Wat is harmonie Windekind ? Dat is hetzelfde als geluk. Het is dat, waarnaar alles streeft. Ook de menschen. Doch zij doen als jongens die een vlinder willen vangen. Zij jagen haar juist weg door hun domme pogingen. Uit : "De Kleine Johannes" - Frederik van Eeden (Nederlands Dichter 1860°-1932†)
22-03-2012
Dankuwel
Hallo lezers of lezeressen
Ik heb m'n blog nu al enkele weken gepubliceerd. Ik denk dat het gepast is om even een dankwoordje te plaatsen voor iedereen die me verbaal, via mail of op welke wijze ook, een bemoedigend schouderklopje heeft gegeven. Ik kan ze nu al niet meer tellen. Ik kan dat ontzettend waarderen.
Ook de collega's die me met raad en daad of steun bijstaan ..... Pascal, Marc, Christ, Ria, Hilde ...... Hoe zei Eddy Wally het weeral ? GEWELDIG
S c h i t t e r e n d e dag om bergen te verzetten. Vanmorgen klusje geklaard op het scoutsterrein en na het middageten op stap gegaan. Korte broek en T-shirt voor de eerste keer in't jaar aangetrokken. Te voet naar het station van Beveren gestapt, kaartje genomen tot Antwerpen Centraal en tot daar gespoord. Dat was helemaal niet op voorhand gepland. Dat zijn voor mij steeds de plezantste situaties. Van daaruit te voet terug naar huis. Dat gaf wel een raar gevoel om zo met de rugzak, de korte broek en de bottienen over de Keyserlei en de Meir te stappen. Het verschil tussen de stad en een landelijk dorp is enorm. Eigenlijk moet je daar geen geleerde voor zijn om dat te kunnen vaststellen. Maar toch, ik heb er eens op gelet ! In de stad zie je weinig ontspannen mensen. Weinig mensen die lachen en is het nu besmettelijk of niet maar automatisch gaat je gezicht er ook veel ernstiger uitzien. In een dorp of op het platteland daarentegen kom je meer vriendelijke mensen tegen die je lachend begroeten. Ook meer relaxed. Op die manier ga je je zelf ook een stuk vrolijker voelen en krijg je vanzelf meer zin om jezelf te trakteren op een 'vriendelijk gezicht' face-lift .
Voetgangerstunnel door en zo richting thuis. Nog even op het scoutsterrein gestopt om te kijken of mijn kampvuur er nog stond. Beetje het terrein opgerommeld vanmorgen en met het sprokkelhout een kampvuurtje klaargezet voor eventueel zondagavond bij mooi weer. De Burchtse Weel, iets verderop, staat helemaal leeg. Dat was schrikken. Vroeger werd daar aan waterski gedaan en nu .... zal het niet meer gaan. Alles is eindig.
Het stappen krijgt een andere dimensie. Ik begin de tijd nu op een andere manier te ervaren en daar schrik ik wel enigszins van. Een uur stappen is perfect meetbaar zonder klok. Je wordt gevoeliger, of ontvankelijker is een beter woord, voor indrukken van buitenaf. Je gaat onbewust die impressies op een tijdslijn plaatsen en je kan nadien de gebeurtenissen op die tijdslijn mooi reconstrueren. Dat kost geen moeite. Doe hetzelfde met een uur TV kijken of internetten en je tijdslijn blijft leeg. Straf, ik weet niet of anderen ook zoiets ervaren. Het levert in elk geval een positieve bijdrage aan het stapwerk. De ééntonigheid, als die er al zou zijn, vervaagt meer en meer en je tijd wordt tastbaar omdat hij met al je indrukken werd gedocumenteerd. Ik had het nooit kunnen vermoeden. Nochthans, ik hoed me voor euforie. Ik heb nog niet gestapt in de gietende regen of stormweer. Ook dat moet ik nog ervaren en dat zal waarschijnlijk een ander paar mouwen zijn. Maar misschien gaat er van de fysieke verbondenheid met de grond door je stappen een spirituele kracht uit die het besef rond tijd en komfortgevoel grondig vertekent. Ik ben benieuwd. Pelgrims zeggen .....op weg telt alleen het nu, elke stap telt omdat hij je dichter brengt . Maar meer is er niet. Dat is alles.
Morgen is het mijne Chrysostomos en dan zijn er nog juist 100 dagen af te tellen voordat ik vertrek. Ik denk dat ik er een goei pint op ga drinken. Zou je niet hetzelfde doen ? Maak er 2 van !
't Sint Anneke moest georganiseerd worden met gemotoriseerd vervoer, de kaarten werden geschud. Want, ik ben vandaag nog wat inkopen gaan doen voor mijnen 'uitzet' .
Een tentje voor 2 personen van 2 kg met absis voor de rugzak. Een slaapzak van 1150 gr met een komfortgrens van 5° omgevingstemperatuur Een knalrode trekkingsvest Een dynamo-zaklampje Een Camelbag Een klein lichtje voor in de tent Een lichtgewicht verrekijkertje 3 naadloze T-shirtjes zonder mouwen 1 naadloos met mouwen 1 nieuw miniradioke 1 opplooibare teil lichtgewicht 1 opblaasbaar nekkussentje De ontbrekende stapkaarten voor Frankrijk nrs 118,126,132,133,138 en 139 Een gaspitje van 2900 watt. Een trekking-short Beker en pot/panneke in gameluitvoering Bestek Een gasbonbonneke. Een hoed Een zijden beschermhoes voor de slaapzak
Ik denk dat ik al kan vertrekken
Woeha, nog de onderbroeken !!!! Dit leverde in het weekend met de vrienden weeral een potje lachen op ! Iemand vertelde me om papieren onderbroeken mee te nemen. Das properder werd gezegd en ge zat niet met de was. Ergens vaag kon ik me herinneren dat er in de 'gespecialiseerde detailhandel' eetbare onderbroeken of slipjes verkocht worden met aardbeien of frambozensmaak. Voornamelijk in de periode van Sint Valentijn is er naar zulke artikelen al eens vraag. Je kan je de lol voorstellen toen iemand, ik denk dat het M.... was, de opmerking maakte .... 'Dan heeft da manneke ineens z'n fruit en zijn vitamienen binnen !'. Je kan het al eens afwegen niet waar ?
Ik ga nog vlug een toerke rond den blok doen. Dat is maar 5 kilometerkes maar het levert een perfecte nachtrust op !
De plannen om naar het St Anneke te stappen heb ik vanmorgen vlug opgeborgen. Veel te mooi weer en daarom had ik graag het stukje Schelde langs de Rupel gelopen. Vanmorgen om 9 uur vertrokken en om 5u was ik terug thuis. Na het lezen van mijn blog van gisteren stelde ik vast dat ik nog een heel stuk ben vergeten te vermelden. In het weerkeren was ik op de markt in Beveren aanbeland. Straf, ik heb daar al honderden keren geweest en ik heb nooit gemerkt dat daar een schandpaal stond op de markt. Die staat er al van in 1980 zeg ! Een zekere meneer Lateur heeft die gemaakt in 1777. Wel 't is ne knappe met die lelijke kop er op gebeeldhouwd. 't Zou wel eens grappig zijn om er de één of andere politieker er een tijdje te schande te zetten. Of die bankiers met hun dikke bonussen.
Vanmorgen was ik nog een beetje stram in de benen van gisteren. Ik vrees dat ik mijn stretchoefeningen niet goed onder de knie heb. Daar ga ik me eens in verdiepen. Een andere bedenking die ik maak is 'een boekje en een potlood' altijd bij de hand te hebben. Er zijn veel mensen die me goede raad geven om dit of dat mee te nemen. Ik zeg dan wel ja maar ik zou het moeten noteren. Zoals bvb een tekenpincetje. Walter 2, een maat die de tocht al heeft gelopen gaf me de raad om een een eeltkrabbertje mee te nemen. Een blaar onder eelt is de Roll's Royce onder de voetkwalen. Je kan beter die eelt, ook onderweg, in behandeling nemen. Touw en een dikke stopnaald ook, om eventuele herstellingen te doen aan je rugzak. En er waren beslist nog andere zaken die men gezegd heeft maar bij gebrek aan dat boekje .....
Het plan vandaag is dus naar het Kallebeekveer te stappen en met de veerboot naar Hemiksem te varen. Vanuit Hemiksem dient dan de Scheldedijk gevolgd te worden tot aan de Rupel waar aan het veer Niel - Wintam overgestoken dient te worden. Dan te voet over de sluizen van het 'zeekanaal naar Brussel' en dan door het Buitenland via de Scheldedijken naar de Brug van Bornem - Temse. Vanuit Temse gaat het dan terug richting Haasdonk. In totaal 33 kilometer langs een heel prachtig stukje Vlaanderen. Ik heb veel fotos getrokken onderweg en een paar bezienswaardigheden ontdekt. De St Bernardusabdij, de speciale poort van het verbeteringsgesticht, paviljoen de Notelaer, het zoetwater schorregebied in de Schelde en vooral heel mooie natuur.
Aan de sluis bij het zeekanaal heb ik wel een beetje gesukkeld vooraleer ik door had langs welke kant ik over de sluisdeuren kon lopen. Ik ben wel 3 keer over en weer geweest. Het mottige eraan was dat beide sluisdeuren een 300 meter uit elkaar lagen. De signalisatie met rode kruisen en groene pijlen dooreen sloeg volgens mij tilt of anders was er de ene of de andere plezante sluiswachter die in de toren een lolleke met mij aan het spelen was. De éne deur gaf aan dat dat ze gesloten was en de andere open tot ik bij die andere was. Dan was het juist omgekeerd. Soit ik ben erover geraakt. Die sluis lag ongeveer halverwege het te stappen traject. Het stuk tussen de Rupel en de brug is wel 10 km lang. Het is echt de moeite om er eens langs te fietsen op het gemakske. Ook op dit stuk waren er weer fietshooligans actief. Een oudere man van wie het hondeke wat te veel op de fietsdijk liep werd bijna gelyncht door zo'n onverlaat omdat hij zijn vaart moest minderen. Dat hem een zesdaagse gaat rijden in het Sportpaleis of in't Kuipke
Voor de rest dan rustig verder gestapt en op de brug heb ik dan nog even kennisgemaakt met 2 jonge meisjes die er een waterpijpje zaten te smoren. Dat was wel een origineel plaatske. Ik mocht een fotoke trekken van hen maar als ik het op facebook wilde zetten moest ik hen 1000 euro betalen . Toch leuk dat je nog sympathieke jonge mensen aantreft. Ik ga het hier bij laten. Het nieuws van die kinderen die in Frankrijk door die gek werden vermoord en de voorbereidingen voor de begrafenis van de kinderen uit die busramp beheerste een beetje de berichtgeving in mijn radioke. Weinig reden dus om erg vrolijk te zijn. 't Sint Anneke staat morgen op het programma.
De laatste dagen werden het aantal uurtjes stappen behoorlijk gereduceerd omwille van andere verplichtingen. Nu, een vast schema had ik niet en moest ik er één hebben, ik zou me er nooit aan gehouden hebben. Vandaag had ik dus wel het voornemen om een serieus toerke te doen. Rond halféén heb ik me in de startblokken gestoken en eigenlijk wist ik niet goed in welke richting mijn neus zou gaan. Deze zocht toevallig de Melselestraat op en ik ben hem dan maar gevolgd. We zouden wel zien waar we zouden uitkomen. Halverwege die Melselestraat temidden van de velden houdt er een bestelwagentje halt van Telenet. Een beleefde technieker vraagt me de weg naar de Melseledijk. Zijn dispatching had hem verzekerd dat die in Beveren lag. Nee, niet dus volgens de klant. Melseledijk lag in Kallo. Dit kwam hij te weten toen ik hem aanraadde om even de klant te bellen en naar zijn juiste adres te vragen. Nu dit opgelost was kon ik mijn collega van de concurrentie een tot ziens zeggen !
Kallo was nog maagdelijk terrein voor mijn wandelschoenen en het was een goeie hint van die kerel. Mijne neus stond nu in de richting van de zeesluizen in Kallo. Dwars door Melsele zo naar de expressweg. In Melsele stond er op een pleintje een grote steen op een paaltje. 't Was een onbestemde constructie maar ze deed me wel denken aan het steentje voor de Cruz de Ferro. Alleen ietske groter. Op naar Kallo nu. Altijd de moeite om daar eens langs telopen. Mooi weer alhoewel het toch flink waaide daar in de polders van Kallo. Onderweg heb ik toch een paar fotokes genomen. Niks speciaals, wat beestjes, landschappen en kerkskes. Wat je hier zeker niet tegenkomt zijn Kabardoesjkes (afg : Cabaret douze = uitvinding van de Napoleon die vond dat bordelen een nummer moesten hebben). In Kallo centrum heb ik een raar standbeeld tegengekomen. Ik dacht dat het de Kludde was. Kludde was een watergeest die net zoals de Lange Wapper aan de Schelde woonde en de mensen koejonneerde. Maar zijn vissestaart ontbrak. Ik heb er een foto van genomen, uitleg stond er bij dat beeld niet bij. 't Was precies een manneke dat uit slijm was samengesteld en zijne kop zou beter op een reuzenkikker passen. Toch een merkwaardig beeld. Aan de zeesluis heb ik dan wat vitamientjes binnengespeeld in de vorm van een appel, een peer, een mandarinneke en een appelsien. Mijn buik rommelt er nu nog van.
Veel bedrijvigheid was er niet te merken in de zeesluis en ik ben dan maar teruggekeerd. Even voorbij Kallo kwam een Kroatische trucker me de weg vragen naar de Katoennatie. Die kerel sprak enkel zijn Kroatisch dus dat leverde een probleem op. Duidelijk low-cost werkkracht in de transportbusiness. Duizenden kilometer op de baan sturen zonder GPS, zonder enige kennis van een wereldtaal. Pfffft hoe zou het gesteld zijn met hun werkomstandigheden ?
Terug voorbij de expressweg wilde ik een stukje weg afsnijden en koos voor een betonbaantje dat, voor zover ik kon zien, loodrecht een weide doorkruiste in de richting die ik uit wilde. Voor zover ik kon zien ja . De vaststelling dat dit loodrechte ineens stopte, halverwege het veld, was een ontnuchterende vaststelling. Juist ja, de kortste weg tussen 2 punten is een rechte. Ik hoor E.H. de Zwam van uit de 6de Moderne A het nog declameren. Dat is een Axioma mijne heren ! Zijn gezalfde woorden klonken nu als een vloek toen ik over een gracht moest springen en onder een pinnekesdraad doorkruipen waarbij ik mijn pollen nietsvermoedend in de brandnetels deponeerde. De rechte kan dan wel de kortste zijn maar zeker niet de gemakkelijkste. Opletten met de Eerwaarde Heren . Nu, 't was nen brave mens hoor.
Er wordt wel eens beweerd dat geuren de meest pregnante indrukken nalaten in je geheugen. In de Polderdreef in Beveren snorde er zo een jong ventje me voorbij met een Dax brommerke. De reuk van die 4-takt verbranding bracht onmiddelijk de herinnering weer aan mijn eigen brommer toen ik 16 was. Een Honda CS50 met hetzelfde specifiek droge en diep grommende geluid van die motor. Manlief en dan die reuk die er uit die knalpijp kwam .... een heel filmplot bleek er zich spontaan te ontrollen in mijn herinnering. Een blauwe en nadat deze gejat werd een rode CS50 met een vorkvering vooraan, niet afgesteld en dan nog wat opgefokt door den Hendrickx, helm nog niet verplicht ... komaan zeg !!! Van emotie zocht ik naar Radio Nostalgie op mijn radiootje.
Nog even flink doorstappen tot aan Hof ter Saksen. Blijkt dat daar een natuurtuin werd aangelegd. Ik ben er al 20 keer voorbijgewandeld en heb het nu maar pas gemerkt. Die gaan we een volgende keer eens verkennen. dat zal wel de moeite zijn. Na 28 km stappen en 1579 kilocalorieën te hebben opgestookt was ik tevreden over de geleverde prestatie. Morgen wandel ik nog eens heen en terug naar het Sint Anneke. Misschien wel weer even de veerboot nemen. Ik moet daar even poolshoogte gaan nemen. Er moet een jobke geklaard worden tegen zaterdag. Ik had dat beloofd aan Kristof. Bedtijd nu.
Op 2 km van het dorpje Manjarin en nog een goede 200 km verwijderd van Santiago staat er op een bergpas het 'Cruz de Ferro'. Dit is een mijlpaal voor de pelgrim. Een 5 meter hoge boomstam met daarop een ijzeren kruis bevestigd staat te midden van een reusachtige berg stenen. De pas is 1504 meter hoog en daarmee het hoogste punt van de hele camino. Traditiegewijs wordt er vanuit je woonplaats een steen meegenomen die aan het Cruz de Ferro wordt neergelegd. De steen symboliseert de last die je meedraagt op je reis en waarvan je jezelf zal bevrijden door je Camino te stappen. Tevens herinnert het kruis je eraan dat je bestemming binnen handbereik komt. Ik heb een mooi wit carrara-marmer (k)eitje uitgekozen en een speciaal mail-adresje aangemaakt voor ........
....... iedereen die het wenst om symbolisch zijn lasten met me mee te geven. Je mag me via dit adres een mailtje sturen. Ik hoef je last helemaal niet te kennen, dat mag je voor jezelf invullen, maar als je nu gewoon een naam in dat mailtje vermeldt dan zet ik het mee op dat keitje.
Met de vriendenkring hebben we zojuist een top weekendje, eentje dat je gerust met U mocht aanspreken, afgerond. De lokatie lag in Remersdaal. Dat is midden in de Voerstreek. Er staat een kasteel dat voor allerlei doeleinden verhuurd wordt aan groepen . Dit weekend werd het dus door een stel seascouts-activisten ingepalmd en diende het als uitvalsbasis voor een expeditie in de streek waar destijds Waalsche Haan en Vlaamsche Leeuw regelmatig met elkaar overhoop lagen. Gelukkig is dit nu verleden tijd en voel je enkel peis en vree in dit prachtige stukje Vlaanderen.
Het was echt een geslaagd weekend met een groep van 37 vrienden tesamen. Hoedje af voor Els die er ongetwijfeld veel energie en tijd heeft ingestoken om de organisatie op een prachtige manier voor elkaar te krijgen..
Ik ben elke dag wel gaan stappen. Zaterdag zat ik zonder dat ik het wist in Nederland. In Eperheide begot. Een mooie wandeling van een 3 à 4 uurtjes in een schitterende omgeving zal je niet vlug vergeten. De Voerstreek is echt een uitgelezen wandeloord. Heuvelachtig en weidse vergezichten over de dalen en dorpjes. In het dorpje Teuven dat op mijn staproute lag ben ik zelf een reebok tegengekomen. Het beestje liep de straat over van de ene naar de andere weide. Hoewel we nog vroeg in het voorjaar zaten en alles er betrekkelijk rustig uitzag heb ik toch op mijn wandelingetjes gemerkt dat er al enkele hotelletjes volboekt waren. Ik kan me dan ook voorstellen dat het in de zomer er erg druk zal zijn.
Op de terugweg naar het kasteel was de verleiding veel te groot om een terras voorbij te lopen waar ondertussen al enkele vrienden hadden postgevat. Een Choufke is niet gemaakt om er mee te dweilen maar wel een prima alternatief om de eerder teloorgegane kilocaloriekes aan te vullen. Later op de dag zijn we dan nog eens terug dat kroegske binnengestapt. De uitbater had een oud dorpsschooltje in een heel gezellige kroeg weten om te toveren. Een origineel Decaporgel zorgde voor de nodige ambiance, de Choufkes dan weer voor het tegengaan van de uitdrogingsverschijnselen. Vandaag, zondag, een kleine 7 km gelopen met de maten Walter en Jurgen, naar het Waalse dorpje Aubel. In die 7 km zat er toch een bedrieglijke klim van 3 km helling. De Walter maakt me er opmerkzaam op. Ik had het geeneens gemerkt . Das het voordeel om in een getraind lijf te zitten, woeha . In Aubel stond een marktje en het was er best gezellig. Op een terraske wat garnaaltjes gepeld en een colaatje gedronken. Later op de dag moest er nog gereden worden. Maar in alle eerlijkheid kan ik stellen dat Brouwerij La Chouffe dit weekend niet zal moeten zeveren over haar omzet in de Voerstreek.
Dit avontuurke is beslist vatbaar voor herhalingen. Txs again Els !
Even enkele dagen bundelen. Zaterdag heb ik niet gestapt maar ben wat inkopen gaan doen in de Kameleon. Een outdoor-sportzaak in Beveren. Ik moet veel nieuw kopen. Ik heb wel kampeergerief zoals tenten, vuurtjes, slaapzakken, luchtmatrassen maar het is allemaal veel te zwaar. Ik moet mezelf beperken tot een maximum gewicht van 15 kg. Dat moet echt het uiterste zijn. Ik heb een zelfoppompend luchtmatrasje gekocht, lichtgewicht. Een geldriem, en katoenen zakjes om je spullen ordelijk te bergen in de rugzak. Naar het schijnt ergeren medepelgrims zich rot in de slaapzalen van de refugios wanneer je in je rugzak iets zoekt tussen plastiek zakken vanwege het lawaai. Verwittigd man is er 2 waard.
Zondag was het ook lekker weer. De bossen werden overstelpt met mountainbikers. Groot gelijk hebben ze. Maar ik heb toch weer een raar kantje ontdekt bij mezelf : Zou het de ouderdom zijn die je verdraagzaamheidsdrempel verlaagt voor sommige individuen ? Dit vroeg ik me af wanneer ik over de boswegels stapte. Veel van die solo mountainbikers groeten je sympathiek bij het voorbijrijden. Maar het is toch raar dat, wanneer ze je in groep naderen, er toch altijd enkele kerels zijn die je van op 100 meter afstand uit de weg brullen en het bospad voor zich opeisen. Alphamannetjes ? Kuddegeest ? Haantjesgedrag ? Ik vind het maar een boertig vertoon. Ik hoop dat mijn onmiddelijke collega Marc V. zich niet aangesproken voelt. Ik wil hier onmiddelijk benadrukken dat hij een voorbeeldige 'Gentleman Mountainbiker' is en dat er aan zijn bergveloke gegarandeerd een joekel van een koeienbel hangt .
Vandaag maandag was het een supermooie dag. Precies al volop lente. In de voormiddag op het werk geweest, de namiddag vrij. Om 17u dan aan het stappen begonnen, een kleine 15 km. Ik heb ondervonden dat het stappen in de morgen veel effectiever is dan later op de dag. Waarschijnlijk zullen ook de dagdagelijkse inspanningen doorwegen op het fitheidsgevoel. Daar kunnen we dus uit leren.
Nu 't was een mooie dag. Warm nog, tegen de 14 graden. Raar dat aan de kust de temperatuur reeds tot 5 graden was gedaald door de zeemist die landinwaarts schoof. Hier in het Waasland niets van gemerkt van die zeemist. Dat hij maar ginder blijft. Niet alleen zie je al meer bedrijvigheid zoals lopers en mountainbikers maar ook de lucht hangt vol met geuren. Moeilijk te definieren, soms nog wintergeuren van haardvuren en houtkachels en dan weer de geur van dampende mesthopen. Ook in de bossen ruik je verschillende geuren. 't Zou interessant zijn om al die geuren juist te kunnen definieren. Nu moet ik even aan de taalvirtuositeit van Jef Geeraerts denken. Die kan zo een sprekend beeld over zijn geurindrukken schetsen in zijn boeken en essays dat deze als het ware tastbaar worden en je er echt benieuwd naar wordt gemaakt.
Ook mooi is de de avond die valt, zo vroeg in het voorjaar. Met de vliegtuigen die nog hoog in de lucht witte baantjes trekken tegen een ondergaande zon aan de oranjekleurende einder. Gewoon schoon.
En in het stapboekje zitten we al boven de 650 km. Het begint mooi op te lopen.
Wil ik nu juist nog wat fotootjes uploaden. Zal ni gaan zeker als je fotootjes maakt zonder SD kaart in je toestelletje .
Morgen wordt het weer een mooie dag waar de muizen nog niet hebben aangezeten
Vandaag heb ik nog maar eens Darco meegenomen op stapronde. Toerke rond het Galgenweel. Ja zeg, toen ik terug op de baan kwam ging meneer zitten voor een geparkeerde wagen. Net dezelfde als de mijne. De beest wou geen meter meer vooruit. Ik moest nog een kilometerke verder. Uit arrenmoede ben ik dan ook maar op mijn gat gaan zitten. Zeker een halfuur, geen beweging in te krijgen. Frederik al opgebeld om een andere halsband want de beest trok achterstevoren dat harnas gewoon uit. Was ik blij dat de eigenaar van die auto eraan kwam en ervandoor ging. De beest zijne frank was uiteindelijk dan toch gevallen. Allez, we zijn er dan toch geraakt.
Ja hoor, deze keer kan ik het niet uitdrukken in kilometerkes maar in menselijke warmte. Na de stapkes een pint gaan drinken in de Brigand in't dorp. De stamineebaas gaat ook naar Compostela, maar dan met de fiets. Ik was even gaan 'matchen' over de vorderingen. Komt daar ne schat van een madammeke binnen. Julia Smets, 85 inwoonster van het ouderlingentehuis 'het Lindenhof' aan den overkant van de kroeg. 6 kinderen, al haar eigendommen verkocht en ..... ik weet niet of het allemaal juist is ..... maar wat kom je in een kroeg om warmte vragen terwijl je 6 kinderen hebt ???? Ja jong, ze had koude handen want ze kwam van het kerkhof vertelde ze me. Ik heb er warme zei ik en pakte haar pollen vast. Ze moest met 85 Euro toekomen. Pakt een theeke Julia dan kunnen we eens klinken. Ik kan het niet meer horen al die miserie vertelde ze me. Voor ik vertrek wip ik er zeker eens even binnen. Niet op ne maandag of nen dinsdag alstublieft want dan ga ik naar de markt wist ze nog te vermelden. Joeps das verdient ook aandacht.
Vandaag heb ik moeten 'dogsitten'. Darco werd opgelapt omdat de loodgieter in Frederik zijn huis moest werken. Ik heb er meteen van geprofiteerd om er een mooie wandeling mee te maken. 't Was reuze en 't beest heeft er echt van genoten. We zijn naar de Blokkersdijk gaan wandelen. Een broed en rustgebied voor vele watervogels op de Linker Schelde-oever. Een kleine 10 kilometertjes gestapt was genoeg voor onze ouwe Darco. Lekker vrij gecrost buiten het reservaat en netjes aangelijnd in het reservaat. Hij had er echt deugd van dien ouwen duvel. Onderweg heeft hij nog vlug een half waterkieken binnengespeeld dat hij had gevonden. De borrelnootjes gingen er ook met de kilo in. Dat bleken konijnenkeutels te zijn. Kort geschetst : Een walking diner van topkwaliteit voor mijne viervoeter. Nu slaapt hij als een roos. Vanavond stap ik tevoet naar Linkeroever en terug. Afspraken maken voor de mannen die morgen een betonnen vloer komen gieten. Wie zei er dat je tijd genoeg gaat hebben eens je op pensioen bent ? Tarara.
Vandaag zijn we terug in de running. Mooi toerke gestapt in de middag. 24km / 6kg. Buiten de regen viel het erg mee. Ik was terug vlug in het ritme en toch geen dipje gekend. Die week buikloop heeft me toch serieus verzwakt en ik vreesde zo een beetje een appelflauwte onderweg. Het viel allemaal best mee. Op tijd een stukske fruit onderweg en je kan er weer tegen. Life is simple.
Ik ben een beetje verrast wat zo'n breuk met je vroegere lifestyle teweegbrengt. Ik heb al 2 maten die het zogezegde 'Licht' hebben gezien en op hun conditie zijn beginnen letten sinds ik begonnen ben met stappen. Start To Run is zo'n project dat goed ineen zit. Wel, 1 maat is dat nu nauwgezet aan het volgen en is er wreed enhousiast over. 't Zou natuurlijk kunnen dat het stemmeke van Evy Gruyaert hetzelfde betoverend effect heeft als dat van de Lorelei. Maar eerlijk gezegd, ik denk dat er al een mirakel gebeurt is en ik ben nog niet ineens vertrokken.
Pffffffft ......... ik heb al een heel week geen meter gestapt.
Sinds maandag zit ik met een serieuze maag en darminfectie. 't Heeft nog niet gestopt die lichamelijke mankementjes. Van een vallingeske naar bronchitis en zo verder naar een NKO aandoening waarvan ik zo doof werd als ne pot, en nu weer dat vliegend ...... . Je zou op de duur gaan denken dat gezond leven, lichaamsbeweging, geen alcohol, niet smoren, gezond eten en wat nog allemaal , dat dat niet deugt. Je zou gaan denken dat alle strijdkreten van de gezondheidsgoeroes er enkel zijn om de commerce te dienen. Maar we laten ons niet ontmoedigen hoor. Maandag vliegen we erin ' Zoalsch nen Briesschende Leeuw' . Guido Gezelle kon het destijds zo mooi neerschrijven..
Zes weken voor ik vertrek zal Marc Flament, een collega die ook zijn carrière afsluit vertrekken naar Santiago. Marc loopt voor de sponsoring van het inloophuis voor kankerpatienten en hun naasten in Hasselt. Een fantastisch en mooi initiatief. Een deel van de sponsoring gebeurt door de verkoop van Nella's. Knuffelhemelbeestjes. Marc was vandaag op het werk om zijn sponsoring te promoten. Ik heb er 2 gekocht en ik neem er ééntje mee aan mijn rugzak voor een heel lieve vriendin. Als er goede zielen zijn die mijn maat zijn project wil steunen. Hier zijn de gegevens :
Voorbereiding : Pelgrimszegen in de St Romboutstoren
Vandaag was het een zeer mooie dag. Op uitnodiging van het Vlaamse Genootschap heb ik in de St Rombouts van Mechelen de pelgrimszegen in ontvangst genomen. Er zijn dit jaar een kleine 200 pelgrims die onder de vleugels van het genootschap op tocht vertrekken. Het was een mooie plechtigheid. De pastoor zegende het pelgrimsboekje, het takkenbosje en de St Jacobschelp. Daarna legde de pastoor beide handen op het hoofd van de toekomstige pelgrim. elke pelgrim kreeg die 3 attributen mee voor zijn tocht. Er werden verschillende diepzinnige teksten gelezen, getuigenissen die van het geheel een aangename ervaring maakten. Na de plechtigheid volgde er een heerlijke lunch in de salons 'Van Dijck' in Mechelen onder de schaduw van de St Romboutskathedraal. Enkele workshops werden georganisseerd en er was een spreker die een virtuele rondreis in Santiago toelichtte. Ik heb er nog wat prullaria gekocht en een kant en klare beschrijving van de Camino Frances. Een fijne dag al bij al.
Vandaag hebben we een sjieken toer gedaan. Haasdonk naar Kallebeekveer, oversteken en dan zo langs de Scheldekant via de Hobokense Polder naar de Sint Anna voetgangerstunnel. Daar een boke gegeten en dan richting Haasdonk via Kruibeke binnendoor. Mooie afstand van 36km in een goeie 7 uur. Je voelt dat wel in de benen maar je recupereert al vlugger.Ondertussen is mijn lidkaart van AKTIVIA toegekomen en mijn boek met alle wandelingen voor 2012. Dat zijn er een heel pak zeg. Zo klokken we nu al af op een totaal van 525 km. Moest ik in een wandelclub geweest zijn ik kreeg al een kokardeke voor op mijn mouw te naaien .
Voorbereiding : Een fijne wandeling met Greet en Danny
't Is wel al enkele dagen geleden, zondag 19 feb. Op uitnodiging van een toffe vriendin zijn we gaan wandelen in Blauberg - Herselt. Blauberg is een landelijk gehucht in het oosten van de gemeente Herselt in de Belgische provincie Antwerpen Het was vooral mooi om de inspanningen te zien die worden geleverd om de natuur terug in zijn oorspronkelijke staat te herstellen. Rooien van exoten en de natuurlijke vorming bevorderen van vennen en moerassen. De wandeling werd afgesloten met een lekker en gezellig dineetje in Den Eik.Op de Kapittelberg in Herselt wordt wijn verbouwd. Ik heb daar een fleske Adelblank geproefd. Een witte wijn van eigen bodem. Tja, ik weet niet waarom we het elders gaan zoeken. Echt top.
Dat had ik wel enigszins verwacht. Vandaag met m'n collega Marc even over de stapkaarten gepraat. Zonder te weten heb ik de juiste keus gemaakt namelijk de IGN (institut géographique national) kaarten. Ik heb er zo'n 13-tal nodig om de etappes in Frankrijk uit te lopen. Ik moet er een beetje op studeren op die kaarten om ze juist te kunnen interpreteren. Er staat namelijk zeer veel op. schaal 1 : 100 000. Een andere maat, de Christ heeft me dan weer een fijn app'je aan de hand gedaan om de blogs te bewerken. Dat moet ik dan ook maar eens onderzoeken. En weer een andere collega, Rita heeft me een zeer interessante site bezorgd : http://www.marching.be/ Deze avond heb ik de 400 km voorbij gestapt. Dat vind ik voor mezelf al een hele prestatie. Toch wil ik de opmerking maken dat stappen bij donker toch risico's inhoudt. Ondanks het feit dat je een reflecterend vestje draagt en een een rood waarsschuwinglichtje rijden er een hoop egoïsten rond die kennelijk geen rekening willen houden met de zwakke weggebruiker. Niettegenstaande ze je hebben gezien, razen ze je gewoon voorbij op nauwelijks enkele centimeters van je lijf. Misschien dat ze zichzelf eerst moeten tegenkomen om een beetje hoffelijkheid aan te leren.
. 
