De VS agressie tegen Ethiopië

De motieven achter de Amerikaanse agressie jegens Ethiopië zijn niet helemaal duidelijk. Is het omdat ze hun langdurige marionettenregering onder leiding van het Tigray People's Liberation Front kwijt zijn? Concurrentie met China? Of is het de regionale Tripartiete Overeenkomst tussen Ethiopië, Eritrea, en Somalië , die te veel onafhankelijkheid van de globale hegemonie van de VSbetekent?

Ethiopië grenst zowel aan Eritrea als aan Somalië, en Eritrea heeft zijn Rode Zee-havens ter beschikking gesteld van Ethiopië sinds de leiders van de twee landen in 2018 vredesonderhandelingen hebben gevoerd. Samen delen Eritrea en Somalië een gecombineerde kustlijn van 2.672 mijl in een van de meest strategische hoeken van de wereld, aan het Suezkanaal, de Rode Zee, de Straat Bab al-Mandeb, de Golf van Aden, de Arabische Zee en de Indische Oceaan. Ik sprak met de Eritrees-Amerikaanse arts en activist Simon Tesfamariam, medeoprichter van de #NoMore Beweging om neokolonialisme in Afrika te beëindigen.

Ann Garrison (AG): Simon, denk je dat het scheiden van Ethiopië en Eritrea de belangrijkste bedoeling is achter de Amerikaanse agressie jegens Ethiopië?

Denk jij dat de Amerikaanse beleidsmakers overtuigd zijn dat ze de Ethiopiërs en de Ethiopische regering voor zich kunnen winnen en ze kunnen loswrikken van Eritrea?

Simon Tesfamariam (ST): Absoluut. Denk aan wat er het afgelopen jaar is gebeurd. Ze hebben hun best gedaan om Eritrea en Ethiopië van elkaar te scheiden, Eritrea te isoleren, en het verzet tegen het imperialisme in de regio te breken.

Eritrea is lang een bastion geweest van verzet tegen het imperialisme. De beleidsmakers van de VS denken dat zij de Ethiopiërs en de Ethiopische regering voor zich kunnen winnen en haar kunnen loswrikken van Eritrea. Hetzelfde geldt voor Somalië. Dit zijn de oude verdeel-en-heers tactieken die werden gebruikt tijdens het koloniale tijdperk. Dat is wat ze in de Hoorn van Afrika opnieuw willen doen.

AG: Waarom de VS zo vijandig staat tegenover Eritrea.

ST: Nou, in de jaren '90, toen Eritrea onafhankelijk werd, gingen de Amerikaanse beleidsmakers daar een tijdje mee akkoord, in de veronderstelling dat Eritrea het spel zou meespelen, dat het mee zou doen aan hun neoliberale machinaties, dat het hun bevelen zou opvolgen en dat het, ondanks zijn linkse houding, hun belangen in de regio zou handhaven.

Het duurde niet lang voor ze doorhadden dat Eritrea een echt onafhankelijk beleid voerde. Wanneer de Wereldbank of het IMF naar Eritrea kwamen en probeerden zijn ontwikkelingsprogramma’s op te leggen, zei Eritrea: "Nee, wij hebben onze eigen programma's. Bedankt, maar neen! We gaan het op onze eigen manier doen."

Een dergelijke mentaliteit was in die tijd niet gebruikelijk in Afrika, en als een land opstond en zei: "Wij willen het op onze manier doen" - op weg naar echte onafhankelijkheid en zelfredzaamheid – dan werd dat door Washington als een bedreiging gezien. En dus stuurden Amerikaanse beleidsmakers het Tigrayan People's Liberation Front  ( TPLF), als een aanvalshond tegen het bewind in Eritrea, het Volksfront voor Democratie en Rechtvaardigheid (PFDJ). En in feite was het een oorlog om het regime te veranderen. Zij wilden het land overnemen en zijn soevereiniteit vermorzelen, omdat zij vonden dat Eritrea te onafhankelijk was van de wereldwijde hegemonie van de VS.

In Ethiopië hadden de VS-beleidsmakers gedurende de 27 jaar TPLF-bewind een gewillige marionet in een staat die van de VS afhing. Het doel van de VS was altijd Eritrea uit te schakelen. Ondanks de mislukking van tientallen jaren oorlog bij volmacht van de VS tegen Eritrea, blijven ze doen alsof ze geen andere keuze hebben, en binnen de logica van het imperialisme hebben ze inderdaad geen andere keuze.

Dus blijven ze proberen Ethiopië los te wrikken van Eritrea. Ze willen de hele regio loswrikken van Eritrea. Dit is een absolute noodzaak voor hen, maar de sterke solidariteit tussen de Eritreeërs, Ethiopiërs, en Somaliërs op dit moment zal dat onmogelijk maken.

AG: Eritrea sinds zijn onafhankelijkheid geen leningen meer gekregen van het IMF of de Wereldbank, en krijgt het geen buitenlandse hulp van het Westen. Desondanks is het het enige land in Afrika dat de Millenniumdoelen van de VN op het gebied van onderwijs en gezondheidszorg heeft gehaald. Is dat correct?

ST: Dat klopt. Eritrea deed dat in een tijd dat het onder sancties gebukt ging, toen het land geen basismedicijnen kon krijgen, geen ambulances, geen servers voor elektronische medische dossiersystemen. Het land werd dus vanuit alle hoeken uitgedaagd, maar het is er toch in geslaagd de millenniumdoelstellingen voor gezondheid en onderwijs te halen. Ik denk dat dit een verhaal moet verteld worden!

Eritrea is ook een van de eerste landen ter wereld die zich ontdeden van de USAID. De meeste mensen weten dat Cuba, Rusland en andere landen de USAID uit hun land hebben verdreven, maar weinigen weten dat Eritrea in 2005 of 2006 hetzelfde heeft gedaan. Ze hebben zich ontdaan van de USAID om een einde te maken aan al hun geheime operaties om de nationale eenheid en soevereiniteit te ondermijnen.

Zij namen ook geen aalmoezen of leningen van het IMF of de Wereldbank aan, die ze zagen als instrumenten van het imperium om hun land te verlammen. Het is niet zo dat Eritrea tegen hulp van buitenaf is, maar het wilde niet dat de hulp van USAID aan bepaalde voorwaarden zou voldoen.

Nogmaals, Eritrea voert een zeer onafhankelijk beleid en heeft altijd gestreefd naar zelfredzaamheid. Daarom is het zo vijandig gezind tegen de Verenigde Staten.

AG: Wat is het potentieel van de alliantie tussen Eritrea, Ethiopië en Somalië?

ST: Er is een enorm potentieel aan solidariteit in heel Afrika, zoals we dat in de jaren zestig zagen met de opkomst van het Panafrikanisme en de antikoloniale bevrijdingsbewegingen die veel Afrikaanse landen samenbrachten. Het bondgenootschap van deze drie aan elkaar grenzende landen in de Hoorn van Afrika werd vastgelegd in de “Gemeenschappelijke Verklaring inzake Uitgebreide Samenwerking tussen Ethiopië, Somalië en Eritrea” van 2018 , ook bekend als de “Drielanden Overeenkomst”, en het zal nu heel moeilijk worden voor het Westen om dit te verbreken, hoe hard ze het ook proberen.

Het belangrijkste om te begrijpen is dat de grote solidariteit tussen Somaliërs, Eritreeërs en Ethiopiërs zich uit door te discussiëren online en samen op straat, te komen. De mensen van de Hoorn van Afrika, hun de regeringen en de diaspora van elk van die landen zijn allemaal met elkaar verbonden en werken samen aan hun gemeenschappelijke bestemming.

AG: Uw eigen online inzet, vooral met de #NoMore-beweging, is zo bedreigend geweest voor de gevestigde macht dat u van Twitter bent verbannen, nietwaar?

ST: Dat klopt, helaas, net als de Hub van Hoorn van Afrika, het Nieuwe Afrika Instituut en andere accounts. Mijn persoonlijke en professionele accounts zijn allemaal afgesloten, even als alle accounts van organisaties waartoe ik toegang had. Hetzelfde is gebeurd met andere mensen in mijn kring.

Individuele accounts van sommige #NoMore leiders staan nog steeds aan, maar hoe lang zal het nog duren voordat ze uit de lucht gehaald worden?

AG: Oké, voor alle duidelijkheid: de #NoMore Beweging is een beweging om neokolonialisme in Afrika te beëindigen, hier concreet op de Hoorn. Maar ook een beweging met Pan-Afrikaanse doelstellingen?

ST: Ja, de beweging breidt zich steeds verder uit. We hopen dat het een wereldwijde beweging van Afrikaanse oorsprong wordt. We zeggen nee tegen diegenen die verantwoordelijk zijn voor de uitbuiting - desinformatie, verdeeldheid en oorlog - om te komen tot collectieve welvaart over de hele wereld. Maar we mogen niet vergeten dat #NoMore zijn oorsprong vindt in de Hoorn van Afrika.

AG: Ethiopië en Eritrea waren bijna twee decennia in oorlog, totdat premier Abiy Ahmed aan de macht kwam en via onderhandelingen vrede bereikte. Sindsdien lijken de twee naties en volkeren zeer nauw met elkaar verbonden, en de diaspora die de Ethiopische premier Abiy Ahmed en president Isaias Afwerki steunen, trekken samen ten strijde tegen de Amerikaanse interventie. Denkt u dat de oorlog tussen Ethiopië en Eritrea, die eigenlijk de oorlog van het TPLF tegen Eritrea was, nu voorbij is?

ST: Amerikaanse beleidsmakers zullen alles in het werk stellen om de vrede te verbreken, maar zoals ik al eerder zei, groeien de volkeren in de Hoorn van Afrika naar elkaar toe. Het zijn niet alleen regeringen; het zijn hele volkeren. De naties, de regeringen en de diaspora zijn op dit moment allemaal met elkaar verbonden. Ze hebben het gevoel dat ze een gezamenlijk lot delen. Dus als een leider besluit zijn eigen gang te gaan, en misschien een andere richting in te slaan, zullen de mensen daar ook #NoMore  tegen hem zeggen.

Ter info: Simon Tesfamariam is een Eritrees-Amerikaanse arts en schrijver die in New York woont en een lange geschiedenis heeft van het militeren onder en organiseren binnen de wereldwijde Eritrese gemeenschap. Hij heeft in Eritrea gewoond, gewerkt en lesgegeven, vrijwilligerswerk gedaan in Eritrese ziekenhuizen en lezingen gegeven aan de Universiteit van Asmara. Hij is geschorst van Twitter maar hoopt terug te keren . Tot die tijd is hij te bereiken op stesfa(at)gmail(dot)com.

Ann Garrison

https://www.laprogressive.com/aggression-towards-ethiopia/?fbclid=IwAR2Xln__1W_R0yE4Gc-XbLeDHrGpp9Ll7n8DipLKwI_hb-VpbgQsvZbiCT4

06-02-2022 om 17:07 geschreven door Hope for the Horn