|
Hallo beste vriend, vriendin of bezoeker !
Ik vind het fijn om je hier te mogen ontmoeten ! Wellicht heb je vernomen dat ik op pelgrimstocht ben vertrokken naar Santiago de Compostela en vraag je jezelf waarom ik zulk een tocht wil ondernemen. Ik zal je dit toevertrouwen. Heel diep in mijn binnenste sluimerde er reeds een hele poos het verlangen om even op mezelf terug te vallen. Welnu, ik ga heel even een stapje opzij zetten en de tijd nemen om een rapportje te maken over m'n leven. Neenee, niet op papier. Een helder overzichtje van hetgeen wat goed was, wat beter kon en wat nooit had gemogen. Dat ga ik dan even voor mezelf op een rijtje zetten. Ongeschreven en zo los in het hoofd zal dit een documentje worden dat ik in mijn hart zal bewaren. Het afsluiten van mijn actieve loopbaan leek me het meest geschikte moment om hiermee van start te gaan.
Een solo pelgrimstocht van om en bij de 2500 km te voet naar Santiago de Compostela leek me eerst een te gek idee. 't Zou wel overwaaien maar nee hoor, integendeel ! Die gedachte bleef me gedurig bezighouden. Met de steun van mijn vrouw veranderde dat gekke idee in een geweldige en boeiende uitdaging. Maar Compostela bereiken is niet zozeer van belang voor me. Mijn fysieke grenzen zal ik respecteren dus met een mislukking dien ik rekening te houden. Santiago mag dan wel de eindbestemming zijn maar het einddoel is het zeker niet. Het einddoel is het onderweg zijn langs die ontzettend lange weg om mezelf te ontmoeten.
Geld, bezit noch fortuin hebben me ooit bekoord. Het gekregen voorrecht om een mooi gezin te kunnen stichten met een lieve en fijne echtgenote zal steeds het meest waardevolle voor me blijven. In goede, maar ook in minder goede dagen heeft dit gezin me gesteund, me kunnen begrijpen en vreugde gegeven. Dit en een goede gezondheid maakt voor mij de ware rijkdom uit. Het is een kostbaar geschenk dat niet aan iedereen gegund wordt. Maar ook binnen mijn huwelijk beschouw ik de vrijheid die me werd gelaten om mezelf te kunnen zijn als zeldzaam. Ik voel me dan ook méér dan bevoorrecht. Dit besef wil ik diep tot me laten doordringen.
Dit voorrecht wil ik gestalte geven zodat het tastbaar voor me wordt. Al het moois dat me in de schoot werd geworpen wil ik afwegen aan het onrecht, de miserie en het verdriet waar velen hier op deze aardbol moeten onder lijden. Deze tocht zal daaraan jammer genoeg niets veranderen. In religieuze omkoperij of vleierij geloof ik niet. Evenmin in het nut van een fysieke prestatie om een mirakel te verkrijgen. Maar ik wil over dit geluk wel heel diep gaan nadenken . Het spirituele draagvlak en de uiterlijke symboliek van een pelgrimstocht bieden me bij deze doelstelling het perfecte kader.
Deze pelgrimstocht wil ik vooreerst opdragen aan mijn gezin, mijn vrouw en kinderen. Dit uit waardering en dank voor de geschonken genegenheid en vreugde maar eveneens voor mijn onmisbare vrijheid die me gegund werd. Familie en vrienden delen mijn dank. Ieder op zich mag zich aangesproken voelen. Ook degenen die me dierbaar waren maar niet meer onder ons zijn krijgen een postuum 'Dankjewel' voor hun verdiensten.
Ik wil simpelweg mijn oprechte waardering uiten voor de vriendschap die jullie me gaven. Dat wil ik tot uiting brengen in mijn reis. Maar ook vrienden en vriendinnen die het soms moeilijk hebben gehad of nog steeds hebben vergeet ik niet. Hun verdriet of miserie wil ik een eindje met me meedragen en als het zou kunnen, .... achterlaten op mijn camino.
En helaas, maar dit even terzijde ...... Nog steeds huist er een stukje boosheid in mijn ziel. Boosheid die de harmonie waarnaar ik op zoek ben onvindbaar maakt en de vlinder verjaagt. Er zijn mensen die ik erg teleurgesteld heb in mijn leven en dat spijt me. Het is mijn onvermogen om die teleurstellingen te keren die deze boosheid veroorzaakt. Voor hen die ik in mijn leven onheus zou bejegend hebben sla ik een 'Mea Culpa' en hen wil ik tijdens mijn reis een hand reiken. Helaas, mensen met een versteend hart zullen dit gebaar zeker afwijzen. Zowel voor hen als voor mezelf hoop ik onderweg een plaatsje te vinden voor die smart. Een plaatsje waar die versteende harten mogen opwarmen en waar ik mijn boosheid mag achterlaten.
Maar wellicht klinkt dit alles ontzettend naïef en zijn mijn verwachtingen gewoonweg irrationeel. Wie gaat het me kunnen vertellen ? Maar onderweg, onderweg op die lange tocht, het is daar waar ik mezelf wil ontmoeten. Samen met mezelf zal ik op zoek gaan naar de antwoorden. Ik wil en zal ze vinden. Ook daar stap ik voor !
http://www.youtube.com/watch?v=mN8oN8I3lrk
Stap voor stap draag ik deze Camino op aan Annick mijn vrouw. Kristof, Magali , Frederik en Severine, mijn kinderen.
Elke dagmars draag ik in dankbaarheid op aan iemand die ik genegen ben.
Of iemand die misschien een beetje moed kan gebruiken.
Er zijn er zo velen weet je ? Ik hoop niemand te vergeten.
Als alles in je leven zo evident en normaal is geworden,
dan wordt het tijd om los te laten.
Op tocht gaan wordt dan een loskomen uit het alledaagse ritme
en teruggaan naar de hartslag van het leven.
Loslaten van aangeprezen levenswijzen en
weer voelen waar het op aan komt.
Je loswringen uit gedwongen contacten
en vriendschappen sluiten die het hart raken
Op tocht gaan is loslaten om te ontvangen
en weer echt mens te worden.
Een genegen pelgrimsgroet,
Jan
https://picasaweb.google.com/Jandorie1/HaasdonkVertrek?authuser=0&authkey=Gv1sRgCOTfz8q27uip1gE&feat=directlinkxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
|
