Goed geslapen. Ondanks een Fransman me gisterenavond had verteld dat de bakkers van La Réole vanaf vandaag alle twee met verlof zijn, vind ik er toch nog eentje die alle dagen open is, 7 op 7, vanaf 5 u 00 's morgens.

Rond 10 u 30 trekken we de stad in, eerst terug de brug over en dan klimmen naar het centrum. Ik ga bij het "office du tourisme" langs voor een stempel en om 11 u 15 naar de H. Mis met de Poolse priester. Een viering met de meisjes van de "plaatselijke Chiro" en na de mis wordt er ook nog een kindje gedoopt: Raphaël Bortot. Het kind wordt door de vader en de moeder naar voren gebracht, gevolgd door de peter en de meter en de dooprituelen vinden plaats vooraan in de kerk. Daarna zendt de priester iedereen naar huis, neemt plaats bij de uitgang en drukt iedereen de hand.

Een oudere dame die na ons bij de priester komt, en ons verhaal gehoord heeft, vraagt ons om voor haar te bidden in Santiago.

Wij zullen dat voor U doen, Mevrouw.

We brengen een bezoek aan de abdij, want ik heb Christiane gisteren al gesproken van de mooie galerij. Maar ook de plafondschildering, op hout, en de hoge trappenhallen zijn mooi.

Dan iets eten en terug naar de camping om een beetje te rusten.

Rond 19 u 30 komen er twee jongeren, jongen en meisje, de camping opgefietst. Zij zijn uit de streek van Kortrijk.

Zij zijn beginnen fietsen in de buurt van Bordeaux en willen op veertien dagen in Perpignan zijn. Moet lukken!

Nog een leuke fietstocht.

En wij een goede nachtrust, want…

Eerst 6 km van Monségur terug naar Saint-Ferme om van daaruit te starten.

Het is mistig maar de zon gaat er door komen. Maar nu nog niet want de vallei van de Dropt (rivier) is niet te zien.

Voorbij het centrum van Coutures, mis ik een afslag waardoor ik met een boog rond Roquebrune stap en 2 km achter dit dorp weer op de route kom. Niet zo erg, alleen heb ik geen foto's kunnen nemen en weet ik er niets van…

In Saint-Hilaire-de-la-Noaille is er een rustplaats achter het kerkhof. Ik maak gebruik van één van de twee stenen tefels en ook van het watertappunt, want de temperatuur is ondertussen flink opgelopen. Terwijl ik aan het eten ben stopt er een man met een jeep. Hij zegt vriendelijk goeiendag, stapt uit en neemt een grote, zwarte plastic zak uit zijn voertuig. Daarna begint hij dennennaalden te rapen en daarmee de zak te vullen.

Als ik hem vraag of hij die dennennaalden gaat gebruiken, komt hij dichterbijen vertelt dat hij "une esclade" gaat maken. Ge neemt een houten plank, schikt die vol met mosselen, goed tegen mekaar, de een tegen de ander. Leg er dan 30 à 40 cm dennennaalden over en steek dat in brand. De mosselen gaan eronder goed gaar worden in hun eigen vocht. Volgens de man een delicatesse als hapje (enkele mosselen) of als voorgerecht (meerdere). Bedankt voor de tip, en... smakelijk!…

Op 3 km van La Réole kom ik over het erf van een boerderij op een asfaltweg terecht met een prachtig uitzicht op de stad.

Dus nog zover afdalen om aan de kerk en de abdij te geraken. De weg naar Santiago loopt door de galerij van de abdij, om terug op straat te belanden langs de mooie ingang. Dan nog eens 121 trappen naar beneden, naar de oever van de rivier.

De zon is verschroeiend, goed dat het vandaag maar 20,0 km is.

En daarna de hangbrug over tot aan de camping op de linkeroever van de Garonne (rivier).

Hier blijven we twee nachten, want…

Het wordt vandaag méér dan 25 km, aangezien ik eerst nog van de camping naar de kerk stap om de etappe te starten. Het weer is zwoel, maar er is geen zon te zien.

Op weg naar Saint-André-et-Appelles kom ik bij twee pelgrims, Duitsers. Gisèle en Peter zijn vorige week in Limoges beginnen stappen en willen doorgaan tot La Réole. Daar gaan ze bekijken vanwaar ze met de trein naar huis kunnen. Gisèle heeft blijkbaar de meeste stapervaring. Zij is al twee keer in Santiago geweest. Een eerste keer is ze vertrokken met de fiets in Cahors tot in Saint-Jean-Pied-de-Port. Om van daaruit de camino Frances te voet te doen tot in Santiago. En de tweede keer is ze naar Porto gevlogen om Porto - Santiago te doen, maar dat is slechts 250 km, zegt ze. Zij stappen vandaag ook tot in Saint Ferme, misschien zien we mekaar straks, daaag,…

De kerk van Les Lèves-et-Thoumeyragues heeft een heel speciale toren. (zie foto).

In Caplong is het gemeentehuis nog open en vraag ik een stempel. De mannelijke bediende vraagt of ik geen moeilijkheden ben tegengekomen onderweg en of de mensen vriendelijk zijn. Ja, natuurlijk !...

Om in Pellegrue aan het "office du tourisme" te geraken voor een stempel moet ik eerst "Place du 8 mai 1945" oversteken. Maar op die plaats staat een hal, die volledig is klaar gezet voor de feestelijkheden van dit weekend. Het ziet er goed uit, muziek, eten en drinken, spijtig, dat ik niet kan blijven,…

Net buiten Pellegrue, nog 5 km te stappen, begint het te donderen. En nog wat verder regen. Ik wacht eerst nog, maar ik word verplicht om regenjas en -cape aan te trekken. Op nog goed 1 km van Saint-Ferme, tussen de wijngaarden, gaan de hemelsluizen open.

Nog 1 km goed nat worden, z-a-a-a-lig!

Na een beetje opgedroogd en verfrist te zijn, Christiane staat aan de abdijkerk van Saint-Ferme, wandel ik tot aan de refuge waar de verantwoordelijke, Dominique, de derde stempel vandaag in mijn boekje zet. Terwijl we zitten te praten over de camino gaat de telefoon. Dominique verontschuldigt zich en zegt dat hij twee pelgrims moet gaan ophalen aan de abdij. Ik wandel mee. Het zijn Peter en Gisèle die onderdak gevraagd hebben in de refuge.

De bakker in dit dorp is met verlof tot 27 juli. Er kan brood besteld worden in het postkantoor en 's anderendaags zelf af te halen, vanaf 10 u 00. Dominique regelt voor vanavond nog een rondleiding in de abdijkerk. Rond 20 u 45 staan ze allemaal aan de mobilhome, Dominique, Jean-Claude de gids en zijn vrouw Marie, Gisèle en Peter. Eerst even voorstellen en dan naar de kerk waar Jean-Claude de spots doet schijnen zodat de bogen en gewelven nog beter geaccentueerd worden. Daarna laat hij ons stenen zien waarop de steenkappers uit die tijd (12de eeuw) een merkteken hebben aangebracht. (de steenkapper werd per steen betaald)

Er zijn 86 verschillende merktekens gevonden in deze kerk. En de abdijkerk wordt niet meer gebruikt, hetzij voor plechtigheden, zoals huwelijk of jubileumviering, wegens het tekort aan priesters. In de kerkelijke gemeenschap van La Réole - Monségur is er één Poolse priester voor 47 parochies. Hij is over vier jaar naar hier gekomen en spreekt al vrij goed de Franse taal.

Wij slapen vannacht in Monségur, dan hebben we morgenvroeg weer vers brood.

Vanmorgen moeten we brood gaan kopen in La Force, een dorpje bijna 10 km van Fraisse.

Daarna zet Christiane me terug af aan de kerk van Fraisse voor de etappe van vandaag die een heel stuk is ingekort omdat we een camping gevonden hebben in Sainte-Foy-le-Grande. Het is 9 u 20 als ik vertrek in Fraisse.

Op de weg naar Monfaucon wandel ik over een asfaltweg door een bos. En om de vijftig meter hangt er een bordje langs de weg dat je geen champignons mag plukken. Ik kan het aan niemand vragen waarom die bordjes hier hangen. Maar verderop ontdek ik het zelf.

De champignonpluk is bij wet geregeld. Dus ja,…

Bij het binnenkomen van Monfaucon hangt er een leuke aankondiging: "In de buurt van het gemeentehuis, watertappunt, rustbank en WC".

Dat wil ik even testen en ja hoor, het is er allemaal. Dankuwel, Mijnheer de Burgemeester.

De weg naar Sainte-Foy, hoog boven tussen de wijnvelden, levert wel mooie panorama's op. Om dan via een steile afdaling aan de Dordogne (rivier) uit te komen. Eerst de kerk van Port-Sainte-Foy, om dan over de brug naar de kerk van Sainte-Foy- la-Grande te stappen. Dit stadje heeft nog vele oude huizen, het bureau voor toerisme is in één van zo'n huizen ondergebracht.

De camping ligt nog 700 m verder op de D 130. Ik daar naartoe want Christiane heeft daar nog een plaats kunnen krijgen voor één nacht.

Twee nachten kon niet, maar wij hebben dat niet nodig, morgen staan we in Saint-Ferme.

Ik vertrek, gelijk met Christiane, vanop de gemeentelijke camping van Sourzac. De eerste kilometers heb ik gisteren al eens gedaan, op zoek naar de camping. Daarna gaat het heuvelend zo een beetje een pajottenlandwandeling. Tot daar beneden Mussidan voor me ligt. Ik wil vandaag bij de kapper, want dat is geleden van juist vóór het vertrek. Reken maar,…

Ik stap binnen in een zaak, vrouwelijke kapster, en vraag haar of ze tijd heeft om mijn haren te knippen. Ja, natuurlijk, zegt ze, maar eerst nog de man in de stoel afwerken en dan is het uw beurt. Ga je nog een wandeling maken of ga je wachten? Wachten! Als ik aan de beurt ben leg ik haar uit wat ik wil, kort rond de oren, iets langer bovenop en de wenkbrauwen bijknippen. Ge zult er een heel stuk beter uitzien als bij binnenkomst, reageert ze al lachend. Twintig minuutjes later sta ik terug op straat.

Onmiddellijk twintig meter klimmen via een voetweg om daarna door enkele woonwijken te gaan. Dan het bos in, wat een opluchting is, want de zon brandt. Na twee kilometers onder de autostrade door en dan eten. Ik heb in het bos al gemerkt dat ik geen bereik heb met de gsm.

Als ik op weg ben naar Saint-Géry vraagt Christiane waar ik ben.

Terzelfder tijd krijgt ze de twee berichtjes binnen die ik haar verstuurd had.

Eén nà de kapper in Mussidan en één voor het eten. Alles ok!

De afstand tot Fraisse, waar Christiane staat, loopt vrij goed, nu eens in de zon, dan weer onder de schaduw van de bomen.

Maar uiteindelijk arriveer ik in Fraisse, waar we overnachten.

Wij hebben gisteren, letterlijk en figuurlijk, een rustdag genomen. Maar vandaag opnieuw een verhaal!

De dag nà een rustdag is het altijd een beetje moeilijk om opnieuw te beginnen. Maar deze is wel heel speciaal. De familie terug naar huis èn vandaag is het de 50ste stapdag, dus halverwege. En na 5 km zit ik aan een afstand van 1 123 Km, de helft van de totale afstand: 2 246 Km.

Het eerste uur is moeilijk maar daarna gaat het alsmaar beter. De gehuchten Beauséjour en Le Bureloux ga ik heel vlug voorbij. Ik volg vandaag de gids en niet de aanduiding met pijlen zoals zondag. Maar dat heeft gevolgen want op vele cruciale punten zijn de oude pijlen al weggenomen. En dat blijft zo tot in Douzillac waar ik om 12 u 05 toekom aan het gemeentehuis. (Dinsdag open van 9 u 00 tot 12 u 00)

Als ik de kerk van Douzillac buiten kom passeert er een jongedame, Sybille, Duitse nationaliteit, maar ze wil Frans blijven praten. We wandelen samen de straat naar beneden en Sybille vertelt dat ze nu een tocht aan het maken is van zeven dagen. Ze is vertrokken in Thiviers en hoopt in      La Réole te geraken. Ze is ook al twee keer in Santiago geweest. Een eerste keer vanuit Saint-Jean-Pied-de-Port over de camino Frances, dezelfde weg als ik wil stappen. En een tweede keer vanuit Irun over de camino del Norte. Sybille vindt de camino del Norte leuker om doen omdat op die route minder wandelaars zijn als op de camino Frances. Ondertussen is de weg opnieuw beginnen stijgen en Sybille haar tempo zakt. Wij nemen afscheid en wensen elkaar nog een mooie tocht.

Ik ga links het bos in, hier hangen de oude pijlen nog altijd. Maar ik kan mij hier ook oriënteren op de GR-tekens (wit-rood) Vóór twee uur sta ik aan de kerk van Sourzac. Een kerk waarvan de buitenzijde in restauratie is maar waarvan de binnenkant niet kan/mag gerestaureerd worden omdat er géén archieven zijn (foto's, beschrijvingen van hoe het vroeger was) Volgens de vrouwelijke gids in de kerk zijn er wel al centen voorradig indien men ooit de beschrijvingen vindt. Dan steek ik de steenweg Périgueux - Bordeaux over, want mijn gids geeft aan dat de camping goed 500 m verder op een zijweg ligt. Ik stap nog bijna 3 km om terug aan de kerk uit te komen, maar nergens een camping te vinden. Na een telefoontje van aan de kerk naar Christiane, weet ik dat de camping 100 m verder ligt, na een bocht, op de weg naar Bordeaux. Ik dus naar de camping.

NB. Halverwege mijn tocht heb ik al 57 stempels verzameld.