Dit is een rustdag geworden!!!

De man op het pleintje voor het stadhuis van Charost, had het voorspeld donderdagmorgen: zondag gaat het de ganse dag regenen…

Zijn voorspelling zou wel eens kunnen uitkomen…

Het regent dat het giet, pijpestelen, oude wijven…

Bij het ontbijt neem ik de beslissing om vandaag niet te stappen, wegens het barslechte weer.

Na het eten rijden we naar de camping van Gargilesse, deze was voorzien in onze planning.

De camping ligt op de oever van de Creuse, een rivier waarvan het debiet vrij snel kan stijgen. Dat staat zo op de waarschuwingsborden te lezen!

Na een koffietje beslissen we om deze overnachtingsplaats te schrappen wegens "te gevaarlijk" en naar Argenton-sur-Creuse te rijden, dat 10 km terug ligt op de weg waar we vandaan komen.

En het blijft maar regenen…

Na een tussenstop op een camperplaats zonder water, elektriciteit of losplaatsen bereiken we de camping van Argenton-sur-Creuse. Deze is hoger gelegen en dus bruikbaar voor één overnachting. Nee, het zullen twee overnachtingen worden want de etappes van morgen en overmorgen ga ik een beetje aanpassen om terug op schema te geraken. Vandaag wordt géén extra rustdag, maar de voorziene rustdag van dinsdag in Crozant wordt twee dagen vooruit geschoven.

Ik vertrek vanaf de camping onder dreigende wolken. Nu ja, ze hebben drie dagen regen voorspeld.

Maar goed, ik op weg naar het centrum van Chateauroux, nog 1,5 km verder. Een mooie stad waar het markt is vandaag. Ik wandel over het parktplein richting station. De toeristische dienst ligt tegenover het station. Dan moet ik de brug over de spoorweg over om de stad uit te komen. Ik volg de Avenue Verdun over een afstand van meer dan 2 km tot aan een zoning met verschillende winkels en magazijnen.

Reeds van bij het vertrek vanmorgen tot hier aan de voetgangerstunnel onder de rondweg zuid van Chateauroux (aan de zoning) is er om de 80 à

100 m een bronzen schelp geplaatst op de grond om de pelgrims de weg te wijzen. Deze schelpen zijn het embleem van "de Voie de Vézelay". Ze werden in 2007 geplaatst door de stad Chateauroux op initiatief van de "Amis et Pèlerins de Saint-Jacques de la voie de Vézelay".

Het blijft voorlopig nog droog maar ik raak niet vooruit. Ik denk dat de regen van gisteren nog in mijn knoken zit.

Ondertussen heb ik van mijn oudste zus een berichtje gekregen dat onze pa onze tocht op de voet volgt.

De zon komt erdoor en mijn snelheid loopt op.

Ik wandel nu meer dan 6 km door het bos van Chateauroux, op rechte paden, van de rotonde Bertrand naar de rotonde des Druides.

En zo verder naar Velles, waar Christiane voor de kerk staat te wachten.

Maar mijn etappe zit er nog niet op voor vandaag. Eventjes dag zeggen en dan verder naar Yvernaud, tussen velden en langs enkele vijvers. Aangezien Yvernaud slechts een gehucht is met enkele huizen en er geen parking is om onze mobilhome voor één nacht te plaatsen bel ik Christiane om me te komen halen. We overnachten in Velles.

Er is voor vandaag regen voorspeld. Het regent al als we wakker worden.

Ik vertrek vóór 9u00 en dan is er een korte onderbreking wat de regen betreft. Maar niet voor lang. De druppels vormen belletjes op de plassen. Maar de lucht die ik inadem is zo puur. Ai, ik ben mijn fototoestel vergeten, dus geen foto's van deze etappe. Jammer!

Het eerste dorpje waar ik vandaag doorstap is Sainte-Fauste. Het ligt er zo vredig bij alsof iedereen nog slaapt.

De kinderen in deze regio (of in heel Frankrijk) hebben vandaag hun laatste schooldag. Vanaf morgen is het vakantie tot 2 september.

Als ik aan het kasteel van Diors passeer ben ik doornat, en het blijft maar regenen.

In Fourches is de mairie open…

En dan nog 10 km tot Déols, door de velden, zonder beschutting.

Op 2 km van Déols stopt het met regenen. Als ik in de laatste rechte lijn naar het centrum zit, word ik aangesproken door een man, een vijftiger. Bent U pelgrim, vraagt hij en komt de straat overgestoken. Hij geeft mij een stevige handdruk: Ik krijg niet alle dagen de kans om een pelgrim de hand te schudden, zegt hij. Het is echt gemeend. Hij moet het hele verhaal weten en ik vertel hem dan ook alles.

Als afscheid wenst hij me veel moed en sterkte. Dit raakt me, wildvreemd en toch,…

In het gemeentehuis van Déols zegt de bediende dat ik een stempel moet halen op de toeristische dienst.

En dan verder naar de camping die vlak aan de rivier de Indre ligt.

De centra van Déols en Châteauroux liggen slechts 2,5 km van mekaar.

Nadat we gegeten hebben gaan we de afwas doen in de afwasbakken van de camping die slechts 30 m van onze mobilhome verwijderd zijn. Maar als de afwas bijna gedaan is worden we verrast door een regenbui die meer dan een half uur duurt. Wij staan weliswaar droog onder een afdak. Maar een half uur wachten tot het voorbij is, dat kan lang duren.

Weersvoorspelling: vandaag 31° - snikheet Ik ben, naar mijn normen, al vroeg de baan op.

Vóór 8u30 al aan het stappen. Maar het zal nodig zijn want ik voel de hitte al in mijn nek.

Na 2,5 km ben ik al in St-Georges-sur-Arnon (Arnon is een rivier). Het gemeentehuis is nog niet open en ik ga niet wachten.

Na driehonderd meters verlaat ik de asfaltweg en de huizen waar nog wat schaduw is en trek ik tussen de graan- en zonnebloemvelden door. Negen kilometers lang onder een zon die met het uur een grotere hitte uitstraalt.

Wanneer ik het industrieterrein van Issoudun oversteek, waar het centrum van Pepsi gevestigd is, kan ik eindelijk wat schaduw vinden onder de jonge boompjes die op de parkings van de bedrijven staan.

Het is bijna 11u30. Ik heb regelmatig gedronken, maar het wordt tijd dat ik ga eten want de kracht vermindert.

Maar eerst naar de kerk of gemeente voor een stempel. Ik ga de kerk binnen. Er zit een man die de wacht doet. Ik kijk even rond en vraag dan aan de man of ik een stempel kan krijgen. Jazeker, en terwijl we naar de sacristie wandelen vertel ik hem mijn verhaal.

In de sacristie zoekt de man tevergeefs achter de stempel van de kerk. Hij vindt wel een rechthoekig stempeltje waar het woord ISSOUDUN op staat. De man vraagt of hij daar een afdruk mag mee zetten? Ik ben een beetje ontgoocheld en vraag of ze op de toeristische dienst, vlak naast de kerk een stempel hebben. Neen, zegt de man. Hij zet een afdruk van deze stempel in mijn boekje. Hij begrijpt blijkbaar mijn ontgoocheling en neemt mij mee naar de linker zijbeuk. Halverwege de kerk opent hij een deur waar "onthaal" op staat. Wij gaan er naar binnen en de man zet zich achter de bureau. Hij opent zoekend een paar schuiven en dan, triomfantelijk, toont hij me de stempel van de parochie Saint-Cyr. Ik krijg van deze stempel ook een afdruk. Ik bedank de man voor de inspanning.

Nu eerst eten en dan nog 9 km tot Thizay. Dit deel van het traject valt mee omdat ik regelmatig onder bomen loop die schaduw bieden.

Nog 3 km langs velden en daar zie ik de eerste huizen van Thizay al staan.

Christiane staat op het kerkplein, onder de bomen. Schaduw!

Ik vertrek vanaf de camping in Bourges, volg Boulevard de l'Industrie tot op de kruising met de boulevard die van de kathedraal komt en ik zit op het traject van vandaag.

Na 5 km een bord dat vermeld dat deze weg "een historische weg" is van Namur (bij ons in België) naar Ostabat (in het zuiden van Frankrijk).

Nog 1 km verder staat er een betonnen paaltje naast de weg. Op het eerste gezicht niets ongewoon. Maar als ik nader, zie ik dat er op de bovenkant een koperen plaat is in verwerkt. Het blijkt het merkteken te zijn van "La méridienne verte". De meridiaan die denkbeeldig getrokken is vanuit Parijs naar het noorden en het zuiden, van Dunkerque naar Barcelona. Dit is een project van architect Paul Chemetov, gerealiseerd ter gelegenheid van de ceremonies van het jaar 2000.

Ik loop veel over asfaltwegen en de zon brandt. Probeer zoveel mogelijk de schaduw van bomen en huizen op te zoeken maar dat lukt niet altijd.

In la-Chapelle-Saint-Ursin is het gemeentehuis open en krijg ik een stempel. Mooi!

Dan verder asfalt, een industrieterrein over, een nieuwe wijk in Morthomiers, om dan 2 km door het bos te lopen.

Dan door Villeneuve-sur-Cher (Cher is een rivier) waar ik achter de kerk, in de schaduw, mijn boterham opeet.

Van hier tot Charost, nog 10 km, volledig over asfaltwegen, drukke wegen, dus ook opletten voor het opkomend verkeer.

In Charost heeft Christiane de mobilhome geparkeerd op het pleintje voor het stadhuis.

Dit pleintje is enkel toegankelijk voor plaatselijk verkeer, dus het zal hier rustig worden vannacht.

Gisteren was ik al vroeg op de camping en daarmee hebben we gisteren en vandaag kunnen genieten van het mooie weer hier in Bourges.

In de namiddag trekken we toch naar het centrum. De kathedraal binnengegaan voor een stil moment. Daarna nog eens rondgekeken naar de mooie, grote glasramen. Daarna ga ik naar de stand waar men kaarten, boekjes, e.d. over de kathedraal verkoopt, in één van de zijbeuken. Christiane heeft zich ondertussen, wat verderop neergezet op een bank. Er staan twee vrouwen achter de balie, een jonge en een oudere, zowat onze leeftijd.

De oudere vrouw ziet mij vanop afstand afkomen en fluistert al lachend iets tegen de jongere, die waarschijnlijk in opleiding is.

Ik kom aan de balie en de oudere vrouw zegt: "Goeiendag meneer, zegt u het maar!" met de bedoeling dat ik voor de jongere vrouw mijn volledige vraag moet stellen. "Ik ben pelgrim en op weg naar Compostela. Mag ik a.u.b. van u een stempel in mijn stempelboekje?" vraag ik dan.

De oudere vrouw neemt mijn boekje en toont het uitvoerig aan de jongere en geeft de volledige uitleg van wat er dan moet gebeuren.

Na de uitleg neemt de jongere vrouw de stempel en zet een afdruk. Oei! De stempel staat ondersteboven in mijn boekje.

De jonge vrouw is er van onder de indruk, maar ik zeg dat het niet erg is en vraag om de datum dan ook ondersteboven te zetten.

Als dat gebeurd is blijft de oudere vrouw toch aandringen om ook een stempel in de goede richting te mogen zetten. Ik geef uiteindelijk toe.

De jongere vrouw moet ook nu de stempel zetten. Haar lachje verraadt haar zenuwachtigheid.

Ah, da's mooi, de datum er nog bij en ik dank de dames voor hun werk.

Wij kuieren nog wat door de stad en gaan daarna iets eten.

Ik ben waarschijnlijk één van de weinige pelgrims die twéé stempels van de kathedraal van Bourges in zijn boekje heeft staan!

Wij vertrekken gelijk aan de kerk van Brécy. Maar vooraleer ik aan de bakker ben, 50 m verder, is Christiane al uit mijn gezichtsveld verdwenen.

Ik ga aan de overkant van de plaats nog binnen bij Claudette voor een stempel. Claudette heeft niet alleen een restaurant maar ook café, dagbladhandel, tabak verkoop, loterij verkoop, een postfiliaal en de bank.

Dan op weg naar Sainte-Solange. Zes kilometers over asfalt en de zon is al vroeg van de partij.

Voor ik dit dorp binnenstap is er rechts van de weg een kleine rustplaats voor pelgrims. Er staat een tafel en een twee bankjes onder twee bomen die voor een wijngaard staan. De eigenares van deze wijngaard schrijft in een brief, die op de boom hangt, dat haar grootvader in 1945 deze wijngaard heeft aangeplant. En dat er vroeger meerdere wijngaarden waren tussen hier en Sainte-Solange. Maar nu zijn er enkel graanvelden…

Ik stap verder langs de weg en daar vind ik in het gras een washandje, nat, maar proper. Ik raap het op, want het zou van één van de andere pelgrims kunnen zijn. In de hoop dat ik hen nog terugzie?...

Het is maandag. Het gemeentehuis van Sainte-Solange is open. Binnen word ik hartelijk ontvangen door een jonge vrouw. Ik vraag beleefd of ik een stempel kan krijgen. De jonge vrouw neemt mijn boekje en bladert erin. Zij zegt dat ik al véle stempels heb en dat er schone bij zijn, wijzend naar deze van Nîmes. Als ze de data bij de stempels van Herne ziet, 26 mei, is ze één en al verwondering. Zijt gij al zolang onderweg, vraagt ze. Als ik vertel dat ik naar Compostela wil, valt haar mond nog verder open van verbazing. Dan krijg ik een stempel, verwondering bij mij, de kleinste stempel die ik tot nu toe kreeg…

Verder naar de kathedraal stap ik over de rivier de Voiselle. Daar ligt een bootje met de toepasselijke naam "Santiago".

De kathedraal Saint-Etienne, die werelderfgoed is, met zijn twee torens en zijn vijf portalen en boven het centrale portaal het beroemde

"Laatste Oordeel",   in - druk - wek - kend ! ! !     Van al dat moois word ik stil!

Het is 13u30 en de verantwoordelijke komt terug om 14u15.

Ik naar de camping, ongeveer 1 km verder, dus heel dicht bij het centrum.