Francesco, kenner op het gebied van Maaslandse kruiden, vertelde me dat er acht typische kruiden bestaan.

Deze kruiden zijn uniek voor het Maasland en dragen poëtische namen als “zeepkruid” en “wilde bertram”.

Ik toon u enkele foto’s van deze kruiden in bloei.

Ik denk dat ik de juiste vorm gevonden heb en ben nu druk bezig met de invulling ervan.

Beperkt door plaats en ruimte-hoeveel herinneringen kunnen we opslaan en waar en hoe doen we dat dan-
ben ik genoodzaakt te schiften, te beperken, te wissen, te herhalen, te vernietigen..

Ik ben zeer benieuwd wat u ervan zal vinden als u een bezoek brengt aan mijn werk.

Eeuwige dankbaarheid zal u betoond worden!

Beste bezoeker,

Tijdens onze beroemde fietstocht door het Maasland stuitten we vlakbij huis op een kunstwerk dat zéér ongelukkig geplaatst is.

Voor mij staat het op die plek “als een tang op en varken”.

Wat is uw idee hierover?

Ik ben heel tevreden dat ik met mijn project in een binnenlocatie zal staan.

Ik zal  toevallige bezoekers al zeker geen oogbevuiling bezorgen.

Toen Mouche nog haar restaurant ' De Posthoorn' had,
diende ze dit gerecht op op een 'heurdtje'.

's Avonds telefoneerde ik met mijn oudste zoon.
Ik vroeg hem even te kijken op mijn blog.
Ik verwachtte namelijk die dag de duizendste bezoeker
en had nog niet zélf durven kijken.

En écht waar :  bij hem verscheen 1000 op het scherm!
Wat een mooie familiedag, die 15de mei 2008!

Beste bezoeker,


Van Mouche, 'dé kenner op het gebied van streekgastronomie', kreeg ik een menu uit 1880.

Voor het "pièce montée" alleen al had ik erbij willen zijn!

Zouden de wijnen ook aangepast geweest zijn?

Ik schenk hem of haar ook de catalogus van FantasMa 08.

Dus...
Laat me per mail of via het gastenboek weten als ù de duizendste bezoeker bent en we kunnen verder afspreken!

Voici que je m'en vais en des pays nouveaux :
Je ferai la bataille et passerai les fleuves........

Ik heb deze prachtige uitzichten gezien tijdens de fietstocht tussen Maaseik en Elen.

Beste bezoeker,

Hier vindt u een foto uit het Maasland.

Verbaas u met mij over de verwaarloosde kade in Maaseik.
Deze kade werd volgens een bordje, dat ter plaatse te zien is, ingehuldigd in 1988. Er werd nogal wat overheidsgeld (stad Maaseik) in geïnvesteerd.

Voor zover ik me herinner was Jaakske Smeets de drijvende kracht achter dit project.
Hij was, samen met Frans Brouns, de stichter van het VVV, de toenmalige Vereniging Voor Vreemdelingenverkeer.Tussen haakjes, VVV, wat een bijzondere naam!
Het is toch wel opmerkelijk dat een historische plaats, zoals de kade, na een vroegere opsmuk zo totaal onderkomen is.
Blijkbaar speelt deze historische plek totaal geen rol in het toeristisch beleid van de stad Maaseik. Werd hier trouwens vroeger niet de scheepsbeschuit, nu bekend als de knapkoek, aan boord van de schepen binnengebracht als voedsel?

Misschien is het tijd om dit erfgoed, na grote schoonmaak, opnieuw in de toeristische folders op te nemen.....

Dit weekend zal ik een mooie foto publiceren waarin het Maaslandse landschap tot uiting komt.
Bent u trouwens van mening dat er zoiets bestaat als HET Maaslandse landschap?

Als Kempenaar wil ik toch even een triviaal feitje meegeven.
Gisteren, 8 mei 2008, werd in Kleine Brogel de hoogste temperatuur in West-Europa gemeten.
Dit zou onder andere met de bodemgesteldheid te maken hebben.
Zouden de Kempenaars dan toch het warmbloedigste volk zijn van de Oude Wereld?
 

Hier ziet u alvast de eerste foto van het Maaslandschap zoals het er afgelopen weekend uitzag...

U kunt ze nu ook zien.

Beste bezoeker,

Gisteren heb ik, samen met mijn geliefde het Maasland met nieuwe ogen bekeken.
Gewapend met mijn fototoestel vertrok ik vanuit Maaseik naar Heppeneert, Elen, Rotem, Dilsen, Stokkem en Meeswijk.

Onderweg maakte ik foto’s van het prachtige landschap, een verwaarloosde Maaskade, industriële machines en van een desolate omgeving veroorzaakt door een vergane traditie.
Speciaal voor Pol heb ik in Meeswijk foto’s gemaakt van de omgeving van
de “zet-euver”.

Aan het café hielden vroeger fietsers en auto’s halt om de ’vreemden’ te verwelkomen die van de overkant kwamen.

De cafébaas leefde voor en door de Maas. Hij hield op een eigen, bescheiden manier de statistieken bij van de overstromingen van de Maas.

Nu staat er op de Maasoever een enorme plastic tent met schreeuwerige reclame.
Ik heb zelfs een ijsventer gezien met een eigen generator!

Er is geen enkele deftige voorziening meer voor de mensen die in dit niemandsland terechtkomen.
Hiervan zal ik later foto's tonen.

Beste bezoeker,

Zoals u weet heb ik aan de vijf Maasgemeenten vragen gesteld in verband met de eigenheid van de inwoners.
Ik heb ook gevraagd om de drie vragen “Waar komen we vandaan? Wie zijn we? Waar gaan we naartoe?” in het eigen dialect te vertalen.

Intussen heb ik ook antwoord gekregen van de schepen van toerisme van Maasmechelen.
De drie vragen worden vertaald als : “Woë koome ver vanaaf? Wè zin ver? Woë goon ver eer?”

Het is voor mij, als ‘warme’ Kempenaar - want zo wordt een bewoner van de Kempen benoemd -  boeiend om deze subtiele verschillen in het dialect te ontdekken.

De inwoner van Maasmechelen wordt  als “Mecheleer = stecheleer” omschreven; met als summum de benaming van de Boorsemenaren als ‘Judden’.
Ze zouden plagende en soms stekende omgangsvormen hebben.

Beste bezoeker,

Op zoek naar de Maaslandse identiteit in de religieuze kunst en architectuur toog ik naar Luik.
Daar bezocht ik de St. Bartholomeuskerk.

Deze collegiale kerk is een sobere maar indrukwekkende getuige van de Romaanse bouwkunst.
Ze is opgetrokken in Rijn-Maaslandse stijl en gebouwd volgens een primitief plan in de vorm van een Latijns kruis.

In deze kerk bevindt zich het wereldberoemde doopvont in geelkoper.
Dit juweel uit de Maasromaanse kunst werd in de eerste helft

van de 12^de eeuw gecreëerd door Renier, een goudsmid uit Hoei.

Renier heeft de klassieke en Byzantijnse kunst prachtig verenigd met de Maasromaanse traditie.

De smid gebruikte de techniek van was waarin hij in reliëf de vorm van het bekken had uitgespaard.

Dit wasmodel bedekte hij dan met klei. Wanneer alles was opgedroogd legde hij er warme vuurstenen omheen om de was te doen smelten. Het vloeibare geelkoper werd dan in de gietvorm gegoten.

Toen ik de prachtige figuren op de doopvont van naderbij wilde bestuderen, is het alarm meermaals afgegaan…
Ik bespaar u deze schaamte door u een virtuele blik op de doopvont te gunnen.

Beste bezoeker,

Wat is identiteit en wat is dan de Maaslandse identiteit?

Het is de grote vraag die mij bij mijn project bezighoudt.
Hebben we wel een identiteit?

Staat ze vast of is ze veranderlijk?

Is het een eigenschap of een constructie? 

In het tijdschrift “Onze Taal” uit 1998 ben ik een bijzonder artikel tegengekomen.

Jongeren uit de mijnbouwsteden, zoals Maasmechelen hebben een eigen identiteit gecreëerd door een smeltkroestaal uit te vinden,

het “Algemeen Cités”.

Het draagt de sporen van het Grieks, Spaans, Marokkaans, Turks, Italiaans, Nederlands en Limburgs.

Het is de taal van jonge trendsetters uit de cités.

Het is een bastaardtaal, rijk aan schuttingwoorden, met de grammatica van het Limburgs, de melodie van het Italiaans en de woordenschat van beiden; beperkt, maar vurig en zangerig.

En er is ‘besmettingsgevaar’ : andere Limburgse jongeren nemen het gemakkelijk over.

Ik geef enkele voorbeelden die ik in mijn werkomgeving écht gehoord heb.

“Mi, maak me geen eiers!”

“Goeie.”

“Ik zjweer u, die, die maak ik dood!”

“Hou uw lip, zwijg uw lip, zwijg uw mond.”

Dit vind ik zo'n wonderbaarlijke vastelling én ontwikkeling dat ik deze kennis zeker ga gebruiken …

Ik heb aan de toeristische diensten van de vijf Maasgemeenten gevraagd de drie cruciale vragen voor mijn project te vertalen in hun eigen dialect.

En zie, in Kinrooi duiken de eerste verschillen op :

"Woeë kómme wieë van aaf "? verandert in "Woeë komme wae van aaf"?
"Waem zeen wieë"? wordt ""Waem zeen wae"?
"Woeë goeën wieë nao tów"? is "Woeë gaon wae haer"?

Voor mij houdt dit een voorzichtige conclusie in : identiteit in diversiteit.

Dat de taal bloemrijk en vindingrijk kan zijn, bewijzen de typeringen die men vroeger aan de bewoners van de verschillende kerkdorpen gaf.
Over de benamingen voor de Dilsenaren heb ik reeds geschreven.

In de fusiegemeente Kinrooi worden de typeringen gebruikt door de karnavalsvereningen. Zo spreekt men er over De Heiligen van Geistingen.
Er was zóveel dat refereerde aan het katholicisme : een beiaard, een bisschop, missinonarissen, kloosterzusters, een Mariapark, de Lourdesgrot..
Trop is te veel, dacht men en daarom verklaarde men de Geistingenaren maar schijnheilig.

De inwoners van de heerlijkheid Kessenich moetsen herendiensten verrichten. Ze kregen 'de kost' voor geleverde arbeid : peulvruchten. De inwoners van het naburige vrijdorp Neeritter spotten met die van Kèesing :"Es geer niks dootj es erte èete zultj geer ouch waal erte sjiëte"...Vandaar de spotnaam De Ertesjieters van Kèesing.

Een 'rabbedap' betekent babbelkous. Het was vroeger een geliefd schelwoord voor de mensen van Ophoven.
Rabbedebkes waren ook lichte klompjes met leren riempjes over de voet.
De carnavalsvereninging van Kinrooi gebruikt de bijnaam "Rabbedabbers".

De Gaaplepels van Molenbeersel danken hun naam aan een houten lepel met een opening in het midden. Die werd gebruikt om lucht te brengen in het  gerecht tijdens het roeren. Een gaaplepel is ook iemand die met open mond en vol onbegrip en verwondering naar een ander kijkt.
Prachtig!

Tot slot is er nog de zeer oude spottende kijk op de Ophovenaren.
Men meende zelfs dat 28 december hun feestdag was, de naamdag van de 'onschuldige kinderen'.
De Kinjerkes van Ophoven appeleren aan de uitdrukking die is overgewaaid van het Sittardse Ophoven :
"Same gaon en same trök, wiej de Kinjerkes van Ophoven",

Kinderen van nog geen drie jaar zijn feilloos in staat om in de meest uiteenlopende uurwerken-torenklokken, wekkers, autoklokken, horloges- een 'tiktak' te herkennen.
Daarmee bezitten ze het vermogen random problems op te lossen.
Ik toon u een visualisering van een random problem.
Ook zonder opsomming van alle varianten en eigenschappen van bomen is een driejarige vrijwel feilloos in staat uit te maken wat wel en wat niet in de categorie 'boom' thuishoort.
En deze indeling is een eerste stap naar het memoriseren....

Optisch-neurale computers kunnen de telefoonpaal wèl en dus foutief insluiten als 'boom' op basis van vooraf  ingegeven zoektermen als stam/zijtakken.