Broodbakdag met familie Diaz

Nadien en tijdens het deeg maken,kneden, uitrollen, enz… wordt er gegeten, eerst gebakken maiskorrels en catzos, een soort meikevers, die in deze tijd van het jaar in de vroege morgen hier naar boven komen om te paren. Ik vond het vreselijk om te zien , ze hadden die beestjes de poten vleugels en dekschilden afgetrokken en er goed zout opgestrooid. Kronkelend allemaal in 1 pot.ach… En erna gebakken. Dan overwin ik mezelf  : het was wel lekker…  

  Broodjes eigenlijk meer boterkoeken, werden in allerlei smaken gebakken. Er was ook een shift waar oa de kinderen popjes maakten met gekleurde deeg in detailtjes er bovenop. Alles werd in de grote oven gestopt en weer uitgehaald. ’t Was een gezellige boel.

Amelie en Saulo: 2 zebra's

Als alles en ook het eten (geroosterde koteletjes ) achter de rug was werd er nog nagepraat en vooral veel gelachen. Veel kan ik al volgen , maar ook veel finesses heb ik nog niet door , zeker als er in groep gebabbeld wordt en  grappen gemaakt. Opeens voel je dan toch weer meer een buitenstaander. Dan komt mijn drang op om steeds beter  Spaans te willen kunnen. Dan heb ik wat weinig geduld. En toch is zoiets leerzaam , om ook weer eens aan de ‘ongemakkelijke’ kant te staan.

Het voelen hoe het is om niet mee te kunnen met anderen, er niet bij te horen. Door mentale redenen, financiele redenen, door  lichamelijke redenen, door familiale redenen,karakterredenen, geloofsredenen enz…. , outsider te zijn. Hoe belangrijk om toch ook steeds oog te hebben voor diegenen.