Christiane dropt me aan de kerk in Baye. Ik ga een stuk terug over het pad van gisteren om terug aansluiting te krijgen met de via Campaniensis.

Dan tussen de velden en door de bossen en de dorpjes volgen zich snel op: Saint-Prix, Soizy, Chapton.

Bij het binnenkomen van Chapton, ik kom uit het bos en loop nog 100 m langs een weide alvorens ik de weg naar Chapton op stap.

Plotseling, op de rand van het bos een jonge ree, dartelend door het gemaaide gras.

Neem mijn fototoestel en probeer dit vast te leggen. En nog een tweede, maar het gebeurt zo snel, en ze vluchten terug 't bos in.

Ik stap verder naar Lachy en dan naar Sézanne.

Alvorens naar de gemeentelijke camping te gaan, passeer ik eerst op de toeristische dienst voor een stempel.

Dan naar de camping waar Christiane al kennis gemaakt heeft met de buren, uit Elewijt.

Deze hebben een weekje vakantie in Sézanne achter de rug en gaan morgen, met de caravan, terug naar huis.

Ik steek vandaag heel wat tijd in de installatie van onze Orange-domino om op internet te geraken

en slaag erin om toch al weer 3 dagen op de blog te zetten.

Dat je rare vogels ontmoet op zo'n tocht zal ik bewijzen met bijgaande foto's.

De Engelsman, die met de moto op de baan is en in tentje van 10,00 € van de Lidl slaapt

zegt me al lachend: "Ik hoop dat het niet regent vannacht…"

Ik ga waarschijnlijk wél wéér goed slapen…

Aangezien wij gekozen hadden om in de kleinere dorpen te overnachten en technisch geen fantasten zijn, heeft het enkele dagen geduurd vooraleer we terug op internet konden. Stappen en mensen ontmoeten is voor mij het hoofddoel.

En wachten kan lang duren als je geen nieuws meer doorkrijgt...

Wij hebben ons eergisteren een "domino van Orange" aangeschaft en daarmee kunnen we nu makkelijker op internet.

Gelieve ons te verontschuldigen voor de lange afwezigheid. Met Christiane en mezelf gaat het goed.

Christiane komt sinds de tweede week in haar ritme van verplaatsing doen, wassen, plassen, schilderen, eten maken, enz...

En ik verteer de kilometers en de zon alsmaar beter. Drinken is de boodschap...

Ik ga trachten de achterstand van verhalen, die ik dagelijks geschreven heb, zo spoedig mogelijk weg te werken.

Deze Sorry heb ik geschreven op de gemeentelijke camping van Sezanne.

Ik heb vandaag al mijn 16de stapdag achter de rug en wij hebben al 2 rustdagen gehad.

Groetjes aan iedereen.

Christiane & Willy

Voor negen uur vertrokken, want ik moet de laatste 500 m van de tocht van gisteren overdoen. Dan onmiddellijk klimmen, een steile helling naar 't bos. Na 1500 m zie ik Morangis niet meer liggen, maar passeer het gehucht "Les Buzons". Op een veldweg vraag ik aan een vrouw die met haar hondje aan 't wandelen is of deze weg naar de D40 loopt? "Deze weg komt uit op een asfaltweg waarvan ik de naam niet ken!" antwoordt ze. Verder tussen de velden en door de bossen bereik ik Montmort. Daar staat een kasteel dat het dorp en de vallei van de Surmelin (rivier) domineert. Op de Mairie wordt ik vriendelijk ontvangen met een handdruk van de Burgemeester. Hij vraagt of ik "Pèlerin" ben en verwijst me verder naar de bediende die een stempel bijzet in mijn stempelboekje.

Dan naar Baye. Christiane wacht op de "Place Berthelot". Deze plaats ligt rechtover "Foyer de Charité" (zetel van Liefdadigheid) die gevestigd is in het vroegere kasteel van Baye. Het is een gemeenschap van leken (mannen en vrouwen), die naar het voorbeeld van de eerste christenen hun materiële, geestelijke en spirituele goederen gemeenschappelijk maken en deze gelofte ook beleven. De Foyer ontvangt pelgrims.

Christiane heeft een vrouw met een ezel zien binnengaan in de Foyer… Daar moet ik het fijne van weten. Terwijl ik vastberaden de straat oversteek passeer ik een koppel, die vanop afstand de gebeurtenissen gadeslaan. Ik groet hen "Goeiendag, Bonjour". Ik krijg een groet terug en ze volgen ons, Christiane is ook al mee, naar de binnenkoer. Daar wordt het eerste raadsel opgelost. De vrouw met de ezel is Catherine uit Bosvoorde (Watermael-Bosvoorde). De ezel, 12 jaar, staat op pension in Hoeilaart. Catherine is op 11 mei uit Bosvoorde vertrokken en is samen met haar ezel op tocht… Zij logeert vannacht in de "Foyer de Charité". Terwijl Catherine haar ezel op de weide van het kasteel te drinken geeft krijgen wij contact met dat koppel. Het blijken Zweden te zijn. Lars en Britta uit Garphyttan. Zij zijn hier in de buurt (champagnestreek) om champagne te kopen voor hun dochter die op 13 september trouwt. De taal om te converseren met deze mensen is Engels. Maar ik heb bijna "Zweuds gespreuken", omdat de vertaling van sommige woorden, zoals pelgrim of grens, niet veel verschilt van het Nederlands. We nemen foto's van mekaar en ook afscheid, terwijl Britta belooft om op 13 september aan ons te denken…

Vanaf 18u00 komt er in Baye, om de veertien dagen op woensdag, op de plaats Berthelot een rijdende frituur langs.

Om 18u00 zijn wij de eerste klanten: "Plat complet avec Andouilette" tweemaal… En de klanten zijn tevreden.

Voor de overnachting is deze plaats te rumoerig wegens de passerende D951.

Wij verplaatsen ons naar Beaunay om bij een champagneboer te overnachten.

n Goeie nacht gehad in Mutigny. Maar we moeten vanmorgen terugkeren naar Germaine om te starten.

Onmiddellijk op de Mairie een stempel halen en dan naar Hautvillers. Ook daar een stempel gekregen. Ik zit hier midden in de champagnestreek, daar kan ik niet naast kijken. In ieder dorp vind ik er wel, champagneboeren. Als ik Mardeuil gepasseerd ben kom ik op de "chemin de ceinture". Dat is een rondweg (zeg maar Ring) rond Epernay. Niet voor het doorgaand verkeer maar voor de plaatselijke bevolking, de boeren en de pelgrims.

Deze weg ligt boven tussen de hoogste wijngaarden en de bossen. Fantastische panorama's…

Om dan via Pierry en Moussy, waar de kerk van Chavot helemaal afgezonderd op een helling staat, via Monthelon naar Morangis te trekken. Christiane wacht me op aan de Mairie.

Maar we trekken één straat verder om te overnachten.

Op de terugweg van Chamery naar Bétheny pakken de wolken zich samen. In Bétheny aangekomen passeert die onweerswolk…

Tien minuutjes wachten in de mobilhome en ik kan de baan op. Een half uur later schittert de zon al over de regio.

Nog een half uur later ben ik al in Reims. De statige kathedraal had ik al vanop afstand gezien, nu van dichtbij.

Na enkele foto's buiten en binnen in de kathedraal, n kaarsje, een stempel en een bezinningsmoment kan ik weer verder op mijn tocht.

Cormontreuil bereik ik door onder vijf bruggen door te lopen: Pont de l'Europe - Pont de Venise - Pont de Flechambault - t viaduct van de snelweg en de Pont Huon. Maar ik volg het jaagpad van 't kanaal (coulée verte) en loop een stuk tussen 't kanaal en de Vesle (rivier).

Aan de brug van Flechambault staat een bordje "Compostela 2400 Km". Degenen die goed gekeken hebben, zullen opgemerkt hebben dat ik tussen Hautville en Château-Porcien 't bordje van 2454 Km ben gepasseerd. Na Cormontreuil, Trois-Puits, Montbré en Rilly-en-Montagne, waar ik nog eens mijn voorraad water moet aanvullen stap ik verder via Les Haies (deelgemeente) naar Germaine.

Christiane staat me op te wachten, want we trekken 8 Km verder naar een camperplaats in Mutigny.

Lang geslapen en ik ben goed uitgerust. Christiane ietsje minder omdat ze meer last gehad heeft van de fuif, van 't lawaai natuurlijk.

Na 't ontbijt samen de afwas en ben ik 't dorp ingegaan om 'n bakker te vinden.

Bakker gesloten op maandag, dus maar een brood meegenomen voor morgen. Een "campagnard", een rond wit brood, dat niet kan gesneden worden omdat de bakker géén snijmachine heeft.

"Evidemment" bagetten moeten niet gesneden worden.

Rond de middag zijn al de andere mobilhomes vertrokken behalve een Frans gezin, van uit de buurt van Parijs, met twee kinderen, die er een weekendje-uit van gemaakt hebben. We verbroederen en mogen de binnenkant van elkaars "huis op wielen" zien.

In de late namiddag loopt de parkingplaats opnieuw vol. Aan de andere kant van ons arriveert een Engels koppel, die vandaag een afstand van ongeveer 400 miles (+/- 690 Km) hebben afgelegd.

Zij trekken morgen verder naar 't zuiden van Frankrijk, op vakantie.

Wij, morgen, terug naar Bétheny…

Goed op tijd vertrokken in Saint-Loup. En ondanks de blaar op de onderkant van mijn rechtervoet, die ik heb afgeplakt met "compeed", vorder ik pijlsnel op de landweg die tussen de velden naar L'Ecaille (4,5 Km verder) leidt.

Op weg naar Bazancourt begin ik de tol te betalen van de "vele kilometers" gisteren. Na een stempel (Joepie, mijn eerste dubbelblad is gevuld met 11 stempels) stap ik verder tussen de velden naar het fort van Fresnes, wat tegenwoordig dienst doet als motorcrossterrein.

Dat valt tegen want hier wil en zal ik eten.

Van Fresnes tot Bétheny is het nog 5,2 Km. De kaarsrechte vroegere Romeinse heirweg lijkt eindeloos. Maar toch raak ik, ruim voor 't geplande uur in Bétheny. Christiane wacht aan de kerk, rechtover het gemeentehuis, waar net 'n koppel binnen is om te trouwen.

Oh fijn, denk ik, nog een stempel. Maar de ambtenaar die het huwelijk heeft voltrokken verzekert mij dat hij me geen stempel kan geven…

Ok, dan maar… Geen stempel, maar heb er nog twee blaren bij…

Morgen is 't rustdag en we gaan in Reims op een camperplaats overnachten. Maar de plaats is vrij rumoerig, wegens het voorbij razend verkeer van de autostrade. We beslissen om naar Chamery te rijden, 12 Km verderop.

Inderdaad Chamery, waar de familie Maillart reeds meerdere flessen champagne verkocht heeft aan de mensen die met Rantour op stap zijn geweest…

Chamery, het is hier heel rustig, ondanks er vanavond een verjaardagsfuif is in de plaatselijke feestzaal. En de camperplaats gevuld is met 8 mobilhomes (2 Belgen - 1 Nederlander - 2 Duitsers en 3 Fransen)

Eérst nog een aantal foto's gemaakt van de oude halle (dateert uit de 15de eeuw) en dan verder naar Justine-Herbigny.

Daar loopt het goed fout. Aangezien we in deze regio met 3 verschillende wegbewijzeringen zitten (GR12 - GR654 en de via Campaniensis) heb ik me laten misleiden door een omweg die moest vermeden worden. Gevolg: 8 Km omweg gemaakt om uiteindelijk toch in Hauteville te geraken dat slechts 3 Km van Justine-Herbigny ligt. De stempel die ik in Hauteville kan bemachtigen maakt véél goed.

Verder naar Château-Porcien. Tussen de grote, lange, brede velden en de windmolens kom ik een persoon tegen op zijn fiets.

Wanneer hij nog een 15-tal meters verwijderd is roep ik hem toe: Bonjour Monsieur, c'est la direction Château-Porcien?

Hij nadert en stopt. "Gij zijt géén Fransman!" "Neen, een Belg" antwoord ik. "Ik ben een Nederlander" zegt hij.

Woont in een buurgemeente van Wasigny en verdient zijn boterham via het internet. Ik heb wat met Nederlanders?...

Dan verder naar Château-Porcien waar ik ook een stempel haal op de "Mairie". En dan naar Avançon, maar mijn drank raakt op…

In Avançon is er niets!!! Dus kijk ik uit of ik in de privéwoningen aan water kan geraken. 't Laatste huis van Avançon, de man is 't gras aan 't maaien. Ik groet hem en steek mijn lege fles omhoog. Hij komt naar de straatkant en gaat mijn lege literfles vullen. Stelt zelfs voor om een 2de fles mee te geven… Ik bedank de man, want het is maar 3 Km tot Saint-Loup-en-Champagne.

Aangekomen stel ik vast dat ik mijn eerste blaar heb gelopen.

Maar ja, wat wil je na 33 Km door de hitte. Goeie nacht!...

     "Wie langzaam loopt, komt ver" (gezegde uit Afrika)

Na de regen van gisteren, vandaag door kniehoog gras lopen, heeft gevolgen. Na een uur wandelen zijn mijn korte broek (vooral de onderkant), mijn sokken en schoenen opnieuw doornat. Blijven doorstappen, het gras wordt korter, maar dan door een weide (gelukkig staan er geen stieren in) en tussen twee weiden die waren afgespannen met prikkeldraad, op naar Signy-L'Abbaye, dat midden in een woud van meer dan 3500 hectaren ligt, waar ik op het gemeentehuis een stempel krijg. Verder naar Lalobbe. Het houtvestershuis van Quatre-Frères heb ik wel gevonden, maar via een omweg. Een afslag gemist…

 En op de weg naar Lalobbe loopt het nog eens mis. Eén kilometer in de verkeerde richting! Da's nog één kilometer terug of twee kilometers téveel gelopen… In Lalobbe nog iets eten en dan verder naar Wasigny. Als ik in Wasigny toekom tref ik in de oude halle 2 Nederlanders. De ene komt uit Zandvoort en is op weg naar Compostela maar wil nog verder naar Lissabon (nog ong. 650 Km verder). De andere komt uit Utrecht. Hij is in mei al eens 14 dagen op stap geweest en is nu opnieuw een week aan 't stappen, (wil ook naar Compostela) tot hij 't moe wordt en dan gaat ie terug naar huis. De Zandvoortenaar neemt morgen een dagje rust en verblijft hier in de streek. We nemen afscheid zoals pelgrims dat doen "Bon Camino".

Ik loop verder tot bij de mobilhome. Wanneer ik terugkom van de Mairie, jaja ik heb 2 stempels vandaag, kom ik de Utrechtenaar opnieuw tegen, hij is nog op weg naar zijn slaapplaats.

Ik ga straks ook slapen, maar eerst nog een Belgisch pralientje…

Rocroi, 't lijkt makkelijk om te starten vandaag. Maar na 1 km rond Rocroi ga ik de verkeerde richting uit! Aan de rotonde waarlangs ik gisteren de stad was binnengekomen vraag ik nu aan een man , die net zijn huis uitkomt, of dit de richting Rimogne is. "Nee", zegt hij, je moet aan de andere kant van de stad zijn. Wacht ik zal met je meelopen." Terwijl we terugwandelen vertelt Henri, zo noemt de man, me dat ik al de derde pelgrim ben in de voorbije week die hij op het juiste pad brengt… Hij toont me de pijlen en begeleidt me nog een eindje tot aan de "chemin du curé", een weg die recht naar het volgende dorp, Sévigny-le-forêt, loopt. Bij het afscheid vraagt hij mijn naam en dan zegt hij: "Allez Willy, bon camino". En ik bedank hem voor de hulp.

Sévigny-le-forêt komt al gauw in beeld. De "Mairie" is gesloten. Dan op naar Chilly. Voor 't binnenkomen van Chilly moet ik een heel drukke rijweg oversteken en 100 m verder rechts naar het centrum. Dan naar L'Echelle. Voor de kerk door en dan naar links tussen de velden. Op deze veldweg merk ik plotseling verse voetsporen van (waarschijnlijk) een andere pelgrim. Het blijft de ganse dag regenen. Dezelfde voetsporen merk ik opnieuw op als ik op 't pad langs de spoorweg Charleville-Lille loop.

Misschien lost het geheim van de voetsporen zich morgen op, misschien nooit,…

Deze morgen nog eventjes afscheid genomen van een Nederlander die, samen met zijn vrouw, gisteren ook met zijn mobilhome is toegekomen in Nimes. Jan en Coby, zo noemen deze Nederlanders, komen uit Woensdrecht en zijn hier voor enkele dagen vakantie. Jan heeft mij gisteren een tussenstuk bezorgd om de stroom van de leefbatterij (12 volt) om te vormen naar 220 zodat wij onze gsm's kunnen opladen. Van een Nederlander gesproken. Maar een Nederlander is nog géén Hollander, hé Jan…

Dan op stap… Ik vind al gauw de aan sluiting op de Gr125, no problemo, de aanduidingen zijn even duidelijk als op de GR12. Zelfs het stuk tussen deze twee GR's verloopt prima. En ik kom vrij vlot op de GR12 terecht, enkel de afstand had ik een beetje onderschat. Het eerste stuk naar Oignies-en-Thiérache is geen 8,9 km maar zal ongeveer 12 km worden. Maar ik blijf door bossen stappen, op en neer, over beken en riviertjes. Omdat ik laat vertrokken ben (9u40) is het ook snel etenstijd en de grens met Frankrijk ligt op nog ongeveer 2 uur stappen. Maar rond 15u30 bereik ik de grens. Toch eventjes halt houden op de grens om dit te melden aan het thuisfront. Je stapt toch niet alle dagen na meer dan 200 km een grens over… Een smsje naar de kinderen, mijn zussen en mijn broer en mijn schoonzus. De reacties blijven niet uit, wat een beetje emotie losweekt in een mens… Verder naar Rocroi waar Christiane me opwacht. Vandaar rijden we naar Bourg-Fidèle waar we op een camping overnachten.

Bij mijn aankomst gisteren in Nimes was er heel wat bedrijvigheid. Er waren "lokale feesten" in dit dorpje. Ook een viertal campers op de parkeerplaats, die vlak in het centrum gelegen is. Vanmorgen 'n beetje uitgeslapen en dan op stap voor een aantal benodigdheden. Een wandelkaart van de streek, want ik moet morgen zien terug op de GR12 te geraken. Maar de GR125 loopt door Nimes, dus ik kan die een aantal kilometers volgen en dan weer overstappen op de GR12. De kaart hebben we gevonden op L'Office du Tourisme, waar we ook gevraagd hebben naar een internet-aansluiting. De juffrouw van deze dienst heeft telefonisch contact genomen met de verantwoordelijke van het jeugdhuis. We mogen deze namiddag op internet. Tijdens de wandeling nog een krant gekocht om het relaas van de voetbalmatch van gisteren te lezen en om naar de weerberichten te kijken. Dan zijn we naar Couvin gereden om inkopen te doen. En deze namiddag, 't is al na 15u00 als we het jeugdhuis binnenstappen, op internet. Mijn verhalen staan opgeslagen op mijn p.c. maar ik zal ze allemaal moeten overtikken op de p.c. die in het jeugdhuis staat opgesteld. Tegen 16u30 (sluitingsuur van het jeugdhuis) is alles ingetikt en kunnen jullie de verslagen lezen. Foto's ontbreken nog maar die houden jullie tegoed. Ik zet ze er de volgende keer op…

Ik was vanmorgen nog maar net de ring rond Nijvel gepasseerd naar de binnenkant als ik aan een dame, van rond de 35, de weg moest vragen. "De wandelweg naar Arquennes aub" De dame keek verwonderd en zei: "Arquennes est loin, monsieur" Ik zei dat ik dat wist en vroeg nog eens naar de wandelweg. Aan de andere kant van het centrum, zei ze.

Op de grote markt loop ik Pascal tegen het lijf. Hij kwam juist uit de krantenwinkel, was om sigaretten geweest. Ik vroeg aan hem de weg naar Arquennes. En hij antwoordt met dezelfde woorden als die vrouw. Wanneer ik dan vertelde dat ik op weg was naar Compostela zei hij dat dat nog verder was… Daarna probeerde hij mij langs de grote baan te sturen. Ik vroeg dan naar die wandelweg. "Oh, zei hij, dat is niet zover, en die is goed aangeduid met wegwijzers. Wel, ik zal met je meelopen en het tonen". Onderweg vertelt Pascal dat hij nachtdienst doet bij carrefour en dat hij nu op weg is naar zijn moeder. Hij heeft een arbeidsongeval gehad en stapt moeilijk maar houdt toch een goed tempo aan. Als we bijna op de plaats zijn aangekomen, herinner ik me de omgeving noch van gisteren. Alleen ben ik via een brug Nijvel binnengekomen en loopt deze wandelweg onder die brug door. Ik neem afscheid van Pascal: "Je penserai à vous en Compostelle…"

Op naar Arquennes, dat 2 kerken heeft. En dan naar Seneffe, een schone kerk maar niemand voorhanden om mij een stempel te geven, dus door naar het gemeentehuis. Verder via het kerkhof van Manage naar La Hestre, waar Christiane mij enkele honderden meters voor het eindpunt staat op te wachten op een parking van een school. Die enkele honderden meters moet ik dan morgen nog stappen.

Gisterenavond nog langs geweest in Café Rodenem, omdat Christiane van de cafébaas een parkingplaats mocht innemen op zijn privé terrein.

Rustige, lange nacht gehad, want we lagen al om 21:30 u tussen de lakens. En vanmorgen niet al te vroeg vertrokken (9:20 u). Maar de route liep van het lembeekbos naar het bois de Bailli. In Braine-le-Chateau was er nog een uitvaartdienst bezig als ik daar toekwam om 10:40 u. Het was een eredienst met 10 priesters voor een vooraanstaande persoon uit de regio. De H. Mis heeft geduurd tot 11:30 u. Ondertussen heb ik wat foto's genomen van het oude kerkhof, de schandpaal en de kerk. En gepraat met iemand van Bois Seigneur Isaac. Deze persoon stond te wachten om de familie te gaan condoleren, omdat hij een vriend was van de zoon van de familie. Na de mis heb ik de pastoor gecontacteerd, die mij meegenomen heeft naar de pastorie en mij een stempel bezorgd. Op naar Ittre, alwaar ik een koffietje heb gedronken op het kerkplein. En zo verder naar Nijvel waar Christiane mij stond op te wachten langs de Ring (Av. De la tour de Guet)

 Morgen: Nijvel - La Hestre 24,6 Km

De dag begint vroeg, om 6:00 u loopt de wekker af. Scheren,douchen en eten. En dan het resterende in de mobilhome laden want het grootste gedeelte werd gisteren al ingeladen. Rond 8:30 u zijn we klaar voor vertrek. De mobilhome wordt op de parking aan 't gemeentehuis geparkeerd. Wij naar de kerk. Om 9:30 u begint de misviering, mooi, ontroerend, sterke verhalen en de mix van de priester, E.H. Kris Meskens, met de ere-genodigden, de klas van meester Hugo gaf nog een extra demensie aan deze viering. Langs deze weg wil ik nog eens iedereen bedanken die heeft meegewerkt of aanwezig was in deze viering. Bij het einde van de mis krijg ik van E. H. Kris Mmeskens de éérste stempel in mijn stempelboekje. Afscheid nemen van een aantal mensen en dan op naar het gemeentehuis waar de burgemeester, Kris Poelaert, verwonderd is dat we met zovelen zijn komen opdagen. Natuurlijk, de klas van meester Hugo was erbij. Met de hulp van onze schepenen Patrick en Marie-Louise viel alles in zijn plooi. Bedankt aan het gemeentebestuur van Herne. Ook van de burgemeester krijg ik een stempel. Ondertussen nog enkele intervieuws gegeven aan de geschreven pers (Editiepajot en Het Nieuwsblad) Rond 11:00 u vertrekken we vanaf het gemeenteplein met 8 personen en de kinderen richting aerebeekstraat. Aan de cache naar het kerkhof neem ik afscheid van de klas van meester Hugo met een high-five met iedere leerling en neem ik ook afscheid van mijn 3 zussen, die op hoge hakken terugkeren naar het centrum. Wij blijven nog met 5 over om verder te stappen naar Heikruis. aerebeekstraat, krom- en warlokkestraat, assesteenweg, terlindenstraat en de cache naar de mottestraat brengen ons richting Heikruis. Daar staat Christiane te wachten en krijgen we wat te drinken aangeboden. Wat 'n luxe voor een pelgrim. Linda verkiest om terug te keren, per auto, naar Herne en Marie-Jeanne verkiest om de trip verder met de mobilhome te doen. Dus nog 3. André en Dirk nemen geregeld de leiding in het stappen en zo passeren de kleine dorpjes heel snel, Boogaarden, Bellingen, Beert, wij zijn al bijna aan de drukkerij van Colruyt als plots een auto naast ons stopt. De chauffeur vraagt of we naar Halle stappen. Wij antwoorden positief. Hij stopt mij 0,50 € in mijn handen en zegt: "Wil je voor mij een kaars laten branden in Halle? Ik heb zojuist goed nieuws gekregen." Onze vragende blikken hadden hem al bereikt. "Méér kan ik niet zeggen" zei de man en weg was ie… Rond 15:00 u zijn we in Halle toegekomen. Ik heb de kaars voor de man laten branden in Halle. En dan bij de deken nog een stempel gehaald.

Aangezien Christiane vanmorgen nog kinderoppas moet spelen ga ik trachten op eigen houtje in Ninove te geraken. Ninove - Halle (26,6 Km van het Jacobskerkenpad) stond reeds een tijdje op mijn lijstje. Maar autostop doen heb ik nooit geleerd en het zal moeilijk worden op mijn leeftijd.

Vertrek thuis om 7:45 u en probeer die autostop toch maar. Zonder succes… Dan maar naar Ninove stappen.

Rond 9:00 u ben ik nog niet in het centrum van Denderwindeke. Christiane opgetrommeld om mij naar Ninove te voeren, want ik had ondertussen al 8 km afgelegd. 9:30 u Vertrek ik in Ninove aan de Abdijkerk om via Meerbeke en het Neigembos het Pajottenland in te duiken. Een bezoek aan de Woestijnkapel mag niet ontbreken. Daar werd in 2010 een Sint-Jacobsschelp geplaatst naast de ingangsdeur.

In Oetingen aan de zwartschaapstraat, na 13,2 km, beslis ik om het jacobskerkenpad te verlaten en om via Oetingen en Vollezele naar huis terug te keren. Bijna in Vollezele zit ik al over de 26 km. Ik heb nog een paar afspraken deze namiddag en beslis om Christiane voor de 2de keer te bellen.

Ze komt me ophalen.

De volledige route zal voor een andere keer zijn, maar 't was toch al mooi…