Deze week was er niks speciaals te beleven. Een gewone
werkweek en op vrijdag en zaterdag na ben ik elke dag deels te voet naar mn werk gegaan. Ik zit op 900 km nu. t
Is al een heel eindje.
Gisteravond heb ik de cafébaas van Pier Tip eens gepolst of
ik vanuit zijn café kan vertrekken. Er zijn mensen die me willen uitwuiven.
Geen probleem zei dienen beste man. Nu we zien wel. Voorlopig is daar nu nog
niet echt behoefte aan.
Deze week heb ik veel bemoedigende post ontvangen vanuit
verschillende hoeken. Dat is pas fijn ! Vandaag zondag doen we het kalm aan. Ik
heb vanmorgen mijn geloofsbrief en stempelboekje aangevraagd. Dat is dus ook al in orde. Ik heb mijn
pelgrimsstaf in gereedheid gebracht. Een beetje demping aangebracht op de
ijzeren pin onderaan en een koorden greep aangebracht. Bangelijk !
Morgen stap ik naar de verzekeringsmaatschappij om mijn
reispolis uit te breiden. Het blijkt nu dat je polis ongeldig is als je langer
dan 3 maanden in het buitenland zit. Je moet aan alles denken .
Morgen beginnen we met nieuwe stapavonturen. Ik kijk er al
naar uit.
|