Na de vooruit geschoven, welgekomen rustdag van gisteren, rijden wij vanmorgen van de camping in Santa Colomba de Somoza terug naar Rabanal del Camino. De eigenares van de camping zei gisteren nog dat 2 september, "de warmste dag van het jaar was in Spanje". En ook dat ze voor vandaag regen voorspeld hebben.

Vanaf het pleintje, waar Christiane me afzet, is het onmiddellijk klimmen naar de kerk. En dan naar Foncebadon, het eerste dorp na 5,6 km. Daar staat een Spaanse autocar die een 25-tal Engelstaligen naar hier heeft gebracht. Een deel ervan begint hier aan een wandeling van 1,3 km naar Cruz de Ferro. Ik ga binnen in de eerste albuerge van Foncebadon om een koffie te drinken. En daar tref ik de hele groep die we in Burgos op het terras ontmoet hebben. De Canadees met zijn dochter en de Australische. Ook Jon, de Australiër en zijn twee vrienden. Jon vertelt me dat de hele groep in Leon is ziek geworden en dat ze daar drie dagen hebben verbleven. Ze zijn nu weer beter en terug aan het stappen. Voordat ik opnieuw vertrek, trek ik mijn fleece aan, want de zon is weg en het is heel mistig.

Een goeie kilometer verder ben ik aan "Cruz de Ferro" op 1.504 m hoogte. Hier laat ik de steen achter, die ik al de ganse weg meedraag. Een symbolische daad, maar toch,… Er is hier héél veel volk, pelgrims, wandelaars, fietsers en de autocar.

We zitten nu in de "Montes de Leon" (Bergen van Leon). Maar van mooie panorama's is weinig te zien door de mist.

Op weg naar Manjarin (Km 9) begint het te regenen en we moeten nog iets hoger naar "Collado de las Antenas" op 1.530 m.

Het hoogteverschil is niet zo erg, maar de wind en de regen maken het heel koud. Eens over de top beginnen we aan de afdaling. Net als we Acebo in het zicht krijgen, loopt er me een Italiaanse voorbij. Ze draait haar om en zegt: We are saved! (we zijn gered)

Ja! Ik ga ook in de eerste albuerge binnen om een koffie te drinken en een broodje te eten. Maar ook om uit de regen te zijn en terug wat op te warmen, want de toppen van mijn vingers waren al flink aan het afkoelen. Na een halfuurtje is het ergste voorbij en begin ik aan de afdaling naar Molinaseca, nog 8 km.

Ik stap door Riego de Ambros om dan de laatste vijf kilometers af te dalen, over stenen, naar Molinaseca.

Christiane staat op een parking, niet ver van het centrum, waar we overnachten.

Christiane brengt me terug naar San Justo de la Vega. Ik zit onmiddellijk in het spoor van twee pelgrims. De ene blijft de rijweg volgen terwijl de tweede het wandelpad van de camino inslaat. Ik volg de tweede. Na een paar honderd meter kom ik ter hoogte van hem. Eerst een goeiendag en dan een babbel. Het is een Ier. Alan is op weg naar Santiago. Hij is zijn camino begonnen in Sahagun omdat hij vorig jaar SJPdPort - Sahagun gedaan heeft. Vanmorgen is hij al om 6 u 15 vertrokken in Hospital de Orbigo en hij wil doorgaan tot El Canso, ongeveer 30 km. Maar Alan heeft nog niet gegeten deze morgen, dus hij gaat in Astorga, na ongeveer drie uur stappen, zijn ontbijt nemen. Vlak voor de kathedraal nemen we afscheid. Buen camino, Alan! Ja, en misschien tot in Santiago, antwoordt hij, want ik blijf daar enkele dagen.

Ik maak enkele foto's van de kathedraal en stap dan verder. Het is warm en ik vorder blijkbaar moeizaam. In Valdeviejas, net buiten Astorga, ga ik in een mooie kapel binnen. Zowel binnen als buiten héél verzorgd. Er is een vrouw aanwezig die notities neemt en mij een stempel geeft.

In Santa Catalina de Somoza merk ik op de terrasjes van de albuerges en de bars dat er vandaag toch heel wat pelgrims op de baan zijn.

In El Canso, onder de kerktoren, ga ik eten. Nog 8 km tot Rabanal del Camino, die zullen zwaar worden, want dit dorp ligt op 1150 m hoogte. De klim valt nog mee omdat het geleidelijk aan bergop gaat, maar de zon…

Christiane wacht op een parkeerplaats, niet zo ver van de kerk.

Wij hebben ons plan een beetje gewijzigd en nemen onze rustdag op zaterdag ipv op zondag.

Daarmee gaan we vandaag naar de camping in Santa Colomba de Somoza.

Wij worden hartelijk verwelkomd door de jonge eigenaars / uitbaters van de camping. Zij hebben deze camping vijf jaar geleden gekocht en zijn nog aan de opbouw bezig. De camping is maar vier maanden per jaar open (1 juni - 30 september), maar het is een rustige, puur natuur-camping. De eigenaars zijn er niet van verwonderd als er in het dode seizoen everzwijnen of herten op de camping geweest zijn. Zij zeggen ook dat dit een streek is in Spanje met de zuiverste lucht, want hier is geen industrie in de omgeving.

Op de camping waar we staan is er "vers brood" vanaf 9 u 00. Daat is vrij laat voor een pelgrim, maar ik wil wachten.

De eetgewoontes hier in Spanje zijn heel anders als bij ons. Ik zie mensen soms tussen 13 u 00 en 15 u 00 hun warme maaltijd nemen. En 's avonds nà 20 u 00 wordt er dan nog een broodmaaltijd genomen. Anderen doen dàt 's middags en nemen hun warme maaltijd 's avonds laat. Dat kan zelfs rond 22 u 00 nog.

Het is 10 u 00 vooraleer ik de camping verlaat. Ik moet vandaag opnieuw een heel eind (méér dan 10 km) langs de N - 120 lopen. Nog goed dat de camino een eigen bedding heeft en dat we regelmatig met vangrails van de N - 120 gescheiden zijn. Want als je naast zo'n verbindingsweg loopt (Leon - Astorga) dan zie je hoeveel verkeer er over rijdt.

In San Martin del Camino moeten we de N - 120 oversteken om er rechts van te lopen tot Hospital de Orbigo. Hier komen de pelgrims die de omweg gemaakt hebben via Villar de Mazarife terug op de camino Francès. Eerst een foto van de "Puente Viejo" (oude brug) en dan het stadje door. Ik volg de gele pijlen en word een beetje misleid, want na nog geen kilometer loop ik opnieuw langs de N - 120 terwijl ik de richting Villares de Orbigo wilde stappen. Ok, Villares niet gezien… Maar aan de afslag naar Santibañez de Valdeiglesias kies ik voor dit dorpje. Eerst eten,… Voorbij de kerk staat er een pijl naar links.    Het is 13 u 20 en de zon brandt. 

Voorbij de laatste boerderij van dit dorpje begint de weg te stijgen tot we aan "Cruz del Valle" ('t kruis van de vallei) komen. Dan gaat het lichtjes op en neer over een afstand van vier kilometer. Twee km voor San Justo de la Vega staat er een kraampje langs de camino met fruit, fruitsappen en andere versnaperingen. De Spanjaard die dit open houdt leeft van de mensen die de camino lopen. Hij woont daar, buiten, zonder stromend water, zonder electriciteit en van de centen die hij in zijn "donativo-kistje" (vrije bijdrage) vindt, koopt hij dan weer andere materialen. Hij zegt dat de mensen die passeren en waar hij mee spreekt (hij spreekt vlot Frans en Engels) hem iedere dag nieuwe energie geven. Aan dit kraampje krijg ik ook contact met een jongen en een meisje uit Ierland. Zij zijn, zoals de meesten, vertrokken in SJPdPort. Vandaag stappen zij door tot Astorga (28 km) en morgen willen ze 30 km doen om te overnachten in Manjarin op 1450 m hoogte. Buen camino!

Ik daal af naar San Justo de la Vega waar Christiane op een parking aan de kerk op me wacht.

Maar voor overnachting rijden we 4,5 km verder naar een camperplaats in Astorga, op de Plaza de toros.

Om hier in Spanje, 's morgens vóór acht uur aan "vers brood" te geraken moet je al een bakker vinden.

Leon is nochtans een grote stad, maar ik ben méér dan één uur op de baan geweest om aan brood te geraken.

Op mijn zoektocht vanmorgen, kom ik aan het justitiepaleis Robert tegen. Hij vertrekt vandaag al richting Oviedo via de Camino San Salvador (Leon - Oviedo). Om daarna de Camino Primitivo te gaan doen. En hij heeft ondertussen zijn terugvlucht al geboekt, nà 25 september. Buen camino, Robert!

Ik vertrek vrij laat vandaag, 9 u 35. En de temperatuur begint al flink op te lopen. Het duurt geruime tijd voor ik de stad uit ben. Maar we zijn gisteren via de zuid-oostkant de stad binnen gekomen, dan met een grote lus naar de kathedraal en vandaag via de zuid-westkant er terug uit.

In La Virgen del Camino, waar de luchthaven van Leon ligt, ga ik op de infodienst een stempel halen. Van daaruit kunnen we kiezen om de N - 120 te volgen of om een "omweg" te maken via Villar de Mazarife omdat daar ook een Sint-Jacobskerk is. Maar deze omweg sluit terug aan op de camino Francès in Hospital de Orbigo. Ik kies voor de N - 120.

Buiten de drie pelgrims, die op een bankje zaten op het kerkplein in La Virgen del Camino, heb ik niemand gezien.

Als ik na 14 km, in San Miguel del Camino, iets aan 't eten ben in een bar / restaurant komen er twee dames binnen. Zij zijn uit de USA en zijn in Leon hun camino begonnen.

Op de lange weg door het industriegebied kom ik ook nog bij de twee Roemenen, die langs de weg, in de schaduw aan het rusten zijn. Ik spreek hen over het "weinige" volk dat er op weg is. Zij denken dat de meesten gekozen hebben voor de "omweg". De Roemenen doen vandaag hetzelfde traject als wij. Ik groet hen en stap verder. De zon brandt.

Gelukkig staat er vóór Villadangos del Paramo een watertappunt, want ik zit zonder…

Nu nog het centrum door, want Christiane staat voorbij het centrum op de camping.

Het is vandaag Remko zijn verjaardag. Proficiat Remko!

Maar we hebben vanmorgen ook al een berichtje verstuurd vanop het pleintje in Reliegos.

Ik vertrek om 8 u 35, het is fris en er staat een licht windje.

Na 6 km ben ik in Mansilla de las Mulas, waar het wekelijkse marktdag is. Veel volk op de been en wij moeten tussen de kramen door.

In Villamoros en Villarente valt het mij op dat er zo weinig pelgrims op de baan zijn. Of zouden ze allemaal nog vroeger vertrokken zijn om de hitte te vermijden. En het is heet! Het is 12 u 30 als ik in Arcabueja iets ga eten. Er blijft dan nog 9 km te gaan. Da's dus nog twee uur stappen. En we moeten nog een top over. De Alto del Portillo, op 880 m is eigenlijk niet zo moeilijk als je in Valdelafuente al op 850 m zit. Als ik bij het binnenkomen van Leon, via een voetgangers- en fietsersbrug de N - 601 oversteek zie ik de kathedraal. Maar ik doe er nog ruim een uur over om er te geraken. Een mooie kathedraal, met zijn twee torens van ongelijke hoogte, maar voor mij zeker niet het waaw-effect van Burgos.

Het is ondertussen 15 u 15. Ik wil een stempel. Het museum, waar de stempel van de kerk staat, is gesloten tot 16 u 00.

Dan maar naar het Oficina de turismo, ook gesloten, tot 17 u 00.

Dan verder naar de camperplaats, waar Christiane één van de tien "gratis" plaatsen heeft kunnen bemachtigen. En maar goed, want als ik net toekom passeren "de controleurs" al voor de tweede keer vandaag. De eigenaar van een mobilhome, die niet op één van de "gratis" plaatsen staat, heeft een bon gekregen. Want als je daar staat moet je de parking betalen.

Er staat nog een mobilhome met Belgische nummerplaat op de één van de gratis plaatsen. Het is Alain uit Lanaken. Alain is al drie weken op vakantie in Spanje. Hij is nu op de terugweg. Alain is verantwoordelijk of medeverantwoordelijke van de VLC (Vlaamse Campervrienden). Wij hebben een lang gesprek over de camino en campers.

Vandaag is het voor de kinderen in België hun eerste schooldag in het nieuwe schooljaar.

Zo ook voor de klas van meester Hugo van vorig schooljaar, die nu bij meester Jonas zitten.

Aan allen een plezant, maar vooral een leerrijk schooljaar!

Op de camino is het voor ons ook weer harde realiteit na de rustdag van gisteren. Wij rijden eerst van Sahagun naar Bercianos de Real Camino om daar de etappe te starten. Onderweg hebben we niet zo héél veel peregrino's gezien. Zou het ook met het einde van de vakantie te maken hebben? Tussen de start en het eerstvolgend dorp, El Burgo Ranero 8 km verder, zie ik slechts vijf pelgrims, 4 Duitsers, Twee vrouwen en nog een man en een vrouw en een Spaanse. Als ik na 15 km iets wil eten op een rustplaats, zijn daar ook een Roemeense jongen en een meisje die bijna klaar zijn om te vertrekken. Zij zijn hun camino begonnen in SJPdPort. Het meisje zegt dat ze in België zoveel verschillende goede bieren hebben. En dan zijn ze weg. Buen camino!

Ondertussen is er een Canadees toegekomen die ik net voor de rustplaats ben voorbijgestapt. Deze man heeft vanaf half juli, vier weken rondgereisd in Italië, samen met zijn vrouw. Zij is daarna terug naar Canada vertrokken en hij is, samen met zijn dochter die in Engeland woont en werkt, op 13 augustus in SJPdPort aan de camino begonnen. Zijn dochter heeft vorige week een knieblessure opgelopen en heeft, na medisch onderzoek en twee dagen rust in Sahagun, beslist om de camino te stoppen en terug naar Engeland te reizen. De man is nu alleen op weg en wil verdergaan tot Santiago. Daarna gaat hij nog een aantal dagen bij zijn dochter, in Engeland langs. En op 4 oktober vliegt hij terug naar Canada. Have a nice trip. Buen camino!

Vanmorgen rond 8 u was het slechts 18°, maar nu is de temperatuur al opgelopen tot boven de dertig…

De afstand van El Burgo Ranero tot Reliegos is 13 km, zonder één dorp om beschutting te zoeken.

En de rustplaatsen zijn ook niet altijd even schaduwrijk.

In Reliegos heeft Christiane een rustig plekje gevonden aan een pleintje.