Het is zondagmorgen. Vers brood? Ik hoop dat het winkeltje aan de kerk "bij Solange" ook brood verkoopt.

Ik ga naar het centrum, 400 m, maar alles is zo dood als een…   Ik draai wat rond op het kerkplein maar er schijnt geen beweging in te komen. Dan maar terug naar de parkeerplaats. Of toch, een oudere man met een wandelstok is net de straat opgestapt en gaat om de hoek de luiken voor de vensters van zijn huis openzetten. Ik vraag hem of de winkel van Solange opengaat vandaag. Jaja, zegt hij, maar later dan in de week, zo rond 8u00 - 8u30. Hoe laat is het nu, vraagt hij. 7u40, zeg ik. Verkoopt Solange ook brood, wil ik weten. Ah ja, zegt hij, alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Ik ken Solange nog niet!

Ik terug naar de mobilhome en zeg tegen Christiane dat ik nog eens moet terugkeren voor brood. Dus nog eventjes geduld…

Rond 8u10 doe ik de trip nog eens over. De winkel is open. Bonjour, en vraag twee stokbroden. Het brood is nog niet geleverd, zegt Solange. Wordt het nog geleverd? Ja, binnen tien à vijftien minuten. Het is 8u15. Mag ik hier wachten, vraag ik. Geen probleem.

Ondertussen doet Solange haar boekhouding van de broden, de kranten, de tabak (hier in Frankrijk kan je enkel tabak/sigaretten kopen in zulke winkeltjes die daar een vergunning voor hebben), leest tussendoor in de krant. Het wordt 8u30..

Ze verkoopt een koffie en enkele krasloten aan een klant die net is binnengekomen. Dan zet ze de deur naast de toog open want dat is de toegang tot haar kruidenierswinkeltje. Maar ze verkoopt ook snoep, jeansbroeken, stylo's, geschenken,… Het is 8u45… Geduld is…

Er komt nog een klant binnen, duidelijk óók voor brood. Solange zegt dat de bakker nu wel zal komen. En inderdaad, enkele minuten later stopt er een renault-kangoo voor de deur en de bakker rijdt de korven met vers geurend brood de zaak binnen. Solange wil mij als eerste bedienen en verontschuldigd zich dat ik zo lang heb moeten wachten. Geen probleem.

Bedankt Solange, het was de moeite waard om te wachten.

Het is 9u45 wanneer ik vertrek. Het eerste dorp dat ik vandaag tegenkom is Baugy. Ik ben onderweg al eens moeten gaan schuilen voor een regenbui en in Baugy moet ik het opnieuw doen. Er is een grote rommelmarkt in dit dorp. Ik loop tussen de standen door en maak enkele foto's. Ik ontmoet ook Roland, Gaby en Annick. Zij hebben overnacht in Sévry, op 2 km van Couy. Ik stap verder via Villabon naar Brécy, waar we vandaag de nacht doorbrengen. Rond 19u15 trekken we naar Restaurant "Chez Claudette" om een warme pelgrimsmaaltijd te nuttigen.

Roze zalm op een bedje van koude patatjes met erwten en garnaaltjes geserveerd in een Sint-Jacobsschelp - gebraad met champignons - een portie platte kaas - gebak met vanillesaus - een karaf witte wijn en een karaf water. Er zit nog iemand in het restaurant die op tocht is, maar niet naar Compostela. Hervé is op 15 juni in de buurt van Châlons-en-Champagne vertrokken voor een tocht van 100 dagen in Frankrijk. Hij heeft géén dagplanning maar volgt de weg van Saint-Jacques naar het zuiden. Hij wil naar Bayonne en van daaruit de Duitse route in omgekeerde richting. Hij stapt iedere dag 20 à 25 km en ziet dan waar hij uitkomt, soms in een dorp, soms midden tussen de graanvelden of aan de rand van een bos. Maar hij vertelt mij ook dat hij al eens 41 km gestapt heeft. Hervé heeft in het verleden al meerdere keren voor enkele dagen in de bergen gestapt, maar dit is zijn eerste tocht voor honderd dagen.

Hervé is een vijftiger die werkzaam is bij de Franse post. Hij hoopt in september nieuws te krijgen omtrent zijn pensioen, volgend jaar.

Na een foto nemen we afscheid, maar misschien zien we elkaar nog de volgende dagen want Hervé neemt dinsdag ook een rustdag in Bourges.

Op de camping in La Charité zijn gisterenavond nog een groot aantal campingcars (zoals de Fransen een mobilhome noemen) toegekomen. Maar ook een aantal mensen met een tent, waaronder een koppel Belgen met twee kinderen. Er zijn 85 plaatsen beschikbaar op deze camping.

Wij hebben goed geslapen, ondanks de regen en het regent vanmorgen nog steeds.

Rond 7u30, als ik brood ga halen is het nog wat aan het druppelen. En rond 9u00 klaart het helemaal op.

Ik vertrek enkele minuten vóór Christiane, zo kan ik op de tweede brug over de zijarm van de Loire een actiefoto maken.

In het gehucht Les Thureaux staat er een eik die beschermd en geklasseerd is als een uitzonderlijke boom in Frankrijk.

Saint-Martin des Champs en Sancergues liggen zo dicht bij mekaar (afstand tussen de dorpskernen is 800 m) dat je bijna niet merkt dat het twee dorpen zijn. Voorbij het gemeentebord van Sancergues groet ik een dame aan de overkant van de straat. Zij vraagt of ik op pelgrimstocht ben. Ik antwoord ja! Ondanks het drukke verkeer komt de vrouw de weg over. Zij noemt Marie-Thérèse en zegt dat de parochiekerk van Sancergues is toegewijd aan Saint-Jacques. Zij vraagt mij om eens binnen te gaan in de kerk, omdat deze mooi versierd is met bloemen voor een viering deze namiddag. En ook dat ik vooral moet letten op het houten beeld van Sint-Jacob de pelgrim, dat gemaakt is door een oudere inwoonster van de gemeente. Marie-Thérèse wenst me een goede pelgrimstocht en zegt "Trouvez que vous cherchez". Ik ga binnen in de kerk en kan alleen vaststellen hetgeen Marie-Thérèse heeft verteld.

Verlaat dit dorp en stap tussen hele grote graanvelden door naar Charentonnay, waar ik een boterham ga eten. Terwijl ik aan het eten ben, op een zitbank, op het pleintje voor de kerk, komt Annick voorbij. Annick is de vrouw uit Normandië die al enkele dagen met Gaby en Roland op stap is en die blijkbaar niet Saint Germain als einddoel heeft, maar die richting Bayonne stapt, aan de voet van de Pyreneeën. Annick heeft vanmorgen haar wandelstok in de refuge van La Charité vergeten. Ze heeft de sleutel van de refuge in de brievenbus gestoken en moest tot 9u30 wachten, tot de toeristische dienst opende. Want die zijn verantwoordelijk voor de refuge. Ze stapt verder want Roland wacht op haar voorbij Charentonnay.

Na het eten stap ik ook verder en zie, op weg naar Couy, Roland en Annick enkele honderden meters voor mij wandelen. Het duurt tot in Couy voor ik hen terugzie. Gaby is daar ook al. Ik neem afscheid want zij moeten nog overnachting zoeken.

Ik kan naar de camper.

Voor brood rijden we vanmorgen naar Chateauneuf de Val…, 4,5 Km noordwaarts.

En Christiane zet me terug af aan de Mairie van Arbourse. Het is 8u50.

Na enkele honderden meters sta ik hoger dan de kerktoren van Arbourse en het stijgt nog steeds.

Het bos in om er 3 km verder weer uit te komen. De gehuchten Mauvrain en Murlin zijn zo vredig stil dat waarschijnlijk niemand heeft opgemerkt dat ik gepasseerd ben. Om in Raveau te geraken moet ik nog 4,5 km over een lange, rechte weg, men noemt deze weg "La Réserve", door het bos. Op de eerste klim kom ik bij Gaby, die al stappend in gedachten verzonken is, dat ze zich verschiet als ze mij opmerkt.

Toch een korte babbel en een foto. Gaby zegt dat Roland niet zo ver voorop loopt. Ik stap verder en op de top van deze klim zie ik Roland in de verte. Na ongeveer 300 m dalen is er een weg die La Réserve kruist. Roland wacht daar op Gaby en eet ondertussen een boterham. Ik neem enkele foto's en stap verder over La Réserve naar Raveau.

De weg naar La Charité loopt tussen de graanvelden door, enkele honderden meters langs een autoweg (N7) om er dan onderdoor te gaan. Verder naar het centrum, dat drie kerken omvat binnen een straal van vijfhonderd meter. Ik stap binnen in het gemeentehuis om een stempel te vragen. De bediende neemt de stempel, maar vooraleer ze een afdruk in mijn boekje zet, zegt ze dat de stempel van de toeristische dienst mooier is. Ik zeg dat ik dan naar de toeristische dienst ga, maar die is gesloten tot 14u30. De camping van La Charité-sur-Loire ligt tussen de Loire (1 ste brug) en de zijarm van de Loire (2de brug), op een eiland dus. Ik kom op de camping toe om 14u00.

Rond 17u00 gaan we samen, Christiane en ik, naar het centrum om op de toeristische dienst een stempel te vragen. Inderdaad, mooi!

Om iets te eten in een restaurantje is het nog wat vroeg. De eetgelegenheden openen hier maar vanaf 19u00. Dus dan maar eerst een aperitiefje.

Ik vertrek vanmorgen langs dezelfde weg als ik gisteren het dorp ben binnengekomen.

Christiane heeft me afgezet op de D151 want ik heb vanmorgen de afstand camping ---> centrum en terug al te voet afgelegd om vers brood te halen. In het centrum is het markt vandaag, geen grote, maar toch een tiental kramen.

Ik ga voorbij de kerk en de wasplaats en zit zo op mijn traject.

Na goed 2 Km, in het bos, staat de "Kapel van Saint Lazare de Varzy", gebouwd rond 1200 en gerestaureerd tussen 1978 en 1982, was vroeger omringd door eenvoudige houten gebouwen waar melaatsen uit Varzy en de naburige dorpen werden afgezonderd en verzorgd.

Na 5 km is er een mogelijkheid om een alternatieve route te nemen, want de gids volgt de rijwegen D155 tot in Champlemy en dan verder D127.

Ik kies het alternatief, tussen velden en door bossen.

Ik doorkruis het gehucht Bourras-la-Grange om uit te komen aan Bourras l'Abbaye.

Tijd voor een boterham.

Dan via de lange privé weg van de abdij naar het bos "des Rouesses". Hier blijf ik meer dan 4 km over lange, rechte bospaden lopen om dan via enkele velden in het gehucht l'Hopitôt aan te komen.

Twee kilometer verder in Arbourse ligt het eindpunt vandaag.

Wanneer ik rond 18u00 nog een wandelingske ga maken door dit dorpje, stopt er vlak voor de Mairie een auto, met een vrouw aan het stuur, naast mij. De vrouw vraagt of ik gebeld heb voor de refuge? (pelgrimsverblijf) Ik antwoord "neen" maar zeg haar dat ik iemand zoek die mij een stempel kan bezorgen. Ik kan dat, zegt zij. Het blijkt de vrouw van de Burgemeester te zijn, die verantwoordelijk is voor de refuge.

Volg me maar, zegt ze. En ze rijdt langs de zijkant van het gemeentehuis, waar achteraan een pelgrimsverblijf is.

Daar tref ik ook Gaby en Roland opnieuw, het koppel dat ik gisteren aan de kerk van Varzy heb ontmoet.

Zij overnachten hier vandaag in de refuge.

Wij, aan de kerk, 300 m verderop.

Het is 6u20! Christiane hoort geritsel op de parking. Paulette is al uit de veren en komt kijken of wij ook wakker zijn.

Wij volgen ons ochtendritueel… Rond 8u00 beginnen we alles in te pakken en vast te zetten.

Paulette volgt alles van op heel korte afstand. Ze wil niet binnenkomen en koffie drinkt ze ook niet, dat is slecht voor haar maag.

Christiane wil als eerste vertrekken omdat ze Paulette niet wil omver rijden, want ze is zo dichtbij, salut Paulette, bedankt voor alles…

Als Christiane weg is, kan ik ook vertrekken, op weg naar St-Germain-des-Bois.

Ik ben nauwelijks 2 km vertrokken als ik in Le Petit Moutot, in een bocht naar rechts, het bos uitkom.

Wat zie ik daar recht voor mij, een vos, die zijn aandacht gericht heeft op een prooi die in het korenveld zit.

Ik neem een foto, een tweede kan niet meer want hij is al weg.

Fantastisch, kippevelmoment, nog nooit een vos in het wild, van zo dichtbij gezien. Mijn dag kan niet meer stuk!

St-Germain-des-Bois, nog zo'n rustig dorpje.

In Thurigny bezoek ik de wasplaats en neem een kijkje achter de wasplaats, waar de rivier de Beuvron voorbij loopt.

Rechts van mij, 30 meter verder staat er een personenwagen in de rivier. Plotseling zie ik iemand uit de hogergelegen weide komen en in de auto stappen. Hij komt achterwaarts naar mij toe gereden, het is de boer die zijn beesten is gaan voederen in de weide, via de rivier.

Ook in Cuncy-les-Varzy lijkt alles rustig. Wanneer ik de rijweg verlaat om via een zandweg naar boven te klimmen ga ik voorbij een kruis waar een hoopje stenen voor liggen. Er zit een briefje tussen met de tekst in 't Frans: "Voor Gaby, 11u00, ik wacht in Varzy, sterkte, Roland"

Wie is wie? Ik zal het misschien nooit weten…

Christiane vraagt me om nog een brood mee te brengen vanuit het centrum van Varzy.

Het bureau voor toerisme is dicht, ik zal moeten terugkomen.

Rond 16u00 trek ik terug naar het centrum, bureau voor toerisme, nog een foto van de hoofdingang van de kerk.

Daar komen Roland en Gaby uit de kerk. Roland is de man die ik gisterenmorgen gezien heb met die vermoeide vrouw en gisterenavond met de vrouw uit Normandië. Gaby is de vermoeide vrouw van gisterenmorgen die er blijkbaar is doorgekomen. Samen vormen ze hier een "wandelkoppel". Het mysterie van het briefje is opgelost want Gaby heeft het briefje niet gevonden aangezien ze een alternatieve route gevolgd is. Zij gaan de nacht doorbrengen in een chambre d'hôtes.

Wij overnachten op de gemeentelijke camping van Varzy.

Vanmorgen zijn we weer op ons gewone uur wakker, 6u30. Ik ga, na mijn douche, baguettes kopen in het centrum. Na het eten nog enkele noodzakelijkheden als we op een camping staan, wc ledigen en water tanken. En daar zien we Maarten wéér. Hij is klaar om te vertrekken, rugzak op de schouders maar toch tijd voor een praatje en een foto. Maarten is deze tocht aan het maken omdat die gepland was als begeleider van twee jongeren. Maar de jongeren hebben afgehaakt. En aangezien alles geregeld was met het werk en de voorbereiding is hij er maar alleen aan begonnen. Hij hoopt half augustus in Compostela toe te komen want hij moet in september het werk hervatten. Dag Maarten,…

Ik een goed half uur later ook op stap, het is al 9u20. De mist, na al de regen van gisteren, hangt nog over de velden. Het mooie uitzicht op Vézelay en de beboste heuvels in niet merkbaar. Maar verderop in de bossen naar La-Maison-Dieu begint de zon tussen de bomen door te priemen. Het zal warm worden vandaag (weersvoorspelling: 28°). Ik kom voorbij een open plek in het bos waar een vrouw een rustpauze neemt. Een goeiendag, een korte woordenwisseling en verder. Nog wat verder passeer ik een koppel, een man en een vrouw, die blijkbaar nu géén behoefte hebben aan een babbel omdat de vrouw vermoeid is van de inspanningen…

Dan naar Asnois. Drie bruggetjes over, over de 2 armen van de Yonne en over het kanaal van de Nivernais. Daar is er een picknickplaats.

In Saligny aan de kapel word ik onmiddellijk voorgesteld aan Paulette, de buurvrouw van de parkingplaats waar de mobilhome staat.

Paulette, een kranige tachtiger, heeft Christiane van bij haar aankomst, de hele dag gezelschap gehouden. Ze heeft uitgebreid uitleg gegeven over alle inwoners van dit gehucht, het nodige gedaan om de kapel te openen (geklasseerd historisch monument uit 1574) voor bezichtiging en een rondleiding gegeven op de naburige boerderij. Enige tijd na mijn aankomst in Saligny komen er twee mensen voorbij. De vrouw, die ik vanmorgen ontmoet heb op de open plek in het bos, uit Normandië en die op weg is naar St-Germain-des-Bois. En de man van het koppel dat ik ook vanmorgen ontmoet heb. Hij is uit de buurt van Strasbourg en is "als test" op weg naar Bourges, waar wij maandag a.s. ook hopen aan te komen… Nog later op de avond, wij hebben al gegeten, stopt er een auto voor onze mobilhome. Er stappen een man en een vrouw uit. Het zijn de buren van Paulette. De vrouw biedt aan Christiane zeven korenaren aan. "Het is vandaag het naamfeest van St-Jean, ik schenk u deze zeven korenaren, die jullie een jaar vol geluk mogen brengen". Wij hebben met deze mensen nog een aangename babbel en dan gaan ze naar huis. Even later komt Paulette nog eens langs en die heeft voor Christiane bloemen mee. Ze gaat ook nog frambozen plukken in de tuin van de buren, die deze woning gekocht hebben als buitenverblijf en er slechts 3 weken per jaar verblijven. Wat een aangename verrassingen, Saligny zal nog lang blijven nazinderen in ons geheugen. Niet alleen Paulette of haar overbuurman, de andere buren, maar ook de kinderoppas en haar dochter, ze zijn allemaal even vriendelijk en spontaan.

Rustdag, laat wakker worden en het regent!

Ik probeer de verslagen van de laatste dagen op de harde schijf van mijn pc op te slaan, want door het mistige, regenachtige weer lukt het mij niet om op internet te geraken. Het blijft de ganse dag miezeren.

Dan maar winkelen,…

Wij naar de Auchan in Avalon.

Daar kunnen we gas tanken, inkopen doen en een paar schoenen laten herstellen.

Want door het vele vocht begint de lijm te lossen.

Door al deze activiteiten hebben we vandaag Maarten, die ook een vrije dag heeft genomen,

nog niet gezien en we zitten nochtans op dezelfde camping.

Ok, tot morgen…