor me wordt. Al het moois dat me in de schoot werd geworpen wil ik afwegen aan het onrecht, de miserie en het verdriet waar velen hier op deze aardbol moeten onder lijden. Deze tocht zal daaraan jammer genoeg niets veranderen. In religieuze omkoperij of vleierij geloof ik niet. Evenmin in het nut van een fysieke prestatie om een mirakel te verkrijgen. Maar ik wil over dit geluk wel heel diep gaan nadenken . Het spirituele draagvlak en de uiterlijke symboliek van een pelgrimstocht bieden me bij deze doelstelling het perfecte kader.

Deze pelgrimstocht wil ik vooreerst opdragen aan mijn gezin, mijn vrouw en kinderen. Dit uit waardering en dank voor de geschonken genegenheid en vreugde maar eveneens voor mijn onmisbare vrijheid die me gegund werd. Familie en vrienden delen mijn dank. Ieder op zich mag zich aangesproken voelen. Ook degenen die me dierbaar waren maar niet meer onder ons zijn krijgen een postuum 'Dankjewel' voor hun verdiensten.

Ik wil simpelweg mijn oprechte waardering uiten voor de vriendschap die jullie me gaven. Dat wil ik tot uiting brengen in mijn reis. Maar ook vrienden en vriendinnen die het soms moeilijk hebben gehad of nog steeds hebben vergeet ik niet. Hun verdriet of miserie wil ik een eindje met me meedragen en als het zou kunnen, .... achterlaten op mijn camino. 

En helaas, maar dit even terzijde ...... Nog steeds huist er een stukje boosheid in mijn ziel. Boosheid die de harmonie waarnaar ik op zoek ben onvindbaar maakt en de vlinder verjaagt. Er zijn mensen die ik erg teleurgesteld heb in mijn leven en dat spijt me. Het is mijn onvermogen om die teleurstellingen te keren die deze boosheid veroorzaakt. Voor hen die ik in mijn leven onheus zou bejegend hebben sla ik een 'Mea Culpa' en hen wil ik tijdens mijn reis een hand reiken. Helaas, mensen met een versteend hart zullen dit gebaar zeker afwijzen. Zowel voor hen als voor mezelf hoop ik onderweg een plaatsje te vinden voor die smart. Een plaatsje waar die versteende harten mogen opwarmen en waar ik mijn boosheid mag achterlaten.

Maar wellicht klinkt dit alles ontzettend naïef en zijn mijn verwachtingen gewoonweg irrationeel. Wie gaat het me kunnen vertellen ? Maar onderweg, onderweg op die lange tocht, het is daar waar ik mezelf wil ontmoeten. Samen met mezelf zal ik op zoek gaan naar de antwoorden. Ik wil en zal ze vinden. Ook daar stap ik voor !

http://www.youtube.com/watch?v=mN8oN8I3lrk

Stap voor stap draag ik deze Camino op aan Annick mijn vrouw. Kristof, Magali †, Frederik en Severine, mijn kinderen.
Elke dagmars draag ik in dankbaarheid op aan iemand die ik genegen ben.
Of iemand die misschien een beetje moed kan gebruiken. 
Er zijn er zo velen weet je ? Ik hoop niemand te vergeten.

    Als alles in je leven zo evident en normaal is geworden,
        dan wordt het tijd om los te laten.
   Op tocht gaan wordt dan een loskomen uit het alledaagse ritme
        en teruggaan naar de hartslag van het leven.
    Loslaten van aangeprezen levenswijzen en
        weer voelen waar het op aan komt.
   Je loswringen uit gedwongen contacten
        en vriendschappen sluiten die het hart raken
   Op tocht gaan is loslaten om te ontvangen
        en weer echt mens te worden.

Een genegen pelgrimsgroet,

Jan  

https://picasaweb.google.com/Jandorie1/HaasdonkVertrek?authuser=0&authkey=Gv1sRgCOTfz8q27uip1gE&feat=directlink

01-07-2012 om 00:00 geschreven door Jan  

Ik zit precies onder de vlooien en ik krijg zo de indruk dat Vadertje Tijd af en toe zit te prutsen aan zijn klok. 't Gaat niet vooruit. De onrust zit er goed in maar ik moet nog wachten. Morgen is't mijne verjaardag en dan komen, op ééntje na ocharme, al mijn zussen meevieren. Van stappen is er de laatste dagen niet veel in huis gekomen maar ik geloof niet dat dat afbreuk heeft gedaan aan de voorbereidingen. De motivatie is des te groter.

Gisteren is dan de dorpspastoor langs geweest om het vertrek de juiste omkadering te geven in zijn kerk. Sympathieke kerel. De brave man heeft eerst nog een viering in Melsele en hij hoopt tegen halftien, kwart voor tien in café De Roos te kunnen zijn. Das toch een dikke 20 minuten fietsen. Maar ik ben blij dat hij dat voor een afvallige verstokte zondaar wil doen. Ondertussen ben ik al wel een stempel gaan halen in het Gemeentehuis. Die staat  in't 2de kotteke van mijn stempelboekske. Maandagmorgen is het Gemeentehuis dicht, vandaar. Het eerste kotteke is voor mijn stempel met de St Jacobsschelp. Als ik die stempel heb, kan het niet meer stuk.  

En dan mijn rugzak. Op de slaapkamer is er precies een bom ontploft. al wat ik dacht mee te nemen had ik ingepakt. Ik zat verdorie aan 24 kg. Zonder eten en drinken dan nog. Alles terug uitgeladen, vandaar dat bomscenario, en dan ben ik maar beginnen te elimineren. De stapsandalen 'Paterslook' ..... opzij. Extra batterijen .... opzij. 4 paar kousen en 4 onderbroeken .... 25% opzij. Plooibaar wasbekken en camelbag .... opzij. Verrekijker, Mc Gyver-mes, reserve GSM .... weg ermee. Een pot spierbalsem en een fles ontsmettingsgel .... hupla.
Afdrooghanddoek, aparte mouwen, ijswikkels .... the same. Verlengkabel tot 3m ingekort en de stekkers vervangen door lichtgewicht stekkertjes. Mijn steentje woog 300gr. Ik ga kleine steentjes nemen waarop ik de namen ga schrijven. Zo spaar ik 200gr uit. Dan had ik nog wat peperkoek en rijst ingeladen maar die laat ik ook al hier. Een short vervangen door een lichter exemplaar. Dat grondzeiltje heb ik ook op non actief gezet. Zwembroek ... daar zal ik die short wel voor nemen. Toch alles bijeen een 5kg aan comfort opgeofferd. We trekken wel onze plan.

Mijne maat zit nu ongeveer op de breedtegraad van Bordeau. 150 km oostwaarts. Ik ben content dat hij eindelijk wat treffelijk weer heeft. Wat meer telt is dat hij zich goed voelt. Ik hoop dat ik het hem kan nadoen. 

En dan heeft iemand uit de familie voor een leuke verassing gezorgd. Ik viel er bijna van op mijn gat. Kreeg ik daar zomaar een Garmin wandel GPS kado. Daar was ik blij mee. Alhoewel mijn reisweg op hardcopy staat is het toch steeds een geruststelling om die GPS als back up te hebben. Ik ben daar gisteren wel een hele namiddag mee zoet geweest om daar iets uit te krijgen. Ik heb er wel de gewone stapkaarten in opgeladen want die topografische kaarten, bird's eye zijn echt duur. Voor 1500 km² naar keuze uit het Frans grondgebied betaal je 20 Euro. Ik heb zo een corridor nodig van 25 km op 900km à peu près dus reken maar uit.  Hoewel ze erg verzorgd en gedetailleerd zijn, zijn die topo kaarten niet helemaal geschikt voor zo'n lange route. Dat is meer voor de echte hiking tochten in de bergen en op de grote vlakten. In alle geval, ik ben er wreed blij mee met dat toestelleke.

Vanavond in't laat ga ik nog eens een bezoekje brengen in het café. Mijn foto met de aankondiging van mijn vertrek hangt daar. Nog even een check of alles naar wens kan verlopen.

Zo, nu nog wat helpen met het verjaardags  annex afscheidsmenuutje voor morgen. We geven er een Italiaanse mot op !

              Antipasti Pepers, Artisjokken en tapenade
              Romeinse Ravioli spiesjes met zoete chilisaus
              Crema di pomodore met balletjes
              Spezzatino di Vitello met Marsala en risone pasta 
              Chokolade Tiramissu     
 
Das af hé ? Als afscheidsmenuutje mag dat wel vind ik. En daarna ....... heel wat minder op water en brood !!!

29-06-2012 om 00:00 geschreven door Jan  

Heb je het gezien ? Nog 5 dagen, nog 6 keren slapen en we zijn aan het stappen. De tijd vliegt nu vooruit en alhoewel ik dacht alles in orde te hebben blijkt dat er nog een paar akkevietjes dienen geregeld te worden. Opnieuw mijn gegevens roaming laten activeren voor het geval dat SSR het laat afweten in Frankrijk . En dan ook nog het financiële aspect. Waren de volmachten nog geldig ? En nog vlug een extra pinkaart voor de echtgenote voorzien. Dan was die reisverzekering nog niet helemaal in orde. Op de 1 of andere manier weten die 'Commercanten' me nog 17 euro te ontfutselen voor het overschrijden van die 3 maanden in het buitenland. Aan hun uitleg zal het niet liggen. Dan heb ik Annick nog een snelcursus Skype gegeven zodat we elkaar eens kunnen zien. Hahaha, ze zal verschieten met die mottigen baard.  Maar vandaag had ze toch het eventjes moeilijk . Gelukkig zijn er de vrienden en de kinderen om haar op te vangen als ze zich éénzaam zou voelen. Maar ik ben er zeker van dat ze zich sterk zal houden.

Vandaag heb ik ervoor gezorgd dat ik niet van de honger ga omkomen de eerste dagen. Wat soepekes en chinese pakskes. Ik heb de raad opgevolgd van mijn ex-collega en heb me voorzien in een voorraadje peperkoek. 't Schijnt dat dit de meest energierijke voeding is voor sporters. Een paar koeken, oploskoffie en melk heb ik ook voorzien. Ik heb er speciale reisflesjes voor gekocht in de Xenos. Fruit, brood, muesli  en een snoepeke koop ik wel onderweg. Maar 't grellige eraan is dat het allemaal zoveel begint te wegen. Zeker de drank weegt door.  Daar heb je natuurlijk helemaal geen last van zolang dat nog in je supermarktkarretje  ligt.

Ik heb nog vlug een grondzeiltje gemaakt. Lichtgewicht, de maat van m'n tentje. Van oogjes voorzien en versterkt met van die supertape. Ook even m'n tentje rechtgezet in de tuin. Ik schat dat het op een 10 à 15 minuutjes gefikst was. 't Is er eentje voor 2 personen maar Made in China denk ik. Ik denk dat je er bovenmekaar moet inliggen of eventueel lepeltje lepeltje. Dat zou ook kunnen of course   . In alle geval ik laat dat tentje staan tot morgen. Ik kan dan eens timen hoelang het afbreken duurt.

De dorpspastoor heeft me eindelijk een seintje gegeven. Donderdagmorgen komt hij een klappeke doen. Ik denk dat die mens een paar handen te kort komt. Eerst heeft hij nog 2 vieringen voor de dorpschooltjes hier en rond een uur of 11 komt hij langs. Ik ben benieuwd. Ik zal alvast maar een fleske wijn friszetten.  

Met mijn zus ging het vandaag iets beter. Dat is dan weer een opsteker. Volgens m'n schoonbroer zal ze hersteld zijn als ik terug thuis ben. Vrijdag wil ik haar even een bezoekje brengen. 't Is nog wat te vroeg nu vind ik. En morgen ? Wel morgen gaan we nog eens stappen denk ik. 't Weer zal wel meezitten. Een kilometerke of 20 mag er nog best bij.

26-06-2012 om 00:00 geschreven door Jan  

Zojuist ben ik thuisgekomen van een gezellig weekendje aan zee met de vrienden. Het was zeker een verwenweekendje. Eénvoudige restaurantjes bezoeken, een gezellig samenzijn onder vrienden. Het heeft wel iets. Dat laatste zal ik de volgende maanden moeten missen maar daar maal ik helemaal niet om. Op reis zal ik me moeten tevreden stellen met het meest essentiële waarnaar je lichaam vraagt. Eten en een onderdak. Meer niet. Na mijn reis hoop ik, dat ik deze dankbare momenten pas echt naar waarde zal kunnen schatten. Ik weet het nu nog niet zeker maar ik heb alleszins een vermoeden.

        Als alles in je leven zo evident en normaal is geworden,
              dan wordt het tijd om los te laten.

Dit gedachtenspinseltje wil ik verder ontrafelen en aan mijn blog toevertrouwen. Eens ik vertrokken ben !

Het kamperen zelf was even weer de realiteit ervaren. Bij het opzetten van mijn tent, niet mijn Compostelatentje maar een 6-persoons iglo, was er zoveel wind dat ik de tent niet behoorlijk gesteld kon krijgen. Ik heb zelfs stormlijnen moeten gebruiken om het geheel aan de grond te houden. Het gevolg was dat het buitenzeil bij harde wind de binnentent raakte. In de nacht van zaterdag op zondag had het nog bakken geregend dus ik zat op zondagmorgen met een natgeregende binnentent. Matras en slaapzak nat pffffft. Een haardrogertje herstelde het ongemak maar tja, ik mag me onderweg aan zoiets verwachten. Zonder twijfel !

Een mooie strandwandeling zat er ook in. Van Westende naar Oostende. Stukje strand, stukje duinen, stukje wandeldijk, de viskraampjes in Oostende. Zo een beetje het ganse gamma aan fotomateriaal voor het klassieke postkaartje 'Groeten van aan zee'. Ik had echter mijn wandelschoenen niet meegenomen en dat scheelt wel in het stapcomfort. Daarom dat ik verkoos om de 16 km vanuit Oostende naar Westende met de kusttram te doen.

En dan gisteravond krijg ik telefoontje van thuis dat mijn zus Annie werd aangereden op een zebrapad en 30 meter werd meegesleurd. Bekkenbreuk en bloedingen onder de schedel. Ongetwijfeld fel overdreven snelheid en de chauffeur pleegde vluchtmisdrijf. Het was een Nederlandse chauffeur. De nummerplaat is gekend. Gelukkig is de samenwerking met de Nederlandse Politie zeer goed wanneer het ongevallen betreft met gekwetsten. Laat ons hopen dat ze die kerel vlug te stekken hebben. Het eerste wat mijn zus moet gezegd hebben is 'Nu kan ik mijn broer niet uitwuiven' . Bah zo triest. Ik zal veel aan haar denken. Dat ze maar vlug maar vooral geheel hersteld.
 
De laatste loodjes wegen het zwaarst. Ik ga nu wat proberen te relaxen zodat ik nog wat aan de mentale conditie kan werken. Dat is ook nodig

25-06-2012 om 23:16 geschreven door Jan  

Hoi hoi,

Ik ben serieus aan het aftellen nu. De laatste schikkingen werden getroffen. Nog enkel wachten op een mailtje van de pastoor. Ik vrees dat ik die man nog eens zal moeten contacteren. Die man heeft het erg druk want hij bedient 3 parochies en op de koop toe moet hij al zijn verplaatsingen met de fiets doen. Ik wijt het aan zijn drukke agenda maar ik zou het echt jammer vinden moest ik het 1ste hokje van mijn stempelboekje moeten opvullen met een stempel van het gemeentehuis hier.    

Mijn rugzak staat in sluimermode. Hij is klaar en weegt 19kg. Ik heb erg veel moeten elimineren om dat gewicht te halen. Een jas, die patersandalen, extra batterijen, een dynamolamp, ijswikkels, een extra fleeze en nog wat prulletjes.
Maar zonet schiet het me nog te binnen dat ik geen zwembroek bij heb. Die mag er nog bij. Altijd handig om eens een duikske te kunnen nemen op de één of andere camping.

Mijne maat walter is onlangs naar Rome en Vaticaanstad geweest. In een Heilige Attributenshop heeft hij bij de plaatselijke Farizeeërs een Pauselijke nagelknipper annex flesjesopener voor me gekocht en meegebracht. Die gaat ook mee samen met de Good Luck Charm van het Vaticaan. Net zoals in een processie worden dit mijn  relikwieën voor onderweg .  Van Ludo en Jacqueline heb ik een Christoffel Zegel meegekregen voor onderweg. Die heb ik aan mijn wandelstok vastgemaakt. Dankuwel lieve vrienden voor al deze attenties.
 
Walter heeft ook mooie posterfotos gemaakt voor mijn vertrek te kennen te geven in het dorp. 't Doet een beetje raar om jezelf op zo'n affiche te zien staan want naar mijn gevoel leunt het een beetje aan tegen pronkzucht. Daar ben ik eigenlijk niet zo mee vertrouwd . De eerste confrontatie met mezelf is dus bij deze een feit.

Wat de internetverbindingen in Frankrijk betreft moet ik me geen zorgen meer maken. Zonder domicilie in Frankrijk kon je geen prepaid mobiel internet krijgen. Althans daar ging ik vanuit. Nu heeft een ex-collega me toevertrouwd dat dit niet klopt. SSR is een mobiel internetprovider die dekking geeft in gans Frankrijk. Daar kan je prepaid terecht. Met me te voorzien van een 3G stickske is dit probleem dus omzeild. 

Het is nu 7 uur 's morgens en met te schrijven kan ik wat onrust kanaliseren. 't Is nog vroeg en ik vul mijn tijd met wat schrijverij. Binnen enkele uurtjes vertrek ik naar de zee voor enkele dagen. Ook dat kampeergerief staat klaar. Samen met de vriendenkring houden we de jaarlijkse kampeertraditie in ere.  Ik heb gisteren mijn reuze-paella-pan nog eens opgeblonken. Die neem ik mee en vanavond maken we daarin ne paella. De groenten ervoor heb ik gisteren al gekocht. Prima voorbereiding dus om aan de spaanse kost te wennen en ook dat kamperen bezorgt me al een goeie opwarming voor binnenkort. 

Zonet las ik in een pelgrimstijdschrift dat het moeilijkste deel in de voorbereidingen voor een pelgrimstocht het wachten was. Wel ik moet de auteur gelijk geven. Het zorgt voor aardig wat stress. Annick, mijn vrouw,  merkte het al op nog voor ik me er zelf van bewust was.  Maar ... ik moest me geen zorgen maken zo vertelde me een collega. Het is gezonde strees zo stelde ze me gerust. Not normal ...... iemand citerend indien het anders zou zijn

22-06-2012 om 07:48 geschreven door Jan