Het overschot aan kilometers tot het centrum van Mont de Marsan, dat ik gisteren niet heb gedaan, zal ik er vandaag bijnemen.

Vanaf de camperplaats is het driehonderd meter en ik ben op de route. Bij het binnenkomen van de stad, op een kruising van kleine, smalle straatjes, zie ik het uithangbord van de refuge van Mont de Marsan. Ik telefoneer naar de verantwoordelijke van de refuge. De man vraagt me om de credencial van Peter in de brievenbus van de refuge te deponeren, hetgeen ik dan ook doe. Het centrum van Mont de Marsan is heel levendig op een zaterdagmorgen. Langs de verbindingsweg tussen place Charles de Gaulle en place Général Leclerc en voor het "office du tourisme" staan vijf levensgrote bronzen beelden van vrouwen opgesteld, een gift van een plaatselijk kunstenaar aan de stad.

Net voor ik aan de kerk van Benquet kom staat er een bord naast de weg met de vermelding "Voie de Compostelle".

En de kerk van Saint Christeau is heel bouwvallig. Ze heeft nochtans een speciale façade maar de binnenkant is vervallen.

Dan verder over een asfaltweg. En ik merk dat we richting Spanje gaan, want een zijstraat heeft de naam "Route du Catalan".

Nog een aantal kilometers door het bos om dan nog een stuk "nieuw aangepaste route" te nemen. De te volgen pijlen stemmen niet overeen met de gids, maar ik kom wel aan de kerk van Sainte-Eulalie. Hier ga ik binnen en laat een boodschap achter in het boek dat er ligt voor de pelgrims. Van Sainte-Eulalie naar Saint-Sever loopt de route over de dijk van de Adour (rivier).

Christiane heeft me laten weten dat ik niet onder de spoorweg mag doorlopen, maar erover, om aan de camping te geraken. De camping ligt namelijk op de linkeroever terwijl de route over de rechteroever loopt.

Na wat verfrissing stappen we, Christiane en ik, nog naar het centrum van Saint-Sever, 1,5 km ver en het laatste stuk redelijk bergop.

Maar ja, elke medaille heeft een keerzijde, bij het terugkeren hebben we bergaf.

Hier op de camping overnachten we twee keer, want…

Vandaag een korte etappe. En ze wordt nog een beetje ingekort omdat Christiane straks op de camperplaats (vroegere camping) zal staan die vóór het centrum ligt in Mont de Marsan, vanuit de richting die ik ga lopen.

Het was heel rustig vannacht aan de gemeentelijke feestzaal van Gaillères.

Ik ben heel vroeg op stap, 8 u 35, over een asfaltweg naar Bogue. Geen drukke weg, maar de auto's die ik tegenkom groet ik zoals altijd en krijg van allemaal een handje weer.

In Bogue ga ik rond de kerk en 500 m verder kom ik op een fiets- en wandelpad op een vroegere spoorlijn. Het is er behoorlijk druk, wandelaars, joggers maar ook fietsers, skaters en zelfs een snelwandelaar. Zo gaan die zes kilometers heel snel voorbij en moet ik de camperplaats nog zoeken.

Ik vraag aan een mevrouw die met een kinderwagen aan het wandelen is of zij weet waar de camperplaats is. Bingo! Zij draait zich naar rechts en zegt: daar ligt ze, maar je moet dit wandelpad volgen tot het volgende kruispunt, daar naar rechts en aan de rode lichten ook naar rechts

en dan na 50 m ligt de vroegere camping. Dankuwel mevrouw, En inderdaad, op de meter juist.

Christiane heeft ondertussen uitgekeken en rondgevraagd naar een grootwarenhuis waar wij naartoe kunnen om onze wekelijkse inkopen te doen. Ondertussen hebben we ook nog een mobilhomeverkoper gezien en gaan daar ons product kopen voor ons chemisch toilet. Nog een afdekkapje voor over de electriciteitsaansluiting, want dat zijn we in La Réole ergens verloren en ook nog twee blokken om de mobilhome waterpas te zetten. Daarna nog iets eten en terug naar de camperplaats om te overnachten.

Het is ondertussen beginnen onweren en regenen, maar dat zal wel eens stoppen zeker,…

Wij hebben gisteren brood besteld aan de mevrouw die verantwoordelijk is voor de camping. Om 7u55 wordt het brood geleverd. Dankuwel.

Dan rijden we nog zeven kilometers terug voor de start van deze etappe.

De weg tussen Retjons en de aansluiting met de hoofdetappe is duidelijk beter bewegwijzerd als de weg naar Retjons.

Als ik enkele honderden meters terug op de hoofdetappe ben, 50 à 60 meter vóór mij, aan de kant van de weg een ree.

Ik krijg niet de tijd om mijn fototoestel te nemen of ze is al weg.

Met deze gedachte verder naar Roquefort ( voluit: Roquefort des Landes) Ik kom aan aan de kerk, na enkele foto's ga ik op zoek naar het stadhuis. Dat ligt eigenlijk rechtover de kerk. Dus, naar binnen… Op mijn vraag om een stempel legt de bediende me uit dat ze enkel de gemeentestempel heeft. (zo heb ik er al meerdere) maar dat ik voor een mooie stempel in mijn credencial (stempelboekje) naar "Café de la Pain" moet gaan. Ik de brug over de Douze (riviertje) over en er naartoe. Na een wit wijntje krijg ik van de dienster een mooie stempel en zij vraagt of ik slaapgelegenheid moet hebben voor vannacht. Natuurlijk niet, want ik stap nog verder. Merci en salut!

Drie- à vierhonderd meters voor ik aan de kerk van Corbleu (gemeente Poydesseaux) kom, vind ik het stempelboekje van Peter, de Duitser. Ik laat Christiane weten om uit te kijken naar Peter en Gisèle. Maar dit is té voorbarig. Wanneer ik het boekje inkijk, zie ik dat hij gisteren een stempel heeft gekregen ik Roquefort. Dus die zijn hier gisteren al gepasseerd. In Bostens is de kerk gesloten, maar de refuge, te bereiken via een deur in de inkomhal van de kerk is open. Ik ga eens binnen om de sfeer op te snuiven.

Niemand thuis, maar alles is er aanwezig om de pelgrims te ontvangen: kookfornuis, microgolfoven, koffiezet, tassen, borden,enz…

In Gaillères staat Christiane op mij te wachten voor de kerk. De mobilhome staat aan de feestzaal. Christiane doet nog een telefoontje naar de refuge in Mont de Marsan om te zien of Peter daar nog is, maar de vriendelijke man zegt dat zij, Peter en Gisèle, gisteren geweest zijn. Hij vraagt om de credencial morgen binnen te brengen in de refuge van Mont de Marsan.

De etappe van vandaag is gewijzigd. Ik stop niet in Bourriot - Bergonce, na 19,2 km maar ik stap nog zeven kilometer verder naar Retjons.

Van daaruit kunnen we dan naar de camping Nauton in Roquefort rijden.

Zevenhonderd meters na het vertrek in Captieux zit ik opnieuw op de spoorwegbedding van gisteren. Negen kilometers, die ik afstap in één uur veertig. Om dan de autostrade (A65) over te steken en nog twee kilometers over dezelfde spoorlijn te stappen.

Dan ga ik zes kilometers van boerderij naar electriciteitskabine (die allemaal een naam hebben) naar boerderij.

In Bourriot-Bergonce is het gemeentehuis gesloten.

Ik stap verder naar het kruispunt van de kapel van Lugaut. Want daar begint de vertakking van de "oude weg" die naar Retjons loopt.

En daar wil ik naar toe. Onderweg begrijp ik wel waarom de meeste pelgrims kiezen om aan de kapel van Lugaut rechtdoor te lopen over de spoorwegbedding. We moeten twee keer over of onder de autostrade en de afstand via Retjons is duidelijk méér dan de aangegeven 3,1 km.

Maar ik geraak in Retjons.

Christiane staat daar te wachten op het gemeenteplein.

Wij verplaatsen ons naar de camping in Roquefort om te overnachten.

Het is koud vanmorgen. Iemand vertelde gisteren nog dat het weer te wisselvallig is voor deze tijd van het jaar.

Wij hebben gisteren "eindelijk" (na meer dan 14 dagen) onze Orange-domino, onze verbindingsbox voor internet, opnieuw kunnen laten bijladen. Normaal gezien kan je dat doen met een betaalkaart. Ik heb dat wel twintig keer geprobeerd, maar dat lukte niet. Nu blijkt dat het een Franse betaalkaart moet zijn. Wij, de buitenlanders, moeten naar een Orange-winkel gaan. Maar die vind je niet in elke stad. In La Réole dus niet. Maar in Bazas wél, in een super-U. Wij daar naartoe en de uitbater heeft dat voor ons geregeld. Dankuwel!...

Vandaag staan we vrij in Captieux, maar vanaf morgen woensdag 30/7 hoop ik weer een deel van mijn achterstand op de blog te kunnen inhalen… Het loopt al vrij vroeg, na 4,5 km, fout vandaag. Ik stap op een asfaltweg, die een bocht neemt van 90°. De route gaat echter rechtdoor het bos in. Ik volg de asfaltweg omdat er juist in die ingang van het bos een auto staat. Dom? Ja natuurlijk,… Na ongeveer twee kilometer stel ik vast dat ik verkeerd zit. Ik zie op de kaart (veronderstelling) dat ik via "een kleine omweg" een eind verder terug op de route kan komen.

Een berekende gok? Wie weet het? Maar het lukt…

Als ik de autostrade Pau - Bordeaux (A65) ben overgestoken staat er een oudere vrouw voor haar huis het gemaaide gras bijeen te harken. Zij wil weten of ik nog ver ga wandelen. Vandaag tot in Captieux, zeg ik, maar verder nog naar Santiago. Dat vindt ze goed. En van waar ik kom, wil ze weten. "La Belgique"doet blijkbaar niet onmiddellijk een belletje rinkelen want ze begint over het weer. En dat ik schone benen heb…

Als ik vraag om een foto te mogen maken laat ze onmiddellijk de hark vallen. Ik vraag om hem terug te nemen omdat het zo mooi was, wat ze dan ook wel doet. Merci en salut madame…

In Bernos, gemeente Bernos-Beaulac, is het gemeentehuis open en ik binnen voor een stempel.

Bij het buitengaan van het centrum van Beaulac draai ik rechts de bedding van een oude spoorweg op. Zeven kilometers lang over deze spoorbaan met afwisselend eiken, dennenbomen en varens. En het eind van de tunnel die maar niet in zicht komt. Tweeenhalve kilometer voor de kerk van Captieux ben ik er door. Christiane wacht daar, maar we zoeken een andere plaats om te overnachten.

Rond 16 u 00 komt er een Chinese vrouw, Chon, die Nederlands praat, voorbij de mobilhome. Ze heeft de Belgische nummerplaat gezien en vraagt aan Christiane of ze soms Nederlands praat. Chon en haar man zijn op weg van Limoges naar Saint-Jean-Pied-de-Port. Zij zijn negen jaar geleden in Santiago geweest vanuit Leon in Spanje. En willen sindsdien de verschillende routes in Frankrijk doen. Vorig jaar hebben zij Vézelay - Limoges gedaan en zij zijn ook al eens van uit Le Puy vertrokken voor drie weken. Chon is heel blij dat ze zo diep in Frankrijk nog eens Nederlands kan praten en dat ze een pelgrim ontmoet die op weg is naar Santiago.

En ze noemt de logistieke ondersteuning die Christiane doet "fantastisch".

Wij overnachten op de parking aan de feestzaal.

Het heeft al eens geregend vanmorgen.

De dag na een rustdag kom ik moeilijk op gang, maar toch!

Ik ben nog maar 500 m weg van de camping of ik kom Xavier tegen, een Fransman, die een week wil stappen.

Hij is gisteren vertrokken in Langon en wil naar Bergerac.

Tussen La Réole en Floudès zie ik aan het hek voor een huis een bakje hangen met de bestelling voor de bakker (zie foto)

Puybarban en Saint-Martin stap ik door, maar in Pondaurat is het gemeentehuis open. Als ik terug buiten kom, zet ik me neer op een bank. Daar komen twee vrouwen tegenover mij zitten, Marie-Pierre en Sylvie. Marie-Pierre is al eens in Santiago geweest via de camino Frances, maar ook Sylvie heeft al heel wat stapervaring maar nog géén camino. Marie-Pierre wil zoveel mogelijk weten over mijn tocht. Maar er ontbreekt nog iemand, naar 't schijnt, want Sylvie is voortdurend aan het telefoneren. Blijkt dat de derde persoon in Savignac aan het wachten is.

Daar stappen de dames naar toe en ik ook, maar langs een andere weg.

In Savignac, 3,5 km verder, wordt mijn probleem opgelost. Ik heb het blijkbaar niet goed begrepen. Het is niet één, maar nog eens twee vrouwen, Marie-Christine en Dominique. Marie-Christine is de minst ervaren stapper in het gezelschap van vier. Ze heeft voor het verkeerde schoeisel gekozen. En haar schoenen kapot in La Réole. Nu is de dochter, van de mensen bij wie het gezelschap overnacht heeft, met Marie-Christine naar Marmande gereden, 10 km verder, om nieuwe schoenen te kopen. Om daarna Marie-Christine en Dominique af te zetten aan de kerk in Savignac. Van liefdadigheid gesproken…

Bij het binnenkomen van Bazas word ik opnieuw aan de klim van Vézelay herinnerd, alleen dat ik hier via de trappen veel sneller aan de kathedraal sta. En Christiane staat daar al te wachten. De mobilhome enkele honderden meters verder op een campeplaats.