|
Katleen
Vandaag 25 jaar dat je werd
weggehaald uit dit leven
Al zo ver af en nog zo nabij
En toch ben ik zo dankbaar
Voor ons vele lachen samen
Voor ons samenhorigheidsgevoel
Voor onze voeten in de zee, die
stonden in d Oneindigheid
Voor onze twijfels samen (we worden
huisarts , maar waar komen we terecht?-wat is onze roeping?)
En voor onze laatste tranen samen
Jij bent één van de redenen waarom ik
nu in Ecuador zit.
|
